Mijn vriend. Bij hem durf ik helemaal mezelf te zijn en emoties te laten zien. Hij is ook de enige met wie ik alles durf te bespreken. En een goede vriendin weet ook veel van mij en hoe ik ben en kan zijn.
Niemand kent mij echt helemaal. Het is niet dat ik bewust dingen achter houd, maar sommige dingen kan ik bij mn man niet kwijt maar bij een vriendin wel of andersom. Belangrijke dingen weet mn man echt wel en hij weet het ook als iets me dwars zit oid maar hij weet niet alle details. Na 12 jaar zijn er nog steeds dingen die hij niet van me weet en beetje bij beetje vertel ik steeds meer. Sommige dingen zijn niet meer van belang en wil ik liever niet over praten, met niemand.
Absoluut mijn allerbeste vriendin. Zij weet letterlijk alles van mij! We zijn samen opgegroeid dus alle belangrijke gebeurtenissen in onze levens hebben we samen meegemaakt. Mijn man weet veel maar niet alles. Hij hoeft ook niet alles te weten. Ik ben dankbaar dat ik mijn diepste geheimen altijd met mijn vriendin kan delen
Mijn man. Hij kent me beter dan ik mezelf ken. Vriendinnen weten niet alles en dat hoeft ook niet. Mijn ouders en familie weten lang niet alles en dat houd ik graag zo.
Nee hier kent niemand mij echt. Ik ben helaas best een gesloten boek. Jammer had het best graag anders gewild.
Mijn man is mijn maatje maar vertel ik echt niet alles over mijn gevoelens. Mijn vriendin daarin tegen wel. En mijn vader kan ik heel open en eerlijk tegen zijn en weet meer dan mijn moeder. Ik heb wel een goede band met mijn moeder, maar zal nooit alles tegen haar durven zeggen door de dingen die vroeger zijn voorgevallen.
Ik denk dat niemand mij echt kent. Klinkt best verdrietig nu ik het zo tik hier maar het is goed zo. Niet iedereen hoeft alles van me te weten.
Niemand kent mij echt. Dan vooral een groot stuk verleden. Mijn man weet wel de grote lijnen maar hoe het precies zit en voelt zal nooit iemand te weten komen.
Hou snel dingen voor mezelf. Positieve dingen deel ik al snel, maar als iets me dwars zit zeg ik dat niet zo snel. Tegen mijn man kan ik alles zeggen en doe dit ook 99% van de tijd, maar soms houd ik nog steeds dingen voor mezelf. Ook met mijn moeder kan ik steeds beter dingen delen, hoe langer ik het huis uit ben, hoe beter het gaat. (En dat ligt vooral aan mezelf).
Ja, dit is ook mijn antwoord. Mooi vind ik het dat mijn man me beter kent dan ik zelf waarschijnlijk. Hij ziet bijvoorbeeld dingen in vriendschappen van mijlenver aankomen en waarschuwt me ervoor voordat ik ook maar iets in de gaten heb.
Iedereen die dicht naast me staat kent me echt. Ik ben een open boek, gedraag ne nooit anders dan ik ben.
Mijn vriend en mijn moeder. Een vriendin vertel ik ook veel en die komt ook aardig in de buurt van de andere 2. Mijn moeder hoeft me alleen maar aan te kijken om te weten dat er iets is en als ze dan vraagt wat is er dan breek ik... Voel me dan net weer een klein meisje
Mijn vriend. Heel raar, maar soms ziet hij al eerder een slechte bui van mij aan komen dan ik zelf. Hij voelt me perfect aan en hij is ook de enige door wie ik me 100% laat kennen. Oh, en mijn moeder natuurlijk! Die kent me net zo goed als mijn vriend, maar als je ze een situatie voor zou leggen en ze zou vragen hoe ik zou reageren, zal mijn vriend het waarschijnlijk wel van haar winnen. Niet zozeer omdat hij me beter kent, maar omdat hij me beter in kan schatten soms.
Hier precies hetzelfde. Heb geen ervaring met jeugdzorg maar precies wat je zegt, mijn woorden werden altijd tegen me gebruikt, verder werd er ook altijd gezegd dat ik wel zal liegen terwijl ik dat niet deed.
Mijn man, mijn beste vriendin, de beste vriend van mijn man, mijn jongste schoonzus en mijn schoonmoeder. Verder komen een aantal vrienden erg dicht in de buurt! We hebben wat dat betreft echt goede vriendschappen en weten ook van vrienden juist veel. Laatst had 1 van 'de jongens' een soort break-down, en dan binnen een paar uur zitten ze all 5 bij elkaar. Prachtig om te zien (kennen elkaar al 33 jaar) Mijn schoonmoeder en schoonzusje laatst ook bij mij. Zonder uitleg te vragen, hup. Goud waard!