Hallo, ik lees al een tijd mee op zp,nog niet echt veel meegeschreven.en zit nu met t volgende: ik ben 23 en mn man en ik hebben een dochtertje van bijna 10 maanden en merk dat ik het heel lastig vind om met de vriendin van mn vader om te gaan.zij is 37 en heeft geen kinderen maar wil die wel,(mn vader heeft zelfs een hersteloperatie ondergaan ,hij is 58)ik zie dat alles goed gaat met ze, maar als we daar zijn met onze dochter gedraagt ze zich erg moederig ipv oma'achtig.ze geeft wel aan jij bent de moeder maar toch telkens alles over willen nemen met de verzorging van onze dochter.probeer mn grenzen wel gewoon aan te geven hoor; zal voor haar misschien ook wel raar zijn om op haar leeftijd zonder zelf kinderen te hebben een oma rol te hebben.mijn vraag is eigenlijk zijn hier nog meer moeders die hier tegen aan botsen? En hoe noemen jullie de vriendin/vrouw van jullie vader gewoon bij naam of toch oma?
Wat ik uit jou verhaal opmaak vind je stiefmoeder het erg leuk om met jou dochtertje op te trekken. Misschien denk jij er teveel bij door omdat zij nog geen kinderen hebt. Mijn oma verschoonde onze luiers ook hoor, en zat hele dagen met ons te knuffelen en van alles te doen. En zij had gewoon zelf kinderen..
Mijn stiefmoeder is maar 16 jaar ouder als ik en heet gewoon oma voor de kids. In het begin had ze daar zelf moeite mee maar nu is mijn oudste inmiddels 11 en is ze op haar 50ste trots om al oma te zijn. Mijn stiefmoeder is gelukkig erg op de vlakte en geeft alleen advies als ik haar daar om vraag. Verschil is wel dat mijn stiefmoeder echt een moeder voor mij is dus dat ik erg veel van haar kan hebben. Ook vindt ze het heerlijk om de kids te verzorgen. De oudste heeft veel bij haar geslapen, de jongste is daarin niet zo makkelijk helaas. Ze heeft zelf wel 2 kinderen maar had altijd graag een derde gewild. Toen mijn oudste werd geboren waren ze daar nog over aan het twijfelen maar uiteindelijk kon ze haar moedergevoelens kwijt bij mijn dochter. Succes hiermee, jullie zullen er uiteindelijk wel je draai in vinden.
Oef, lastig dit. Grote kans dat als ze zelf een kleine heeft, ze dit niet meer doet. De vriendin van mijn vader is niet zo jong meer en gedraagt zich gewoon als oma. Ik noem haar bij haar voornaam, maar mijn kids zeggen oma. Ik kan me in jouw situatie voorstellen, dat je de kids haar geen oma laat zeggen.
mijn schoonmoeder heeft een vriend en die noemt Lenn gewoon bij zijn voornaam. Oma en K.... af en toe zegt hij opa en dat mag, maar we moedigen het niet aan, maar zeggen er ook niks van. met mijn schoonvader ehebben we sporadisch contact en ik vind persoonlijk dat hij zich geen opa mag niemen ( heeft onze jongste bijv nog nooit gezien en onze oudste zou hem niet eens herkennen). ze worden beide helemaal vertroeteld als ze bij mn schoonmoeder en haar vriend zijn. ze zeggen ook gewoon dat iets niet mag als ze oppassen of als ik iets niet zie. ik denk dat je het wat meer moet laten begaan, bij oma zijn hoort ook een deel verzorging vind ik, mits ze niet over je grenzen gaan.. en als je er echt zo mee zit zou ik het gewoon eens aankaarten.
Nou ik zou zeggen fijn toch? Zolang ze geen kritiek uit op jullie opvoeding lijkt er mij niets aan de hand zijn. Je leest hier wel eens andere verhalen. Ow de vriend van mijn moeder wordt gewoon opa genoemd. Door alle kleinkinderen.
