Ik hoop dat ik nooit die keuze moet maken dat ik mijn katten weg moet doen. Heel veel sterkte hiermee. Kan me voorstellen hoeveel pijn dit moet doen, wat dat betreft voelt het hetzelfde als wanneer een dier komt te overlijden. Dat doet ook pijn en geeft veel verdriet. Dikke knuffel. En via mp kan je ook geweldige baasjes vinden. Je moet alleen goed zoeken. Desnoods zet je haar er niet gratis op, dan vallen al heel veel 'rare' mensen af.
Maar er zijn ook mensen die enorm veel van dieren houden, en ook zo n oude kat willen opvangen. Die zullen er vast wel zijn. Ben alleen bang dat het goed zoeken wordt.
Ik heb inmiddels iemand gevonden, Polkadotjes van hier wil haar hebben en we gaan haar dit weekend brengen. Het is wel een eindje rijden, maar er was niemand in de buurt die haar wilde dus dit is ook fijn. Heb er natuurlijk wel een dubbel gevoel over, zo raar dat ze straks niet meer hier in huis is... Mn zoontje vond het ook heel gek, hebben hem voorzichtig verteld dat ze weg moet. Hij vond het niet zo leuk, hij is namelijk gek van poezen.
Ik hoop het ook niet voor je! Het is echt een hele moeilijke beslissing geweest, maar mijn zoontje is gewoon ook erg allergisch. Ik wil natuurlijk (zoals elke mama) het beste voor mijn kind en ik wil hem niet onnodig ziek maken. Hij hoest nu al maanden en heeft dezelfde klachten als ik. Dat vind ik ook gewoon sneu. Als volwassene kun je de keuze zelf maken, daarom was ze nog steeds bij me, ondanks uitdrukkelijke verzoeken van de h.a om haar weg te doen. Maar goed zij praten er ook zo makkelijk over, alsof je het zomaar even doet, je huisdier weg. Ik laat haar nu ook extra vaak bij me zitten en aai en knuffel haar gewoon. Nu kan het nog en ja dan word ik maar extra ziek, dat heb ik er wel voor over.
Ik heb nog niet gereageerd in je topic, omdat ik je niet kon helpen. Maar wil je nu toch even sterkte wensen met deze ontzettend verdrietige beslissing. Ik kan me helemaal indenken hoe verschrikkelijk naar je je moet voelen. Voor jezelf omdat je je poezeltje straks moet missen, maar ook om je zoontje die straks erg verdrietig zal zijn als de poes daadwerkelijk weggaat. Je besluit is dapper en wijs, genomen omdat het mòet, maar dat gevoel hè wat je bij zo'n beestje hebt.. Geniet nog even zolang ze bij je is, gelukkig heb je via hier een fijn huisje voor haar gevonden.. Een hele dikke digiknuffel voor jullie xx
Oja dat zei onze ha ook direct. De kat moet weg! Maar dat is zo makkelijk zeggen Het is gewoon als een lid van je gezin. En dat doe je niet ff weg ofzo.... Heb je al een website oid gevonden om een baasje te vinden?
Ja idd ik vond het echt niet leuk dat ze dat zo zeiden. Het deed me pijn en ik ben vandaag ook echt verdrietig. Morgen is de dag dat ze weg gaat, Polkadotjes van hier wil haar gelukkig graag hebben. Maar als ik eraan denk dat ik haar na morgen eigenlijk nooit meer zal aaien, of horen miauwen of horen spinnen of in de zomer lekker in de tuin in het zonnetje zal zien liggen...Haar gemiauw naar vogeltjes en de dikke staart als ze een hond zag.. *pinkt heel veel tranen weg*
Wat lief dat Polkadotjes haar in huis wilt nemen! Wel moeilijk voor jou om afscheid te moeten nemen, lijkt me zwaar. Sterkte!
