Bij mijn 1ste zwangerschap hoopte ik stiekem op een zoon, was er ook helemaal van overtuigd dat het een jongen was en was dus niet echt verbaast dat het een jongen bleek toch hij geboren werd Bij deze hoopte ik stiekem op een meid, was er ook van overtuigd maar sloeg stijl achterover toen ze bij de 20 weken echo zei dat het weer een manneke was Ik moest écht héél erg wennen aan het idee maar dat is eigenlijk omdat ik er (bijna) nooit naast zit met mijn gevoel. Ik ben uiteraard heel blij met nog een kereltje maar moest inderdaad even wennen en ik vind dat ook niet egoistich
Bij mijn eerste zwangerschap (16 jaar geleden) hoopte ik op een knul en dat gebeurde ook. nu in een nieuwe relatie zwanger van een tweede en hoop ik enorm op een meisje, terwijl grote broer en papa hopen op een knul. maar......gezondheid is het allerbelangrijkste want dit ukkie is als een wondertje voor ons. maar ik zie mezelf toch wel andere dingen kopen , dingen doen (geen voetbalveld meer ) en nu maar afwachten. de discussie hier is of we het willen weten bij een echo of niet (ikke wel)
Ik had een voorkeur voor een meisje al van kinds af aan vond ik me meer een meisjesmama dan een jongensmama en de jongens in mijn omgeving vond ik ook nooit zo'n leuke kindjes jongensspullen en jongenskleertjes vond ik ook stom Heb na de echo een dag nodig gehad om om te schakelen, maar nu ben ik zoooooooooooooooo blij dat we een zoontje krijgen kan niet wachten tot hij er is, ons ventje
Ik riep ook altijd, jongens vind ik geweldig maar ik moet en zal een dochter krijgen....erg he! Onze 1e is een meid, ik dacht ook echt, zo die pakt niemand mij meer af. En nu, hoop ik beetje op een ventje, waarom ook voor mn man, maar ook voor mezelf. Gezondheid is het aller belangrijkste, maar dat vind iedere vrouw! Naast gezondheid, hoop ik ook op voldragen kindje, en daarna geef het dan nu maar een piemeltje
Ook ik had stiekem een voorkeur (overigens kwam het feit dat ons kindje gezond is op de eerste plaats), manlief overigens ook. Bij de 20 weken echo vroegen we naar het geslacht, en het bleek te zijn wat we wel heel graag zouden willen hebben. Ik moest ook even wennen dat we daadwerkelijk een ... krijgen. Daarna allebei door het dolle heen en spulletjes gaan uitzoeken. Ik dacht wel steeds van ik wil graag een ... dan zal het wel juist andersom zijn.
ik denk dat iedereen toch wel lichte voorkeur heeft hahaah, ik dacht zelf een jongen en donderdag 20 weken echo gehad en toen werd verteld dat zij denkt dat het een meisje is....... moest wel ff wennen ja want was er heilig van overtuigd dat ik een zoon zou krijgen , maar maakt me ook niets uit, baby is helemaal gezond bleek op de guo en dat is het allerbelangrijkste voor me....
Ik had ook een voorkeur hoor... Wil dat het kindje helemaal gezond is.. maar wilde ook graag dat het kindje een piemel had haha. Nou en die is aanwezig!! Ik snap best dat je voorkeur hebt.. onbewust of bewust.. of je nu wilt of niet..
Oh wat vind ik mezelf erg Was net voor een mooi hemeltje aan het kijken voor boven het ledikantje, kom ik op een site waar je ze in alle kleuren kon kijken.. Kijk ik geheel onbewust gewoon eerst om de blauwe. Pas toen ik de site bijna weg wou klikken dacht ik; ohja ook nog even de roze kleuren bekijken Ben echt helemaal ingesteld op een jongetje.. Ben ook echt een jongensmoeder denk ik.. Zelf ook totaal geen meisjesmeisje Kinderwagens kijken hetzelfde.. kijk alleen naar de blauwe kleur. Kan nog leuk worden als het over een paar weken een meisje blijkt te zijn
bij de eerste had ik meteen het gevoel dit is een jongen, en dat klopte. Bij de tweede had ik meteen het idee een meid. Iedereen dacht dat ook bij de eerste wist ik het bij de 20-weken echo omdat ik dat zelf wilde en dat wilden we bij de tweede ook, dit bleek toch een jochie te zijn. Tja ik was uiteraard blij, maar mocht ik toch mijn voorkeur uitspreken had mij een meid leuker geleken, van beiden een. Ik wist nog wel van de eerste keer dat als heteenmaal bij je op de buik wordt gelegd je meteen al die voorkeuren vergeet (ik had ovreigens bij de eerste ook stiekm gehoopt op een meid).... het is zo´n wonder...... Ik was ook al heel blij uberhaupt zwanger te mogen zijn en ook nog van een gezond kind, maar een voorkeur is menselijk.
