wij gaan het echt met zijn 2tjes doen, niemand erbij behalve noodzakelijke mensen zoals verloskundige/kraamverzorgster/gyn. moet wel er bij zeggen dat ik met beide moeders, zowel mijn eigen als schoonmoeder niet zo'n band heb dat ik ze bij een bevalling wil hebben. dus voor ons geen discussiepunt gelukkig.
Nee hoor, lekker samen met mn vent bevallen. Daarnaast uiteraard het medisch noodzakelijke personeel. Ik hoef mn moeder of schoonmoeder er echt niet bij, al hoe lief ze zijn. Maar mn stiefdochter is bevallen met haar man, moeder en schoonmoeder. Is haar goed "bevallen"
Deze vraag heb ook ik voorgelegd bij mijn man omdat ik mijn moeder er ook bij wil hebben.Mijn man zegt jij doet t werk het is jouw lichaam en jij moet weten wie er bij mag zijn.Nu moet ik we zeggen dat als hij er maar enigzins iets tegen had ik wel rekening met hem hield maar gelukkig vond hij dit geen enkel probleem.En mijn moeder wil er graag bij zijn dus wij alle 3 blij
Tja, mijn ervaring... Dacht ook altijd het niet zonder me moeder te kunnen. Moet zeggen dat ik haar helemaal niet gemist hebt! Tis ook echt iets van "samen" Dus in mijn geval...zeg ik...doet het zonder je moeder. Tis echt zo intens wat er gebeurd! Zo iets van jullie samen!
Ik vind persoonlijk dat de vrouw leidend moet zijn in het hoe en wat van de bevalling. Jij moet het werk doen, man is ondersteunend. Het allerbelangrijkste is dat JIJ je prettig en veilig voelt, dat komt de bevalling alleen maar ten goede. Maar lijkt me heel erg vervelend om het hier zo oneens over te zijn. Ik moet er niet aan denken om mijn moeder erbij te hebben, ik vind dit echt iets van ons 2en. Bij M was de kraamhulp er zelfs niet, heerlijk! Wat mij betreft: less is more. Hoewel ik het niet zou aandurven zonder verlos hoor . Ik heb wel een hele goede band met mn moeder en bij de bevalling van T was ze wel hier in huis, dus ze mocht hem als eerste (na man, vk, kraam) bewonderen, dat vond ik wel heel fijn/leuk. Mn man doet het trouwens ook heel erg geweldig goed tijdens bevallingen, scheelt ook misschien Mijn beide schoonzussen hebben wel gebaard met hun moeder erbij. Het lijkt me als moeder heel erg bijzonder om de bevalling van je kleinkind mee te maken ...
Dank voor alle reacties! Misschien moet ik me niet zo druk maken om die bevalling en kan ik het heus wel zonder de veiligheid van mijn moeder ernaast, maar ooh, vind het gewoon zo spannend!!! Ik heb nu tegen mijn vriend gezegd: laten we de Samen Bevallen cursus afwachten, misschien voelt het daarna wel veel veiliger en veel meer als iets van ons 2en alleen, zonder anderen erbij. Het duurt tenslotte nog even, dus er hoeft niet NU een beslissing te komen. Nogmaals dank voor jullie reacties!!
