Zucht. Ik weet het even niet meer. Wij gaan over 2 weken trouwen. Ik ben onverwacht zwanger, en zal ruim 8 weken zijn tijdens ons huwelijk. Super! Wij vertelden het grote nieuws aan onze ouders, en die waren super blij, maar er was ook lichte paniek. Wat bleek: ze hebben een grote actie rond alle gasten opgestart en hadden geld ingezameld voor een huwelijksreis. Ruim 10 dagen Kenia hadden ze gepland, ongetwijfeld en prachtige reis, voor ons tweetjes. Die kon niet doorgaan ivm vaccinaties die beter van niet zijn als je zwanger bent. Dus die reis is geannuleerd. Ze hebben toen iets anders geboekt. Ik ha dmijn moeder nog een berichtje gestuurd dat ik niet zo lang zonder ons zoontje wilde maar kreeg terug dat die keuze niet aan ons is. Inmiddels lig ik al weken wakker. Dit wil ik helemaal niet.. Ons zoontje zou een paar dagen naar de ene opa en oma gaan, en dan een paar dagen naar de andere. De oma's kent hij goed, mijn moeder komt iedere week een dag oppassen en de andere oma om de week. Hij is tot nu toe 2 nachten zonder ons geweest, mijn schoonmoeder heeft een nacht bij ons opgepast toen wij beide op congres waren (toen was hij 7 maanden), en hij heeft 1 nachtje zonder ons bij mijn ouders gelogeerd (toen was hij een maand of 11). We zijn wel al een paar keer met zijn allen wezen logeren. Dit jaar een keer bij mijn schoonouders, en een of twee keer bij mijn ouders, Ik ben voor mijn werk vaak weg. Ik vind 3 nachten zonder mijn kind verschrikkelijk, dat weet ook iedereen, en dan laat ik hem ook nog achter bij zijn papa. Nadat ik mezelf laatst huilend in bed vond heb ik net mijn vader maar gebeld. Of het een paspoortreis is die ze nu hebben geboekt, en voor hoe lang. Nou voor 1,5 week dus, en ja met paspoort. Ik heb aangegeven dat ik te lang vind zonder mijn kind, en heb dus nu een paspoort voor hem aangevraagd. Maar ik heb altijd gezegd dat ik zo'n jong kindje helemaal niet de wereld rond zou willen slepen, en eigenlijk vind ik dat nog. Ik vind het echter ook niets als hij 1,5 week zonder zijn ouders moet, zonder dat ik hem uitleggen waarom, en daar door Nederland gesleept wordt naar opa's en oma's en in vreemde bedjes moet slapen. Ik begrijp er niets van dat mijn ouders dit hebben kunnen bedenken.. ze kennen me en hebben er bovendien zelf altijd voor gekozen om niet zonder mij en mijn zusje op vakantie gaan (tot een bepaalde leeftijd natuurlijk dan he ). Hoe komen ze erbij zoiets voor ons te verzinnen? Punt is dat ik nu bol van de stress sta, de hormonen werken natuurlijk ook niet echt mee. Ik kijk als een berg op tegen de reis, weet niet of ik mijn zoontje juist wel of juist niet mee moet slepen. NIet meenemen vind ik niet goed voor hem (zo jong en zo lang zonder zijn ouders, heen en weer gesleept tussen de 'oppassen') en ik denk niet dat ik zo lang zonder hem kan. En het zou het einde van de bv betekenen. Maar wil ik hem dan wel een vliegreis aandoen? En waar we heengaan, dat is natuurlijk helemaal niet kind-proof verzonnen. Dubio's, ik word er zo ongelukkig van Iemand wijze woorden?
Als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik tegen je ouders zeggen OF we gaan met zijn drietjes OF we gaan niet. Ik zou ook echt niet zonder mijn dochter op vakantie gaan, dan zit ik daar echt niet prettig. Vorig jaar november weekendje weg geweest met vriendinnen en dat vond ik al lang en dan was papa gewoon bij haar thuis! Wij zijn vorig jaar met dochter, toen 10 maanden, naar italie geweest met caravan. Ik zag er enorm tegenop, vooral de autoreis, maar het is me 200% meegevallen.
Zou dit toch maar eens even met je ouders bespreken... En het is misschien niet leuk voor hun om te 'verklappen' waar de reis naartoe gaat en zo, maar dan kun je wel beter beslissen of je je kindje mee wil nemen of niet! Persoonlijk zou ik er ook écht niet blij mee zijn als ze zo'n reis regelen met de bedoeling om zonder mijn kind te gaan. Natuurlijk hartstikke leuk en lief bedoeld, maar hier weten de meeste mensen ook wel dat ik onze dochter niet zo lang kan missen.... Wat betreft reizen met zo'n dreumes: gaat prima! Hier gaan we volgende week al voor de 3e keer vliegen, steeds hartstikke goed gegaan. Je hoeft voor je kindje ook nog niet te betalen tot 2 jaar, dus als je nu nog besluit om hem mee te nemen dan lijkt me dat geen probleem! Praat er over met je ouders, anders heb je de komende tijd ook geen rust en kun je niet genieten van de voorbereidingen op jullie bruiloft!
