Lastig vind ik dit. En ik wil ook een goed advies geven, dus ik hoop dat het ook zo over komt. Kindjes die een ziekenhuisopname meemaken KUNNEN een knauw krijgen in de hechting. Ik denk dat het voor het hechtingsproces van je zoontje heel goed is om hem zo veel mogelijk vertrouwen te geven in zijn ouders. Ik weet niet of deze manier van in slaap laten vallen heel verstandig is. Ik zou er, denk ik, zelf voor kiezen om in de kamer te blijven. Ik kam me heel goed voorstellen dat je toe bent aan rust. De ziekenhuisperiode is waarschijnlijk voor iedereen zwaar geweest. Erover lezen (iemand opperde al een boek) en de draagkracht te vergroten door een goede taakverdeling met je man af te spreken is misschien geen slecht idee.
Ik denk ook dat het een reden heeft. Hij is gewend dat er iemand bij hem is en dat is nu niet het geval. Dan zou mijn dochter ook heel hard huilen. Ook al heeft zij nooit iets medisch of traumatisch meegemaakt. Misschien heeft het er idd mee te maken in het geval van TS, maar dat hoeft niet, het kan ook gewoon puur gewenning zijn. Als TS er vrede mee heeft om bij hem te zitten tot hij slaapt, prima natuurlijk! Maar als dit je opbreekt en je de halve avond kost, dan kan ik mij heel goed voorstellen dat je graag wil dat je kindje alleen in slaap valt. Denk wel dat het een paar avonden doorbijten kan worden. Hoe is het gegaan Sidmick?
Deze fases zijn we al voorbij. Hij is al een jaar thuis daarom is het tijd voor de volgende stap. En hij maakt er een spel van, hij weet als hij "auw" roept komen we (ivm zijn geschiedenis) Dus gisteravond ging hij gewoon.steeds auw roepen en als we kwamen begon.hij te lachen Het is overigens niet zo dat ik hem neerleg en.zoek het maar uit. We gaan naar bed, lezen boekhe en.kletsen en dan is het slaaptijd. Licht uit, hij in.bed wij ernaast zonder contact. Alleen duurt dit dus steedd langer en dat willen we doorbreken. En natuurlijk is het onvoorstelbaar hegtig geweest en nog steeds wat hij.doormaakt maar er moet wel opgevoed worden, ook bij zieke kindjes. Dat klinkt misschien wel hard maar je wil.voorkomen dat je kind gebezen is maar door en door verwend en verwaand
Natuurlijk moet hij opgevoed worden maar dit hoort voor mij niet bij opvoeden, hier heeft natuurlijk ieder zn eigen idee over, maar ik vind het heel belangrijk dat kinderen zich veilig voelen in bed.
Ik moedig je wel aan. Ons zoontje heeft de eerste 3 maanden van zijn leven in het zikenhuis gelegen en als je zoals ik bij jullie lees ondertussen 1 jaar verder zijn dan vind ik dat je best hem mag leren dat hij alleen slaapt. T Tuurlijk verzet hij zich daartegen waarschijnlijk gaat hij alees uit de kast halen na het huilen. zoals dorst, poepen, pijn etc Mijn zoontje hield het de eeeste nacht 1,5 uur vol met huilen en is uiteindelijk rechtop staand in zijn bedje in slaap gevallen. De 2e keer was het drie kwartier de dag erna weer drie kwartier en daarna 10 minuten. ik hoop dat het bij jullie ook zo voorspoedig gaat
Ik vind dit zoooo erg om te lezen he...mijn moederhart breekt. Wat is het nu toch voor moeite om even bij je kindje te blijven...zodat die rustig en met een fijn gevoel in slaap valt?? Vind dit echt zo zielig!!!
En TS, is het een idee om net buiten zijn kamertje te zitten, en zodra hij huilt, roept, je even je gezicht laat zien, dat je er bent, en dan weer net aan uit het zicht gaan zitten... Zo leert hij dat je vlakbij bent en het dus niet eng is alleen... Ik kan me ook vinden in je aanpak hoor, laten huilen zonder te gaan kijken is zielig, maar als je geregeld gaat kijken, krijgen kinderen daar heus niets van.. Ik vind het alleen moeilijk in te schatten vanaf hier of je zoontje nog last kan hebben van het ziekenhuis gebeuren. Maar dat kun je zelf het beste inschatten... En voor de anderen, TS geeft aan nog een kindje te hebben en deze heeft ook aandacht nodig en wilt ook weleens naar bed gebracht worden op een rustige manier... Hier ook hoor, 4 kinderen, ze zullen toch de aandacht moeten delen. Dus heeft de jongste ook weleens pech.. En dat zorgt echt niet voor trauma's...
