hier wordt het ook spannend, nog 7 weken te gaan en wij weten het dus nog niet. ik heb een voorkeur voor een meid zonder een afkeur te hebben voor een jongen. ben heel benieuwd. waar ik moeite mee heb is dat iedereen denkt dat het een meid is, en ik me er dus een beetje op ga instellen. terwijl ik ook al vaak gemerkt dat mensen standaard denken: na een jongen komt een meisje....
Ik heb een meid, en het liefst wil ik nog een meid Maar ik denk dat dit een jongen is. Ik denk dat ik wel even moet wennen als ze bij de echo zeggen dat het een meisje is, omdat ik zo sterk het gevoel heb dat het een manneke is Ik wil het liefst nog een meid omdat een meidengezin me erg leuk lijkt. En omdat iedereen om me heen een jongen en een meid heeft. Maar een jongen is net zo welkom, zeker weten. Met de eerste had ik helemaal geen voorkeur, ik vond het toen gewoon fantastisch dat ik uberhaupt zwanger was Dus ik ben een beetje verwend nu denk ik
Ik heb geen voorkeur maar ik zou het wel leuk vinden als het nu een meid is na 2 jongens, al moet ik zeggen "ik weet niet wat ik met een meid moet " hihi.
oh nee een meidengezin zou ik dan weer niet willen, eentje is genoeg. als dit idd een meisje is en we voor een derde gaan, hoop ik dat dat een jongen is. het is maar waar je mee bezig bent he, moet soms weleens om mezelf lachen als ik zo denk
Ik zeg dat ik geen voorkeur heb... Maar die heb ik wel ik zou het heel leuk vinden als het een meisje is. Als het een jongen is ook goed hoor uiteraard maar een meisje heb ik gewoon meer mee (denk ik)
ikke na 2 zonen krijgen wij "ineens" n dochter , vind het echt zo anders , en ze is nog niet eens geboren Ik had geen voorkeur maar diep van binnen droomde ik wel dat we n dochter zouden krijgen . Was al bang dat mijn wens tegen mij zou werken dus gig er vanuit dat deze uk ook een jochie is . en toen we op de echo zagen dat het een meisje is was ik helemaal hyper , schrok wel n beetje van mijn reactie . bij de 20weken echo van mn zoon zat ik in de wachtkamer en was er n jongetje van 6-7 jaar en dat kind was echt stront vervelend ik dacht toen in mezelf , laat dit asjeblieft n meisje zijn en hoppa 20min later bleek het een jongen te zijn ik ook met mn grote mond dus
volkomen normaal denk ik zo haha Ook wij hadden het idee dat het een ... zou zijn, maar bij de 20 weken echo was het duidelijk het andere geslacht. We waren wel een beetje in shock haha. Mijn man zei; ohh, nou ja, een ... is ook wel leuk. De echoscopiste keek echt vreemd. Ik moet zeggen dat ik toch wel ruim 2 weken nodig heb gehad hoor. Vind het nog steeds vreemd dat het minimensje niet van het geslacht is wat ik dacht, maar vind het wel heel leuk nu hoor. Dat je gevoel je zo kan 'bedriegen' Dus ik denk dat wennen heel normaal is
Heel herkenbaar! En leuk om te lezen dat ik niet bepaald de enige ben . Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik een lichte voorkeur voor een meisje. Toen ik net zwanger was, had ik ook echt het gevoel: "dit is een meisje". Maar toen bijna iedereen om mij heen ervan overtuigd was dat ik een jongen zou krijgen, ging ik hier ook in geloven. Maar toch had ik blijkbaar ergens diep van binnen mijn eigen -eerste- gevoel niet helemaal losgelaten, want ik had mezelf al een paar keer niet kunnen bedwingen een typisch meisjesding te kopen (zoals een poppenwagen op de rommelmarkt). En ik bleek gelijk te hebben! Nu we bezig zijn voor een brusje, merk ik dat ik sterker dan in mijn eerste zwangerschap verlang naar nog een meisjes. Het lijkt me zo leuk om 2 meiden te hebben, 2 zusjes... Ik ben ook echt een meisjesmama en zelfs mijn man -die stiekem behoorlijk teleurgesteld was toen we er bij de eerste achterkwamen dat het een meisje was- is nu zo stapelverliefd op onze dochter dat hij nu liever nog een meisje wil dan een jongen haha. We zullen zien...
