Opvoeding en zorg? Ben ik voornamelijk maar grote zaken natuurlijk echt samen: school, ziekte, oppassen, opvoedprincipes etc.
Heel cliché maar geen van beide neemt een besluit alleen. We besluiten alles eigenlijk samen. Zo ontstaan er geen misverstanden. Vind het prima zo
Allebei Maar als mijn man thuis is ( dan is hij ook weken achter elkaar thuis) bepaalt hij best veel alleen voor de kinderen. Ik doe het soms weken alleen dus ik vind het wel lekker als hij het dan gewoon overneemt. Beetje 45-55
Als mijn vriend werkt, beslis ik eigenlijk alles. Als hij thuis is met vakanties ed en hij vraagt wat of stelt wat voor laat ik eigenlijk alles toe omdat ik vind dat hij tenslotte ook vader is en het ook nog moet 'leren' om er handigheid in te krijgen. Ik laat het hem doen zoals hij denkt dat het goed is ook al ben ik het er niet altijd mee eens.
Bij ons is het andersom. Ik werk 24 uur en mijn vent 1 dag, als we dan beide thuis zijn volgen we zijn ritme terwijl dat heel anders is dan die ene dag dat ik alleen met de kinderen ben. Ik voel mij dan ook wel eens gepasseerd als hij dan zegt: je moet het ook niet zo doen, je kan het beter zus of zo doen. Daar kan ik echt heul erg slecht tegen. Aan de andere kant merk ik ook wel dat ze beide ritmes wel accepteren. Dus ik heb het naast mij neergelegd, dat hij het anders doet. Alleen het belerende daar kan ik echt niet tegen, op alle gebieden trouwens, hihi.
In jouw geval denk ik dat je een zinnetje of teken moet afspreken met je man. Jij snapt wat hij bedoelt en wil er graag iets aan veranderen, maar ziet niet wanneer het gebeurt. Als hij nou bijvoorbeeld elke keer dat hij zich gepasseerd voelt, zegt (niet verongelijkt, maar meer als running gag): 'Nou doet u het wéér' of hij trekt zijn wenkbrauwen op of zo, dan weet je dat je hem op dat moment een naar gevoel geeft. Dan kun je in elk geval bewust kiezen om toch jouw manier aan te houden, of je ziet in dat het deze keer ook op zijn manier kan. Volgens mij draait dit puur om bewustwording op het moment dat het gebeurt.