Polkadotjes en je man heel erg bedankt!! Jullie zijn lieve mensen en ik weet zeker dat ze het bij jullie naar hun zin zal hebben. Nu onderweg naar huis wel wat tranen, maar dat gemis zal nog wel even blijven... Ik ben blij dat ik met een gerust hart naar huis kon gaan.
Ahhh meis sterkte! Ik had al meegelezen maar had de moed eerder niet te reageren. Ik voelde je pijn en verdriet... Hopelijk ebt dit weg....je weet waar je het voor gedaan hebt. Sterkte!
Dank je wel voor dit lieve berichtje. Het was heel raar thuis komen, geen beestje die je komt begroeten, ik hoefde haar natuurlijk geen eten te geven vanavond. Geen mandje meer op onze bank naast mij, geen krabpaal meer, kattenbak weg in de gang... Morgen ben ik vrij, vriend aan het werk en zoon op school, dan zal het ook wel moeilijk zijn. Ze liep dan vaak lekker om me heen als ik in huis bezig was enzo. Toen we weg liepen naar de auto vanmiddag moest ik huilen, dus mijn zoontje vroeg waarom. Wij gezegd dat mama verdrietig is omdat ze nu niet meer bij ons is. In de auto moest ik ook huilen, toen vroeg hij weer heel lief: Mama ben je nu nog verdrietig? Hij was erg lief en zei ook toen hij thuis kwam dat hij het ook wel jammer vond dat ze weg was en dat hij haar nu niet meer kon aaien en kon zien.
Sterkte Buffy. Kan me je gevoel zo goed voorstellen! Misschien krijg je wel wat foto's van het nieuwe baasje? Of een filmpje van hoe ze het straks naar haar zij heeft. Dat is vast een troostende gedachte.
Wat ontzettend verdrietig voor je, maar toch ook ontzettend fijn dat je zo´n goede oplossing gevonden hebt! Het verdriet zal slijten...Sterkte!
Nou vandaag de eerste dag zonder poezenbeest. Opstaan ging nog wel en naar beneden om te ontbijten ook wel, wel raar dat ze niet aan het miauwen was om lekkers. Maar toen ik thuis kwam van mijn zoontje op school brengen had ik het écht wel even moeilijk. Maar de tranen kwamen pas toen ik mijn ontbijt ging maken. Normaal rent ze dan naar de keuken en luid miauwen om een plakje worst ofzo. En nu niks, of soms ging ze s ochtends mee naar buiten als mn zoontje naar school moest en dan zat ze later bij de achterdeur, nu keek ik naar de achterdeur; geen poes. Heb wel even flink moeten huilen En nu ook zo stil boven, ik mis mn maatje
Meid sterkte! Niet leuk dit. Zo te lezen heeft ze wel een heel fijn huis gevonden. Hopelijk kan dat jou straks ook wat troost geven.
Aah hele dikke knuffel meis! Vreselijk dit. Wel ontzettend fijn dat ze een goed huisje heeft gevonden. Laat het verdriet maar even goed toe. Dat helpt weer met verdere verwerking.
Heel normaal hoor. Aan de andere kant; wees "blij" dat je zoontje naar school is, en dat je meteen de eerste dag even alleen bent. Kun je tenminste toegeven aan je verdriet. Ik heb mijn poezebeest vandaag 3 weken geleden in moeten laten slapen. Ondanks dat ik wist dat ze chronisch ziek was, en niet oud zou worden, heb ik echt enorm verdriet gehad. Ze heeft het bij ons nog 7 jaar volgehouden en echt een fijn leven gehad. Toch, terwijl ik dat niet had verwacht, veel verdriet gehad de eerste week. Geef er aan toe. Misschien is het een idee om bijv. een mooie foto-collage te gaan maken. Of een klein fotoboekje. Heb ik ook gedaan, en het hielp echt wel moet ik zeggen. Op het toilet hangt nu een mooi schilderijtje van allemaal foto's van m'n kleine kneusje.