Nee hoor zeker niet vreemd! Hier ook zwanger van ons derde kindje. We hebben al een jongen en een meisje en toch een licht voorkeur. Maar puur omdat de laatste een meisje is, zou ik het leuk vinden om nog een meisje te krijgen. Dit omdat daar dan het minste leeftijdverschil tussen zit. Met 18 weken laten we een pretecho maken dus dan zullen we heb weten
Ben blij te lezen dat ik niet de enige ben! Tijdens mijn eerste zwangerschap zei iedereen, ow jullie krijgen een meisje! Ik was helemaal gelukkig omdat iedereen dat zei en ik wilde heel graag een meisje. Tot op het moment van bevalling, het werd een jongen! Moest wel ff slikken, maar uiteraard was ik er heel erg blij mee (nu nog steeds hoor). Nu ben ik zwanger van de tweede en ik hoop zo erg dat het een meisje is! Ik probeer me nu elke keer voor te houden dat de kans er dik in zit dat het weer een jongen wordt, maar toch blijft het meisjes gevoel overheersen! Mijn man weet hier niks van, ik wil daarom nl met de 20 wkn echo weten wat het wordt, maar mijn man wil dit niet! Als ik met 20 wkn al weet dat het een jongen is, kan ik er alvast aan wennen en dan op het moment van geboorte wel blij zijn! Wat moet ik doen????
Wij hebben een zoon gekregen waar we zeer blij mee zijn, toch was het een omschakeling toen ik het hoorde, want ik wil heel graag een meisje. We hopen dan ook dat de tweede een meisje zal zijn en als dat niet zo is dan gaan we het nog een keer proberen maar het liefst hebben we 2 kinderen als het ons gegund is en anders gaan we voor 3. Mijn verlangen naar een meisje is gewoon heel groot en ik kan je niet vertellen waarom, het is altijd zo geweest en daar doe ik ook niet moeilijk over, ik zeg het gewoon tegen iedereen, maar mijn ventje daar ben ik echt heel blij mee
Dat is dus precies het ''probleem'' waar ik ook mee zat! Ik heb stiekem toch ook wel een voorkeur voor een meisje, dat lijkt me gewoon geweldig! En ik heb ook helemaal het gevoel dat het een meisje word. Nu heb ik volgende week de 20 weken echo, en daar krijg ik het dus te horen. Als ze dan zeggen dat het een jongen wordt, ben ik nog steeds dolgelukkig, maar zou ik heel erg moeten wennen. Eigenlijk jammer dat hier toch een soort taboe op heerst, want tuurlijk wens je een gezond kind. Maar vaak heb je toch stiekem wel een voorkeur heb ik het gevoel.
Heel herkenbaar, ik spreek het ook niet uit en vriendlief wil het niet weten met de 20 weken echo. Ik weet ook niet wat ik moet doen over 3 weken.... Wel of niet vragen?
ik zou het wel vragen of ze geven ook wel eens het geslacht op een briefje in een envelop mee dat als je het toch wil weten je zelf kan kijken. maar ik zou het wel willen weten omdat je dan toch even om kan schakelen voor het moment ipv op het moment
ik heb 2 meiden en had ook stiekem eenvoor keur (nu weer) bij mijn 2e wisten we het geslacht niet maar de gyn verklapte het per ongeluk met 31 weken! achter af wel beter want ik moest echt ff omschakelen ook omdat ik echt dacht dat het een jongetje was! doordat ik dus wist dat we nog een meisje kregen kon ik er na toe leven en ben inmiddels blij dat ik nu 2 meiden heb mijn oudste is helemaal weg van haar zusje en met je zus deel je toch dingen die je met je moeder niet deelt maar nu hoop ik toch stiekem op een jongen al denk ik dat het weer een meid is!
En als de derde dan ook een jongen is? dat kan je toch niet uitleggen? ja jij kwam omdat we toch de gok namen voor een meisje Ik was laatst op het cb en er stond een vrouw naast me met haar zoontje. Ze keek helemaal in love naar mijn dochtertje...zuchte diep en zei........ik heb WEER een jongen gekregen, ik wilde een meisje. Ze had nu DRIE jongens maar misschien gingen ze toch nog 1 keer proberen om een meisje te krijgen. Nou ik kan me daar toch echt niks bij voorstellen
Nou volgens mij wordt er nooit gevraagd; 'mama waarom wilde je mij/nog een kind'? Die vraag wordt nooit gesteld lijkt me. Je bent er gewoon En verder kan ik het me wel voorstellen hoor dat je het nog een keer gaat proberen. In principe kies je toch voor een kind en niet voor het geslacht. Want je hebt niets te kiezen....maar ik begrijp het wel Ik heb ook altijd gezegd als de tweede weer een jongen is dan gaan we ZEKER voor een derde!. Ik heb nu een jongen en een meid en we gaan alsnog voor de derde, dus ik denk dat het niet veel had uitmaakt
Hier wil ik even op inhaken.. Ik heb zelf 3 broers, ben de jongste en enigste meid uit ons gezin. Ik heb mezelf nooit afgevraagd waarom ik nog moest komen en wat als ik een jongen zou zijn o.i.d. Mijn broers zijn er verder ook niet ongelukkig door geworden en vonden het wel leuk, nog zon meisje erbij. Tuurlijk kregen mijn ouders vaak de reactie "eindelijk een meid" en vond mijn moeder dat stiekem ook leuk. Maar als ik een jongen was geweest waren ze net zo gelukkig met mij Zelf heb ik een best sterke voorkeur voor een meisje. En heb dat ook wel eens uitgesproken (ben nog niet zwanger) Maar weet ook dat ik zeker net zo gelukkig zou zijn met een jongetje! Ik snap niet zo goed waarom die taboe daar op heerst en de meeste zeggen "als het maar gezond is" dat spreekt toch voor zich?
