Gisteren dan eindelijk de bloeduitslagen binnen, na twee lange maanden wachten. Er blijkt 1 bloedwaarde, die te maken heeft met de bloedstolling, niet goed te zijn. Dit kan verholpen worden met medicijnen die het bloed verdunnen, waar ik dan al voor ik zwanger word mee moet beginnen. Aan de ene kant fijn om nu te weten wat er mis is en dat er iets aan gedaan kan worden, maar tegelijkertijd ben ik boos en verdrietig; de miskramen hadden dus niet hoeven gebeuren, het lag niet aan de kindjes, maar aan mijn lichaam. Ik heb al zo vaak aangedrongen bij de huisarts op een bloedonderzoek, omdat ik het gevoel had dat er iets niet goed zat, maar dit verzoek werd altijd afgewimpeld. Als ze naar mij hadden geluisterd was deze ellende me bespaard gebleven en dit maakt me zo verdietig! Ook vroeg de gynaecoloog naar mijn cyclus, waarvoor ik al vanaf mijn 16e steeds aan de huisarts heb gevraagd of er niet iets mis was. Ik heb namelijk cycli van 2 maanden. Nu werd ik gisteren eindelijk serieus genomen door de gynaecologe en ze wilde een echo maken om te zien (in de 6e week van mijn cyclus) hoe het ervoor stond. Ze zag direct dat ik veel te veel eitjes ontwikkel in mijn eierstokken (op zich positief), maar dat door de hoeveelheid eitjes, die allemaal vechten om door te groeien, het proces tot de eisprong 6 weken duurt ipv 2. Hierdoor is het baarmoederslijmvlies waar het (bevruchte) eitje in terechtkomt ouder dan normaal en van minder goede kwaliteit, wat ervoor kan zorgen dat het vruchtje niet goed in kan nestelen en je dus een miskraam krijgt... Hiervoor ga ik nu aan de medicijnen (een oestrogeenonderdrukker geloof ik) om een normale regelmaat te creeeren in mijn cyclus. Ik ben blij dat ik eindelijk serieus ben genomen en er dus direct oorzaken te oplosingen zijn gevonden. Maar als ik dit al die tijd had geweten en de huisarts me niet steeds had afgewimpeld met "joh, wees blij dat je maar 6 keer per jaar ongesteld bent!" had ik goed voorbereid kunnen beginnen aan zwanger worden. Nu heb ik 2 onnodige ervaringen met een miskraam en zal zwanger worden en zijn niet meer spontaan en onbezorgd zijn... Een heel verhaal, maar het lucht wel op! Zijn er mensen bekend met een van beide aandoeningen (teveel eitjes en daardoor lange cyclus of bloedstollingsafwijking)? En hoed staan die verder in het zwanger worden? Liefs, Marijn
Hoi Marijn, Wat ontzettend kl*te voor je! En ik kan begrijpen dat je idd nu een beetje angstig in hele proces staat. Sommige artsen zijn al zo lang arts, dat ze naar mijn idee een beetje wereldvreemd worden en zich totaal niet meer in kunnen leven in een ander. Gelukkig heb je nu een gynacologe gevonden die je begrijpt en serieus met je wil gaan werken om je met jullie wondertje te helpen. Het kan in elk geval dus wel gaan gebeuren,dus probeer positief te blijven en naar de toekomst te kijken (makkelijker gezegd als gedaan...) en ik hoop dat ik je dan gauw mag feliciteren! Heel veel suc6 en sterkte meissie! Liefs, Maar
Fijn dat je nu iig duidelijkheid hebt! En verder, je kent het spreekwoord 'de put wordt pas gedempt als het kalf verdronken is' vast wel... Gebeurt helaas ook heel veel in de medische wereld. Ken zelf een vrouw die één van een tweeling met ca 20 weken heeft verloren en de ander veel te vroeg op de wereld heeft gezet, alleen omdat niemand haar klachten serieus wilde nemen. Later bleek ze met gif besmet eten op te hebben gehad (producten later massaal terug gehaald uit de schappen en waarschuwingen uitgegeven) en dus vergiftet te zijn geweest. Als ze haar gelijk serieus hadden genomen, onderzocht en behandeld, grote kans dat ze allebei de kinderen dan gezond ter wereld had kunnen brengen. Degene die nu uiteindelijk overleefd heeft, heeft door z'n vroeggeboorte wel heel veel problemen...
