Heeft hier nog iemand last van een man die thuis niets uitvoerd? Mijn vriend gaat 's ochtends al heel tegenstribbelig (?) naar zijn werk, omdat hij nu moet fietsen. Onze auto is kapot en anders breng ik hem elke dag. (Met 2 kinderen). Hij heeft zelf geen rijbewijs. Als hij thuis is, gaat de pc aan en gaat hij gamen. Na het eten idem. In het weekend hetzelfde. Als 1 van de jongens huilt, roept hij naar mij, dat ik er maar wat aan moet doen, want hij is ff bezig. (Terwijl ik sta te afwassen of wat anders). Ik heb al 3 jaar geen dag meer voor mezelf gehad. Als ik de deur uitga, moet hij PRECIES weten hoelaat ik terugben en wat ik ga doen. Zelfs als het met mijn beste vriendin is. Hij is verschrikkelijk paranoia, bang dat ik vreemdga (na 6 jaar nog steeds). Hij heeft ook wel een moeilijke jeugd gehad, waarin iedereen hem verliet en liet vallen (inclusief zijn eigen moeder enzo). Maar is het teveel gevraagd om dat nu eindelijk een beetje achter zich te laten? Gaat niet in 1 keer, dat snap ik wel, maar de enige rust die ik heb is nu 2 ochtenden in de week, als de jongens naar de peuterspeelzaal zijn. (En ALS mijn vriend naar zijn werk is). Sorry hoor, maar wordt er soms even moedeloos van (en diep ongelukkig). Heb wel getwijfeld om dit bericht te typen, maar moet het gewoon ff kwijt. En ik vraag me af of iemand van jullie dit ook heeft.
pff nee gelukkig heb ik dat niet. Eigenlijk zo te lezen heb je 3 kinderen. Moeilijk hoor. Zo te lezen wil ie alle controle hebben en het zo makkelijk mogelijk hebben. Ik denk dat als je ongelukkig bent dat je eens een goed gesprek met hem moet hebben. misschien met een maatschappelijkwerkster erbij die jullie tips kan geven om jullie relatie te verbeteren. Sterkte iig. Lijkt me geen makkelijk leven zo ( ik twijfelde erg om dit te zeggen. Maar zeg het toch. Je leest/hoort vaak dat mannen die hun vrouw mishandelen ermee begonnen ( voordat ze gingen slaan ) eerst paranoide waren en controle widen hebben over het doen en laten van hun vrouw. Toch een beetje jouw verhaal nu Laat het niet uit de hand lopen meis! )
Laatst dreigde hij wel zo'n beetje. Zaten we in de auto en toen zei ik iets verkeerd. Zegt hij "zet de auto maar aan de kant dan regelen we het wel ff" Toen heb ik mijn mond gehouden en later thuis heb ik gezegd, "wat wou je regelen dan, wou je me slaan ofzo?" Toen zei hij niets. Dus toen zei ik, "dat mag je 1 keer doen, en dan zie jij je kinderen alleen nog maar onder begeleiding en mij helemaal niet meer." Toen begon hij gelijk zijn excuses aan te bieden. Haha. Ik laat niet helemaal over me heen lopen.
hoi hoi het enige dat je kunt doen is hem duidelijk maken dat jij jij bent, en niet iemand anders, sterker nog JIJ kan helemaal niets doen aan zijn gedrag, of dat kunnen veranderen, dat kan alleen hij ,en alleen is dat ook heel erg moeilijk, mensen behandelen je zoals je ze laat behandelen sta eens op, tegen hem zeg hem eens even flink de waarheid, dat ook jij het druk heb, dat ook jij moe bent, en dat je heel veel van hem houd maar dat het op deze manier onhoudbaar word omdat je op raakt zo. stel ook voor dat jullie samen in therapie gaat, mocht hij dit allemaal niet willen en niet naar willen luisteren, is de laatste keuze aan jou wil jij de rest van je leven zo door blijven gaan of wil je dat er dingen veranderen succes meid makkelijk is het niet maar, praten, praten, praten, met elkaar en jullie komen er wel ik zie in hem namelijk niet zo een grote kl**tzak maar meer iemand die heel veel pijn heeft gehad en nu alles doet om dat te voorkomen, echter is het dan wel zo dat het soms zo ver gaat dat hij de ander pijn doet daar moet je voor waken groetjes nathalie
Nou dit lijkt me geen gezonde relatie ( maar wat weet ik ervan, ) Therapie lijkt me niet een verkeerd plan. En dat je zegt dat je niet over je heen laat lopen, daar ben ik het niet mee eens. Je zegt al 3 jaar geen tijd voor jezelf te hebben gehad. Nou daar heb je zelf ook schuld aan. Je laat juist behoorlijk over je heen lopen. Blijkbaar vertel je hem namelijk ook waar je heen gaat als hij daarom vraagt. Jullie hebben beide debet aan deze situatie. Jij laat het gebeuren en geeft hem eigenlijk toestemming om jou zo te behandelen. En hij moet onderkennen dat hij door zijn jeugd is zoals hij nu tegen jou is en daar mag hij ook aan werken. Wees nu eens echt assertief en verander samen jullie situatie!
