Hallo allemaal, moet even mijn hart lucht hier hoor. Vorig jaar november heb ik een missed abortion gehad. We kwamen hier met 7,5 week achter. Kindje is met 6,5 week gestopt met leven. Super verdrierve allemaal. Miskraam kwam ook niet vanzelf oogaop, dus uiteindelijk met cytotec op gang gebracht. Ik was 6 juli uitgerekend, vond het zo leuk dat ik de hele zomer verlof zou hebben en dat er een zomer kindje zouden krijgen. Na de MA had ik gehoopt snel weer zwanger te zijn. Dacht dat het de pijn dan wat zou verzachten. Inmiddels is het ruim 6 maanden geleden, zou nu precies 8 maanden zwanger zijn geweest. Vind het zo moeilijk dat ik nu nog steeds niet zwanger ben. Overal om mij heen (werk, vrienden, familie etc) worden mensen zwanger. Lijkt wel.of continu alle gesprekken over baby's gaan. Pfff meestal gaat het goed, maar soms ben ik zo bang dat het nooit gaat lukken bij ons.
Heel erg herkenbaar. Ik heb geen tips voor je ik zit met precies hetzelfde ik vind het echt heel erg moeilijk. Zie mijn onderschrijft...13 juli zou ik uitgerekend zijn vond dat ook zo fijn een zomerkindje
Zo jullie hebben ook echt al veel mee gemaakt. Merk je ook dat het verdriet weer wat heftiger wordt nu de uitgerekende datum dichterbij komt?
Erg hè?? Ik had na mijn 1e missed abortion en de uitgerende datum daarvan nog een abortion. Uiteindelijk na ruim 2 jaar en 4 ma zwanger. Heel wat uitgerekende data gehad. Iedere keer lastig en oas dragelijk tijdens mijn goede zwschap. Sterkte x
Ja ik merk het heel erg....alles komt weer boven en nu heel erg van eigenlijk was ik nu zover zwanger en eigenlijk nu al kamertje klaar ect ect....ik kijk echt enorm op tegen 13 juli....ik hoop als die datum voorbij is ik het iets meer kan loslaten...het was erg gewenst en de uitkomst intens verdrietig. Moeten weer moed verzamelen om Door te gaan met nieuwe poging. Ik hoop dat we ons dit jaar allebei in een uitgerekende datum club kunnen voegen
Ik kan me dit heel goed voorstellen. Ik heb dat bij mijn eerste ma ook heel erg gehad. Ik was zelfs wel weer zwanger, maar toch vond ik die eerste uitgerekende datum erg moeilijk. Dus ik kan me helemaal voorstellen dat het nog veel moeilijker is om met lege handen (buik) te staan.
Ja dat hoop ik ook! We zitten op de helft van het jaar, dus heb goede hoop dat het gaat lukken. Het geeft me ook houvast dat we nog 4 iui behandeling moeten en daarna IVF mogen. Veel vrouwen zouden daar enrom tegenop zien. Maar het geeft mij.juist hoop. Dan weet je tenminste zeker dat de bevruchting er al is!
Heel veel sterkte! Ik heb gister een curretage gehad (zou toen eigenlijk 14 weken zijn) zit nog lang niet bij de uitgerekende datum, maar denk er steeds aan. Bij 13 weken wilde we het bekend maken en volgend weekend wilde we gaan voor een geslachtbepaling. Denk dat ik het rond de 20 weken en uitgerekende datum ook weer flink lastig krijg. Hopelijk is er snel een nieuwe zwangerschap!
Wij hebben op dit moment nog 4 bevruchte eicellen in de vriezer. Die moeten bij ontdooien nog 5 dagen delen. Ze halen niet alle 4 dag 5 gemiddeld valt de helft af ongeveer dus 1 goede over in het beste geval blijven er 2 over maar dat verwacht ik niet. Ik had deze icsi 16 rijpe eicellen en 9 daarvan waren bevrucht. Daar zijn er nu nog 4 van over en 1 embryo werd miskraam...
Pfff het blijft toch steken af en toe he. Ik heb er nog niet heel veel last van, zou begin juli uitgerekend zijn, maar omdat ik opnieuw zwanger werd, is die datum een beetje naar de achtergrond gegaan. En na de complicatie bij mijn curretage en alle onzekerheid, durf ik het voorlopig even niet opnieuw aan. 3 vriendinnen van mij zijn ook binnenkort uitgerekend, ik weet nog niet hoe dat gaat zijn straks, al die kraambezoekjes.... Ik vond het begin van het jaar erg moeilijk toen we op een feest waren en iedereen ging die 3 feliciteren met hun zwangerschap en ik stond er maar een beetje bij. Daar werd ik wel erg verdrietig van, ik had dat ook zo graag gehad. Ik weet ook niet hoe het gaat zijn als het 8 december is en ik niet opnieuw zwanger ben. De kans zit er dik in want ik wil eerst weer helemaal opgeknapt zijn van deze aanslag op mijn lijf. Ik denk wel dat het veel scheelt dat ik al een lieve dochter heb. Voor afleiding en de hoop dat het wel kan. Maar het blijft onzeker, en de wens is er zeker wel. Ik wens dat iedereen hier voor het einde van het jaar met een mooi gezond bol buikje loopt! Achter de wolken schijnt vast de zon.