hay hay, ik lees steeds dat vrouwen zeggen: jou lichaam jij moet het werk doen.. ergens klopt het maar ergens ook niet! ik bedoel zonder mijn man was het nooit gelukt! hij heeft me heel goed ondersteund bij mijn bevalling dat net een vreselijke nachtmerrie was.. heb ook een super band met mijn moeder, maar als zij erbij geweest was dan zou mijn man zich 5e wiel aan de wagen voelen.. er is maar 1 die tegen je praat er is maar 1 die je rug masseert en ik heb het kindje samen met mijn man gemaakt dus we gaan het ook samen op de wereld zetten komt allemaal wel goed joh probeer zoveel mogelijk te relaxen (makkelijk gezegd ik weet het) maar dan gaat je ontsluiting sneller en ben je sneller ervan af
Meninggingen verschillen Ik zou zeggen, lekker met man en moeder, zo gaan wij het ook weer doen. Bij mijn zoon was ik ook heel duidelijk. Ik wou mijn man en mijn moeder erbij. Mijn vader wacht in de kamer ernaast, en zodra het babytje geboren is, is mijn pa gelijk erbij gekomen en heeft de navelstreng geknipt zien worden. (heel netjes aan mijn hoofdeinde gestaan) Vervolgens hebben de gyn.,zuster e.d na alle controles beschuit met muisjes en wat te drinken gebracht, en zijn daarna even weg gegaan. Op dat moment waren we met z'n 5en (mama, pa, mijn man, zoon en ik) en heeft mijn moeder de zegebede over onze zoon uitgesproken. We hebben samen gebeden/gedankt en een heel intiem moment met z'n allen gedeeld. Het was zo enorm bijzonder. Nu willen wij het weer zo doen. Deze momenten willen wij dan toch delen met diegene die ons het meest dicht bij staan. Vraag het nogmaals aan je man. Leg hem uit.... JIJ moet de prestatie leveren om de baby geboren te worden, als jij je moeder daarbij wil moet dat kunnen. Het is toch niet niets, en komt nooit meer terug, zo'n moment.
Mijn zus heeft dezelfde discussie met haar man gehad, zij wilde onze moeder erbij, hij wilde liever niemand erbij of anders ook zijn moeder erbij. Ze had als argument dat ZIJ moest bevallen en alles moest doen, dus dat zij daarom mocht beslissen wie er bij zouden zijn. Uiteindelijk heeft ze ook zijn moeder erbij gelaten en ze zegt dat dit achteraf ontzettend goed bevallen is. Haar schoonmoeder bleef net zoals mijn moeder netjes aan de goede kant van het bed, al zegt mijn zus dat het je op dat moment echt niet kan schelen wie waar staat, maar toch. Nu ze weer zwanger is vindt ze het jammer dat haar schoonouders rond de uitgerekende datum op vakantie zijn, ze had zowel onze moeder als zijn moeder er weer graag bij gehad. Hij hoopt dat ze het dit keer wel met zijn tweeën kunnen doen, ik ben benieuwd waar ze uiteindelijk voor kiezen. Over mijn eigen situatie: ik wil het heel graag met zijn tweetjes doen. Dit heb ik meteen al aangegeven en mijn moeder respecteert dit. Mijn man wil wel dat mijn moeder in de buurt is, hij ziet nogal tegen de bevalling op. Ik denk dat het helemaal goed gaat komen, maar voor hem vind ik het wel belangrijk dat ze er is als hij haar nodig denkt te hebben. We lichten haar dus wel in als het zover is en ze zal ook naar het zh komen, maar ik hoop het moment suprême gewoon met zijn tweeën te gaan doen.
wij doen de bevalling ook met ze tweetjes.. maar mocht je graag je moeder erbij willen en hij niet.. miss compromi sluiten dat je moeder op de gang wacht.. bij je is tot moment van echt bevallen(persen) en daarna weer komt als je gaat voeden of als je man de navelstreng heeft doorgeknipt.. miss een fijn idee dat ze dicht bij je is en je haar kan roepen mocht je in paniek raken of het niet trekken zonder haar.of als ze je man van de grond moet rapen na een flauwtje ahahhah succes!
mijn moeder en natuurlijk mijn vriend zijn erbij aanwezig. de rest mag op de gang wachten tot ik weer een beetje fatsoenlijk erbij lig.
Bij ons was er ook eigenlijk geen discussie over mogelijk. Ik heb vanaf het begin tegen mijn man gezegt dat ik mijn moeder ook bij de bevalling wil hebben. Zou niet willen dat mijn sm er ook bij zou zijn, da's toch heeel anders. Ik moet het zware werk doen, dus ik beslis wie ik erbij wil hebben. Pluspunt is dat mijn man en mijn moeder heel goed met elkaar overweg kunnen, dat scheelt.