Jeetje zeg... Nee, gelukkig heb ik geen moeilijke vent! Die van mij helpt met alles. Hij doet iets uit zichzelf, of ik vraag er om, maar hij doet het met alle plezier. Ik vind dit geen gezonde relatie als ik eerlijk ben. Ik zou die 'vent' van jou maar eens een flinke trap onder zijn hol geven en zeggen dat je er serieus iets veranderd wilt zien! Ik zou zelfs nog een stapje verder gaan, en bij hem weggaan als hij/de situatie niet veranderd. Maar jullie moeten wel beide aan deze verandering gaan werken. Jij moet sowieso je houding veranderen als ik zo vrij mag zijn. Je laat wel degelijk over je heenlopen merk ik uit je verhaal op. Pik zijn gedrag niet langer, stel je assertiever op. Niet alleen voor jullie, maar zeer zeker ook voor de kids!
Dit is niet goed meid! Ik hoop dat je wat kan met bovenstaande tips, dit is toch geen leuk leven voor jou! Succes en sterkte
Eigenlijk heeft jou man jou leven in de hand. Hij maakt uit wat je wel of niet doet. Soms zien mannen bepaalde klusjes niet, zoals die van mij. Maar als ik hem daarom vraagt dan doet hij het. Maar dat hij je roept wanneer een van de kinderen huilt enz. Dat kan toch niet, het zijn toch ook zijn kinderen. Hij heeft er toch ook voor gekozen? Het kan zijn dat je er vrede mee hebt zoals jullie leven, maar het lijkt me van niet. Zou echt eens een gesprek met hem hierover aangaan. Even samen rond de tafel en niet tussen neus en lippen door even vertellen. Even een brutaal vraagje hoor, maar zie dat je een cyclusbanner hebt. Zijn jullie bezig voor gezinsuitbreiding? Is dat wel zo verstandig als jij constant overal voor op moet draaien? Sterkte meid.
snap heel goed als je soms niet meer weet wat je moet en je ongelukkig voelt. als ik jou was zou ik eens een heel goed gesprek met hem gaan voeren het kan wel zijn dat hij een moeilijke jeugd heeft gehad etc. maar op deze manier heb jij het moeilijk en voel je je ongelukkig. en probeer wat meer voor jezelf op te komen als jij met je vriendinnen weg wilt en een tijd moet geven hoe laat je thuis komt doet mij een beetje denken aan de tijd dat ik nog thuis woonde. ik wens je iig heel veel sterkte!
ik vind het ook niet gezond klinken. mijn ex was ook zo en dat liep wel uit de hand, maar ik durfde toen nog niet voor mezelf op te komen. mijn huidige vriend is geweldig en zou nooit alleen maar gamen (hoewel ie ontzettend van gamen houdt) en mij voor alles op laten draaien. dit is niet goed en je zult echt heel duidelijk moeten stellen dat hij een volwassen vent is, en dat hij, moeilijke jeugd of niet, zich als een partner en vader moet gaan gedragen. sterkte!
Dit klink niet als een evenredige relatie, hij stelt zich aan de ene kant op als een klein kind en aan de ander kant als een conrol freak. beste advies is inderdaad allebei, apart en samen in terapie, ant jij moet inderdaad leren nee zeggen en ook leren doen wat JIJ wil. Het kan best zijn dat hij een rot jeugd heeft gehad, dan moet ie daar aan werken hij heeft niet het recht om jou nu ook een rottijd te bezorgen, want dat doet ie. inderdaad praten en echt duidelijk aangeven dat je het zat bent, meestal denken dit soort personen anders namelijk dat het een fase is en je er wel weer overheen komt. en evt, drastische maatregelen nemen als het niet anders gaat , en dan bedoel ik niet direct definitief uit elkaar maar een tijdje alebei in een ander huis wonen, laat hem zijn eigen zaakjes maar eens opknappen en daarbij werken aan zichzelf. Waarschijnlijk heeft hij hier geen zin in en dat is dan jammer, kiezen of delen moet het voor hem zijn, of jou kwijt of werken aan zichzelf en zijn gedrag. Maar JIj zal dan ook wel degelijk hard aan jezelf moeten werken, in terapie en asertiviteits cursus of iets dergelijks.. Nog iets om over na te denken, wat voor voorbeeld geeft hij je zoons nu? IK hoop dat je actie onderneemt en niet langer in een situatie blijft hangen die gewoon niet goed voor je is, of het nog wel even aankijkt. Jij bent degene die nu actie moet ondernemen, voordat het wel echt te ver gaat, dat jij het niet meer trekt of hij uit zijn slof schiet. succes met deze moeilijke beslissingen nemen.
