Oke moeilijk uitleggen dit maar ik ga het proberen. Het is ook een gevoel en dat is altijd wel moeilijk uit te leggen vind ik. Ik weet dat als er een kleinkind geboren word de opa's en oma's helemaal in de zevende hemel zijn en ook alleen oog hebben voor de kleine. (ik ga nu uit van opa's en oma's die een goede band hebben met hun dochter). Voor mijn moeder en vader is het hun eerste kleinkind. Mijn vader is al helemaal gek van haar en mijn moeder is nog erger. Ik snap dat echt waar! toch voel ik me er niet altijd lekker onder. Ik hoef echt niet alle aandacht te hebben, maar nu is het echt bijna. De bel gaat en ze rennen naar de box voor mijn dochter. Ik word niet genegeerd hoor (voor als dat zo overkomt) maar ik kom duideijk op de tweede plaats. Daarom zei ik al dat het wel normaal is dit (ga ik vanuit) maar toch kriebelt me dat soms gewoon. Ik ben heel blij dat ze zo gelukkig met haar zijn (had het niet anders gewild). Ook hebbenze het wel eens over oppassen of lekker logeren. Waarbij ik bijna het gevoel krijg dat ik haar nu maar weg moet brengen naar ze en dat ze daar echt op wachten (is gewoon enthousiasme natuurlijk dat begrijp ik). Maar ik moet er niet aan denken nu al weg te gaan en haar ahter te moeten laten. Ik heb ook echt het gevoel dat neimand goed voor haar zou kunnen zorgen behalve mijn man en mij (is dat normaal dat gevoel)? Kortom ik begrijp het en ik snap het maar ik krijg er soms de kriebels van en voel me daar soms een beetje raar bij zenuwachtig of zo? Herkend iemand dit? Of ben ik nou zo raar?
Hoi Ellen, Ik kan het me helemaal voorstellen. Vooral het idee om de kleine nu al aan iemand anders over te laten, moet er niet aan denken! Ik ging onlangs alleen de hond uitlaten en liet dus Nathan voor het eerst bij zijn papa. Maar ik vond het zo'n naar gevoel. Het was echt alsof ik mijn kindje in de steek liet. Nu kan ik verstandelijk wel heel goed berederen dat ik niets fout doe, hij is immers bij zijn papa. Maar het gescheiden worden van mijn kereltje, dat voelt wel naar. Dus gewoon hierin je gevoel blijven volgen hoor! Groetjes Mariska
Ik ken het gevoel ook wel hoor en dan met name het weg brengen voor oppas of logeren. Ik wil dat nog helemaal niet en idd ik heb ook niet het gevoel dat iemand anders dan wij voor ons kindje kunnen zorgen. Ookal zal ik hem toch moeten proberen straks los te laten want mijn schoonmoeder gaat om de week 4 avondjes een uurtje oppassen. Maar het is niet raar hoor ik denk dat heel veel vrouwen dit hebben is denk ik ook best wel natuurlijk.
Oooo ja! Ken ik! Heb het nu niet meer zo heel erg, maar af en toe steekt het de kop nog op! Vooral dat laatste wat je beschrijft: er is niemand buiten ik en mijn man om die beter voor haar zorgen. EN dat lijkt me ook normaal, jij kent je kindje het beste. En eerlijk is eerlijk, heb het meer bij mn schoonmoeder dan bij mn eigen moeder. Mijn schoonmoeder maakt zich nog meer zorgen dan wij en geeft mij het gevoel dat ik me niet genoeg zorgen maak! Heb ook een tijdje gehad dat ik niet wilde dat iemand anders haar de fles gaf. Mijn schoonmoeder ging er eigenlijk vanuit dat zij het mocht doen als ze hier was, ehm, nou, nee dus...hahaha. Merkte wel bij mij dat het ook een groot deel hormonen waren hoor! Huilen ook dus! Is nu allemaal een beetje weg gezakt! Komt vast goed! Groetjes Annelies.
