Dag dames, Ik moet even mij ei kwijt. Het begon als een mooie dag. Ik had heerlijk geslapen, en stond op zonder hoofdpijn. (Als chronisch hoofdpijn patient is elke dag zonder hoofdpijn sowieso een goede dag) Ik had om 16:00u Franse les. Ik begon met mijn huiswerk doorlezen, nog eens maken en herschrijven. Studeren dus. Ik keek op de klok en dacht; "ah, nog tijd zat om het nog 1x door te lezen". Ik kijk één minuut later op, en zie dat het 15:36u is! Ik schrik me te pletter en schiet razend snel in een vieze broek en een dikke trui. Ik gooi mijn winterjas aan en rende al denkend... "damn it, damn it, damn it" ...naar het metro station. "Shit!" zei ik hardop. Het is 1 april! Dat betekend dat ik mijn abonnement moet opladen! Dit station heeft geen oplaadpunt (natuurlijk), en dus rende ik naar het volgende station. Ik kom aan en kon wel janken. Er stond 10 man in de rij omdat de twee andere machines kapot zijn. Opeens kwam er om het hoekje een machine vrij! De goden zijn geprezen! Ik rende ernaar toe, steek mijn pas in de automaat. "Wat was mijn pincode? damn ... IT!!!" Ik steek de pas van mijn verloofde erin (hij had gevraagd deze niet te gebruiken), en laadde snel mijn abonnement op. Daarna rende ik naar het metro station, en gelukkig! de metro kwam er net aan! Ik spring erin. Zweet me een ongeluk, want het is verdorie 21 graden buiten en ik loop in een winterjas! Ik pak mijn telefoon, want ik wil mijn verloofde vertellen dat ik toch zijn pas had gebruikt. Dit duurde 100 uur, want ik heb Franse autocorrect aanstaan en die veranderden al mijn Engelse woorden in Franse woorden waar ik serieus nog nooit van gehoord heb! Opeens zie ik daglicht ... Ik denk: "Daglicht?", 3 stations later; "Ik zit in de verkeerde metro!!" Ik ren naar buiten, ik ren naar het andere perron, ik wacht op de trein, ik bel mijn vriend. Komt er een man naar me toe. Begint tegen me te praten (ik zit aan de telefoon) Ik negeer hem, en loop de andere kant op. De man gaat vervolgens te keer tegen me. Hij zei: "Jij met je roze haar, het is hilarisch! Bizar! Hoe oud ben je?" Verder kon ik hem niet verstaan, want ten eerste: hij sprak Frans. Ten tweede: ik zat aan de telefoon. En ten derde: LAAT ME MET RUST! Ik zat in de goede metro. eindelijk. De man zat tegenover mij en bleef tegen me praten. Ik zei tegen mijzelf: "stap uit bij Republique, stap uit bij Republique.". Vervolgens zie ik 'Bastille' op een bord verschijnen, en ik stap UIT! De deuren gaan dicht, de metro rijdt weg, ik ben halverwege de trap en toen schoot het me te binnen: "Dit. is. het. VERKEERDE STATION! SUKKEL!" Ik gaf het op. Ik liep naar huis. Ik kwam thuis om 16:45u Keek in de spiegel. En zag dat ik maar 1 oog had opgemaakt. CAN THIS DAY GET ANY WORSE?! Edit; Als klap op de vuurpijl: Ik ging zojuist naar de wc, wc papier op.
So dan...............kan het niet laten om toch even te lachen nu, maar ik snap je overduidelijke en logische irritatie. Morgen nieuwe dag en nieuwe kansen en hopelijk begint die ook gelijk weer zonder hoofdpijn (hier ook chronische hoofdpijn, voel met je mee)
Sorry maar ik moest ook wel lachen hoor.. Je schrijft erg leuk maar merde!! Hoeveel pech kun je hebben op 1 dag zeg?!
Haha, hier moest ik wel om lachen. Het doet mij denken aan toen ik een keer terug kwam van een winkel en toen zag dat ik nog een kinder haarclipje in mijn haar had zitten... Die had ik er thuis even in gedaan met het idee dat ik hem daarna in mijn dochters haar zou doen voor we weg gingen. Echt ERG... Maar lullig voor je hoor, eindelijk eens geen hoofdpijn en dan zo een dag hebben.
Als ik jou was zou ik behalve douchen en op bed gaan liggen met een boek of goede film niks meer doen en daarna lekker slapen. Morgen weer een dag. Sterkte!
Dikke knuffel voor jouw meis. Voor mij een glimlach hoe je het schrijft. Denk om je zelf , geloof morgen een mooie en een hele goede dag voor jouw.