Die baviaan van een vader van mijn beebje dus niét. Hij moest maar zo laf niet geweest zijn te verkondigen dat hij zichzelf te jong vond (39 jaar alstublieft!), en z'n koffers niet gepakt hebben. Meneer woont terug in z'n thuisland, Frankrijk, en is van nummer veranderd. En dan nog, mocht ik hem terugvinden, kan hij gelijk de hoogste boom in. Om mij terug te vinden, gaat hij heel wat moeite moeten doen, heb nieuw nummer genomen en ben onlangs verhuisd. Als later de (dan al goed gegroeide) beeb vraagt wie z'n papa is, zal ik alles naar waarheid zeggen. Ik zal z'n vader ook niet zwart maken tov hem, dat zou niet fijn en eerlijk zijn van mij... Wil hij z'n vader zoeken, dan zal ik hem niet tegenhouden, dat is z'n persoonlijke keuze. Ik heb er foto's van en zijn naam. Daarmee kan hij dan aan de slag. Maar ik wil niets meer met die rotaap te maken hebben
ik stem voor: hangt af van .... en dan vul ik aan: de situatie ik denk dat het niet altijd in het belang van de baby is, zeker in een situatie die jij beschrijft Platliggertje vooral rust en regelmaat zijn belangrijk naar mijn idee en dan zit niemand te wachten op geouwehoer van een vervelende vader, ik vind wel dat het kindje recht heeft op zijn/haar vader, ten alle tijde dus eerlijk zijn daarover is meest van belang, en dan bedoel ik niet om details te vertellen aan een kind over de relatie van de vader en moeder, wel globaal zodat het kind het kan begrijpen waarom dingen zijn gelopen zoals het liep
Ik stem tegen! Maar ben wel ook van mening dat als mijn zoontje later echt wil weten wie zijn vader is, ik hem de waarheid zal vertellen (heb ook daarvoor nog een foto gehouden en achteraan adres van zijn ouders opgezet)! Maar ik zit nu nog in de kwade fase en heb zoiets van; hij kan me nu laten zitten voor een ander gezin, zijn nummer veranderen enz.. wel dan moet em als het kind geboren is ook niet meer afkomen! Maar denk ook niet dat hij dat van plan is hoor! Hij heeft me zelf gezegd dat het kind hem 'geen kloten meer interesseert'! :x Om in zijn woorden zelf te zeggen! Groetjes Leen
Die ex van mij heeft gezegd dat dit kindje "mijn probleem" is. Nou, dan vind ik: mijn probleem, mijn vreugde. Ik heb er alles aan gedaan om hem hierbij te betrekken, dat sloeg hij allemaal af. Als hij met hangende pootjes terug komt is hij gewoon TE LAAT! Ik heb liever geen vader voor mijn kind, dan een vader die er af en toe voor je is en je het volgende moment laat vallen als een baksteen, dat doet als kind zoveel pijn (ik heb zelf zo'n vader!). Je vertrouwen wordt elke keer kapot gemaakt. Als ik dat mijn kind kan besparen, dan graag! Op het moment dat mijn zoon zal vragen naar zijn vader, heb ik de neiging om volledig de waarheid te spreken, maar of dat ook het beste is. OF ik maak hem zwart (de waarheid), of ik moet mijn kind een sprookje vertellen. Ik ben er nog niet helemaal over uit hoe ik dat het beste kan doen. In principe ben ik zwaar tegen liegen, maar in hoevere is deze waarheid goed voor mijn zoon? Ik vind het echt heel moeilijk, hoe moet ik in vredesnaam uitleggen wat voor een man zijn vader is? Een held, een schurk, een gewone man die niets met zijn kind te maken wil hebben? Gelukkig duurt het nog lang voordat dat soort vragen komen, maar ik zit er wel mee hoor. Want ik voel me verantwoordelijk voor het feit dat mijn zoon geen vader heeft. Het is natuurlijk niet mijn schuld, hij is degene die is weggegaan, niet ik. Maar het voelt wel zo, en ik ben heel erg bang dat mijn kind dat ook zal gaan denken, afhankelijk van welke versie van de "waarheid" ik hem ga vertellen. "Had je niet kunnen zorgen dat papa wel nog steeds van je hield?" "Maar als papa niet wilde dat ik kwam, waarom hield jij mij toen wel?". "Ik heb er niet voor gekozen om zonder vader op te groeien, die keuze heb jij voor mij gemaakt!". "Als papa mij zou kennen, zou hij dan wel mijn papa willen zijn?..."
Dat zijn vragen die we allemaal vrezen goddess tear, maar ik zou me daar niet te veel zorgen over maken! Het gebeurd de dag van vandaag bij zo veel gezinnen dat het echt niet meer abnormaal is als je geen papa hebt of als je ouders uit elkaar zijn! En wie weet, kom je ooit wel iemand tegen waarmee het zo goed klikt en die zo goed is voor je kindje, dat hij na een tijd hem wel papa noemt! En geloof me, mss willen ze van hun echte papa dan wel helemaal niks meer weten omdat ze opgegroeid zijn met die man en die als hun papa beschouwen!
Daar hoop ik wel op Leen, een leuke papa tegenkomen...maar waar? Wel jammer dat je ze niet bij 2 apkken luiers erbij krijgt *Doe mij die blonde maar*
HAHAHAHA Moest het zo easy zijn dan had ik mij waarschijnlijk ook geen twee keer de verkeerden gepakt!
Hihihi...ach ja...was het maar zo simpel... Hmmm...misschien zouden ze zoiets toch maar in moeten schakelen... Afhaal-mannen .
ik heb NEE gestemd. Mijn ex wou er weinig van weten, en doordat hij en vreend is gegaan, en weinig intresse in de zwangerschap heeft, doe ik het liever alleen.
Goedzo Loran, gewoon voor jezelf en de kleine kiezen. Heb ik ook gedaan, heb het er heel erg moeilijk mee gehad omdat ik altijd nog de stille hoop had dat hij bij zou draaien, maar op jezelf kun je rekenen en op hem dus niet!
Nee daarom, Er komt heus wel iemand mijn pad gekruist, die mij en de baby straks graag op zich wil nemen, en het dan alle liefde wil geven die het nodig is. Tjah, positief denken doe ik ook al weer
Dat is het belangrijkste: positief blijven! En idd, je kan enkel op jezelf rekenen in echte tijd van nood.
heb gekozen hangt er vanaf, als hij serieus een rol wil spelen als papa zal hij ook voor de financiele kant moeten opdraaien. Maar dan nog weet ik niet of hij ook zijn achternaam gaat krijgen.
ik heb ja gestemd de vader van mijn meisje is zelfs bij de bevalling. we zijn dan wel uit elkaar maar hebben wel een goede band samen
ligt helemaal aan de situtatie waarin ik ga komen, ik zal hem niks ontnemen als hij geen vreemde streken uit zal halen, het is ook zijn kindje.
Ik zou het op zich wel leuk vinden als paps zich toch iets van het kindje zou aantrekken, maar omdat we het er eigenlijk nooit over hebben gehad zal ik dat nog moeten horen als ik hem vertel dat hij papa wordt.
Tja, het valt me vooral op dat diegenen die ja stemmen nog contact hebben met de vader, is misschien ook daarom dat ze ervoor zijn! Maar bij diegenen die nee stemmen is het ook overduidelijk dat ze echt in de steek gelaten zijn door hun partner en dat hij er geen moer meer om geeft!