Het is heel natuurlijk dat je dat hebt. Ik heb je bevallingsverhaal gelezen en met hoe het allemaal is gelopen vind ik het absoluut niet vreemd dat je zo beschermend bent. Het is als alles goed is gegaan al zo moeilijk om er zelfs maar aan te denken dat je je kindje op een dag 'achterlaat' bij iemand anders (zo voelde het voor mij iig wel). Ik geloof dat Kyra ruim 7 maanden was toen ik haar liet logeren bij mijn schoonouders terwijl ik daar vanaf dat ze 2 maanden was al elke week 2 dagen samen met Kyra heb gelogeerd. En andere moeders laten hun kindje nog veel later voor de eerste keer logeren. Doe gewoon waar jij jezelf prettig bij voelt. En dat op de tweede plaats komen, ja dat gevoel is inderdaad vervelend. Ik heb het zelf zo niet ervaren, maar misschien helpt het om eraan te denken dat ze zo weg van je kleintje zijn omdat het JOUW kindje is, de dochter van hun dochter.
Het gedrag van je ouders is voor mij 100% herkenbaar. Kleinkind is alles en ze willen haar het liefst zoveel mogelijk bij zich hebben Mijn schoonmoeder spreekt het ook gewoon uit: Lana is nu nummer 1 en de kinderen zijn nummer 2. Vond ik ook wat bijzonder Over het wegbrengen en achterlaten: ik had precies hetzelfde gevoel. Ik en haar vader kunnen het beste voor haar zorgen. Bij mij werd dat gevoel wel steeds minder sterk, maar ik vind het nog steeds wel echt zo dat wij haar het beste kennen etc (en ze is nu al 4) maar ik laat haar nu wel logeren. Tot nu niet langer dan 1 nachtje, willen we alledrie niet Ik heb Lana voor t eerst bij mijn moeder gebracht na twee maanden geloof ik en dat ging best goed, maar ik vond t wel heel moeilijk! Ik had ook wel even behoefte aan tijd voor mezelf en daarom heb ik het toen toch gedaan.
Met het wegbrengen en achterlaten heb ik niet zo'n moeite...vooral omdat ik weet dat Finn bij mn moeder in goede handen is...moet wel zeggen dat mn moeder en stiefvader de enige zijn waar hij tot nu toe is geweest (alleen) en mn moeder ook de enige is die hier heeft opgepast... Mn vader en stiefmoeder vertrouw ik ook nog wel....vooral mn stiefmoeder...dat echt een goed mens... maar mn schoonouders....kweetnie hoor...hoe mn schoonvader de fles alleen al geeft...het nare is dat als ik dalijk weer werk Finn 1 dag naar hun zal gaan...Daar moeten dus echt nog goede afspraken over gemaakt worden...niet dat mn schoonmoeder niet te vertrouwen is....maar ik ken mijn eigen ouders en ik weet hoe ze zijn...ik ben immers door hun opgevoed...en van mn schoonouders weet ik dat gewoon niet...als ik soms hoor hoe ze met mn man zijn omgegaan breekt mn klomp! (en maar zeggen dat hij onhandelbaar was...je zou ook gewoon consequent kunnen zijn!) Maar goed...het ander punt...ik voelde me ook wel een gepasseert...bijv als mn zus wegging en Finn een kus gaf...ik zei dan ook gewoon EN IK DAN! hahaha! Nu begrijpen ze het en zijn ze er wat meer aan gewend dat hij er is... Maar ik vond mezelf minstens net zo belangrijk in het begin!
ik ben zo blij dat het gevoel herkend word. En fijn om te lezen dat veel meiden ook lang wachten met logeren. Ja ik denk als je eraan toe bent voel je dat natuurlijk wel. Ik weet ook wel dat mijn ouders en mijn schoonouders goed voor haar zullen zorgen. Gelukkig heb ik at probleem niet dat ze niet in goede handen zal zijn. Ikzei vandaag ook tegen mijn moeder dat ik bang was dat ze vond dat ik het niet goed zou doen. Ze was echt verbaasd want zo denkt ze ook helemaal niet. Ze is juist trots op me. En daarom weet ik ook dat het een gevoel is dat alleen mijn dochter belangijk zou zijn. Moeilijk hoor die gevoelens .En ja hormonen zou het ook wel mee te maken hebben. Daar had ik nog helemaal niet aan gedacht. Ik ben ook blij dat ze zo trots zijn op mijn dochter gelukkig wel het had ok anders kunnen zijn. Het is gewoon allemaal zo nieuw en soms overvalt alles je.
