wie nog meer 35+ deel 2

Wat spannend Ricmar en Guap!! Ben ook heel benieuwd wanneer het echt gaat gebeuren nu!

Ik ben er verder even niet echt bij met mijn hoofd. Voel me nogal down eigenlijk weer de laatste dagen.
En Xon, inderdaad die aardbeving daar maakt grote indruk op me! Vreselijk dat er zoveel mensen dood en gewond zijn en eigenlijk hadden veel doden voorkomen kunnen worden denk ik als ze zich hier maar aan de bouwvoorschriften zouden houden!!! Het beangstigt me in ieder geval enorm.

Ook voel ik me een behoorlijk stuk eenzamer sinds mijn man weer werkt en gewoon niet goed in mijn vel af en toe. En ik weet dat ik dan juist mensen zou moeten bellen of schrijven, maar bij mij werkt dat dan juist andersom. Ik trek me dan helemaal terug.

Ik moet toch weer uit die dip zien te komen, want ik wil absoluut niet weer allerlei angsten en depressieve gevoelens krijgen.

We hebben nog wel geklust, op dag 13 en 15. Geen idee of mijn eisprong geweest is. Vandaag is mijn temp wel iets omhoog en zelf had ik het idee dat misschien gisteren mijn eisprong was. Ik wilde 's avonds nog voor de zekerheid klussen maar manlief was te moe.

Sorry, sorry sorry voor zo'n egobericht! Ik ga maar eens even een firsse neus halen, kijken of ik daar wat van opknap!

Alle wachtbankers: ik duim voor jullie!!!

En Hoop, wat een schrik dat rood! Gelukkig is het meteen weer over gegaan. En logisch toch dat je je behoeftes hebt. Misschien inderdaad gewoon met condoom doen?

Nou meiden, spreek jullie later, hopelijk in een wat positievere stemming.

 

xon bij ons kon iui niet in eigen ziekenhuis, ze waren er destijds wel gestart maar zijn door het umcg terug gefloten, sperma moet namelijk een half jaar in quarantaine en mag daarna pas geinsemineerd worden, maar ik hoop dat ze je wel kunnen helpen...

 

@Jeetje: goh, meis, wat naar dat je je weer zo down voelt. En ik had juist het idee dat het allemaal wat beter met jou en jullie gaat. Ook omdat je wat meer meiden daar had leren kennen. Er zal, denk ik, toch eens een serieus gesprek met je man moeten plaatsvinden. En voor jezelf bedenken wat je nodig hebt om je minder eenzaam te voelen. En dat je man dan daar echt heel serieus werk van gaat maken om jou je beter thuis te laten voelen. Ik ben bang dat je er anders onderdoor gaat en het niet volhoudt daar.
Ik snap dat zolang je man in de buurt was, je minder bewust was van je isolement in een stad waar je niemand kent en waar je de taal niet spreekt en dat wordt nu weer pijnlijk duidelijk, nu hij overdag veel weg is.
Hoop dat de frisse neus je je wat beter leert voelen. Heb je geen skype zodat je makkelijk met je vriendinnen daar, maar ook familie en vrienden hier in Nederland kan praten (en ze tegelijkertijd ook kan zien, dan lijkt de afstand niet zo groot).
Een dikke knuffel en blijf vooral van je af praten.

 

Goedemorgen meiden.

Xon, dank je wel voor je antwoord over de pregnyl.
Weet je eigenlijk waarom ik het zeker wil weten, ik schrijf nog in ander topic en daar is 1tje die al een paar cycli achter elkaar 2e streepjes bleef houden. Die kreeg ook Pregnyl 5000 en kreeg iedere keer de hoop dat ze op 14 DPO zwanger was met de positieve zwangerschapstesten. Maar dat bleek waarschijnlijk iedere keer niet zo te zijn en werd ze weer ongesteld. Vandaar die twijfel of bij haar die pregnyl er wel/niet uit lichaam was.
Nu wilde ik het gewoon alleen deze ronde gewoon even voor de zekerheid weten en ik heb nu 3 testjes gedaan en ik weet zeker dat het uit het lichaam is, want vanochtend ook echt negatief.
En gelukkig heb ik maar testjes van nog geen €0,70 en valt het gelukkig mee.
Dus jou uitleg over de hoeveelheid Pregnyl in het lichaam na injectie gaat in ieder geval bij mij wel op, zit vandaag 11 dagen na injectie.
Weet je, die klachten die ik heb weet ik ook gewoon nog niet wat ik ervan moet denken. Is natuurlijk voor mij ook de eerste keer dat ik Puregon en Pregnyl heb gebruikt. Dus ja...vraag me dus af of mijn kwaaltjes (soms lichte misselijkheid, beetje gezwollen klieren in borsten, opgeblazen gevoel en krampjes/steekjes onderin) daar niet van zouden kunnen komen. Ik ga er maar vanuit dat het daarvan komt en niet van een zwangerschap, nu is het hier gewoon even wachten tot weekend al denk ik dat de ongi wel eerder arriveert als mijn cycli niet teveel verandert is door de Puregon/Pregnyl.
Dat gevoel wat jij ook hebt over het zwanger worden kan ik mij wel voor stellen, als je al zolang bezig bent en nog nooit een positieve test hebt gehad. Ook dat al je onderzoeken goed waren en dan nog niet zwanger raken, is wel zo frustrerend.
Ben benieuwd en hoop dat je vandaag gebeld wordt door de fert. vpk.