Tja, dat spreekwoord is wel op z'n plaats! Ik snap ook wel dat ze niet iedereen altijd overal op controleren als ze er om vragen, want zo wil iedereen wel alle gevaren van tevoren uitsluiten. Maar ik heb heel gericht mijn probleem steeds uitgelegd, zelfs aan de dokter gevraagd of het dan niet erg is als een bevrucht eitje in een baarmoeder komt waar als het ware een 'oud nestje' op hem wacht... Hier werd tot gisteren eigenlijk niet op gereageerd. Maar inderdaad wel fijn dat er dus een behandeling voor bestaat. Zijn er nog meer vrouwen met een teveel aan eitjes, waardoor de eirijping veel langer duurt? En heeft dat ook een naam? En wat zijn de ervaringen met de medicijnen? Liefs, Marijn
Heb ff 'rondgesurfd', maar heb alleen maar dingen gevonden over een teveel aan eitjes i.v.m. ovulatie-stimulerende middelen (o.a. clomid) en IVF/IUI/etc.... Ergens werd dat dan OHSS (ovarieel hyperstimulatiesyndroom) genoemd. Als belangrijkste kenmerk werd daar een opgeblazen gevoel genoemd. Schijnt een ernstig syndroom te zijn, maar betwijfel of dat is wat jij hebt (je hebt toch geen ovu-stimulerende middelen gebruik, dacht ik)... Zal je de link geven: http://www.nvog.nl/files/11_ova_hyper_syn.pdf Maar is wel heftig wat erop staat! Dus weet niet of je het wel wilt lezen (hoewel ik dus denk dat het bij jou toch iets anders is)...
Hoi Marijn, Ik heb een kennis die hetzelfde mee heeft gemaakt als jij, 4 mk en 1 vroeggeboren kindje wat helaas overleden is, omdat zij een stollingsziekte heeft. In 2001 en in 2002 heb ik 2 mk gehad en afgelopen januari weer na 10 weken. Die kennis sprak me aan over deze stollingsziekte en raadde me aan om me te laten testen, aangezien we vrijwel dezelfde symptomen hadden (al heel vroeg in de zwangerschap veel vocht vasthouden, er echt opgezwollen uitzien, slapende handen en benen, geen last van misselijkheid enz). Dat laatste had ze bij haar 2 goede zwangerschappen wel, vandaar dat zij dat een symptoom noemde wat er bij haar op wees dat het niet goed zat. Ik heb afgelopen maandag bloed laten nemen, omdat ik moest wachten tot 10 weken na de mk. Het is inderdaad ontzettend kl.te dat je dit hebt meegemaakt, maar nu weet je wat de reden was en heb je een hele grote kans op een goede zwangerschap! Ik wens je heel veel succes, hopelijk test je gauw positief en blijft alles goed gaan! x Roosje
Kan het fijn zijn als iemand je nu eens serieus neemt, en ik kan me goed voorstellen dat je boos bent omdat het allemaal zo lang heeft moeten duren voordat je serieus genomen bent. Ik hoop voor je dat de medicijnen die je nu gaat nemen, gauw zijn werk gaan doen, en ondanks dat je verdrietig en boos zal blijven (dat zal voorlopig niet afnemen denk ik) Hoop ik dat je straks een fijne en "gezonde" zwangerschap zal hebben zonder al te veel complicaties. Ik snap dat je denkt die heeft makkelijk praten want ze is al zwanger, maar ik gun het je echt. groetjes bambie
Hoi Marijn, Ik heb factor v leiden en weet dit bijna 10 jaar. Welke stollingsafwijking heb jij? Groetjes, Monique
Hoi Marijn, Ik heb ook teveel eitjes waardoor ik hele lange cycli heb. Ik heb PCO. Er worden meerdere eitjes aangemaakt maar het merendeel springt niet en vormt een kralenkrans van lege blaasjes op je eierstokken. Ik weet niet of het bij jou ook de definitie PCO heeft maar het lijkt er wel op. In ieder geval succes meid. Liefs Zora
Hoi Marijn, Wat klote voor je zeg! Maar nu weet je gelukkig wel waar het aan ligt! Af en toe word je niet goed van die doktoren, alles moet gehaast! Ik hoop dat je een goede en fijne zwangerschap mag meemaken!
Dank jullie wel voor jullie reacties! Ik weet nog niet precies hoe de stollingsafwijking heet en ook voor het teveel aan eicellen weet ik niet de benaming. Ik ben wel al 2 keer spontaan zwanger geraakt dus het zwanger worden lijkt niet bemoeilijkt (zoals bij PCO wel het geval is toch?). Ik moet woensdag weer voor een echo om te zien hoe mijn eicellen er dan (in week 7 van mijn cyclus...) voorstaan. ook word er dan weer bloed afgenomen om de stollingsfactor nogmaals te checken, want volgens de gynaecologe werd erook wel eens vals positief op getest. Dankjewel Iuno voor het googlen. ik heb tot nog toe nooit ovulatiestimulerende middelen gebruikt inderdaad, dus vermoed dat het niet is wat ik heb... Wel ook fijn om positieve verhalen te lezen, dat wanneer je weet wat er aan de hand is, er gericht wat aan gedaan kan worden! Liefs, Marijn