Al een hele tijd vinden mijn man en ik het heel ergerlijk hoe weinig interesse mijn schoonvader en zijn vrouw in ons tonen en hoeveel ze doen met HAAR kleinkinderen. Nu las ik gister weer op Facebook dat ze met HAAR kleinkids op vakantie zijn, terwijl wij niet eens weten dat ze vakantie hebben. Wij zitten eigenlijk nog op verjaardagsbezoek te wachten. Ik was vorige maand jarig, maar toen hadden ze het te druk met klussen in huis. Zag ze vorige week op de verjaardag van een ander kleinkind en toen zei mijn schoonvader tegen me dat ik nog wel iets krijg (alsof ik een klein kind ben), maar ze hebben het gewoon steeds zo druk!! Ik ben er helemaal klaar mee en mijn man vindt het ook heel belachelijk allemaal. Maar ik weet gewoon niet hoe ik me op moet stellen tegenover hun en mijn man.
Ik heb precies dezelfde situatie (al zijn er dan geen kleinkinderen in het spel). Ik mopperde er erg veel over, tot mijn man aangaf dat het hem best wel zeer deed dat ik dat deed. Hij wist zelf ook wel wat het raar is wat zijn vader doet, maarja, het blijft wel zijn vader.... Nu probeer ik er dus minder over te mopperen en het maar gewoon te accepteren... Er zit gewoon niet meer in bij die man Als we ze zien is het allemaal leuk en gezellig, maar uit zichzelf zullen ze nooit bellen of vragen hoe het gaat.
Hier hetzelfde. Ik probeer het nu wat meer los te laten maar het blijft niet leuk als je op fb leest dat ze wel dingen met de andere kleinkinderen doen. Gelukkig is mijn vriend er ook wel klaar mee. Het is wel zoals bolkje zegt dat het zijn familie blijft. En ik vind het vooral voor hem erg vervelend als er op zijn verjaardag helemaal niemand van zijn familie is en de kamer vol zit met mijn familie.
Laat het gaan. Natuurlijk is het verre van leuk, maar dit kost je zoveel energie. Richt je op je eigen gezinnetje, maak het leuk met elkaar en reken niet op die ander. Het is lastig hoe je je moet opstellen tegenover je man, het blijven toch zijn ouders namelijk... Probeer je niet te negatief uit te laten en focus er niet zoveel op. Het is voor hem helemaal niet leuk om dat zijn vader minder tijd en aandacht aan zijn gezin besteed, dus leg hier ook niet teveel de aandacht op.
Ja precies, het blijft zijn vader en daarom vind ik het ook zo zielig voor hem. Maar wat vindt ik ze waardeloos zeg. Ze hebben gewoon echt tegen ons allebei gezegd dat ze het te druk hadden gehad om langs te komen. Terwijl ze wel naar andere verjaardagen enzo gaan. Normaal komen ze wel op onze verjaardagen, maar tegenwoordig is dat het enige wat we van ze zien. Mijn man en ik hebben toen ook allebei gezegd dat we ze al wel eerder verwacht hadden. En toen zei mijn schoonvader dus dat ze het zo druk hebben. Ze liepen wel met ons mee naar de auto toen we weg gingen, maar verder niks meer gehoord. En nu zijn ze dus op vakantie met HAAR kleinkids.
Ik weet ook bijna zeker dat ze na hun super vakantie met de kleinkids bij ons op de stoep staan met geweldige verhalen over HAAR kleinkids. En ik weet niet of ik me dan weer van de domme kan houden. Dat is wat ik meestal doe namelijk. Maar ik kan het gewoon niet opbrengen. Wil ze zo graag eens de waarheid zeggen, maar weet niet of dat kan.
De waarheid zeggen lijkt me niet zo'n goed idee. Dan heb jij het gedaan en komt je man helemaal tussen 2 vuren te zitten. Zo zou het hier in ieder geval gaan. Ik krijg toch al het verwijt dat we te veel naar mijn ouders gaan dus ik bemoei me er niet meer mee. Ik ben er alleen wel klaar mee met opletten wat ik zelf op fb zet.
Nee, de harde waarheid is misschien heel hard. Maar ik kan toch ook niet met tegenzin gaan zitten luisteren naar leuke verhalen over HAAR kleinkids, terwijl we er zo mee zitten? Ze mogen toch ook wel weten hoe we erover denken? Ik kan het gewoon echt niet meer opbrengen om te doen alsof er niks aan de hand is.
Dan zou ik het verhaal wel door je man laten doen en proberen je er niet te veel mee te bemoeien. Hij zal het moeten aangeven. Ik vind het nog steeds erg lastig om niks te zeggen en dat zal ook wel zo blijven. Er zijn bij ons alleen best wel wat dingen gebeurd waar we graag een andere reactie van hen op hadden gehad. Daardoor is het wel makkelijker geworden om meer afstand te nemen.