Heb niet alles teruggelezen maar kom toch even gezellig meekletsen.. Hier had ik altijd het gevoel een dochter te krijgen, 1 kindje en dan een meisje. dat moest zo zijn. Mn vriend en ik hadden dan ook allebei een lichte voorkeur en wisten zeker dat het een meid was.. met de 16 weken geslachtsbepaling had ik ook helemaal zin om roze te gaan shoppen, eindelijk! En ineens was daar vol in beeld (wel een keer of 5, t kon niet duidelijker ) een piemeltje! HUH?! dacht ik nog ff.. en moest er ook echt even aan wennen.. Vriendlief was zo gewend, een knul dat vond ie toch ineens wel heeeeel leuk.. En ik? ik ben gaan blauw shoppen! kamertje gaan uitzoeken en bedenken.. jongensnamen zoeken want dat vond ik zo moeilijk en met de tijd vond ik t gewoon superleuk en was ik trots op dat piemeltje op de foto's Met de extra geslachtsbepaling met een weekje of 18 (hadden we eerst staan maar kon achteraf eerder bij een andere terecht dus dan maar een echootje extra he ) wisten we zeker dat t een knul was en kwam er bij mij een bigsmile toen dat bevestigd werd. Vanaf t moment dat ie geboren is is t niet meer als vanzelfssprekend geweest.. ik zag mezelf NOOIT als jongensmama.. eerlijk gezegd heb ik wel vaak een hekel aan jongetjes (sorry kan er niks aan doen, je hebt er van die etters bijzitten ) maar toen Brayden er was was ik in een klap een jongensmama hoor! Moest alleen wennen aan dat leuke piemeltje want wat is dat lastig met verschonen als je altijd meisjes gewend was whahahaha Nu onverwachts zwanger van de tweede en we waren er eigenlijk ook net over uit dat er ooit wel een tweede zou komen.. niet als poging voor een meisje maar omdat ik het zwanger zijn en de bevalling en babytijd zo bijzonder vond dat ik me niet kon voorstellen dat nooit meer mee te maken. ook gaat t allemaal goed met de kleine en mijn gezondheid (dat was een beetje een angst) en dus wilde we er ooit wel weer voor gaan Nu heb ik weer ergens stiekem diep van binnen een lichte voorkeur voor een meid.. dan hebben we allebei en heb ik toch een dochter, iets waar ik toch wel van droom. Maar ik denk dat het weer een knul is en ik zoek ook de leuke dingen van 2 jongens hebben.. probeer het me voor te stellen en probeer te gaan hopen op een jongetje hoe stom dat misschien ook klinkt Ik vond een voorkeur hebben niet erg, maar vond het wel naar "teleurstelling" te voelen bij die echo.. hoe snel t ook omkeerde.. dat hoop ik een beetje voor te zijn Wat hier ook meespeelt is mn schoonzusje.. die had eerder een kleintje als ons, ook een knul.. willen binnenkort voor een tweede gaan en ik weet dat zij ook een voorkeur voor een meid heeft. op de een of andere manier zit haar altijd een hoop mee en wil ze alles eerder als ons.. wat een onnozele strijd is maar wat toch wel s steekt.. En nu? als wij nu een knul zouden krijgen en zij wel een meid? ja dat gaan we horen.. en daar kijk ik ZO tegenop.. zo erg dat ik stiekem hoop dat wij een meid krijgen en dan interesseert t me niet wat zij krijgen, maar als wij een knul krijgen.. hoop ik dat zij ook weer een jongen krijgt..... Dat gevoel vind ik pas erg van mezelf