Volgens mij weet iedereen nu wel dat dit niet jouw manier is Ik ben ook van mening dat een kindje op een gegeven moment zelf in slaap moet gaan vallen! En laten huilen is echt niet zo ernstig als dat sommigen beweren, iedereen is er oud om geworden. Bij Ivan is het nodig om hem overdag even te laten huilen voordat hij is slaapt valt, niks helpt. Dus als wij hem dan even laten huilen valt hij rustig in slaap! Er worden hier veel goeie adviezen gegeven, ik hoop dat je kleinetje binnenkort zelf goed in slaap kan komen!
Iedereen haar eigen menibg hoor, maar vind je dit nu niet een wat overdreven reactie? Je reageerd net of ze haar kind buiten op straat in n pyjama laat staan.. Ik vind er niets zieligs aan als kinderen proberen alles uit de kast te halen om hun zin maar te krijgen. Hard of niet, maar als mijn kind later in de supermarkt op de grond gaat liggen drammen dat ze wat wil, loop ik ook gewoon door. Zelfde laken en pak als het slaapgedrag om aandacht gaat dan he. Als er echt iets aan de hand is, is het wat anders. Maar dat begrijp ik uit het verhaal van TS niet.
Nou dan maar overdreven ik ben het met Tuc eens. Mijn dochter heeft ook de eerste twee en een halve maand van haar leven in het ziekenhuis doorgebracht dus wat dat betreft weet ik wel waar ik het over heb. Inderdaad, iedereen bepaalt wat het beste is voor haar kind hoor, je moet het helemaal zelf weten. Maar mijn kind is voor de rest van haar leven wel genoeg alleen geweest.
Oei overdreven...ik zal je eerlijk zeggen dat ik mij nog heel erg in heb gehouden in mijn reactie...ik vind dit meer dan zielig. Daarbij reageer ik in deze reactie niet op ts, maar op de post die ik gequot heb en is dit totaaaaal iets anders dan een drammend kind in de super, want ja die laat ik ook liggen. Kinderen pesten niet met slapen of drammen door om hun zin te krijgen. een kind 1,5 uur laten huilen zodat het rechtopstaand in bed in slaap valt...dat is niet zielig meer, daar heb ik een ander woord voor.
Even is geen moeite. Maar een ruim uur is geen even meer. En waar ligt de grens dan als een uur strals 1,5 uur word, 2 uur word?!!! Hij wil.alleen maar keten als we bij hem.zitten. En nogmaals, ook ik wil dat hij zich veilig voelt dus we laten hem.steeds zien dat hij niet alleen is maar ik ga er niet de hele avond naast zitten.
Als jij zeker weet dat het puur aandacht is zou ik hem gewoon laten, dat is een paar nachten drama en dan is het als het goed is over Weetje.. ik weet zelf nog heel goed vroeger ( ik was 4 ofzo ), dat ik ook drama maakte in bed. Waarom?? geen zin in slapen, dus willen spelen. Ik kan mij dat nog zooooo goed herrineren! Mijn ouders hebben mij ook laten liggen. Kinderen hebben het zo snel door als je er wel aandacht aan besteed ze zijn niet achterlijk
ik kan jou niet voorschrijven waar de grens ligt. Ik denk dat als je dit rustig staps gewijs afbouwt dat jullie je er beiden prettig bij voelen. Ik denk dat je als eerste heel duidelijk tegen hem moet zijn: mama/papa blijft bij jou zitten, maar alleen als jij blijft liggen in bed. Dan begin je naast zijn bed met de rug naar hem toe en een arm/hand op hem. Zo zou ik het steeds een stapje afbouwen, dus zonder arm en dan een stukje verder van het bed. Dat is natuurlijk niet binnen een week gedaan. Het is jammer dat je zoontje nog te jong is voor stickers, anders zou je wanneer hij lief blijft liggen een sticker kunnen laten plakken. Zo heb ik het ook stap voor stap afgebouwd
Niets mis mee, vind ik. Tis voor niemand leuk, maar zoon is weer een stukje zelfstandiger en wijzer geworden. Hij heeft de boodschap gekregen dat, als moeder niet in t zicht is, de wereld ook nog wel veilig is, evenals zijn bed. En dit kindje kon het bijkbaar aan. Kwestie van leren en soms doet leren pijn. Tja, das t leven. Ik ben sowieso van mening dat in de westerse wereld de kinderen soms wat 'flinker' opgevoed mogen worden....