Snap je ook wel hoor. Mijn vader en stiefmoeder zouden nooit een vaste dag in de week of wat oppassen op mijn kinderen. Nu is stiefmoeder van haar eigen kinderen oma geworden en ja wel ze passen een dag per week op... Dus snap hoe het voelt.. Maar ja ze is mijn moeder niet. Zij doet het wel voor haar kinderen en staat daar anders in. maar mijn vader heeft daar in dan toch geen keus... Anders had hij het denk ook niet gedaan. Maar ze vergeten nooit de kinderen hun verjaardag ect ect dus het is gewoon meer geven en dergelijke. Je leert er mee leven.
Ze bellen nooit voor ze langskomen. Ze komen misschien 1 of 2 keer per jaar spontaan langs, zonder te bellen. En ik verwacht dat ze dit nu na hun vakantie gaan doen. Dan staan ze in het weekend ineens op de stoep alsof er niks aan de hand is. Ja hoe reageer je dan??? Ik vind het echt heel erg moeilijk. Volgens mijn schoonmoeder ligt het aan zijn nieuwe vrouw. Alles draait om haar familie en daar doen ze alles voor. En mijn schoonvader gaat daar helemaal in mee.
Tsja, dat zijn mannen (blijkbaar!). Als vrouw (en moeder) kun je nooit je kinderen loslaten, maar mannen doen dat blijkbaar toch makkelijker. Merk ik ook bij mijn schoonvader. Hij is getrouwd met een andere vrouw en noemt nu de dochter van die andere vrouw bij hetzelfde koosnaampje als dat ie altijd voor zijn eigen dochter had... Het is een doodgoede man, maar de sociaal-emotionele kant van mannen is volgens mij ergens in de oertijd gestopt met ontwikkelen Ik heb tegen mijn man in elk geval gezegd: stel dat ik ooit zou komen te overlijden op vroege leeftijd, en hij zou opnieuw trouwen en zoiets flikken bij onze kinderen, dan kom ik de rest van zijn leven bij hem spoken en hem zijn leven zuur maken
Dat is ook niet leuk zeg. Ik vind het bij ons ook erg storend dat mijn schoonvader HAAR kleinkids ook echt als zijn kleinkids ziet. En andersom moeten mijn kids haar ook oma noemen (van hun), maar ze gedraagt zich dus niet zo. Ik vind het allemaal zo belachelijk!!! Kan er een boek over schrijven!
Ik heb het met mijn eigen vader, mijn stiefmoeder moet mij niet, heb een geboortekaartje gestuurd maar helemaal geen telefoontje of kaartje gehad, ze loopt langs me door, en krijg wel telkens van mijn vader de leuke kanten te horen dat ze met haar kinderen en kleinkinderen nog 10 mensen hebben gebbq. Ik kan me erop ergeren dat mijn vader haar er niet op aanspreekt dat ze verkeerd bezig is. Ik laat het zo, het doet me pijn want mijn moeder heb ik ook geen contact mee. Gelukkig wel met sf daar maak ik maar het beste van.
Wij hebben het iets andersom, mijn vader is hertrouwt en mijn stiefmoeder doet alsof wij niet bestaan. Ze gaat niet naar verjaardag van mijn opa en oma (ouders van mijn vader), ze is niet geweest toen mijn dochter geboren is, ook niet op verjaardagen van mij of mijn dochter. Ze heeft haar een keer gezien omdat ik altijd bleef zeuren tegen mijn vader dat ze onacceptabel bezig was. Mijn hele familie vind haar apart, maar als hun gelukkig zijn.. prima..
Ik heb ook zo'n vader. Hij probeert dingen wel te doen voor Roan. Komt altijd langs voor zijn verjaardag, met kerst, Sinterklaas en er is ook altijd iets voor hem met Pasen. Verder komt hij eigenlijk nooit langs. De kinderen van zijn vrouw zijn bij hun in huis opgegroeid en ze gaan dan ook ieder jaar wel met hun en hun kinderen op vakantie. Ik merk wel dat hij zich er schuldig over voelt hij zegt dan altijd, ja Marina (zijn vrouw dus) betaald dat van haar eigen geld. Het toont alleen zijn zwakte weer als hij een echte vader was zou hij voor zijn kinderen opkomen en zeggen dat hij ons en onze zoon ook mee wil hebben. Maar ja... Dat gaat nooit gebeuren. Ik verwacht er ook niks meer van.
Veel mensen zeggen ook dat het aan HAAR ligt. Dat mijn schoonvader er ook eigenlijk niks aan kan doen, hij laat nou eenmaal zo over zich heenlopen. En tot op een bepaald punt kan ik me dat ook voorstellen, dat dingen op een gegeven moment zo groeien. Maar kom op zeg! Het is toch gewoon belachelijk. Ik zou echt niet met mezelf kunnen leven als ik alles zou doen wat mijn partner wou en nooit eens iets voor mijn eigen kinderen en kleinkinderen. Vind hem gewoon een slappe zak!!