Hahaha, ik ken dat gevoel ook wel een beetje. Niet zozeer naar mijn ouders toe hoor. Maar dat komt omdat mijn schoonmoeder zo aanwezig is Daardoor trek ik mijn ouders een beetje voor. En het is niet zo dat ik het gevoel heb dat ons mannetje op de 1ste plaats komt (dat vind ik ook niet erg). Maar als ik 100 keer moet horen hoe mooi hij is (dat is ook wel zo, maar dat zie ik zelf ook wel) en ohw hij kan dit en dat. En ze net doet alsof ze hem beter kent dan mijn man en ik. Maar 5 minuten later zegt ze weer, jij bent zijn mama, jij kent 'm het beste. Is moeilijk te omschrijven en als ik het allemaal ga doen dan wordt het helemaal een lang verhaal. Maar ze weet heel erg goed wat het beste is voor mij, mijn man, mijn zoon, haar dochter en schoonzoon en haar man. Behoorlijk frustrerend, maar aan de andere kant, we kunnen haar ook wel weer terugfluiten. En als mijn schoonzusje, zwager, mijn man en ik bij mijn schoonouders zijn dan moet ze het ook vaak ontgelden Ze is gewoon een schat van een mens, maar vraagt soms gewoon iets te veel aandacht. Lekker dubbel verhaal, hahaha... Wat dat logeren betreft, hij heeft toen hij ruim 7 weken was hebben we 'm te logeren gehad bij mijn ouders. Vond het eigenlijk wel lekker, was mijn eerste nacht dit hele jaar dat ik goed geslapen heb Maar dat moet je doen als je je er goed bij voelt of echt toe bent aan een nacht doorslapen
Ik snap je! Ik heb die kriebels bij mijn schoonmoeder!! Klinkt erg, maar ik zal haar nooit een geweldig mens vinden. Ze heeft de kleine nu nog maar 1x gezien. En, zoals altijd, praat ze dan alleen maar in haar eigen taal (tegen mijn vriend) waar ik geen donder van versta... Ook zo toen ze de kleine kwam bezoeken. Alleen maar geblabla in haar eigen taal...deed net of ik er niet eens was! Ik zit er een beetje verloren bij. Ze zat alleen maar vrolijk tegen mijn vriend te praten over de baby.. En als ze al tegen me praat, zijn het zgn. goedbedoelde adviezen waar ik niks mee kan/wil. Zo zei ze: 'je moet het neusje van je baby vaak omhoog duwen met je vinger, krijgen baby's een mooie neus van'. IDIOOT!!! Naaa sorry, ik heb niks met haar.. En mijn dochter blijft echt niet bij haar slapen, no way! Ik heb daar zo mijn redenen voor. Maargoed, ik hou me in voor mijn vriend. Wel denk ik dat de bom ooit zal barsten want ik merk dat ik steeds meer moeite moet doen om aardig te blijven tegen haar! Ze kwam in mijn eerste kraamweek (ik met pijnlijke hechtingen en al) op bezoek en i.p.v. dat zij eten meeneemt of kookt voor ons liet ze ons in de keuken staan. Ze laat zich graag bedienen zelfs die dag!!! :S Dat was voor mij best wel de druppel. Eigenlijk 1 van de vele druppels maargoed. Morgen gaan we met de kleine naar haar toe. Het moet maar..
Volgens mij zijn alle opa's en oma's zo. Onvoorstelbaar dat ze je gewoon voorbij kunnen lopen zonder het genant te vinden. Ik heb mijn moeder erop aangesproken en zij zegt ook dat het volgens haar 'normaal' is dat grootouders dat doen. Nou ik hoop dat deze mama niet zo'n oma wordt Ook dat logeerverhaal is heel herkenbaar, maar zelfs nu na 2 jaar slaapt ons mannetje elke nacht gewoon thuis in zijn eigen bedje. Overdag logeren oke, maar 's nachts is ons gezin gewoon bij elkaar.
hahaha nee ik hoop ook niet zo te worden hahaha maar ik ben bang dat het er toch bijhoort. Moet ook heel wennen. eerst zag ik mijn moeder eens per maand en nu komt ze elke week. Is een hele omschakeling. Ik begrijp het wel dat ze zo blij is met Emma. Ben ook blij dat ze blij is met haar, moet er niet aan denken dat e Emma maar niks vond, maar het is echt wennen en soms wel wat overheersend allemaal. Een vriendin van me zei dat nu haar kindje 2 is het einelijk wat minder word. Ook andere dingen zijn weer belangrijk voor de oma.