Wij hebben tot 13 maanden ook heeeel veel gebroken nachten gehad pfff haha als ik daar aan terug denk Wat bij ons heel goed hielp rustig blijven en geen drama's als ze honger had kreeg ze eten en ze heeft ook heel veel nachten tussen ons in geslapen. En ineens was het over geen idee waarom maar erg fijn! We hebben onze dochter 1 nacht laten huilen 2,5uur lang (elke 5 min gaan kijken) maar wij vonden dat echt verschrikkelijk zij sliep niet en wij ook niet.
Man ik kan je de hand geven. Hier sliep de kleine door vanaf 3,5 week van 22.00/06.00 De laatste 2 maanden is het drama en de laatste 2 weken is het nog grotere drama eerst hielp tussen ons in leggen en samen verder slapen maar zelfs nu is het elk uur huilen. Ik ben ten einde raad over gegaan op de van kindival tabletjes. Ik weet dat hij kan doorslapen maar hij doorbreekt nu zin hele slaapcyclus komt niet aan zij rust aangezien het overdag zoiezo geen goede slaper is. Gister begonnen en vannacht nog drama, maar overdag wel 3 uur geslapen wat hij normaal nooit doet. Hopelijk maakt hij nu een langere ruk en helpen de tabletjes het doorbreken van zijn spiraal want hij kan er zelf niet uitkomen.
Pffff Appie heftig he! Ik vind het ook erg heftig gelukkig helpt tussen ons in slapen wel (nog) overdag slaapt ze probleemloos, daarom vind ik het ook zo gek, maar ik begin te snappen dat het bij de leeftijd hoort als zoveel kindjes daar 'last' van hebben. Ze had net ook 37,9 dus ik denk de tandjes.....zou anders niks kunnen verzinnen want ze eet, drinkt, speelt, plast en doet net als anders.
Hier is het hetzelfde . Me zoontje slaapt bij mij in bed dus ik leg hem dan tegen me aan en dan wiebelen en hij slaapt dan wel weer verder . Ik hoor het meestal dus ook aankomen voordat hij overstuur is omdat hij bij me in bed ligt dus dat scheelt ook .
Als ik te laat ben met troosten is hij wakker en kan dat dan ook blijven van bijvoorbeeld van 3 tot 6 .
Lisanne: gelukkig slaapt onze dochter ook gewoon verder bij ons in bed....dus dan doen we ook mocht dat nodig zijn, anders zijn we allemaal gebroken.
Hier is het ook raak. Overdag, als ik niet in het zicht ben, dan gaat ie enorm brullen en is verder heel aanhankelijk. Sinds een weekje nu zijn de nachten ook anders dan we gewend zijn. Hij heeft een intern klokje ontwikkkeld. Dat klokje gaat om 02:00 uur en om 05:45 uur. Geen fijne tijden als je de volgende dag moet werken. Als ie om 02:00 uur wakker wordt, proberen we m te troosten, maar als dat niet lukt, dan nemen we m gewoon bij ons. Ik heb Robin nooit laten huilen (wel jengelen, klagen). Ik zie daar gewoon de noodzaak niet van in. Een babytje kan zijn gevoelens niet anders dan zo duidelijk maken, dan ga je dat toch niet negeren? (Dat is hoe ik erover denk). Een van de oorzaken is hier het doorkomen van de tanden bovenin. Verder lijkt het een soort van verlatingsangst te zijn. We zijn er vrij makkelijk in. Accepteren dat het er is, het gaat vanzelf weer over. En tot die tijd maken we het voor hem, maar ook voor ons zo gemakkelijk mogelijk.
En vannacht weer een nachtje bij ons in bed geslapen, zelfs het campingbedje bij ons op de kamer was niet goed, ze moest ons echt voelen....ben bang dat ze dadelijk niet meer ij haar eigen bedje durft te slapen, dit gaat overdag trouwens prima en zonder problemen, behalve 's nachts dan dan is het brullen en ze is gewoon echt niet stil te krijgen, als ze doorkrijgt dat we haar weer terug gaan leggen raakt ze weer helemaal in paniek. Gaat dit echt ober?
Dat gaat echt over, maak je geen zorgen. Verlatingsangst is echt heel erg voor het kindje zelf. Als je dan geborgenheid en veiligheid biedt gaat die angst het snelste over. overdag veel kiekeboe spelletjes spelen en hem leren dat jij er ook bent als ie je niet ziet. Deze fase komt vaak rond 1 jaar en rond 1,5 jaar terug (en gaat ook weer over )
Hier t zelfde probleem gehad... het was ineens over.. toen we haar savonds pap gaven voor ze naar bed ging! sindsdien krijgt ze pap en gaat het goed. Gaat nu al paar maanden zo Misschien idee om te proberen?