Ik vermoed dat het gedrag van de vriendin van je vader je irriteert, omdat je zelf nog geen goede band met haar hebt opgebouwd. Klopt dat? Ik kan me voorstellen dat dan alles wat ze doet, ook wat ze met je kindje doet, je kan irriteren. Mijn vader had na de scheiding al direct iets met zijn oude jeugdliefde, en daar had ik ook moeite mee hoor. Ook met het vasthouden van mijn dochter, etc. Daar ben ik met verloop van tijd overheen gegroeid. Ik noem de vriendin van mijn vader bij haar voornaam, maar de laatste maanden noemt mijn dochter haar ook oma. Ook de vriend van mijn moeder heet sinds die tijd opa. Alle grootouders heten oma en opa, dus ik kan mij voorstellen dat mijn dochter die redenering gewoon doorvoert voor de niet-biologische grootouders Ik heb er geen probleem mee, en de nieuwe vriend en vriendin van mijn ouders ook niet.
de partner van je vader of moeder noem je gewoon opa / oma, hier doen we dat wel tenminste en maak hier ook geen onderscheid tussen, familie is niet perse bloed maar wel de band en die maak je zelf..
Verder hoor ik aan je verhaal gewoon iemand die graag bij je kindje is en lief voor haar is (ik zou niet weten wat het verschil is qua omgaan tussen een oma en een moeder, het is allebei bemoederend haha, mijn moeder nam heel veel zorgtaken gewoon op zich als ik daar was, dat doe je denk ik gewoon als oma, ik weet niet of dat normaal is maar wel gewenst, misschien moet je dus bij jezelf nagaan, waarom jij er zo'n problemen mee hebt...
Bedankt voor jullie snelle reacties! Ik denk dat ik het vooral raar vind omdat ik haar net 4 jaar ken. En ze zelf een stuk jonger is dan mijn eigen moeder en schoonmoeder.de reden dat k hier post ipv mat haar bespreek is dat ik de relatie met mn vader ok probeer te houden. Pakt alles persoonlijk op. We zullen zien als mn dochtertje ouder is of ze haar ook oma wil noemen wand het ziet er naar uit dat ze voorlopig in ons leven zal blijven.
of ze ze oma zal gaan noemen hangt ook een groot deel van jou af denk ik , als ik de partner van mijn schoonmoeder geen opa noem zal ons kind dat ook niet snel doen denk ik zo (alhoewel ze soms dat juist dan lekker wel doen haha, gotta love your kids) Geef haar gewoon een kans ik bedoel je kent haar al 4 jaar, het hoeft JOUW moeder niet te worden alleen omdat ze een oma kan zijn voor je dochter. Ik zeg altijd maar zo een extra opa / oma kan nooit geen kwaad des te meer verwennerij.. Ik wou dat mijn kinderen een extra oma hadden, als mijn vader een nieuwe vrouw zou ontmoeten zou ik van harte hopen dat ze zo haar best doen als jouw stiefmoeder..
Mijn moeder is in vele opzichten stiefoma, en die heet oma c..... Mijn stiefvader is bij zijn eigen kleinkinderen en bij die van mijn broer (zowel stief als eigen dus) opa t.... Beiden overal gelijk, en gewoon opa t en oma c. Mijn moeder vindt het geweldig oma te zijn en krijgt bij broer meer de kans dingen te doen dan bij de stiefkinderen. Als ik straks een kleine heb, kan en mag ze nog meer doen en ze wilt dit ook. Hier wordt stiefopa (opa t...) ook gewoon bij betrokken hoewel hij voor mij nooit een vaderfiguur is geweest. Mijn moeder wilt 2-3 omadagen, met onze regels en opvoeding, dus opa is daar ook straks dagen bij. Xx
Hier eenzelfde situatie als ergens boven beschreven. Na (of eigenlijk veel langer daarvoor al) de scheiding had mijn schoonvader een nieuwe vriendin. Deze is een stuk jonger dan hijzelf. Drie jaar ouder dan mijn mans broer. We noemen deze vriendin gewoon bij haar voornaam. familie is inderdaad meer dan bloed, maar dat moet van twee kanten komen. Deze 'opa' ziet zijn kleinkinderen alleen op een verjaardag en weet na 3 jaar nog steeds niet dat onze zoon een enorme kmea heeft. maar ja, ik denk eerlijk gezegd ook niet dat mijn schoonvaders vriendin erg zit te wachten op een oma titel. Ze is pas 38 ook...
De vriendin van mijn vader noemen wij ook gewoon ''oma'' dat had ze juist al in het begin een keer gezegd en zo zien wij haar ook voor onze dochter.