jeetje meid, ik zou niet 1 dag in zo'n situatie willen leven, inderdaad, het beste advies is hulp zoeken, de gewoonte dat jij alle verantwoordelijkheid op je neemt qua kinderen en huishouden en uitleggen waar je bent en hoe laat je thuis bent is al 6 jaar aan de gang en dat krijg je er na 1 gesprek met hem niet uit, als je het nog ziet zitten zou ik zeker relatietherapie aangaan. sterkte meid, dit is geen gezonde situatie hoor, kom voor jezelf op
Ik ben idd wel bezig met leren nee zeggen en het gaat de laatste tijd ook wel beter hoor. En idd het is niet alleen zijn schuld, want ik laat me zo behandelen. Maar ik ben iemand die het anderen makkelijker wil maken en zo mijzelf wegcijfer. Als we erover praten, gaat het een tijdje beter, maar dan zakt het weer in zeg maar. We hebben ook nogal weinig mensen die we als oppas kunnen vragen. Maar zodra dat kan gaan we ook vaker samen de deur uit, hebben we afgesproken. Het gaat dus wel beter, maar sommige momenten zit het me gewoon heel hoog. En de vooruitgang gaat langzaam, heel langzaam. (Maar het begin is gemaakt). Ik ben iig blij dat ik ff me hart kan luchten. En soms praat je tegen vreemden makkelijker als tegen bekenden he. En begrijp me trouwens niet verkeerd hoor. Voor de kinderen is het een hele leuke, goeie vader, alleen soms een beetje selectief (als het hem uitkomt zeg maar).
nee gelukkig is mijn man niet zo! Anders had ik het allang bij 1 kind gelaten! aan je banner te zien wil je nog een kind.. echt knap hoor! en hoe kun je het volhouden om 3 jaar lang geen dag voor jezelf te plannen.. Ik heb echt respect voor je hoor! maar je moet ook aan jezelf denken! en doen jullie ook nooit iets leuks samen? En ook al werkt jouw man.. dat wil nog niet zeggen dat hij niks hoeft te doen.. huisvrouw zijn is nog zwaarder! Mijn man werkt in een 5ploegendienst en heeft een eigen zaak, ik ben huisvrouw en ben ook bezig om iets voor mezelf op te zetten, ik volg 2 avonden per week cursussen, ik sport 3 keer per week met me vriendinnen, hij sport 5 keer per week. 1 keer per week gaan mijn man en ik altijd samen op stap! Als ik er alleen voor zou staan zou dit allemaal onmogelijk geweest zijn..! dan zou ik echt ingestort zijn.. ik heb een heel druk weekschema maar het is heeerlijk! ik blijf bezig! en we zijn heel relaxe ouders dankzij de hulp die we elkaar geven! Je hebt je kids ook samen gemaakt dus de opvoeding is ook SAMEN!
Hoop dat je dit niet verkeerd opneemt hoor want ik ken deze situatie van mn ex (en die is niet voor niets ex nu!) En heb er veel van geleerd kwa hoe ik anderen (in een relatie ) behandel en hoe ik mezelf laat behandelen. Maar: Je word behandelt naar hoe je jezelf LAAT behandelen. Met andere woorden zolang jij blijft pikken dat meneer op zn gat blijft zitten als jij allerlei dingen aan t doen bent die WEL belangrijk zijn. Dan zal meneer blijven zitten achter zn compje. Laar die kinderen maar eens huilen (dat irriteerd) zolang er niks ECHT aan de hand is dan heh. Laar die afwas eens zitten of dat stofzuigen. Leuk dat meneer verlatings angst heeft maar dat is ZIJN probleem. Nu maakt hij er JOU probleem van want jij moet je verantwoorden als je de deur uit durft te gaan. Dat je zegt waar je heen gaat ok en ongeveer waneer je thuis zal zijn. Doe ik ook en mn man ook. Dat is normaal omgaan met elkaar. Maar je hebt geen tik klok hangen! Dit is NIET je werk dit is je leven! En als hij zo bang is dat je er tussen uit knijpt met n ander moet hij zich eens in n bochtje wringen om jou tevreden te houden ipv jou jezelf in allerlei bochten te laten wringen zodat hij een fijn leventje heeft en geen last heeft van angsten oid. Als hij dit niet kan dan zal hij of jullie samen, eens opzoek moeten naar hulp van buitenaf. Dus OF hij helpt mee aan dit probleem oplossen of hij is het probleem. En jij moet stoppen met dit aanvaarden want zolang jij dat doet ziet hij geen probleem (het werkt voor hem immers goed zoals de zaken nu gaan) en verandert er niks. Kom op meid! gelijkwaardige behandeling, daar heb je recht op. Desnoods afdwingen. Neem aan dat je over 10 jaar niet nog zo wil zitten? (dit bericht is erg gekleurt door mijn ervaring met mn ex waarin ik dus bleef praten en praten en praten en er uiteindelijk niets veranderde....TOT ik het helemaal zat was en wilde scheiden. Toen kon er opeens vanalles...maja...telaat. Mijn liefde die bijna onbegrenst bleek in het begin was totaal weg door alle ergernis en ellende door dat ik mezelf infeite liet dirigeren door hem.) Overigens lijkt t misschien alsof hij alles best vind zo maar onbewust werkt t zo voor hem ook niet hoor. Dat heb ik ook geleerd van mijn ex. Sterkte en succes!