Grappig om dit allemaal te lezen zeg! Ik wil een jongen en zie mezelf niet als meisjesmoeder. Al dat getut en dat roze... niks voor mij! Maar ja.. het kan net zo goed een meisje zijn. Hopenlijk weten we het volgende week als we weer een echo krijgen. Dan ben ik 16 weken maar aangezien mijn placenta gunstig ligt hoop ik er achter te komen. Als het een meisje wordt dan ben ik net zo blij. Maar het tutten en roze zit er gewoon niet in bij mij
Ik ben al helemaal niet voor roze en blauw. Kinderwagen is antraciet/zwart geworden en het meeste beddengoed is crèmekleurig. Kleertjes ook beige, crème, pastelgroen, lichpaars,wit... alles behalve het typische roze en blauw. Hier en daar zal misschien een randje aanzitten waar roze of blauw in voorkomt, maar niks dat volledig roze of blauw is.
Hier precies hetzelfde gevoel (en tevens ook voorkeur voor een meisje). Ik dacht echt dat we een meisje zouden krijgen, maar ondanks dat niet in roze los gegaan want stel je voor... Maar goed ook, want het is een manneke geworden. En die blik van mijn man toen onze zoon geboren werd, dat was goud waard. Ik moest even slikken toen ik dat piemeltje zag, maar het gevoel is er niet anders om. Het is mijn kind! Stilletjes hoop ik natuurlijk wel op een dochtertje bij een evt. volgende zwangerschap.
Dit is echt mijn 3e en laatste zwangerschap. 3 zonen lijkt me ook wel cool. (Al wordt ik nu al gek van dat voetbal:x kijken) Maar toch gewoon leuk eens een ander geslacht te kijken hoe dat is. Niet eens voor jurkjes of haarspeldjes. Misschien is ons gezin dan ook meer in evenwicht.
Ik was er heilig van overtuigt dat ik een meisje zou krijgen. Ik had heel erg sterk dat gevoel en ik droomde er ook over. Bij de 20 weken echt bleek 'mijn meisje' toch echt een jongen te zijn. Ik moest echt heel erg wennen. Maar toen ik het eenmaal wist vond ik het toch echt wel heel erg leuk. Ben heel blij met m'n jochie!
Ik heb ook altijd erg graag een meisje willen hebben, een dochter lijkt/leek me erg speciaal. Ik heb 2 zoons, bij een eventuele derde zou het mij eigenlijk niet meer uitmaken. Die mannekes vind ik geweldig en een derde zou ik eigenlijk wel stoer vinden, een mannengezin. Mijn collega heeft 5 zoons, geen dochter(s) en dat vind ik wel wat hebben hoor.
Ik krijg steeds meer het voorgevoel van een 3e zoon... Maar weet niet of ik het met de 20 weken echo zal of durf te vragen...
hmm er aan wennen.... ik weet het niet, op het moment van positieve test voelde ik al dat we een meisje zouden krijgen, toch... hoopte ik stiekem op een jongen, een zwangerschap kan gevaarlijk zijn voor mij en de kans op vroeggeboorte met 27 weken was groot, dit komt door mijn ziekte, maar mijn wens was 3 kinderen, manlief zei : als dit een meisje is, dan zijn we klaar, dan hebben we van beide 1 en zetten we jou of het leven van een eventuele 3e niet op het spel, als het een jongen zou zijn geweest, dan wouden we nog een 3e, met de wetenschap dat ik gewoon in het ziekenhuis zou verblijven bij de 3e, en alles dus toch goed zou komen, uiteraard was ik heel blij dat ik roze kon gaan shoppen, ik hou van tutten, rokjes jurkjes haarbandjes, maar ik moest wel wennen aan het idee : nu is het klaar, als ik een zoon had gekregen, zouden we voor een 3e gaan, niet lang na de geboorte besloten we toch voor een 3e te gaan, niet beseffende dat de gyn zou zeggen dat het uitgesloten is, iig voor de eerste 6 jaar,door de 2 zwangerschappen is het risico zo hoog geworden, en mijn ziekte zo dusdanig toegenomen vooral tijdens een zwangerschap, dat de baby EN ik maar 80 % kans hebben op overleving, dus ik ben heel blij met mijn zoon en mijn dochter, en ben blij dat ik er van beide 1 heb.
Volkomen menselijk ! We hebben nu een zoontje van 2 jaar en toen ik in verwachting was van hem en het geslacht te horen kregen, moest ik wel even slikken. Ik dacht echt dat het een meisje zou zijn! Je houdt niet minder van je kind en ik ben stapelgek op onze zoon. Bij deze zwangerschap heb ik weer precies hetzelfde, weer denk en hoop ik stiekem op een meisje. Ik zeg nu al tegen mezelf, als het maar gezond is ! En dat is ook het belangrijkste, maar het zou wel weer wennen zijn als het een knul blijkt te zijn.
Zou het niet zo zijn, dat als je weet dat dit de laatste zwangerschap is en je al twee kinderen van hetzelfde geslacht hebt. Je misschien meer voorkeur krijgt? Tenminste bij mij. De eerste maakte me echt totaal niks uit, de tweede niet zo erg, ergens in de verte Nu een beetje meer Maar komt wel goed, dat weet ik zeker.
Bij de eerste zwangerschap "wist" ik gewoon dat het een meisje was .... helemaal FOUT we kregen een zoon !! Bij de tweede zwangerschap "wist" ik dat het nog een jongen was .... weer helemaal FOUT hihihi we kregen een dochter !! Deze keer ben ik er zonder voorgevoel naar de gyn gegaan, en toch moest ik ook deze keer weer wennen aan het geslacht Maar zou het nu niet anders meer willen