Ik koop veel sowieso veel meer, dan mijn man. Hij werkt fulltime en vindt het niet zo belangrijk. Maar ik kan vaak niet zo goed kiezen, hihi Dus als ik dan bijv. een pyama wil kopen, koop ik er meteen 2. En dat gaat bij veel dingen zo... Soms laat ik alles zien, soms niet alles. Maar hij kijkt wel op onze bankrekening hoor, dus ziet wel wat er vanaf gaat.
Ik denk dat er ook wel verschil in zit of iemand wel of niet werkt. Als ik geen inkomen zou hebben zou ik gevoelsmatig ook meer met mijn man overleggen!
ik heb geen inkomen en overleg praktisch nooit wat. Alleen dingen boven de 100 euro denk ik. Zolang je geen onzinnig veel en dure aankopen doet moet het goed gaan lijkt me.
Meestal laat ik het hem wel zien maar 9 van de 10 keer interesseert het hem helemaal niks dus soms laat ik het ook niet zien. Het boeit hem toch niet wat ik koop..
Nee nooit. (oh wat heilig) Maar is wel waar. Wel krijg ik soms commentaar of ik het nodig heb. Of bedenk ik tijdens het kopen waarom ik het heb gekocht. Haha. Zo lang het niet te gek wordt vind mijn vriend het prima. Andersom ook. Vroeger kocht ik wel stiekem sigaretten en geestverruimend spul.
hoezo ?? Hier is de regel jou geld is mijn geld, en mijn geld is jou geld Wij hebben hier geen onderscheid in dus ook gevoelsmatig zou ik er dan geen last van hebben, het is gewoon ONS geld.
hier ook een heilig boontje! Zolang we het geld ervoor hebben mag ik kopen wat ik wil. Ik pin ook alles, dus hij zou het sowieso al zien. En ik werk niet, maar het is ONS geld en ik hoef echt zijn toestemming niet te vragen *doet hij andersom wel.... rare snuiter soms* Ik ruim wel vaak dingen al op. Of was nieuwe kleren uit en daarna de kast in, maar mijn man weet wel ongeveer wat voor kleren ik heb, dus als ik iets nieuws aanheb valt het hem ook wel op. Hij vindt het superleuk als we er allemaal mooi opstaan en hij weet ook wel dat ik zijn geld niet verkwist.
Goh nee... dat heb ik echt nog nooit gedaan. Of telt bijvoorbeeld een zakje kaasblokjes of een reep chocolade ook mee? Dat haalde ik weleens als ik boodschappen deed en dat smikkelde ik dan in m'n eentje op, maar ja... dat vind ik niet het vermelden waard hoor.
Echt dure aankopen overleg ik wel, maar kleertjes voor de kids of af en toe wat voor mezelf niet. Dat boeit hem niet zoveel. Stiekem vind ik dat niet, zo gaat dat hier gewoon.
Nog nooit en ik zal het ook nooit doen ! Eerdere verhalen over stiekem bijpinnen en er dan niks over zeggen vind ik achterbaks. Ik heb het hier niet over een zakje chips of een reep chocolade. En daarbij, als ik nieuwe kleding heb gekocht voor mezelf of voor onze zoon, show ik het maar al te graag aan mijn man. Ik ken het van vroeger, een vriendinnetje waar ik altijd kwam had zulke geheimpjes samen met mama. Stiekem samen naar de stad, veel kleding kopen en dan vervolgens niks zeggen tegen papa. Alles moest stiekem gedragen worden en noem maar op. Ontzettend schijnheilig en totaal niet mijn ding.
ik vertel mijn man altijd alles en laat meestal trots mijn nieuwe aanwinst zien, hij is dan wel zo´n warrige professor die een week later kan vragen "goh, heb je iets nieuws aan?" en meestal heb ik hem dat dan al laten zien, en nee ik koop niet vaak wat nieuws dus tjah....
Ligt aan de situatie, ik begrijp als je de middelen hebt, en een gierige man hebt. Dat je dan wel eens wat achter zijn rug om koopt. Of dat dan nodig of onnodig is, kan een ander niet over oordelen aangezien een ieder zijn prioriteiten ergens anders (kunnen) liggen naar gelang van inkomen en uitgaven oa.
Nooit! Ik overleg het altijd eerst met mijn man. Ook voor kleding van de kinderen overleg ik het. Andersom is het exact zo.
hmmm kleertjes voor de kids laat ik altijd gelijk zien of we zijn het samen gaan kopen. kleren voor mezelf laat ik ook gelijk zien en als ik merk dat hij in een niet zo goede bui is dan laat ik het achteraf zien.
Nee ik koop niks stiekum kan ook niet want mijn vriend heeft de bankpas, hij werkt en ik niet, ik ben thuis bij ons zoontje. Wel gaan we er een gezamelijke rekening van maken. Maar dan nog zou ik niet iets uitgeven zonder het te zeggen want mischien klinkt dit dom,, ik zou me schuldig voelen want ik werk niet.. Onzin natuurlijk want ik zorg wel fulltime voor ons zoontje en het huishouden.
ja heerlijk! dan loop ik naar de ah, koop wat lekker, knikker de kids in bed en ga heerlijk zitten uitdijen op de bank terwijl ik met de benen omhoog tv kijk.. vervolgens ga ik als een dolle door het huis heen om het een beetje aan kant te hebben als hij thuis komt, hahahahaha Hij weet heus wel dat ik dit af en toe deed(vooral toen ik zwanger was), maar toch deed ik het lekker "stiekem". haha
nee eigenlijk nooit, soms wel is kleertjes ,dat ik zeg, kijk is wat lorenzo aan heeft.. maar grote uitgaven altijd samen.
Nou wij deden dat ook, en noem het maar schijnheilig maar anders hadden we zeker gezeik thuis. Ik werk vanaf mn 14de en mijn vader vond vanaf dat moment dat ik toen maar zelf altijd mn kleding moest kopen. Hij was depressief en werd serieus heel erg boos wanneer mijn moeder iets voor me kocht. Dus ja, wij gingen dan lekker samen winkelen en kreeg kleding van mn moeder en spraken dan af niks te zeggen anders was ons gezellige dagje uit totaal verpest.
Ja hoor, geregeld! Het gaat dan wel om kleine dingen zoals een shirtje voor mezelf of voor de kleine. Als me partner er naar vraag, zeg ik soms dat et nieuw is en soms dat ik dat al een tijdje geleden gekocht heb! Ik zal dit echter nooit doen van d egezame;lijke rekening, maar van mijn eigen rekening. Moet kunnen! En waarom ik het doe.... ws omdat ik zelf ook wel weet dat ik veel te veel koop....
Stiekem niet maar ik ga echt niet alles wat ik koop overleggen. Ik koop gewoon wat ik wil. Als hij thuis is show ik k het, is hij er niet gaat het in de kast