Ik ken het de situatie vanuit een ander standpunt, daarbij ben ik degene die ziek is (bij mij is het vastgesteld) en dit komt allemaal door vroeger....en dan kunnen mensen heel hard roepen en zeggen dat je door moet gaan met je leven en je leven niet moet laten leiden door vroeger maar soms gebeurt dit nu eenmaal, ik weet dat ik ziek ben en ben hiervoor in therapie, ik kan dus niet alles en ook ik wil graag weten waar mijn man is en ongeveer hoelaat hij thuis is, 6 jaar geleden was dit heel extreem, elke minuut die hij (volgens mij) te laat was, werd ruzie....ik kon er niets aan doen, ik voelde me in de steek gelaten en niet serieus genomen....nu zijn we een aantal jaar verder en therapie en medicijnen en kan ik dit veel beter aan, ik heb mijn zwakke momenten maar ik ben niet meer zo jaloers/bezitterig als in het begin. Ik heb 21 jaar ellende gekend en helaas is dat voor mij niet in 6/7 jaar op te lossen, ik probeer veel dingen los te laten en niet continu mijn man te bellen, eisen dat hij op tijd thuis is etc etc. Ik weet dat dit heel naar kan overkomen maar soms zit er een verhaal aan. En dan nog....je zegt dat hij alleen maar (met tegenzin) werkt en thuis zit te gamen, dan zou ik zeggen dat jij even gaat zitten, zeg dat jij even geen zin heb om te koken/wassen etc etc je moet hem motiveren en zeggen dat hij zijn schouders eronder zet.
jeetje wat een egoist zeg.. in principe heb je dus 3 kinderen thuis.. zou echt eens een hartig woordje met je man gaan praten want zo'n luiwammes heb je toch niets aan.. kan best zijn dat hij last heeft van zn verleden maar dat neemt niet weg dat hij het gezin en zn vrouw te midden laat! en als hij niet wil luisteren dan was je niet meer voor hem.. kook je niet meer voor hem.. en laat lekker de afwas staan.. als je kids lekker aan het gillen zijn door het huis (zonder dat er iets aan de hand is) laat je ze lekker losgaan.. pfff gelukkig is mijn man niet zo zeg.. hij helpt me graag mee.. hoef het maar te vragen en dan doet hij het met liefde... sterkte in de strijd meid! niet meer zo over je heen laten lopen hoor...! wordt je echt niet gelukkig van..
Je kunt in dit verhaal niet alles op je vriend afschuiven, jij laat immers toe dat hij je zo behandelt. Wanneer hij roept als je zoon huilt, terwijl hij lekker zit te gamen en jij staat af te wassen, dan kun je ook terug roepen dat je druk bent en of hij het op dat moment op wil lossen. Als jij meteen opspringt en de situatie overneemt op dat moment, wordt het je vriend ook wel heel erg makkelijk gemaakt. Ook is het handig om te deligeren met dat soort mensen. Zeggen, "ik ga stofzuigen, wil jij de keuken even aan kant maken? Dan zijn we lekker gelijk klaar", wil ook nog weleens helpen. Zo zeg je niet dat hij iets mòet doen, maar voelt hij zich op dat moment mss nuttig zonder dwang te voelen.. Weet niet of dit bij jou vriend zou werken, maar je kunt het allicht proberen. Maar nogmaals, je laat het toe, dus hij gedraagt zich zo. Denk dat je daar eerst aan moet werken...