Ik vind het toch best apart dat zoveel vrouwen vinden dat als zij hun moeder erbij willen dat het dan ook gebeurt. Ik vind een bevalling echt iets dat je samen met je partner doet, het is jullie kindje dat geboren wordt. Persoonlijk vind ik dat als één van de twee iemand er niet bij wil hebben dat diegene er dan ook niet bij moet zijn (noodsituaties uitgezonderd uiteraard). Hopelijk komen jullie er samen in goede harmonie uit!
De reden dat ik graag mijn moeder erbij wil hebben is omdat mijn vriend het allemaal ontzettend spannend vindt. Hij heeft zelfs al aangegeven dat hij de navelstreng niet door durft te knippen dus als extra steun voor als mijn vriend het niet meer weet is het wel fijn om er nog iemand bij te hebben die echt vertrouwd is. Maar zoals ik al eerder gezegd heb, mijn vriend vindt het geen probleem dat ze er bij is.
Hmmmm is je vriend zich er van bewust dat hij een man is? En dat een bevalling heel veel oerinstict vergt? Dat jou moeder zomaar eens de factor zou kunnen zijn in jou bevalling die je volledig tot rust brengt omdat zij weet hoe een bevalling voelt? Daarnaast is het bullshit dat je dan ook ineens je schoonmoed er bij moet hebben, jij moet voor jezelf eem mooie balans vinden in je vertrouwen. Als je schoonmoeder niet in je paatje past? Hup weg er mee.. Het is jou bevalling, jou kindje, jou ervaring. Wat je man ook zegt, jij bevalt en niet hij! Hij hoeft geen pijn te lijden hij hoeft niet te baren, hij beleefd het vanaf de zijkant. Jij zult het moeten doen.
Ik doe het samen met mijn man. Mijn moeder heeft zelfs aangegeven dat ze er liever niet bij wilt zijn. Mocht ik het perse willen zou ze het doen, maar dit is niet het geval. Wel staat 1 van mijn ouders `stand by` voor het geval het een spoed keizersnee word en mijn man het niet red.
Mijn man is bij de bevalling. Daarnaast een verloskundige, evt een gyn, een kinderarts en verpleegkundige.
Wat een onzin dat je partner geen instinct zou hebben omdat hij een man is? Mijn bevalling was een hel en mijn partner was mijn rots in de branding en wist precies wat hij moest doen, omdat we elkaar door en door kennen en vertrouwen. Dat heeft niets met geslacht te maken maar met de persoon bij wie je je op je gemak voelt. Bij mij is dat mijn partner en niemand anders.
Wij hebben de eerste keer alleen voor ons tweetjes gekozen. Deze keer heb ik wel nagedacht over mijn moeder, maar ik twijfelde heel erg. Mijn man wilde het eigenlijk gelijk al niet. En omdat ik ook al twijfelde, hebben we vrij snel besloten dat we het weer lekker met zijn tweetjes gaan doen. Ik snap je vriend best wel. Al vind ik het geen goede reden om zijn moeder ook uit te nodigen omdat jouw moeder er ook bij is. En waarom denkt je man dat je terug gaat vallen op je moeder? Zou hij daarin niet wat gelijk kunnen hebben? Ik kan me voorstellen dat hij dit met jou wil doen. En dat mocht je moeder erbij zijn, dat ze op de achtergrond moet staan. Maar ja, het is en blijft een heel persoonlijke keuze. Dat blijkt wel! Misschien kun je het eerst eens met zijn tweetjes te doen en een eventuele volgende keer bekijken of je je moeder erbij wilt hebben. Ik vind ook: de vrouw bevalt en moet het prettig vinden. Maar dat betekent niet dat de man niets te willen heeft. Ik vind dat je samen tot een goede beslissing moet komen waar je beiden goed bij voelt. Succes met de keuze!