Ik zou hem ook meenemen. Is vast wel een mouw aan te passen waar jullie heengaan zodat het een fijne reis met zijn drietjes (viertjes ) wordt. Persoonlijk zou ik ook absoluut niet zonder onze kids op vakantie gaan. Een weekend is voor mij nog tot daar aan toe (een keer gedaan hoogzwanger van de 2e), maar 1,5 week zonder ze.. Nee.
Hier in de omgeving nogal wat mensen die met een jong kindje ver op vakantie gaan. Zou mijn eerste keuze niet zijn maar als ik het kado zou krijgen zou ik het ook zeker niet afslaan. Maar ze zou wel zéker mee gaan! Moet het een verassing blijven? Want dan kun je best al eens kijken hoe kind proof het is. En ach, wat moet er zijn voor de kids? Druif is geen baby meer dus aan babybadjes en al hoef je niet te denken. Volgensmij vermaakt hij zich echt wel, daar zou ik me niet zo druk over maken! Inderdaad wel jammer dat alles buiten jullie om beslist wordt. Ja het is een kado maar een kado geef je met de gedachten dat de mensen die het ontvangen het leuk vinden! En imo hou je daar dan rekening mee... Spreek je mening gewoon uit hoor! Verplicht met 2e weggestuurd worden wat je niet ziet zitten, zou ik niet pikken!
Bedankt voor jullie reacties. Ik zit nu alweer te huilen ( doe ik bijna continu, word ik gek van). Ik denk dat de reis naar Amerika gepland is. Dat zou dan wel te overzien zijn, gezien het eten enzo. Misschien toch maar vragen waar we heen gaan..
Ik zou ook met alle ouders gaan praten, als dit nu al tegen al je gevoel indruist dan zal je geen seconde genieten van de vakantie, en het feit dat het je je BV kost terwijl dat zo belangrijk voor je is, dan kan toch niet. dat si een beslissing die alleen jullie mogen maken en niemand anders voor je. Ze kunnen het zich waarschijnlijk niet meer voorstellen hoe het voelde dat ze net ouders waren dat je je kleine echt niet achter laat. Ik zou effe een pittig gesprek gaan houden en op je strepen gaan staan. verassing is leuk maar die is er nhu toch ene beetje vanaf. willen ze jullie nu echt een kado doen dan laten ze zullie meendenken over een vakantie waar jullie met zijn 3en van genieten
Uuh.... wat?! : keuze niet aan ons is Wie gaan er op vakantie? Wie zijn kind is het? Jeetje, hier was het oorlog geweest. Ten eerste, jij bent de ouder. JIJ bepaald wat er met je kindje gebeurt. En waarom zou je kindje niet mee kunnen? Ja, je bent wat beperkter. Maar ze zullen je toch niet midden in een oerwoud plaatsen? Helemaal omdat je nu ook zwanger bent. Amerika kan toch prima? Ik zie het probleem niet zo, en zou mijn kind gewoon meenemen.
Ze smste (heb het even opgezocht): "Ja daar ga jij niet over, ik heb er ook op gerekend! Dus jullie gaan gewoon afwachten wat wij gaan doen, jullie inbreng is voldoende gweest! Er moet wel een beetje verrassing zijn wat mij betreft, er zijn nog heeeeel veel landen waar je geen inenting nodig hebt, dus je wacht het maar af. Kus!" Ze bedoelen het goed Maar ebn blij om hier te lezen dat ik niet gek ben in ieder geval..
Wat jammer dat er zo gereageerd wordt, hoe goed bedoeld ook. Zou zelf waarschijnlijk me ook enorm ellendig voelen over die onzekerheid (wil alles graag vooraf weten, regelen etc). Mocht je je er echt rot onder blijven voelen op je strepen gaan staan hoor meis. Is niets om je nu zo te moeten voelen, terwijl het juist leuk zou moeten zijn..
