Gisteren waren een vriendin en haar vriend hier voor mijn verjaardag. Op een gegeven moment waren de mannen wat in de schuur aan het timmeren Wij aan de klets natuurlijk en ik flapte er zomaar uit dat ik in januari met de pil stop en dat we er dan voor gaan. Nu voel ik me hier best rot over, we hadden ons voorgenomen om het tegen niemand te zeggen. Dat was de afspraak. Heb al wel tegen mijn man gezegd dat ik het verteld had, hij vond het geloof ik niet zo leuk maar maakte er verder geen punt van. Maar ik zit nu de hele tijd: WAAROM heb ik mijn klep niet gehouden, ik zou niemand iets vertellen. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic wil. Voel me er nog steeds schuldig en naar onder.
Nouja, als je zeker weet dat je vriendin het voor zich houdt, is het niet zo'n probleem denk ik. Je hebt het nu toch al gezegd.. Misschien ook wel fijn om straks iemand te hebben waar je mee kan praten.
ik ken het, ik wilde ook niet dat iedereen het zou weten, maar ik heb het wel aan m'n beste vriendin verteld. is toch ook juist fijn. waarom zou je het geheim houden? ik vind het juist fijn dat mijn vriendin het weet. ik zat best in onzekerheid met onderzoeken bij de gyn (nu blijkt dat alles goed is) maar wel fijn om het bij haar kwijt te kunnen. Gewoon lekker doen waar je je goed bij voelt en als dat inhoud dat je het aan je vriendin verteld, maakt dat toch niets uit?
Ja, jullie hebben wel gelijk. Gezegd is gezegd.... Misschien wil het straks helemaal niet en kan ik mijn zorgen, twijfels en angsten met haar delen (als dat met mijn man niet gaat, die is nogal nuchter). Denk ook niet dat ze het er met anderen over zou hebben, dat scheelt wel. Misschien heb ik het juist tegen haar gezegd omdat zij niet zit te zeuren, te gissen en grapjes te maken over 'wanneer er toch kinderen bij jullie komen'. Heb in de vriendengroep/familie een paar drammers zitten, die kunnen er bij mij wel een baby inkijken. Mag ik geen alcohol vanwege medicijnen: goh, zwanger? Zolder aan het verbouwen: Goh, kinderkamer? Haal muisjes uit de kast voor op brood (gewoon lekker). Goh, moet je ons iets vertellen? En natuurlijk de vraag altijd uit het niets: en wanneer jullie kinderen? Jullie zijn al zo lang samen! We vinden namelijk dat het verder niemand wat aangaat. Geen zin in opmerkingen als het niet binnen een poep en een scheet raak is. Maar daar hoef ik bij die vriendin niet bang voor te zijn
Ik heb ook al mijn mond voorbijgepraat... een keertje bij mijn schoonzussen en een keertje bij enkele vriendinnen. Toen mij nadien ongelofelijk ambetant hierbij gevoeld!! VL en ik hebben niet echt afgesproken dat we het voor onszelf zouden houden... maar toch had leuk geweest, zo ons geheimpje. (Weet niet dat ik het rondverteld heb..) Nadien kwam het nog wel eens ter sprake en toen kwam ik met een ander verhaal af dat het nog totaal niet aan de orde is en toen enkele zaken aangehaald die we eerst willen op orde krijgen en dan pas later aan kinderen willen denken. (huis, trouwen, spaarrekening nog wat aanvullen,...) maar ja stiekem vrees ik dat die latere ontkenning wel niet zoveel effect zal gehad hebben. Zelf zou ik daar niet intrappen moest een vriendin mij eerst zeggen dat ze binnenkort voor een kindje gaan / er zo naar verlangen / liefst vandaag al zou stoppen met de pil / VL er helemaal klaar voor is... en twee weken later opeens niet meer Ai Ai had beter mijn mond gehouden destijds!!
Tja, niets meer aan te doen Ik hoop alleen dat het niet langer duurt voor jullie, ik ben persoonlijk heel blij dat ik het mensen pas heb verteld toen we het medisch traject in gingen. Mensen willen inderdaad graag ergens een zwangerschap in zien, da's weleens vervelend.
