Hallo allemaal, Ik heb lang getwijfeld of ik het zou posten maar doe het toch. Ik heb altijd gedroomd over een groot gezin met 4 kinderen. Hier ben ik wel op terug gekomen en zou er het liefst 2/3 willen als dit zou lukken. Nu hebben we 1 kindje van bijna 15 maanden en bij mij begint het nu toch wel behoorlijk te kriebelen. Ik wil graag als ons kereltje 1,5 is voor een 2e kindje gaan proberen maar denk dat het beter is om te wachten totdat hij 2 jaar is. Maar daar moet je het natuurlijk ook nog eens over eens zijn met je partner, maar wat wil hij???? De ene dag zegt hij dat hij geen kinderen meer wil, de andere dag zegt hij dat als ons kereltje 2, dan zegt hij weer over een paar jaar en dan wil hij er ineens geen meer:x Ik zit hier zo erg mee en ik weet niet zo goed wat ik hier mee moet. 1 ding weet ik zeker en dat is dat mijn kinderwens echt te groot is om dit op te geven en er me er niet bij neer kan leggen dat hij misschien geen kindje meer zou willen. Ik heb hem al vaker aangegeven dat hij me echt kwetst als hij het ene moment zegt nog een 2e kindje te willen en het volgende moment absoluut niet terwijl mijn wens naar een 2e kindje zo groot is. Pffff wat moet ik met zown vent??? Alvast bedankt voor het lezen.
ik heb er ook zo een. mijn man vond het een maand of 2 terug nog veeeeeel te vroeg voor een 2e. nee hoor die komt er op zijn vroegst pas over een paar jaar. en dan ineens wist ie niet zeker of hij nog een 2e wilde. en dat schommelde dan steeds. vorige maand ongeplanned onveilig gevreeen en daarna een positest in handen gehad. is op niets uitgedraaid helaas. en nu? nu is hij er helemaal klaar voor. het kan nog allemaal veranderen hoor meid, maar zeg hem dat hij eens goed moet nadenken en dan eerlijk en duidelijk tegen je moet zijn. hij speelt nu een beetje met je gevoel
Mijn man wist het pas na dik 3 jaar dat hij toch wel een 2e wilde. Het was voor mij heel lastig. Ik heb wel steeds alle voordelen op een rij gezet, en dat verteld of opgeschreven op een mooie kaart. Nu is hij er nog niet mee bezig hoor, maar dat zal wel komen als het zover is.
hmm, heel lastig... Ik zou hier wel goed over praten, dus ook op een rustig moment wanneer je daar allebei klaar voor bent. Geef aan bij je partner dat dit heel belangrijk is voor jou, niet dat je nu gaat proberen, maar dat je weet hoe hij hierin staat. Dat jij ook wel snapt dat hij niet ineens binnen 2 maanden voor een tweede wil gaan, maar dat jij heel graag wilt weten of hij denkt dat hij uberhaupt ooit nog voor een 2e wil gaan. Dan kun je evt. aangeven, maar dan moet je even inschatten hoe de sfeer is, dat jij zo een grote kinderwens hebt, dat je dat echt niet kunt accepteren mocht hij helemaal niet willen. Maar met dat laatste zou ik goed oppassen. Ik zie aan een goede vriendin van mij hoe lastig het kan zijn, haar vriend heeft nu gezegd: nou ga er dan maar vanuit dat er nooit een tweede komt, dan kan het altijd meevallen.... daar schiet ze dus ook helemaal niks mee op. Zij heeft ook het gevoel van, ik hou vreselijk van hem, maar nooit een tweede kindje, dat kan ik niet accepteren. Daarbij snapt ze tuurlijk goed, dat er voor gaan niet betekend dat het ook lukt om een 2e keer zwanger te worden, maar dan heb je het iig geprobeerd.