Oei, wat moeilijk. Het is natuurlijk superlief bedoeld, en ze doen er ook een hoop moeite voor. Maar ik vind het helemaal niet gek dat je geen 1,5 week zonder je dreumes wilt zijn! Ik zou dus ook zeggen: of we gaan met z'n drieën, of ik ga max ... nachten van huis. Zelf hield ik het toen wel een nacht of vier uit zonder m'n kind, maar ik weet niet wat voor jou acceptabel is. Lange vliegreis lijkt me niet ideaal met een dreumes, maar is wel te doen. Dat liever dan 1,5 week zonder kind, wat mij betreft. (ben zelf naar Australië geweest met 6 mnd oude baby, dat is makkelijker dan een dreumes, maar hij vond het in elk geval prima en we hebben een heerlijke tijd gehad. Komend jaar zullen we weer die kant uit gaan, maar onze jongste is dan ook al weer 2,5 of bijna 3, dus dat is ook weer wat makkelijker dan met 1,5 jaar.)
Ik zou mijn kind gewoon meenemen. Ik geloof ook niet in vakanties zonder mijn kinderen. En die van mij gaan al vanaf hun babytijd elk jaar op een verre reis en ze zijn er niet minder van geworden.
Ik zou lekker met z'n drieën gaan en het idee 'van rond de wereld slepen' lekker los laten. Kinderen zijn hartstikke flexibel, vinden het meestal allemaal prima zolang papa en mama er zijn en passen zich gemakkelijk aan. Je zult zien hoe goeie wereldreiziger je kleine dreumes eigenlijk is. Laat het los en geniet! (en wees dan gewoon dankbaar voor het ontzettend mooie gebaar van je ouders!) Hier zijn de kinderen vanaf 3 maanden overal mee naar toe geweest en met een beetje voorbereiding (tips vind je hier op ZP genoeg) gaat dat altijd helemaal prima. Gezellig juist.. Kinderen vinden vliegen meestal geweldig! Het maakt trouwens echt niet uit waar je heen gaat.. overal waar je geen inentingen voor nodig hebt, is veilig zat voor je kindje en juist door de BV heb je altijd vocht / voeding bij je! Laat je ouders gewoon weten dat je zoontje mee gaat.. Laat het ze maar regelen (kost nauwelijks iets.. alleen administratiekosten) en mochten ze dit niet willen doen dan categorisch weigeren (wel even op één lijn gaan zitten met je aanstaande)
Ik zou ook heel graag willen weten waar ik dan heen zou gaan, dan kun je een inschatting maken of je de kleine mee zou kunnen nemen. Als je het zo vraagt aan je ouders willen ze het dan nog niet vertellen? En weten ze hoe moeilijk je het er op dit moment mee hebt? En inderdaad je geeft nog borstvoeding en dat zou dan moeten stoppen omdat jullie kleine niet mee gaat. Als je dit niet wilt is dit nog een extra reden om hem dus wel mee te nemen. Mocht het inderdaad Amerika zijn dan is er een grote kans dat hij gewoon mee kan, toch? Zelf zou ik hem meenemen!! Jullie moeten genieten van deze vakantie, jullie zijn dan net getrouwd en dat ga je zeker niet doen als je hem niet meeneemt!
Mee eens. Ze willen dus veel geld uitgeven aan een reis waarvan ze weten dat je er niet van kan genieten als je kindje niet mee mag. Vaag hoor! Ouders horen dit niet te doen. Ik zou het ook niks vinden zonder dochters, snap je heel erg goed. Lief dat ze dit regelen maar dan moet het wel gebeuren zodat het ook echt leuk is voor jullie!
Jeetje Juju, ik kan me er goed voorstellen dat je hier enorm mee in je maag zit! Met de beste wil van de wereld kan ik je ouders even niet begrijpen nu (sorry). Natuurlijk hebben ze het beste met je voor, maar ze doen dit wel zoals zíj willen, niet zoals júllie willen!!! Zo te horen ziet je moeder het ook enorm zitten om je zoon een periode bij hen te hebben logeren. En is dat 1 van de dingen die ook onderdeel van het probleem uitmaakt, krijg ik het idee. Je ouders hebben zich zelf nu al enorm verheugd op het logeerpartijtje van je zoon (vinden wellicht dat ze daar als opa en oma ook recht op hebben???? ik weet niet hoe je ouders in elkaar zitten), wellicht ook al plannen gemaakt en jij trekt nu dus ook een streep door die plannen. Waar je overigens goed recht op hebt!!! Hoe staat je vriend hierin? Ik neem aan dat hij en jij helemaal op 1 lijn zitten? Het is allemaal heel lief bedoeld, een verrassing kan héél leuk zijn, maar ik vind dat ze nu te weinig rekening met jullie hebben gehouden. En ik vind toch wel dat een verrassing binnen de grenzen moet zijn van degenen voor wie het bestemd is, helemaal als je gaat