Lieve meiden, Ook ik meld me graag aan hier. Na een MA met 10 weken en gisteren curretage moeten wij ook weer opnieuw beginnen. Eerst al het verdriet maar eens een plekje geven.. Sterkte voor alle andere meiden die in deze situatie zitten!
Nogmaals gefeliciteerd Joyce!! Mooi mannetje! Wil je verhaal nog wel graag horen, maar pas na m'n eigen bevalling Ik Stuur je nog wel een pb als het zover is.. Geniet ervan meid!!
Andere meiden, sterkte.. Hopelijk krijgen jullie ook snel een goede zwangerschap en kunnen jullie hier wat steun krijgen van de meiden die hetzelfde meemaken.. Ik weet er alles van maar gelukkig komt het bij de meeste uiteindelijk allemaal wel goed!
Lieve mensen, Ook ik wil me hier graag aanmelden. Ik heb afgelopen week mijn 2e curretage gehad in 3 maanden.. Het zwanger worden is voor ons geen probleem blijkbaar, alleen het blijven plakken. Over 4 weken op nacontrole bij de gyn en dan eventueel starten met een bloedonderzoek. Tussen alle emoties probeer ik positief te blijven! Heel veel sterkte en succes allemaal!
Gisteren bij een bloeding nog een vruchtzakje met vuchtje te zien bij 5.4 wkn en vandaag alles helemaal weg. Is wel een schok als je ineens de bevestigende echo ziet hoor. Die van binnen wist ik het wel met die krampen en bloed. Maar de bevestiging blijft moeilijk. We willen het wel weer opnieuw proberen, maar wanneer mag dat? iedereen heel veel sterkte en geluk!
Beste dames, Ook ik zou graag komen meepraten hier (hoewel, graag...). Heb vandaag een curettage ondergaan bij (+-) 10w+4. Het vruchtje is niet groter gegroeid dan 6w+4, maar had tot vorige week donderdag nog wel een kloppend hartje. Gisteren op de echo bleek dat er niet meer te zijn en vandaag is de zwangerschap dus beeindigd dmv een curettage. We hopen snel weer zwanger te zijn, ook gezien mijn leeftijd (word in febr. 39).
Ik kom hier ook graag meeschrijven. Hoewel ik liever had gehad dat het niet nodig was... maar helaas... Vorige week zondag had ik bruin bloedverlies. Ik hoopte dat het eenmalig was. Vorige week donderdag was het nog niet over. Het werd alleen maar erger, want er kwamen ook kleine stolsels bij. Zaterdag had ik voor het eerst roze-rood bloed bij het afvegen. Ik had het toen net aan mijn beste vriendin verteld. De nacht voor mijn 1e echo, op maandag, had ik veel buikkramp, maar geen bloedverlies. Op maandag, vlak voor de echo, verloor ik een klein, rood stolseltje. Op de echo was alleen een vruchtzakje te zien, passend bij de termijn van 5 weken. Vier weken daarvoor testte ik voor het eerst positief, dan was ik pas 1 week zwanger. Dan kan natuurlijk niet. Volgens de berekeningen had ik al 8 weken zwanger moeten zijn. Na de echo verloor ik rood bloed. De VK dacht dat het van de inwendige echo was. Mijn gevoel zei wat anders. Dinsdagavond had ik meerdere, grote rode stolsels in de wc. Toen begon het rode bloedverlies pas echt. Die nacht had ik veel buikkramp. 's Ochtends waren mijn borsten weer normaal en mijn temperatuur weer laag. Ik verlies nu nog steeds bloed, maar niet veel. Ik heb ook geen buikpijn meer gehad. Volgende week donderdag hebben we pas weer een echo. Ik hoop dat mijn baarmoeder dan helemaal leeg is. Nog een medische behandeling erachteraan, ik weet niet of ik dat trek... Naar de wc gaan is al anderhalve week een marteling. Het doet zo'n pijn om het bloed te zien, het is zo confronterend. Mijn intuïtie zei vanaf het begin van de zwangerschap al dat het niet goed zou gaan. Ik hoopte zo dat mijn gevoel niet klopte. Ik had zo gewenst dat ik hier niet mee hoefde te schrijven. Helaas. Ik voel me zo leeg en verdrietig. Het kindje was zó welkom, niet alleen bij ons, maar ook bij de opa's, oma's, ooms en tantes (die dat ook allemaal voor het eerst zouden worden). Ben bang dat het ons nooit gaat lukken, terwijl dit pas mijn 1e zwangerschap en dus 1e miskraam is. Komt dat vertrouwen ooit nog terug? Hoe word je weer vrolijk? Sterkte voor iedereen hier.
@dezelfde.. och meissie.. het is ook zo zwaar.. en je hoopt het gewoon nooit mee te maken. Geef het de tijd.. ik weet dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar het helpt wel. Hier is het inmiddels 2 maanden geleden dat ik een miskraam heb gehad. Wij dachten er ook weer aan toe te zijn om meteen er weer voor te gaan, maar je lichaam houd je soms tegen, dan ben je er nog niet klaar voor.. dan is eht vertrouwen er nog niet, of de verwerking nog niet ver genoeg. Ook ik maak me nog steeds zorgen, dat zal nooit meer onbezorgd zwanger worden zijn. Maar ik maakte me ook druk of mijn lichaam het weer zou oppakken. Daardoor is mijn wens groter geworden en ben ik er weer echt aan toe. Ik hoop ook even mee te kunnen praten, gisteren een afspraak gehad bij de gyneacoloog omdat mijn ongesteldheid uitbleef en ik wel wou weten of alles goed zat. Dat de miskraam volledig is geweest en mijn baarmoeder er goed uit zag, en of er wel eitjes zaten Nou wat een opluchting zeg! Mijn baarmoeder zag er prima uit, de miskraam was volledig geweest en jawel een deze dagen komt er een eitje! Ik ben dus weer vruchtbaar.. en nog een verassing.. Er zit nog een eitje!!! Ze zei letterlijk: goede kans op een tweeling.. oh ik zit dus weer op een roze wolk.. oke, het kan gerust nog even duren maar gelukkig 'kan' het gewoon. Dus afwachten geblazen.. Duimen jullie mee?
Deze maandag had ik verteld tegen me vaas dat ik zwanger ben en dus eraan zat te denken om te stoppen ik zou bevallen in juist de maanden voor examens en het dan ook niet zou redde. Met mijn stage uren. Diezelfde avond kon ik naar het ziekenhuis ik begon ineens te bloeden. Tot dinsdag ochtend daar gebleven met veel buikpijn bloed heg waarde getest wat al was gaan dalen. Dinsdag ook thuis gebleven van het werk! Woensdag weer gaan werken zelfde avond gaan voetballen en toen kwam alles eruit ik huilde ik schold me vent uit ik was jaloers omdat mijn schoonzus bevallen was die dag ik ben oprecht blij voor gaar echt waar ze is zo aardig maar toch kon ik het even niet hebben. Tot gisteren ben ik echt leeg gebloed het stroomde zelfs in de douche langs me benen als ik me tampon niet in had ( sorry voor de details ) ik dacht als ik positief denken komt het goed maar ik voel me aardig depri! Rond de zomer willen weten het weer gaan proberen. Ik zou nu weer verder kunnen gaan maar ik mag echt niet nu zwanger worden ik wil echt even focus op de studie en we doen heg nu dus ook met condooms! In september 2015 gaan we trouwen en in dat jaar willen we ook gelijk verhuizen en een kindje