Mijn vriend zei 2 maanden geleden ik denk dat ik geen kind meer wil. 2 maanden later zegt hij laat de nieuwe strip maar in het doosje!! hou m oed!
hou moed meid mijn man wou wel graag een tweede en zon snel mogelijk na de eerste (hier zit 1 jaar en 9 maanden tussen) ik wou graag een gezin met 3 kindjes altijd een wens, mijn man wou echt geen kindje meer vond 2 meer dan genoeg en hij was wel compleet, toen ik afgelopen maand hier weer over begon zei hij ja ik wil ook wel graag!!!!!!!!!!!!!! maar dan is dit wel echt de laatste!!!! dus [pil weer in het laadje en foliumzuur op nachtkastje hoera!!!!!!!!!!!)
Misschien wat man eigen? Hier heeft hij ook vaak geroepen dat hij geen 2e wilde. Vaak op momenten dat dochterlief wat vervelend was of na een aantal gebroken nachten. Ik heb wel altijd duidelijk gemaakt dat ik in elk geval een 2e kindje wil (en misschien stiekum ook wel een 3e.. maar dat zeg ik voorlopig nog maar niet ) Inmiddels begint hij wel bij te draaien. Ik denk dat als ik er serieus over begin, dat hij nu ook wel zou willen. Alleen waren er ook wat dingen in onze relatie waar we aan moesten werken. O.a. dat hij mij ook meer moet meehelpen. Dat loopt nu prima. Helaas staat z'n baan nu op de tocht, dus moeten even afwachten hoe dat loopt. Ik wil in elk geval in januari er voor gaan, dan is dochter bijna 2. Mocht hij wel zekerheid hebben qua werk, kan t ook zo zijn dat we binnenkort er voor gaan.
hier ook een man die eerst graag wilde, toen twijfelde en ineens maandagavond tegen me zegt dat we ervoor gaan over 3 maandjes (moet eerst even langs mn dokter ivm bloedwaardes dus kan zoiezo niet meteen beginnen) dus er is altijd hoop haha
Oh wat ben ik blij met jullie reacties, super! Vooral ook fijn om te lezen dat er meer mannen zijn die zo onduidelijk zijn over wat ze willen en toch nog 'bij draaien'. Ik maak me er af en toe echt zorgen over. Dan denk ik; laat het los, dan komt het vanzelf wel maar dat lukt me dan toch niet. Ik heb hem gisteravond gezegd dat ik niks meer wil horen over wel of geen 2e kindje omdat hij me hier heel erg mee kwetst maar volgens mij begrijpt hij me hierin niet (ook wel begrijpelijk natuurlijk als je hierzelf niet mee bezig bent).
Mijn man wou ook niet hoor!! Maar ik vind goed met'm,ons kind is nu 5,ik vind wel tijd worden voor een 2e of helemaal geen een meer....toen ik over een spiraaltje had toen begon hij toch van: Nee,nog geen spiraal,wacht nou even"en zovoort wat wil je dan wachten voor de 2,maar ook wachten voor spiraal...als ik in de vruchtbare dagen zitten klussen we gewoon,soms weet ie niet eens,het kind word toch welkom!! HihIHiH sUCCES MEID
Weet je misschien ook wat de reden is waarom hij twijfeld? Vind hij 2 te druk, of mischien wel financieel. Met al die bezuinigingen komend jaar en de prijsverhogingen kan ik me er wat bij voorstellen. Daardoor begin ik soms ook wel eens te twijfelen over een 2e.