Dank je addi, ik vind het ook erg sneu voor haar, en laten huilen doe ik echt niet al zegt het cb van wel.....
Zo is dat soms gewoon. Kun je van alles aan redenen voor proberen te vinden, maar eind van het liedje blijft dat je kindje overdag wel wil slapen en 's nachts jullie nodig heeft... Acceptatie is volgens mij het sleutelwoord. Het is een fase en die gaat weer over. Als bij je nemen helpt om rustig te worden en verder niets werkt, doe je dat gewoon. Gewoon steeds even blijven proberen of zelf slapen wel weer lukt en dan zul je zien dat die fase van het ene op het andere moment ook weer over is
Dank je Rozemmarijke, ik vind het ook niet erg hoor dat ze bij ons slaapt, vind het stiekem wel gezellig al weet ik ook dat ze im haar eigen bedje behoort te slapen, maar ja dat lukt gewoon even niet nu, ben alleen weleens bang dat dit zo haar ritme wordt en ze elke nacht bij ons moet slapen dat ze eraan went....terwijl ze vorige week wel drie nachten heeft doorgeslapen..... Misschien moet ik het maar loslaten en gewoon even met haar meegaan, en hopen voor haar en voor ons dat ze doorslaapt.
Hier twee meisjes die door ziek-zijn en dergelijke veel bij ons hebben geslapen en/of in slaap zijn gewiegd door ons, maar in goede doen hebben we ze altijd snel in een normaal ritme weer van zelf in slaap vallen Signalen gewoon in de gaten houden en zodra je merkt dat het rustiger wordt, daar op in spelen. Als je doorgaat met samen slapen als ze het zelf niet meer nodig heeft, ga je wel een patroon creeren waar je minder snel weer van af komt, denk ik. Maar mijn credo, zeker op basis van onze eigen ervaringen, is dat een kind dat goed in z'n vel zit en zich veilig voelt, gewoon zelf gaat slapen
We leggen haar altijd wel in haar eigen bedje om te gaan slapen. Ze komt niet standaard bij ons in bed. Allee dus in de nacht als het niet. Eer gaat en ze totaal in paniek is dan dus wel. Als ze slaapt breng ik haar beer terug, waarna ze na een uurtje of twee weer in paniek wakker wordt ect, ect
Dan komt het vanzelf wel weer goed Onze jongste ging een maandje of anderhalf geleden doorslapen na een hoop leed, maar vervolgens moesten we stoppen met de hartmedicatie om te kijken of ze eventueel over de hartritmestoornis heen was. Steeds verder toenemende onrust met steeds slechter slapen, (lees: weer in slaap wiegen en 's nachts talloze malen wakker). Uiteindelijk vorige week een duidelijke tachycardie en toen dus direct de medicatie weer gestart en inmiddels gaat het beter weer. Gisteren zelf in slaap gevallen weer overdag en vannacht geslapen van 19.45-22.00 (voeding)-5.30 (voeding)-6.30. Zodra ze weer lekker in hun vel zitten, gaan ze gewoon slapen, want een gezond kind wil gewoon lekker slapen en gaat niet voor z'n lol wakker zitten wezen als het pikkedonker is
Heftig hoor wat jou jongste heeft! Gelukkig hier wel een gezond kindje, tandjes krijgen doet zeer maar dat gaat gelukkig wel weer over. Ben net bij prenatal geweest, op haar kast staat een grote beer en heb diezelfde nu in het klein gekocht, die geef ik haar mee naar bed, en ik heb een ander nachtlampje, wat wens hadden is best fel, nu heb ik oranje lampje heel zwak zacht licht. Ach ik zal niet zeggen dat het DE oplossing is maar proberen waard misschien....
Ze slaapt trouwens van 20:00-1:30uur prima maar dan wordt ze wakker en is er dus dikke paniek en niet meer rustig te krijgen....
Ik heb de rest niet gelezen, maar misschien kun je proberen dat ze overdag zo weinig mogelijk prikkels krijgt. Dus niet weg gaan, geen tv( als ze dat al kijkt) niet teveel speelgoed met muziekjes/lawaai enzovoort. Het ontwikkelen is al een hele opgave, misschien is ze overprikkelt door andere prikkels. En misschien even lekker in bad voordat ze gaat slapen. Ook haar kamer rustig houden. De drukke spullen even weg halen? Ik weet niet of het gaat werken, maar je kunt het proberen
Bedankt voor je antwoordt maar ook dat hebben we geprobeerd, zelfs op dagen dat we helemaal nergens heen gaan is er nog paniek....tv kijkt ze niet, en speelgoed met muziek heb ik al weggedaan. Op haar kamer is alles heel rustig, geen gekke dingen aan de muur of iets van dat.