Ik ken mijn man ook via een datingsite.. via Farmdate.. Ik had er een profiel op staan en hij kwam er eens langs neuzen.. Als ik mn man mag geloven is hij puur op de foto afgegaan.. Ik kreeg een interesse berichtje, maar heb op dat moment een reactie gestuurd dat ik op zich wel interesse had, maar rustig aan wilde doen.. Ik ging met een andere man om.. maar dat is zonde van de energie geweest... Half juni 2006 was dat.. 22 oktober 2006 was onze eerste ontmoeting.. Thuis bij hem, op de boerderij, om samen Boer zoekt vrouw te kijken.. Ik voelde me eigenlijk meteen thuis bij hem en vond hem er ook nog eens leuk uitzien ( heb letterlijk gedacht "lekker ding!!!!"..) 'sAvonds toen ik weer naar huis zou had ik echt zin om lekker met hem te zoenen, maar zijn reactie was "Blijf nog maar even hongerig".. Zo heey.. die durft, dacht ik.. Later heeft ie me verteld waarom hij dat zei 9 weken later ben ik bij hem ingetrokken..( Vanuit Sneek naar Langelille) 22 oktober 2008 zijn we getrouwd en een maand liep ik met een grijns van oor tot oor met een positieve zw.test.. We vullen elkaar perfect aan.. hebben vaak aan een half woord of 1 blik al genoeg om te weten wat we bedoelen..Zo perfect eigenlijk.. heerlijk!!
Ik ken mijn man ook via internet. Via zijn neefje zijn we gaan msnen. Hij woonde toen in zeeland en ik in friesland. Hij is voor mij verhuisd naar friesland. Scheelt wel dat hij hier geboren is en een oom en tante hier ook wonen. Inmiddels zijn zijn ouders ook verhuisd naar hier.
Ook ik ken mijn man van internet. Binnen een half jaar woonden we samen in zijn huis, dus ik ben verhuisd voor hem, alleen was het maar 10 km. verderop. Na een jaar getrouwd en toen binnen 1 maand zwanger van de eerste en 2 jaar later de 2e geboren. Het zijn er al heel veel die elkaar via internet kennen zeg! Bij mij werd het toen (dat is nu 3 jaar geleden) heel vreemd gevonden door familie en vrienden. Je gaat toch niet met iemand die je van internet kent, hoorde ik heel vaak. Hebben jullie dat ook gehad?
Ik ken mijn man ook via een datingsite. Niet dat we nou heel ver uit elkaar woonden (1 uur rijden), maar op een gegeven moment wil je toch gaan samenwonen. De keus was op zich niet zo moeilijk. Hij had een koopwoning, ik een mini-huur-huisje. Dus ik heb de huur opgezegd en ben bij hem gaan wonen. De eerste negen maanden viel het allemaal nog wel mee. Ik werkte en sportte nog steeds op mijn oude plek, dus zag iedereen nog met grote regelmaat. Maar dat reizen naar mijn werk werd best prijzig, helemaal gezien het feit dat wij 3-uurs diensten gingen draaien en ik 3 kwartier moest rijden voor een enkele reis. Niet echt rendabel. Uiteindelijk gesolliciteerd en aangenomen op een locatie nog geen kilometer van huis af. Toen ben ik wel een tijdje alles heel erg gaan missen. Ook omdat de meeste vrienden/vriendinnen die ik heb ook in de zorg werken en dus ook wisselend werken. En natuurlijk nooit in hetzelfde weekend als ik. Maar ik heb nu hier een redelijk kringetje opgebouwd. Heb goed contact met de buren, kan heel goed worden met mijn schoonzussie en ook de hond doet wonderen. Je komt altijd wel iemand tegen om een praatje mee te maken. En ik had misschien voor de intergratie beter mee kunnen doen aan een puf-club-cursus, maar daar voelde ik toch niet zoveel voor. Ach, straks als de kleine er is kom je ook wel weer mensen tegen. En ik wil straks gaan babyzwemmen, dus ook daar zul je wel weer contacten op doen. En eerlijk gezegd woon ik hier lekkerder als in mijn oude woonplaats (al heb ik mijn huisje wel met tegenzin achtergelaten).
@ Athina, jouw verhaal lijkt inderdaad veel op mijn verhaal. Jammer he, dat het zo kan lopen dat je helemaal geen contacten krijgt. Maar wie weet komen ze nog.
Ik heb mijn man ook via internet ontmoet en ook naar zijn woonplaats verhuisd. Nu vond ik dat niet zo erg, want ik heb al in verschillende plaatsen gewoond en hij woonde nog steeds in hetzelfde dorp. En ja, qua vrienden zit ik er nog steeds (na 3 jaar) niet helemaal tussen, maar dat ligt ook wel een beetje aan mezelf, dat ik wat moeite heb om nieuwe contacten aan te gaan. Ik heb mijn eigen vrienden nog steeds en ben wel gewend dat ze wat verder weg wonen. Ik voel me hier op zich wel thuis.
Ik heb me man via via leren kennen en zo zijn we op msn gaan praten 1 jaar relatie gehad toen heeft hij mij ten huwelijk gevraagd zijn we 1 jaar verloofd geweest en nu 3 jaar getrouwd en ik ben voor hem van Leidschendam verhuist naar brabant. ik woon hier al 3 jaar ik heb maar 1 vriendinnetje die is inmiddels ook verhuisd voor haar man voor de rest heb ik ook geen vrienden het went wel maar het is toch erg moeilijk als je uit de drukte komt
ik ken mijn vriend ook via internet ben sinds een ander halve maand van gelderland naar groningen verhuisd en tot nu toe vind ik dat nog wel wennen, je laat alles achter familie, vrienden enz.
ik ken mijn vriend via internet en we woonden dichtbij elkaar naja 20 km.. maar inmiddels woon ik bij hem, hij heeft een lekker groot huis en mooi ook! en hij woont in een dorp en dat wilde ik ook liever dan een grote stad waar ik eerst woonde