Financieel lukt het prima, wel zegt hij telkens dat het zoveel geld gaat kosten als ze ouder zijn... Maar dat is puur om een smoes te hebben want dat kunnen we makkelijk redden. Hij zegt meestal net zoals red88 noemde na een paar vermoeide nachten dat hij dit niet nog eens wilt en dat we nu eindelijk redelijk goed kunnen slapen... Maar wat nu vooral denk ik speelt is zijn collega's. 1 van hen hebben sinds een paar maanden een 2e kindje en hun trekken het niet. Hun oudste van 3 is heel erg moeilijk geworden in zijn gedrag(babý is een heel makkelijk kind) dus die zegt telkens tegen mijn vriend dat het echt niet zo makkelijk is dan dat het lijkt. Ik zeg dan ook dat het logisch is dat je de eerste tijd ontregeld bent en slapenloze nachten zult hebben, dit hoort er natuurlijk bij en ik zeg ook dat het niet betekend dat wij ook een onhandelbare peuter krijgen. Voor hetzelfde geld slaapt ons kindje al snel door en hebben we een voorbeeldige peuter, dat weet je natuurlijk nooit! Zijn andere collega heeft een zoontje dat 5weken ouder is als ons kereltje en hun hebben besloten dat ze er geen kindje meer bij willen zodat ze dit kindje alles kunnen geven. Dus deze 2 'leuke'collega's makken hem helemaal aan het twijfelen. Ik zeg al moet je niet wisselen van baan ofzo?? hahaha
Wat fijn dat ik niet enige ben met zo'n man Ik heb altijd heel hard geroepen dat ik maar 1 kindje wil, maar ik vind moeder zijn zoooo leuk dat ik er nog een kindje bij wil. Alleen mijn man ziet het niet zitten. Hij kan niet goed uitleggen waarom niet, hij weet het gewoon niet. Hij vindt het goed en compleet zo. Maar ik niet meer. Ik weet dat ik hem niet moet pushen maar er over praten lukt niet. Hij zegt steeds dat hij niet weet en probeert naar een ander onderwerp over te stappen. Dit is zo frustie dat ik niet meer weet wat ik moet zeggen. GGRRRRR mannen
Hier slaan de twijfels ook altijd ineens toe als ons zoontje in zo'n "gezellige" fase zit. Ik denk dat dit heel normaal is. Er komt vanzelf een moment dat je er ineens samen over praat. Herinner hem er ook even aan dat als je zwanger bent het zowiezo nog eens 9 maanden duurt voordat nummer 2 er is Hier hielp dat wel.... Gisteren zelf zo'n gesprekje gehad namelijk. En ook ik durfde het er niet zo goed over te hebben ivm moeilijke start nummer 1 én mijn (bijna) pnd. Mijn man heeft het dus ook heel moeilijk gehad de eerste paar maanden. Ook hij zei steeds "Nee!" als ik er over had. Nu zitten we samen op 1 lijn gelukkig. Succes!
ik vind het gewoon heel rot omdat ik steeds degene ben die weer iets wil. Eerst trouwen, toen een kindje en nu wil ik nog een kindje. Ik ben steeds degene die hem moet overtuigen. Zou zo leuk zijn als ik iets aandraag, dat hij er ook klaar voor is. Maar dat is misschien niet helemaal realistisch met mannen En het is ook niet zo dat hij het alleen voor mij doet, hij is heel gelukkig met alles wat ik in eerste instantie opper, maar toch voelt het alsof ik de koers uitstippel en hem over de streep moet trekken. Hebben meer meiden dat?
@stopcontact: als ons meisje idd in een 'lastige' bui heeft of ik even niet geduldig genoeg ben, heb ik nu ook het idee van ojee, dan wil hij zometeen definitief geen tweede. Net of alles onder een vergootglas ligt.
@juli10: als hij het niet op zijn werk hoort, dan leest ie het wel op internet. Mijn man had op internet gelezen dat veel mannen vrouwen hebben die een tweede willen en zij eigenlijk niet. Waarom niet, weten de mannen online niet. Voor hem een reden om te zeggen, zie je wel ben niet de enige. grrrrrrrr zo frustie Verder ben ik heeeel blij met hem hoor en is hij een super lieve papa
ohh mijn vriend wil ook niet trouwen dus wat dat betreft... Maar in een goede bui wil hij over een paar jaar trouwen dus dat zal er uiteindelijk ook wel van komen en daar kan ik nog wel een 'paar' jaar op wachten, maar een paar jaar wachten op een 2e kindje??? Nee doe maar niet
Ja dat vraag ik me ook af want dat is ook precies wat het is; angst voor het nieuwe onbekende... Ik heb ook tegen mijn vriend gezegd dat dit pure angst is en dat geeft hij dan ook toe. Zie dat maar eens te doorbreken.