hallo hallo, herkennen jullie dat ook dat je vaak het gevoel krijgt dat je wel nooit zwanger zult raken? dan raak ik gewoon helemaal overstuur, wij zijn nog maar heel even bezig dus eigelijk onzin dit te denken. maar dan ben ik bang dat mijn gevoel toch wel eens juist kan zijn. iemand hetzelfde gevoel? groetjes
natuurlijk meis! ik zat net ff alles bij te lezen en ik las dat er weer veel vrouwen zwanger waren, en ik was maar 1 dag offline! dan denk ik ook van wanneer ben ik aan de beurt. alhoewel ik pas 3 mnd bezig ben.... maar alles komt goed! geduld is een schone zaak.
Zeker herkenbaar hoor meis....lees hier maar eens.... http://www.zwangerschapspagina.nl/viewtopic.php?t=15360
ja dat zullen we maar hopen, maar ik word soms echt verdrietig als ik allemaal zwangere vrouwen zie, of als er mensen zijn die zeggen dat hun aanstaande baby eigenlijk nog niet gewenst is, dat ze denken over abortus, dat vind ik heel moeilijk,
pff sluit me erbij aan - ik zit in ronde 5, gestopt in April met de pil dus eigenlijk pas 4 maanden verder en nu al bijna hopeloos soms, je gaat ook alleen maar letten op mensen die zwanger zijn ik zie ze opeens overal en dan ben ik echt jaloers (schaam) en dan denk ik pfff zij wel... en soms durf ik collega's te vragen of het lang heeft geduurd en als ze dan zeggen nee gelijk raak ben ik ook weer van slag..... tis heel moeilijk maar tis ook een wonder een baby
ik heb dat ook hoor,voor al sinds ik weet dat een vriendin en haar man helemaal geen kids kunnen krijgen en me schoonzusje en zwager kunnen ze alleen krijgen als me schoonzusje hormoonspuiten krijgt,ze is inmiddels bevallen van een zoon (3 aug) maar toch knijp je hem soms wel als het al wat langer duurd om zwanger te raken
tjsa... dat heb ik ook... terwijl ik al een pracht van een meid heb!!! ik denk nu wel eens bij mezelf: wat als er iets is gebeurd bij de bevalling ofzo.. of dat er iets is beschadigd in de zwangerschap dan kan ik helemaal geen tweede meer krijgen ik denk dat het heel normaal is.. je maakt je altijd wel ergens zorgen over. eerst over het zwanger worden, dan over het zwanger zijn en dan over je baby en jezelf als ouder....
inderdaad is het heel herkenbaar dat je bang bent dat het niet zal lukken. Heb ik zelf ook. Ik probeer het iedere keer weer realistisch te bekijken, maar je gevoel zegt soms toch wat anders. daarom is het ook zo prettig dat je hier af en toe je verhaal kwijt kan. Hier snapt iedereen tenministe hoe je je voelt. liefs Ilse
Ik maak me ook vaak zorgen... Over een paar maandjes 34 jaar! Ronde 14 al bezig , miskraam gehad ...en we willen zooooo graag! (nu meer dan ooit) gevoelsmatig al heel lang er aan toe en we hebben ook nog eens een heel heavy jaar achter de rug met oa m'n schoonvader die vrij onverwachts is overleden aan een vreselijke ongeneeselijke ziekte. Al met al ...nog meer reden om je op iets moois, fijns te willen kunnen richten. Uiteindelijk komt het bij de meeste wel goed. De ene heeft alleen meer tijd ervoor nodig als de ander.. Mirre
bedankt voor jullie reacties, het geeft altijd wel een gevoel als je op deze site bent dat je niet de enigste bent met zulke dingen. ik hoop voor jullie en voor mijn man en mezelf dat we allemaal snel van onze onzekerheden verlost worden en dat we allemaal staks zwanger zullen worden. groetjes
Hier nog zo één. 35 jaar. Hoe ouder je wordt, hoe minder vruchtbaar dus dat geeft me ook wel es kopzorgen. Plus ben ik al bijna 2 jaar van de pil af. Geeft me vraagtekens Ongewilt denk ik er ook vaak aan hoor. Zit het er voor ons wel in? kinderen krijgen? En zo niet....wat dan? Adopteren?! Omdat we toch wel graag kinderen willen. Hmm, daar is het ook al bijna te laat voor geloof ik Je hoort vaak; Je moet er niet zo veel mee bezig zijn. Dat geeft stress waardoor blijkbaar een zwangerschap uitblijft. Jaja, probeer dat maar es als je zo graag wilt en je de klok steeds harder hoort tikken. Maar die gevoelens zijn heel wisselend bij mij. De ene keer ben ik heel optimistisch en ben ik ervan overtuigd dat het niet lang meer duurt. En dan heb je van die momenten dat je geduld ff op is en denk je het ergste. Je maakt jezelf helemaal gek. Niet meer doen
Heel eerlijk gezegd; ik heb in het afgelopen jaar geen enkel moment angst gehad dat het geheel niet zou lukken om zwanger te worden. Natuurlijk had ik ook liever gezien dat het sneller en zonder bijdrage van de gyn. zou kunnen, maar heb er vertrouwen in gehad dat het uiteindelijk zal gaan lukken.... Chrizzzy
Versta het volledig. Ben in maart gestopt met de pil en met die cyclus wil het maar niet vlotten. Zit weer in volle afwachting zwanger of niet? Denk soms ook dat dit wonder niet voor mij is weggelegd maar dan vlug de knop omdraaien. Blijven hopen op een klein wondertje om in je armen te dragen. Je moet maar denken: als dit voor een ander kan, dan kan dit zeker voor ons ook! Nog veel succes groetjes, T
Ik ben ook super bang. Heb het idee dat ik gewoon niet eens meer ongesteld ga worden.. ben in mei gestopt met de pil en sinds dien niet meer ongesteld geworden. Lijkt wel een eeuwigheid geleden.
ik heb zelf ook heel lang moeten wachten voor ik de eerste keer ongesteld werd.... was een rare gewaarwording... terwijl ik aan de pil was had ik een hekel aan de duivels, maar toen ik de eerste ronde een behoorlijke tijd in was, hoopte ik alleen maar dat ze zouden komen... Chrizzzy