Straks reageer ik op de rest, nu koffie op drinken en om 11.00 moet ik bij de HA ass zijn voor de B12 en de bloeddruk.

Tot straks!!!

 

Goeiemorgen dames...tis al middag eigenlijk,zie ik nu.
vannacht goed geslapen en vanmorgen lekker uitgeslapen.Het is hier herfstvakantie nu,dus ik ga er smorgens even mee uit met mijn man en daarna lekker even terug naar bed.De dagen gaan dan ook wat sneller en is het sneller vrijdag.De toestand is nog steeds hetzelfde,beetje bruine afscheiding, meer niet.
Geen rood meer gezien gelukkig!

@xon: ik kan me heel goed voorstellen dat je moedeloos word van dat je nog steeds niet zwanger bent.Hopenlijk is het met IUI gelijk RAAK! Ik gun het je zo!!

@Mees: een pijnlijke herinnering waarmee je zoontje aan kwam lopen!gelukkig snapt hij daar niks van,maar tis voor jou wel heftig.

@Jeetje: wat rot meis dat je je weer zo depri voelt!Ik kan me wel goed voorstellen dat je het allemaal moeilijk vind.Ik geloof dat ik ook niet in het buitenland zou kunnen aarden.jij voelt je net als ik snel onzeker en dan maak je minder makkelijk contact met mensen,zeker als je dan ook de taal niet verstaat.Ik denk dat mees gelijk hebt wat betreft een goed gesprek met je man,want jij bent doodongelukkig straks!
Hele dikke knuff meiss!

@Lyanna: lijkt me best vreemd nu met die hormonen.Tis even wennen hoe je lichaam daarop reageert denk ik.Erg spannend allemaal.Ben erg benieuwd hoor,ik duim voor je!!

 

Jeetje,ik had ook het idee dat het de laatste tijd beter ging.
Oh meis, wat vervelend voor je.
Het is natuurlijk niet goed als je iedere keer tegen een depressie aanzit. Zoals Mees al zei misschien toch een keer een goed gesprek met je man hebben, er moet voor jou iets veranderen.
Skype je wel met nederland? Misschien dat dat wat helpt?
Ik kan niet anders zeggen dat je op een gegeven moment wel even voor jezelf moet kiezen hoor. Je man heeft ook niets aan een depressieve vrouw.

Lyanna, ja 70 cent valt wel mee.
Maar het is raar dat het bij die andere vrouw nog wel twee streepjes opleverde, je lichaam breekt het gewoon af.
Bij de een kan het natuurlijk iets langer duren dan bij de ander maar op een gegeven moment is het echt weg.
Moest zij misschien na haar eisprong ook nog spuiten, dat hoor je wel eens, dan zou het natuurlijk kunnen.

Hoop, weer lekker aan het uitslapen?

We hebben nog geen melding van Almika gehad gisteren.
Of er is iets gaande of ze onthoudt zich van haar meldingsplicht, hahahaha.

Fert. verpleegkundige heeft gebeld.
Ze gaat het uitzoeken en belt me vandaag nog terug.
Ricmar, hier hoeft zaad niet in quarantaine dat is alleen als het ingevroren moet worden zodat het ander zaad kan besmetten.
Voor IUI is dat niet het geval, want het komt niet in de buurt van ander zaad.
Ik vroeg aan haar of ik mocht overstappen naar die andere gynaecologe (ik heb gewoon geen zin meer in dat rare onaardige bitchy mens). Toen zei ze nou je hebt geen keus want ze zit ziek thuis en komt voorlopig niet terug. Ze zei het niet maar ik maakte uit haar woorden op dat het zoiets als overspannen is.
Zeker genoeg gezeik gehad van al die vrouwen waar ze ook zo onaardig tegen heeft gedaan.

