Hier ook een man uit een ander land, de Dominicaanse Republiek. Ik heb hem daar leren kennen, we zijn nu bijna 10 jaar bij elkaar waarvan we 5 jaar in Nederland wonen, daarvoor heb ik bijna 5 jaar daar gezeten. Ik merk wel een aantal cultuurverschillen, maar die worden wel steeds kleiner, we zijn daarin naar elkaar toe gegroeid en/of kunnen er beter mee overweg. Ik vind het wel erg lastig om aan te geven waar het echt een cultuurverschil is en waar het een karakterverschil is, want ook qua karakter verschillen we best veel. Eerste kindje is nu onderweg
Wij spreken trouwens wel elkaars taal, maar spreken onderling veel engels (en een mixtaal). Kindje wordt straks ook 2talig opgevoed, vanuit mij Nederlands en vanuit hem Spaans. Wij willen uiteindelijk wel emigreren naar zijn land, maar dat is een 10/15/20/25 jaren plan, misschien gaan we wel eerder naar een ander land (bijv. Spanje).
Het is ook een enorm moeilijke taal! Heb geprobeerd het te leren schrijven en lezen, maar dat lukte me echt totaal niet. Mijn man is arts, dus die wil daar in een ziekenhuis aan het werk. Ik hoop straks afgestudeerd te zijn als pedagoog, en wil dan proberen om ook iets in die richting te gaan doen. Anders kan ik altijd nog mijn diploma's voor schoonheidsspecialiste inzetten.
Al 11 jaar met een Turkse man samen. Op vakantie leren kennen. Ja er zijn verschillen in in ze cultuur maar daar leer je beiden mee omgaan. Maar de Nederlandse cultuur overheerst. We hebben bijna geen tradiries uit de Turkse cultuur.
ik heb ook geprobeerd om het te leren schrijven en lezen maar is echt heeel moeilijk. de letters zijn ook anders als het in het begin/ midden of einde van het woord zit. ik heb het dus ook maar opgegeven
Ik spreek met mijn man Russisch. Heb ook Russisch gestudeerd trouwens. Wij gaan binnenkort expatten, niet in zijn land maar in Saoedi Arabie. Ga ook een cursus Arabisch volgen als ik een beetje gesettled ben. Onze kids worden 3-talig opgevoed. Bij de oudste gaat het al behoorlijk.
Leuk dit topic!! Lees veel verschillende afkomsten, maar die van mij zit er nog niet bij Mijn hubbie komt uit Peru ( zuid-amerika) al bijna 14 jaar getrouwd en 3 kindjes verder Hmm cultuurverschil nee eigenlijk niet, 17 jaar geleden toen we elkaar net kenden wel...maar goed daar zijn we toen goed doorheen gekomen en nu merk ik er niks van...hij is wat dat betreft al helemaal vernederlandst...of hoe je dat ook schrijft ben ook nog stukje tegengekomen aan het begin van iemand die zei , dat haar man een kop kleiner was.... Hihi ja die van mij ook...geen hele kop maar een halve ghahahaha!!!! groetjes!!!
leuk om het van anderen ook te lezen. Ik ben NL, mijn man komt uit Indonesie. We zijn 14 jaar samen, 9 jaar getrouwd en hebben een dochter van 1 jaar. In het begin was het wennen met zijn cultuur. Als je bij iemand op visite komt en er wordt eten aangeboden is het onbeleefd om het af te slaan ook al heb je geen trek of net gegeten. Bij verjaardagen wordt er ook altijd gekookt voor gasten. Ze komen standaard 15 minuten tot een uur later opdagen dan je afgesproken hebt, ze hebben geen haast zoals wij. Ze noemen iedereen tante of oom. Ik vind het wel fijn dat familie heel belangrijk voor ze is. Mijn schoonfamilie woont nog in Indonesie en mijn man spreekt de taal nog vloeiend en ik een beetje. Wij hopen onze dochter 2-talig op te voeden en van beide culturen wat mee te geven. Met andere dingen is mijn man wel vernederlandst, bv. afspraak = afspraak, op tijd komen, etc. Daarentegen kan hij wel het hele huishouden runnen, wat ik niet zo gauw van andere NL mannen kan zeggen.
