Hallo meiden! Het wordt een heel verhaal, maar hopelijk kan iemand mij helpen! Op 31 mei j.l. ben ik d.m.v. een spoedkeizersnede bevallen van ons prachtige 2e dochtertje Evi. De bedoeling was om normaal te bevallen (eerste was een geplande ks), maar na 16 uur weeën te hebben gehad ben ik blijven hangen op 5 cm ontsluiting. Mijn vliezen zijn gebroken bij 2 cm en vlak daarna kreeg ik een ruggenprik. Op een gegeven moment werden er ook wee-opwekkers toegedient, maar hierdoor dook de hartslag van Evi naar beneden. Dit is in het totaal 4 keer gebeurt en om 8:30uur werd ons verteld dat een gewone bevalling niet mogelijk was. Evi was naast de niet vorderende ontsluiting ook een sterrekijkertje en blijkbaar speelde mijn lengte (ben 1.55) ook een grote rol! Dus eigenlijk meteen besloten om de KS te doen. Om 09:50uur is Evi geboren. De ks was hels zogezegd. Toen ze haar uit mijn buik probeerde te halen begon ik pijn te voelen, dit was niet goed en uiteindelijk hebben ze lachgas toegediend. Ik weet nog dat ik haar heb horen huilen en dat mijn man met haar bij me heeft gestaan. Toen ze gingen hechten werd de pijn zo erg dat ik onder narcose ben gebracht. Op de uitslaapkamer vertelde mijn man mij dat Evi in het vruchtwater had gepoept (hij wist dit al langer, maar wilde mij niet in paniek brengen) en dat ze in een couveuse lag. Toen ik weer op de kamer kwam, was ze gelukkig alweer uit de couveuse en deed ze het goed, Haar longetjes en maagje waren schoongemaakt en de couveuse was alleen uit voorzorg geweest. Die dag is verder ook goed verlopen, maar de dagen erna niet. Op 1 juni ben ik weer voor het eerst uit bed gekomen en ik had toen het gevoel alsof ik stomdronken was. Zo licht in mn hoofd en mn rechterbeen wilde niet meewerken. Maar goed ik had net een ks gehad, dus het zal daar wel van zijn geweest. De dagen daarna bleef ik dat gevoel houden, eigenlijk niet meer over nagedacht, wilde ook zo snel mogelijk weer naar huis. Vrijdags ben ik naar huis gegaan en eenmaal thuis ging het op zich wel. Ik was nog steeds licht in mn hoofd en mn been werkte echt niet mee, maar ik was thuis en het kwam wel goed. Afgelopen woensdag kwam de vk op nacontrole en ik vertelde dat ik nog steeds erg licht in mn hoofd was, zij nam mijn bloeddruk op en deze bleek veel te hoog (145/100), toen is de HA 's middags ook nog langs geweest en toen had ik een bloeddruk van 185/110. Dus hup door naar het ziekenhuis. Daar is alles onderzocht, bloed, urine, bloeddruk (die nu dus ineens niet meer boven de onderdruk 100 uitkwam), maar er kwam niets uit. Dus geen zwangerschapsvergiftiging, gelukkig! Maar voor de zekerheid werd de internist erbij gehaald. Hartfilmpje werd gemaakt, maar ook hier kwam niks uit. Dus het kwam door de spanningen (veel problemen in de familie). Oke daar kan ik wel mee leven, moet het nu laten controleren en in de gaten houden. Maar het lichte gevoel in mn hoofd heb ik nu dus nog steeds. We zitten nu op dag 13 na de ks en ik ben allesbehalve stabiel. Ik loop echt rond als een kip zonder kop en heb het gevoel of ik continue op een boot sta (zelfs als ik zit). Ik voel mn hele lichaam op en neer schommelen. Ook kan ik totaal niet tegen drukte, dan wordt dat gevoel veel erger en kan ik me ook helemaal niet meer concentreren op wat iemand aan het vertellen is. Het lopen gaat ook nog steeds niet zoals het zou moeten, het lijkt wel of de kracht uit mn been is getrokken. Ik ben wel van plan om morgen of overmorgen even langs de HA te gaan (ook om mn bloeddruk te laten controleren), maar dit kan toch niet goed zijn of ben ik nou gek! Heeft iemand dit ooit meegemaakt? Liefs, DD
Ik zou even een afspraak maken in het ziekenhuis, zo te lezen zijn het nawerkingen van de ruggeprik...
Mij klinkt het alsof je evenwichtsorgaan ontregeld is. Dat kan inderdaad door de ruggeprik komen, door bloedverlies, een ontsteking, van alles. Ik zou zeker nog langs de HA gaan of direct naar het zkh. Laat je grondig doorzoeken, het klinkt niet gezond wat je hebt. Wat vreselijk dat je pijn hebt gevoeld tijdens de KS! Dat was echt mijn grote nachtmerrie (ik wist dat ik ks zou krijgen).
Dank jullie wel voor de reacties. Ik ga morgen naar de HA om dit te bespreken, ben net voor het eerst weer even een stuk gaan wandelen en merk wel dat ik tijdens het wandelen er ook erg veel last van heb. @adi: Die angst had ik bij de eerste ook, maar daar is alles goed bij gegaan. Helaas bij deze ks dus niet. Wil ook zeker met de gyn het verloop van de ks nog bespreken, misschien ook om het allemaal een plekje te kunnen geven! Liefs, DD