Had net nog onverwacht een man in huis hahaha.
De glazenwasser nog wel, hoe cliche (kopje koffie?? glazenwasser???). Hij had mijn ramen met zo een uitschuifding met borstel eraan gewassen(ik woon op 1 hoog) maar daarna zagen mijn ramen er niet uit. Strepen van opgedroogde druppels, en in de hoekjes zat allemaal nog viezigheid en spinrag. Dus ik naar buiten en hem dat gezegd, maar hij wilde het dan wel even komen bekijken. En hij vond het idd ook. Hij was best leuk, maar heb hem maar geen koffie aangeboden, dus toen ging hij maar met de ladder nogmaals mijn ramen lappen.
Daarna lekker muffins gaan bakken, hmmmm, de ene helft met appel/kaneel/rozijn en de ander met banaan en chocola.
Heb er van allebei 1 op, en verbrande nog mijn mond ook , maar ze zijn heerlijk. Maar snel invriezen voordat de verleiding te groot wordt.

 

Nou dames,

breng jullie ff op de hoogte:

Ben net terug van VK. Baarmoedermond is wel verstreken, buitenrand een beetje open, maar binnenrand nog potdicht, geen ontsluiting nog dus.... Desondanks zegt het niks zegt ze, en kan ik alsnog vanavond bevallen bij wijze van spreke... of niet....

Zit wel erg slecht in mijn energie, ga nu dutten. Had gelukkig wel goed geslapen vannacht, maar voel me dus totaal niet uitgerust. Verder heb ik het gevoel dat ik ongesteld moet worden ofzo, zo een lage zeurende buikpijn en rugpijn, maar dat komt doordat het kindje al helemaal ingedaald is.

Ik moet steeds denken aan het motto hier: "geen bloed geeft moed", want ik zit juist te wachten op bloed, want dat is een teken dat de bevalling op handen is. Gek hè. Nou ik ga nu echt dutten.

misschien probeer ik het later nog even op jullie te reageren, maar ben echt doodop nu, sorry!

 

Ik had zelf ook wel het idee dat het wat beter ging, maar op de een of andere manier komt dat gevoel toch steeds weer terug dus ik weet dat er wel iets moet veranderen.
Ik vraag me ook af wat de oorzaak precies is. Komt het echt vooral doordat ik me hier niet thuis voel? Of komt het gewoon door mij, doordat ik niet genoeg moeite doe?

Ik skype wel regelmatig met mijn familie, alleen als ik me voel zoals nu, juist niet omdat ik hen daar niet mee wil lastigvallen (al weet ik dat het geen lastigvallen is!) Verder skype ik eigenlijk met niemand.
Een goede vriendin van mij in NL wil niet aan de skype helaas al zit ze sinds kort wel op Facebook. Al een hele overwinning!

Maar als ik me down voel trek ik me dus juist terug omdat ik bang ben dat mensen me als een ernorme pessimistische zeurpiet gaan zien. En die kans loop ik hier nu bij jullie ook natuurlijk.
Maar echt waar, zonder jullie zou ik me nog veel eenzamer voelen! Het is echt heel fijn een groepje meiden te hebben hier bij wie ik altijd terecht kan.

Ik ga wel proberen met mijn man te praten, maar het is altijd lastig. Hij kan er in principe weinig aan veranderen denk ik dat ik me zo voel. En als we praten, zegt hij over het algemeen weinig terug, dus dat is vaak ook frustrerend.

Nou, genoeg 'gezeurd' voor vandaag! Ik moet eigenlijk echt aan het werk en zie er als een berg tegenop. Maar ja, zal toch maar een begin gaan maken.

 

