Een tijdje geleden is er een zwangere vrouw doodgestoken door een wildvreemde. Afschuwelijk natuurlijk. De vrouw was 6 maanden zwanger. De aanwezige artsen hebben toen meteen de baby gehaald, en die heeft het geloof ik gered. Nou denk ik best veel aan die situatie. Die vrouw kon uiteraard niet beslissen, haar man ook niet (vanwege tijdgebrek op dat moment). Wat vinden jullie? Altijd proberen te redden? Alleen proberen te redden als de papa dat wil? Of pas vanaf een bepaalde termijn (bijv 7 maanden) ? Of niet proberen te redden, om wat voor reden dan ook? Gelukkig horen we deze verhalen maar zo weinig, dat ik niet eens weet hoe het officiele protocol is...
Ik zeg redden,er is op dat moment al iemand voor niets gestorven en dat hoeven er mi geen 2 te worden.
poe wat heftig zoiets zeg!!! Tja ik vind het wel goed dat ze zoon baby redden... als het teminste haalbare kaart is om een baby te redden... Ik denk dat een papa idd op zoon moment niet eens in staat is om te beslissen. Maar geloof niet dat er een papa zou zijn die zou zeggen dat wil ik niet. Wel echt een hele heftige situatie zeg!!
Ik kan alleen maar oordelen wat ik hoop dat ze bij mij en mijn (ongeboren) kind zouden doen. En dat is altijd redden. Maar ik vindt het persoonlijk te moeilijk om te oordelen over het algemeen.
redden. zowiezo kunnen ze niet na een ongeluk eerst termijn bepalen en alleen afgaan op de grote van de buik. zeg dus meteen opensnijden. overleefd het niet heb je je best gedaan. zou me als arts eeuwig schuldig voelen dat ik het kind aan zijn lot heb overgelaten. ik denk dat een kindje zowiezo wel goed terecht komt. ik zou als oma of partner dolblij zijn dat er nog iets over zou zijn van mijn ondanks de omstandigheden, ik denk dat er niet echt tijd is in z'n situatie om na te denken. het is gewoon doen. ik denk zelfs als ik een ongeval zou zien en zeker weet dat de moeder niet meer leeft in staat zou zijn zelf de buik open te snijden. mijn oom heeft dat ooit gedaan bij zijn kat die is aangereden (was bijna uitgerekend) en was op slag dood. hij heeft toen de kittens gered door moeder poes open te snijden. klink eng maar als je zag hoe die kleine leventjes groot geworden zijn . (hij had nog een andere poes met een kitten van een week oud en heeft daar de andere kittens bijgelegt. is super goed gegaan met wat bijvoeding)
Ik geloof dat ze vanaf een bepaalde termijn toch verplicht zijn dat te doen (als er niet door iemand anders iets besloten kan worden) vanaf week zoveel (weet niet hoeveel) word het gezien als volwaardig leven en dus ook als moord als je niets doet.. ik weet niet of het waar is maar dat is wat ik wel eens heb gelezen ergens. Ik zou zelf willen dat ze mn kindje zouden proberen te redden in elk geval!
redden !! er is al iemand gestorven das al erg genoeg denk dat de papa dat ook liever heeft hoor maar op zo een moment zelfs niet kan oordelen
Daar kan ik me bij aansluiten. Denk dat dat zo afhankelijk van de situatie is, van de mogelijkheden die er op dat moment zijn etc. Ik laat dat soort beslissingen graag over aan het medisch personeel. Ik zag trouwens dat iemand zei: ik ben in staat om zelf iemand open te snijden... RU KIDDING ?? Beetje creepy hoor, vooral als je geen medische kennis hebt. Voor hetzelfde geld is die vrouw niet dood en maak jij haar situatie alleen maar erger.
Ben ik de enige die dit een rare vraag vind? Waarom zou je ( als arts of ouder of wie dan ook) dat kind niet willen (proberen te) redden???
Binnen hoeveel tijd moet je dan iemand eigenlijk opensnijden en dat kind eruit halen? We hadden het hier laatst over namelijk(ja mn man en ik hebben nogal lugubere gesprekken haha).
Nou, stel je voor dat het kind pas 24 weken is. Dan komt het misschien zwaar gehandicapt op de wereld. De vader is geestelijk niet in staat om dit alleen te redden (wat me niet raar lijkt, als je vrouw zo vermoord wordt en je blijft ineens achter met een zwaar gehandicapt kind), dan kun je je afvragen of dit de beste oplossing is geweest. Ik zeg niet dat ik zo denk, want ik ben er zelf dus nog steeds niet over uit. Gelukkig zal ik ook nooit zoiets hoeven te beslissen, aangezien ik geen arts of achterblijvende vader ben.
Absoluut redden! Ik zie ook geen reden waarom je dat kindje niet zou willen proberen te redden. Maar ik vraag me wel af hoe die artsen zo snel weten hoe ver de zwangerschap gevorderd is, er zullen niet altijd medische gegevens paraat zijn lijkt me. Gaan ze dan puur van de maat van de buik uit of voelen ze of maken ze een echo?
Ben hier wel mee eens, maar het lijkt me ook weer erg lastig om te bepalen of een kind levensvatbaar is. Als de moeder overleden is en er snel gehandeld moet worden, dan zou ik toch gewoon het kind halen en dan maar zien of het al levensvatbaar was.... Maakt de vraag van Umm dus ook erg belangrijk. Is er genoeg tijd om familie te bellen, is er genoeg tijd om een echo te maken en de termijn te bepalen? Pff lastig lijkt me dit. Vooralsnog zou ik, wanneer mij dit zou overkomen, willen dat men mijn kindje probeert te redden.