trouwen. Ze hadden jullie op zijn minst de keuze moeten geven om jullie zoon wel of niet mee te nemen en kunnen aangeven als jullie met z'n tweetjes weg zouden willen, dat zij en je schoonouders dan wel op je zoon zouden passen. Zo te horen worden jullie nu dus niet gehoord. Dat vind ik nog het meest vervelende aan de hele situatie voor je. Ben het wel met eerdere reacties eens dat kinderen heel flexibel zijn en dus een (lange) reis vaak ook prima aankunnen. En in het land van bestemming is er altijd wel iets wat leuk is om te doen met een dreumes. Voordeel van deze leeftijd is nog dat je ze zoet kan houden met weinig. Ik denk persoonlijk dan ook dat je nu vooral op je strepen moet gaan staan wat betreft het wél meegaan van je zoon. Dat je de bestemming dan niet weet: ok, dat is dan even iets wat je los moet laten. Maar probeer het voor elkaar te krijgen dat je zoon mee kan. Ik denk namelijk dat jullie anders ook niet van de reis kunnen genieten en de verrassing dus zijn doel voorbij schiet. Heel veel sterkte!!!! Hoop echt dat jullie eruit komen
Ach meis toch... Kan me voorstellen dat je hier erg mee zit! Misschien is alles wat versterkt door de grote dag binnenkort en de hormonen van je zwangerschap, maar dan nog... Vind het persoonlijk een nogal vreemde reactie van je moeder... Het is jouw kind, dus jij beslist wat ermee gedaan wordt en als jij het niet ziet zitten dat hij van hot naar her gesleept wordt, regelen ze maar iets waardoor dat niet nodig is. En daarbij ben jij sowieso degene die beslist of hij wel of niet meegaat. Heel leuk allemaal, een verrassing, maar het moet een leuke verrassing voor jullie zijn en dus hadden ze jullie wensen daarin mee moeten nemen. Ik zou er zelf niet voor kiezen om hem thuis te laten. Mijn vakantie zou daadoor een stuk minder leuk zijn, alleen al door de zorgen om hem. Zou hem ook vreselijk missen, dus ik zou alleen maar zitten kniezen, wat natuurlijk niet het doel is van je vakantie! Ik zou gewoon heel eerlijk het gesprek met je ouders aangaan en polsen of het een redelijk kindvriendelijk verblijf is, zodat je hem zonder problemen mee kunt nemen. Natuurlijk is dit lastig, omdat het wel hun cadeau is en zij hebben er veel energie ingestoken. Waarschijnlijk hebben zij zich inderdaad ook verheugd op een logeerpartij. Maar het is jullie zoon en jullie moeten het leuk krijgen op de vakantie! Sterkte ermee meid!
Lieve schat, wat een ellende zeg! Wat doen mensen elkaar toch (ongetwijfeld goedbedoeld) aan!! Direct bespreken, open kaart vragen, de tijd rond je trouwen en in het begin van je zwangerschap wordt zo voor je verpest. Deze stress is niet goed voor je ongeboren kindje. En niet voor jou. Noch je zoontje en je "aanstaande" Je hebt alle redenen om "raar" (want hormonaal) te doen, laat je niet afschepen, je bent niet verplicht plezier te hebben aan andermans goedbedoelde maar niet in goede aarde vallende initiatieven.... Op reis hartstikke leuk - denk ik - maar bestemming in overleg en uiteraard met je kind als jullie dat willen! Denk ook aan de reis, zo lang vliegen is absoluut niet leuk met een dreumes. Dus, boek lekker een week Schier met z'n drietjes, en evt een verwenweekend met z'n tweetjes ofzo, is ook wel lekker misschien. Kom op hoor! Lief bedoeld maar niet iets waar jij nu mee uit de voeten kan.
Dank jullie wel allemaal Mijn ouders (en schoonouders trouwens, die zaten ook in het 'complot') bedoelen het 100% goed. We hebben zelf al eens laten vallen aan het eind van dit jaar (dan zou mijn zoontje 2 zijn) een paar dagen naar NY te willen. Waarschijnlijk hebben ze dat opgepikt en willen ze ons verwennen met een mooie reis met zijn tweetjes. De bedoelingen zijn echt goed, en ik weet zeker dat ze zich erg verheugen op de logeerpartij van hun kleinzoon, ze zijn helemaal gek op hem. Mijn vriend zit er wat anders in. DIe wil gewoon naar NY (geen idee of we daar echt heen gaan) en de rest boeit hem niet. Wat mij weer irriteert, maar goed Volgens hem is het voor onze zoon veel stressvoller om mee te gaan op reis, dan om 1,5 week zonder ouders maar bij opa en oma te zijn. Dat maakt het wel lastig en maakt ook dat ik me dus afvraag of ik me niet aanstel door die hormonen (waar ik echt veel last van heb deze zwangerschap).