Heel erg herkenbaar! Hier zelf een bbz (met verwijdering Li-eileider) gehad in november en was normaal voor 1 juli uitgerekend. Direct na de operatie had ik er alle vertrouwen in dat we snel terug zwanger zouden zijn en dat het voor die uitgerekende datum wel in orde zou zijn. Maar die hoop is ondertussen als sneeuw voor de zon verdwenen. Vooral deze maand heb ik het er erg moeilijk mee, omdat het een beetje voelde als 'de laatste kans'. Het is wel niet echt zo natuurlijk, maar toch. Bij een volgende ronde zijn we zowizo die uitgerekende datum gepasseerd en dat doet toch wel een beetje pijn. Bovendien hier ook veel zwangeren in de omgeving, wat het er inderdaad niet gemakkelijker op maakt. Onder andere mijn schoonzus, die haar zwangerschap aankondigde 1,5 week na mijn operatie en nu op 21 juli uitgerekend is. Ik maak er bij deze dus maar mijn volgend doel van om zwanger te zijn voor die datum (-hup, volgende ronde, hup-). In ieder geval veel sterkte aan jullie allemaal de komende weken! We zijn duidelijk niet alleen en dat geeft toch al een beetje steun!
Herkenbaar, ik was 22 juli uitgerekend en denk nu ook: ik zou nu bijna met verlof gaan. Vind het extra lastig omdat een collega rond dezelfde datum is uitgerekend. Ik hoop nu maar dan in elk geval volgend jaar zomer uitgerekend te zijn...
Heel veel sterkte gewenst.. Geen ervaring zoals jij hebt maar ik herken wel dat sommige data gewoon moeilijk zijn. Los van alle feestdagen de perioden dat je 1 jaar bezig bent, of 2 of meer.. Of rond maart de realisatie dat het dit jaar weer geen baby wordt.. En ik heb ook wel eens gedacht "als we ronde 1 zwanger waren geworden dan was ik nu uitgerekend/dan was mijn kind al..." of "ik had ondertussen 3 kinderen kunnen hebben" Ik kan me heel goed voorstellen dat dit echt moeilijk is Ik hoop dat je volgende maand ipv met een baby, met een positieve test verrast mag worden!
Ik herken het helaas. Mijn tweede uitgerekende datum komt er aan en intussen al weer een miskraam gehad dus ook een derde datum komt nog. Ik merk dat ik best jaloers kan zijn, zo’n steek als er weer een aankondiging voorbij komt.
Gaan jullie iets speciaals doen op de uitgerekende dag? Wij zijn dan op vakantie en ik wilde wel iets doen maar weet eigenlijk niet zo goed wat dat dan moet zijn...?
Zo herkenbaar deze berichten! Ik heb met 12 weken te horen gekregen dat ik een missed abortion had, nu alweer 11 weken geleden. Het heeft ook echt tot 2 weken geleden geduurd voor ik schoon was.. (Mislukt curetage en 3x pillen om de vrucht+restweefsel eruit te krijgen). Ik had gehoopt dat het veel sneller “weg” was en we opnieuw kunnen proberen. Nu kan het gelukkig weer maar wie weet hoe lang t gaat duren.. Ondertussen had ik alweer 23 weken moeten zijn en zijn er in mijn omgeving allerlei vrouwen zwanger waar het wel goed bij gaat. Elke keer weer een klap in je gezicht.. Ik blijf er maar aan denken en die frustratie en verdriet voelen, zeker als ik al die vrouwen zie waarbij het wel goed gaat. Vandaar dit berichtje. Blij dat ik niet de enige ben, alhoewel het natuurlijk veel fijner zou zijn als niemand hier doorheen zou hoeven! Ik hoop dat het bij iedereen toch weer lukt en er een gezonde baby uit komt!
Ik vind het ook heel erg moeilijk en ben er nog dagelijks mee bezig, en daarom wil ik juist iets doen voor ons kindje dat eigenlijk dan geboren had moeten worden. Ik wil iets moois doen iets loslaten in de zee of iets in die richting ik wil niet de hele dag sip zijn, tranen zullen zeker vloeien maar wil ook graag iets doen en het dan een plaatsje kunnen geven en verdergaan met onze andere embryo's
Je hebt wensbalonnen die je kan oplaten. Je kan een brief schrijven en daar wat mee doen. Of bijvoorbeeld ergens een bloem/plant planten