Mijn stiefvader noemen wij (de kinderen en schoonkinderen) bij zijn voornaam, mijn moeder ook door zijn kinderen, maar de kleinkinderen van zowel mijn moeder als van mijn stiefvader zeggen gewoon opa en oma tegen ze. Overigens ben ik ook nog zelf pleegmoeder (en heb ook 3 biologische kinderen) Ik scheel maar 15 jaar met mijn pleegdochter. Zij noemt ons geen papa/mama, maar ik weet zeker dat wanneer zij zelf kinderen krijgt, dit kindje opa/oma zeggen tegen ons. Maar dat ligt misschien weer anders omdat wij onze pleegdochter voor een aardig deel hebben opgevoed.
Hier iemand die de andere kant kent... ik ben met mn 37 jaar stiefoma geworden En ik ben ook gewoon Beppe, zoals mn vriend Pake wordt genoemd voor onze kleinzoon. Okay, ik ben inmiddels 19 jaar in het leven van vriend en stiefdochter, dus hebben een andere band met elkaar. Het verzorgende waarover je het hebt is bij mij/ons minder omdat we a/ elkaar veel te weinig zien door grote reisafstand en b/ omdat we zelf nog jonge kinderen hebben. Onze jongste dochter scheelt zeven maanden met onze kleinzoon. Maar kijk ik even naar mijn moeder .... die vindt het ook leuk om een stukje verzorging op zich te nemen. Dat doen veel oma;s hoor. Ook opa (mijn vader) vindt het leuk om dat te doen. Dus ik denk dat je haar gewoon de kans moet geven.
Dankjewel voor de reacties, het is idd net hoe wij er tegenaan kijken,ik zal mijn oma een aantal keer per jaar omdat ze ver weg woonde.met de rest van de fam ook weinig contact dus ook weinig "bemoeienis". De fam van de vriendin van mijn vader wonen allemaal in het zelfde dorpje en lopen bij elkaar de deur plat,wat ik dus niet gewend ben.baby's van de rest van de fam van haar kant(6 anderen rond de zelfde tijd geboren als mn dochter) gaan ook van schoot naar schoot tijdens verjaardagen.onze dochter houd daar niet van en zet t al op t brullen bij opa dus zit ze bij mij of mn man op schoot,krijg dan meteen te horen dat dat licht aan dat we te ver weg wonen en dat ik een huismoeder ben, (en hints dat er in t dorp van hun een huisje vrij komt) wonen net een half uurtje rijden afstand! Haar oma noemen zal ik aan moeten wennen.voor de rest heb ik geen problemen met haar hoor! Ze is hartstikke aardig.
Ik heb een stiefzoontje van 6 en heb al een relatie met mijn nu man sinds hij 2 is... eerder noemde hij mijn ouders gewoon bij de voornaam maar sinds mijn dochtertje praat en ze opa en oma noemt doet hij dat ook... hij heeft aan de kant van zijn moeder geen contact met zijn opa's en oma's en mijn man zijn ouders heten oma en ote (fries) dus dat is makkelijk uit elkaar te houden... wat jij beschrijft vind ik wel typisch oma gedrag mijn moeder en schoonmoeder doen dat ook... vind het zelf wel lekker om even mijn handen vrij te hebben dan ... denk idd dat je moet loslaten dat ze zelf nog kinderen wil... misschien denk je er daarom zo over?
Het idee dat ik een halfbroertje of zusje zou kunnen krijgen dat jonger is dan mn eigen kind is idd een beetje raar.schaam me een beetje voor mn gevoelens want ze is zo'n schat voor ons en mn vader. Moet het toch maar proberen los te laten
Ik snap jouw gevoel wel, vooral omdat ze zelf nog een kindje zou willen. Maar juist dat lijkt me voor haar ook super moeilijk; de dochter van haar vriend, die waarschijnlijk in haar ogen nog zo jong is, heeft al wel wat zij zo graag zou willen. Wanneer zij zich dus vooral lief/verzorgend opstelt zou ik hier vooral respect voor hebben. Zolang het voor jou uiteraard niet as bemoeienis overkomt, want dat is van niemand acceptabel. Misschien dat het zoals eerder gezegd dus nu vooral van jou kant moet komen, de acceptatie, hoe lastig ook. Probeer te genieten van de betrokkenheid en liefde die jouw kindje ontvangt!