zonde dat dit zo'n discussie is geworden zeg.. iedere moeder doet wat zij denkt dat het beste is voor haar kind.. ik snap best dat sidmick dit patroon wilt doorbreken. ik moet er niet aan denken om elke avond zo lang bezig te moeten zijn met het naar bed brengen. @ Sidmick.. hoe gaat het nu? al verbetering? is het misschien een idee om je avondritueel wat korter/duidelijker te maken ofzo? ons avondritueel is dodelijk simpel en werkt perfect (uitzonderingen daargelaten..bij ziek zijn ofzo) Sem gaat tussen half 7 en 7 in bad of onder de douche.. hier kan hij rustig even spelen met zijn bakjes en dingetjes.. na het douchen drogen we hem lekker af en smeren we hem vaak in met zachte creme of olie of iets dergelijks.. en dan keten we nog een beetje.. ondertussen heeft hij zijn tutje lekker bij zich... dan gaan we de papfles beneden ophalen.. papa krijgt een kus en voor we naar boven gaan zwaaien we nog even... op bed krijgt hij de fles..als hij genoeg heeft dan geeft hij hem aan mij.. ik loop dan gelijk de deur uit en zeg ondertussen welterusten en hij gaat slapen
@Sidmick: ken je het boek dreumes in een droomritme, van Stephanie Lampe? Daarbij kun je met maar heel weinig huilen toe naar zelf in slaap vallen. Heb het bij de jongste, (behoorlijke medische geschiedenis) toegepast op een moment dat ze goed in haar vel zat en werkte erg goed. Helaas nu wel weer even slecht slapen en niet zelf in slaap kunnen vallen, maar dat is vanwege opnieuw allerlei medische klachten.
Ik ken het boek niet maar ga er zeker eens naar kijken. Onze zoon is gewoon in.vele opzichten compleet gehospitaliseerd. Omdat hij bv altijd in een.sluis heeft geslapen heeft hij ook nooit geleert met wat voor geluid dan ook te slapen. En nu moet het dus ook muisstil zijn. Allemaal patronen die we grasg stukje bij beetje toch zoveel mogelijk willen wegschaven
Dan is Lampes methode heel geschikt. Zij werkt met slaapassociaties en die van jullie zoon zijn helemaal de verkeerde geworden. Maar dat kun je dus ombuigen. Is wel wat meer langere-termijn, dus je hebt niet even in 3 dagen z'n slapen onder controle, maar als je even doorzet kun je wel binnen afzienbare termijn hem leren zelf te slapen en dan bereik je dat zonder grote drama's. Hier zelf twee meiden die ook nogal het een en ander meegemaakt hebben en heb zelf nooit willen laten huilen, (niet langer dan een paar minuten dan), omdat ik ervan uitga dat als ze zich veilig en OK voelen, ze wel zelf gaan slapen, (wat ook zo is). Doen ze dat niet, dan voelen ze zich niet veilig en ben ik er voor ze. Dat hebben jullie ook gedaan, er voor hem zijn, maar nu zijn jullie zijn slaapassociatie geworden. Dat het steeds langer duurt voor hij gaat slapen, heeft ws te maken met het feit dat hij steeds beter snapt dat als hij eenmaal slaapt, jullie weggaan. En dat wil hij niet. Het is dus voor hemzelf en voor jullie beter als hij gaat leren in slaap te vallen zonder jullie, omdat hij met andere positieve slaapassociaties zich op eigen kracht veilig gaat voelen Je kunt het evt van me lenen trouwens. Weet niet of je in de buurt woont, (Den Bosch)?