Mijn man komt dus uit Noord-Irak en zij praten daar Koerdisch, in zijn geval Soranisch. Ik begrijp het heel goed, praten vind ik moeilijker en lezen en schrijven, dat werkt net als in het Arabisch, zoooooooooooo moeilijk. Dan ken je de letters en dan veranderen ze van vorm als ze op een bepaalde plek in het woord staan :x Zelf spreekt mijn man de meeste dialecten uit Koerdistan, Arabisch, Farsisch, Afghaans, Turks en Grieks. Onze kinderen worden ook tweetalig opgevoed, NL en het Sorani. Arabisch had ik ook leuk gevonden, maar een groot deel van zijn familie spreekt dat niet, dat leerden ze vroeger niet allemaal (helaas ook uit een soort van protest) Wie weet in de toekomst...
Hier ook beide Marokkaans. Ik arabisch en mijn man berbers en ik merk toch wel veel verschil. Onze zoon is 3 talig (arabisch, berbers en nederlands) en we geven van beide culturen hetgeen mee wat we het beste vinden. we spreken en begrijpen trouwens allebei het berbers en arabisch (ik heb het berbers pas geleerd toen we trouwden) en het arabisch kunnen we ook lezen en schrijven.
Ja dat is het nadeel dat er twee talen gesproken word in 1 land. Ik spreek alleen berbers maar had liever arabisch gekend daar kom je eenmaal verder mee omdat het wereldwijd word gesproken..
Ja,ik leer nu Italiaans omdat ik het ontzettend leuk vind en ik ga emigreren naar VS want daar woont hij al 10 jaar met af en toe familie bezoek in Italië.
hier een engelse vriend. ik woon nu 7 jaar in engeland en onze zoontjes zijn half engels, tweetalig opgevoed maar de oudste vind nederlands praten ineens stom hij vraagt steeds of ik het in het engels kan zeggen als ik nl. praat maar hij begrijpt wel alles in beide talen het duidelijkste cultuur verschil vind ik toch wel het ontzettende beleefde, ookal is het niet altijd gemeend. vriendlief zei bijv. in het begin vaak 'nee bedankt' als mijn moeder of wie dan ook voor de 2e x wilde opscheppen bij het eten. en na de tijd klagen dat ie de hele week zo'n honger had. nu pesten we hem vaak door te zeggen 'stop being so english!' voor de rest weinig verschil
Maak daar hier maar 15 min tot 2,5 uur later van! En ze komen nooit voor 3 uurtjes, nee als ze komen dan komen ze de hele dag. En eten idd, maar ze nemen ook altijd zelf nog eten mee. Tegenwoordig haal ik geen eten meer, mijn sm neemt het toch mee ook al zeggen we dat het niet nodig is. Moet zeggen dat ze brood eten tussen de middag ook gewoon vertikt en als ze niet wil uithongeren zal ze het ook wel mee moeten nemen want inmiddels hebben we hier gewoon de afspraak dat er gegeten wordt wat de pot schaft Mijn man moet ik altijd uitvragen idd of het een echt oom/neef is en hadden we op onze bruiloft al zijn 'ooms/tantes', 'neven en nichten' uitgenodigd wat daar helemaal niet vreemd zou zijn geweest hadden we zo'n 500 man aan familie gehad. Hebben we dus ook niet gedaan Knap dat je man het huishouden kan runnen! Hier kan hij dat echt helemaal niet! Nooit geleerd iets op te ruimen, schoon te maken of vooral weg te gooien. Doen ze bij zijn ouders gewoon niet en naar wat ik hoor is dat typisch Indisch.