Ach, ik weet niet. Als jij gezegd heb graag te willen en dat jullie er klaar voor zijn dan is dat op zich niet erg. Je kan natuurlijk altijd nog zeggen dat jullie juist i.v.m. de kinderwens toch eerst willen trouwen of toch eerst wat meer willen sparen. Je hebt je er wat meer in verdiept en tsja, is toch allemaal wel duur dus nog even uitstel. Ik zou er in trappen Ook dingen zoals het doosje met de pil in het zicht leggen of bijvoorbeeld zeggen: moest gisteren naar de apotheek, dacht even snel de pil te halen, maar man wat was het druk! (ik ga die 'smoezen' echt gebruiken straks, whaha).
ML wilde ook dat ik het niemand zou vertellen. Maar ik was er zo mee bezig - en ook echt dagelijks - dat ik het tussen neus en lippen door een vriendin heb verteld. Die stond uiteraard te juichen. Heb haar verteld dat het eigenlijk nog een geheim was, of ze mijn geheimpje even voor zich houdt. Heeft ze ook netjes gedaan. Ze heeft ook niet voortdurend gevraagd hoe het er mee zat etc. Toen ik 5 weken zwanger was heb ik het haar weer verteld, ook weer met de mededeling om het nog even geheim te houden omdat ML het met sinterklaas tegen te familie wil zeggen. Ze heeft erg leuk meegedacht over hoe wij het op een leuke en unieke manier kunnen vertellen, dat heeft ook geresulteerd in een uniek verrassingskaartje. Komend weekend is het zo ver: DAN KAN IK HET EINDELIJK IEDEREEN VERTELLEN.... want ohhhhh wat is het moeilijk om het niet te kunnen vertellen. Met name naar mijn moeder toe heb ik er heel veel moeite mee gehad, zowel met zwanger worden (wat een half jaar duurde) als met zwanger zijn (nu ruim 11 weken)
Ik ken het, ik heb ook al mijn mond voorbij gepraat, achteraf wel een beetje spijt van.. had het liever toch echt alleen samen met VL gedeeld. Gebeurd is gebeurd en ik let er nu wel extra op dat ik me niet verspreek
Oh dit had ik kunnen schrijven Kan het niet méér met je eens zijn. Mijn vriend en ik zijn alweer 8 maanden bezig en er is nog steeds niets.. Ik heb hier wel van geleerd om nóóit 'zomaar' aan iemand te vragen hoe het zit met kinderen.. Of daar grapjes ofzo over te maken. Nou zijn er sommigen hier nóg langer bezig, dus daar zijn mijn 8 maanden dan niets bij, maar ik vind het zo onwijs irritant als mensen roepen: "Goh, wanneer komt er dan een baby bij jullie!?" ofzo. Vreselijk :x
Geen man overboord toch dat je het gezegd hebt? Ze weet dan wel dat jullie voor een kindje gaan, maar wanneer een kindje zich aandiend is altijd een verrassing, en dan heb je alsnog iets wat je tussen jou en VL kunt houden ( of je moet je dan wéér verspreken natuurlijk) K ken het gevoel hoor,soms MOET je het gewoon even tegen iemand zeggen!
Ja, sinds ik op dit forum meelees heb ik ook bewust aan niemand meer gevraagd hoe het zit met kinderwens en zo... Wie weet zijn ze al een jaar aan het proberen zonder succes. Zou dat zelf ook niet graag meemaken, die ambetante vragen of opmerkingen!
Wij zijn het pas gaan vertellen nadat we in de mmm terecht kwamen. Gelukkig want het is niet leuk als iemadn weet dat je bezig bent en er naar gaat vragen terwijl het niet lukt. Ik sprak van de week mijn mond voorbij op mijn werk dat ik ook zwanger ben en ik had nog zo gezegd tegen mezelf dat ik het pas na de drie maanden ga vertellen..balen, maar soms floep je er wel eens wat uit.