lieve meiden, wil jullie even wat vragen en echt niemand voor hun hoofd stoten maar zit er echt mee. ik ben nu zwanger van mijn 3e kindje en mijn zus is na haar iui begonnen nu met ivf. eigenlijk wil ik het allemaal graag met haar delen maar ben zo bang dat ik haar er pijn mee doe.en als ik haar niet bel ben ik bang dat ze denkt dat ik haar ontloop. ik weet dat ze het er erg moeilijk mee heeft omdat ze zwanger was geraakt met iui, maar dat is helaas fout gegaan. wat kan ik nou het beste doen? weet echt niet wat er in haar omgaat als ik haar bel.
Als ik jou was, zou ik dit met haar delen. Zeggen dat je het moeilijk vind en waarom je het lastig vind, Dan kan zij hierop reageren en weet jij precies waar je rekening mee kunt houden. Sterkte!
lief dat je erpver nadenkt. sommige meiden snappen het namelijk helemaal niet.. en dan die opmerkingen als je rustig doet lukt het jou ook wel.. ik zou het ook delen en watt Prinses zegt, vertellen dat je het lastig vind
gewoon eerlijk tegen haar zijn. ik zag het wel bij een vriendin van me die kreeg een paar jaar geleden tehoren dat ze helemaal geen kinderen kan krijgen en de zwangere om haar heen durfde het niet te vertellen, en dat is dan veel pijnlijker dan gewoon eerlijk vertellen. ik heb het mijn vriendin ook gewoon eerlijk verteld . je zus zal het misschien wel moeilijk hebben als ze hoord dat je zwanger bent maar ze zal ook blij zijn dat je het gewoon verteld , ze komt er toch wel achter en dan is het misschien van.... waarom heb je me niks verteld.
Inderdaad gewoon eerlijk tegen haar zijn. Persoonlijk vind ik het pijnlijker als mensen het verborgen houden of na het melden van de zwangerschap niets meer van zich laten horen, dan als ze mij gewoon informeren.. Wij hebben nu ook zoiets in de fam. ze hebben ons verteld dat ze zwanger waren, en wij waren blij voor hun maar ze konden merken dat we niet stonden te springen. Toen hebben we ze het verteld dat wij al geruime tij bezig zijn en dat ik nu een LEO behandeling moet ondergaan. Ook hebben we ze zeer op het hart gedrukt dat zij zich niet bezwaard moesten voelen om ons dingen te melden... Zij zeiden dat ze dat niet zouden doen.. Resultaat: Ze laten niets van zich horen en moet dingen lezen op haar Hyves bv: dat ze dachten dat ze al verder heen was dan verwacht.. De eerste echt moest ik van onze schoonmoeder horen.. enz.. We hebben ze helemaal niet meer gesproken..
Ik zou het ook eerlijk vertellen...je zus en haar man zullen vast blij voor jullie zijn, maar hoe dan ook zal het voor hen ook moeilijk zijn. En ik denk als je het uitsteld dat het dat alleen maar moeilijker maakt. Veel succes met vertellen.
ik heb gisteravond mijn zus gebeld en gevraagd of ze het er moeilijk mee heeft dat ik zwanger ben.ze zei dat het wel ff een klap was toen ik het vertelde.maar dat het nu wel ging. ze vroeg ook meteen wanneer ik een echo had,en we hwebben gepraat over haar behandeling. maandag moet ze naar het ziekenhuis om te kijken hoeveel eitjes het zijn,en woensdag moet ze dan weer voor een echo. ik krijg woensdag ook een echo en toen zei ze "ik ga mee naar jou echo ga je dan ook mee naar de mijne?" ik hoop dat ik haar kan steunen in deze moeilijke tijd. dank jewel voor jullie reactie's
Fijn dat je het toch bespreekbaar met je zus hebt gemaakt. En leuk dat jullie mee gaan naar elkaars echo's. Geniet van je zwangerschap en hopelijk volgt je zus snel. Gr vruchtje