Dat is net zo met de Antilliaanse cultuur, ook altijd laat komen, en als ze komen is het ook voor de hele dag. Eten is in deze cultuur ook belangrijk, en de Antilliaanse mannen zijn erg zorgzaam in en rondom het huishouden/verzorging van de kids. Mijn ex is van Molukse afkomst, waarmee ik de oudste 3 kinderen samen heb. Enige verschil wat ik merk tussen Antillianen en Ambonezen is dat Ambonezen vaak wat gesloten zijn met hun gevoelens uiten. En een beetje schijnheilig zijn, in je gezicht mooi praten en achter je rug om roddelen. Antillianen zeggen waar het op staat Maar ik denk dat over het algemeen er meer culturen zijn, die een instelling hebben van, kom ik er vandaag niet dan morgen, en waarvan de mannen erg behulpzaam zijn.
Grappig sommige overeenkomsten. Jouw schoonmoeder eet nog 2x per dag warm ipv brood tussen de middag? Mijn man deed dat in het begin ook nog wel eens. Nu niet meer. Over het huishouden: mijn man heeft in Ambon van zijn moeder leren koken en het huishouden doen. Als hij hier de ramen wast kijken de buurvrouwen wel jaloers hoor!!. Ik ben wel een poetser maar hij is nog een graadje erger. Ik zou willen dat ik zo goed kon koken als hij, maar hij doet het op gevoel, het zit er gewoon in.
Wat ik wel prettig vind is dat je zonder afspraak op visite kan komen bij ze. Het is soms inderdaad moeilijk te peilen wat hun gevoelens zijn of hoe ze over iets denken. Soms komt dat pas later naar buiten.
Koken kan hij wel echt super goed!!! Van zijn oma geleerd en wow lekker!!!! Ik kook dus ook nooit, tenzij hij echt pas laat of niet thuis komt en er niets over is meer van de dag ervoor
Gesloten is mijn man wel heel erg, mijn sm wel naar mij toe maar niet tegen mijn man. Zodra ze ergens boos over is hangt ze aan de tel (ik neem niet op als ze belt ze wil mij toch niet spreken ). Maar direct ter plekke iets zeggen zal ze nooit. En dat is echt typisch Indisch ook: schijnheilig lief in je gezicht doen en zodra je je omdraait wordt er als een gek geroddeld!! Zo kreeg ik van een zus van zijn oma beterschapswensen voor mijn vader (niet zo erg dat dat geroddeld werd maar vond dat ze er niets mee te maken hadden) en wist de hele fam dat ik zwanger was (en zelfs de naam!!!!!) voor dit algemeen bekend werd. Daar ben ik echt boos over geweest. Tweede zwangerschap heeft mijn man uit zich zelf niets meer met ze gedeeld. Hij deelt overigens bijna niets meer om geen gezeik te krijgen. Jammer dat dat zo moet hoor. Overigens heb ik alleen aan sm een hekel hoor, vind de rest van de fam geweldig!!! (Zolang ik maar niet mee krijg waar ze over me roddelen ) En sm heeft het puur aan zichzelf te danken. Die vind me niet goed genoeg voor haar zoon en dat laat ze duidelijk merken helaas.
Ik heb een Vlaamse vriend en we merken wel (minimale) verschillen. Een suf voorbeeld is dat ik er op sta dat D. eerst een boterham met "hartig beleg" eet en dan pas iets zoets. Hij vindt dat een kind best 2 boterhammen met chocopasta mag eten "want wij zijn zo ook groot geworden". Of als het mooi weer wordt, doet hij D. een korte broek en een trui aan terwijl ik vroeger een lange broek en een t-shirt aankreeg. Taalverschillen hebben we ook wel, zo staat hij erop dat D. "confituur en appelsien" zegt en absoluut niet "jam en sinaasappel" Het zijn gelukkig vooral grappige verschilletjes.