@Xon: en was het een leuke glazenwasser?? Volgende keer bij leuk mannelijk bezoek (bouwvakkers, glazenwassers), net ervoor die muffins bakken, dan ruikt het lekker (uitnodigend) bij je in huis. Een kennis van mij heeft hun huis te koop staan. Als er kijkers komen gaat ze die dag appeltaart bakken, zodat het lekker ruikt (schijnt positief te werken voor evt. kopers). dus wie weet werkt het bij mannen ook wel zo. Morgen ook nog eens fysio?? Jouw week kan niet meer stuk.
En fijn dat die gyn er voor onbepaalde tijd niet zal zijn. Lullig voor haar misschien dat ze overspannen is, maar goed, jij bent er mee gebaadt, dat je haar niet meer hoeft te zien.
@Hoop: fijn dat het nog steeds niet erger wordt. Geeft mij toch een goed gevoel. Heb gisteren ook nog eens zitten googlen op bruinverlies en over het algemeen las ik alleen maar verhalen waar het niets te betekenen had en waar het allemaal goed is gegaan (en bij de meesten allemaal rond de 7 wkn zw.). Wil je geen valse hoop geven, maar wilde het toch even kwijt.
En ja, dat kaartje was niet prettig als je amper wakker bent en dat ineens zo te lezen krijgt. Er stond ook nog op. Ik hoop dat het een meisje gaat worden. Sorry, aardig gebaar van dat meisje (en was erg leuk geweest als het goed gegaan was), maar het kaartje ligt inmiddels bij het vuil.
@Jeetje: hoe is het? Alweer een beetje opgefrist? Is er nergens een soort van klein baantje voor je te vinden, of vrijwilligerswerk. Je moet er (denk ik) hoe moeilijk het ook op is, zoveel mogelijk op uit. Onder de mensen, zodat je zo snel mogelijk contacten legt en de taal spreekt. Ik weet dat ik makkelijk praten heb, maar er moet denk ik wel snel iets gebeuren. Hebben die internationale vriendinnen van je geen ideeën waar je evt. bij aan kan haken.
@Guap: nou, het klinkt wel of het niet al te lang meer kan duren. Zeker als je ook die rugpijn en krampen hebt. Nou, over precies een week is een mooie dag om te bevallen (van een meisje).

 

@Jeetje: ik denk dat ik ook namens de anderen spreek dat je absoluut geen zeurpiet bent. We zijn er voor je, hoor! Ik voel me erg machteloos omdat de afstand zo groot is en ik toch graag wat voor je zou willen doen. Maar de plek niet ken waar je woont (en dus geen inschatting kan maken wat je zou kunnen doen). En hoe ik je kan helpen.
Overigens hebben wij hier thuis ook skype, dus mocht je het even niet trekken, dan kunnen we altijd even skypen, hoor!
Ik denk dat je man die onderwerpen ook een beetje uit de weg gaat, omdat hij waarschijnlijk wel door heeft dat je daar moeilijk kan aarden (en hij natuurlijk niet wil horen dat je terug naar Nederland zou gaan). Is er geen leuke cursus bij een of andere universiteit te volgen?

 

Nou Mees, helaas kan mijn dag wel stuk.
En Jeetje, ik neem je gezeurpiet wel even over.

Ik kreeg net telefoon uit het ziekenhuis.
Het gaat niet door!
Het kan en mag niet.
Ik zit hier echt als een klein kind te huilen, zo erg vind ik het.
Mijn ziekenhuis heeft geen vergunning om IUI met een donor te doen. Als het mijn man of vriend had geweest dan wel, maar niet onder het kopje donor.
Ik riep dus meteen, nou dan is hij toch mijn vriend!!
Tja zei ze, ik snap dat je dat zegt. Maar verder ging ze er niet op in. Ze zei alleen dat ze zich aan de verscherpte wet moesten houden. En ik snap het ook wel, zij weten nu allebei dat hij natuurlijk mijn vriend niet is.
Het idee dat ik nu weer naar het AMC moet, ik heb er de vorige keer zo een naar gevoel aan overgehouden. Natuurlijk had dat met meer dingen te maken die er toen gebeurden(boze taxichauffeur, tomtom in auto, sleutels van auto kwijt). Maar krijg gewoon een blok in mijn maag als ik er aan denk dat ik daar naartoe moet.
Ik vind het zo verdomde oneerlijk, dat ik al alles alleen moet doen, ik al anderhalf jaar bezig ben, onder die f*cking hormonen zit en dat mij dit dan niet gegund wordt.
Ik weet gewoon dat deze ronde ook niet gelukt is. Ik zou dan nu wel iets moeten voelen.
Ik ben zo boos en zo verdrietig, kan gewoon niet stoppen met huilen.

 

Jeetje ik bedoel niet dat ik je vind zeuren hoor, klaag zoveel je wilt als jou dat helpt.
En ik heb ook skype, dus als je even iemand wilt spreken, ben ik ook beschikbaar.

 

@Mees: je bent zo'n schat! Ik zou het best leuk vinden je toe te voegen op skype trouwens! Kunnen we in een pb of mailtje wel even uitwisselen misschien?
Ik denk ook dat mijn man het uit de weg gaat. Ik heb al vaak aangegeven dat ik me niet kan voorstellen hier de rest van mijn leven te blijven wonen. Het enige wat hij dan zegt is, ik wil best naar Nederland, maar alleen als ik daar een goede baan kan krijgen. Dat gooit dus meteen de deur op slot, want je kunt er bijna zeker van zijn dat hij niet meteen met een goede baan zal kunnen beginnen daar.
Daarnaast is het een hoop geregel om samen in NL te kunnen gaan wonen en voor je daar aan begint moet je er allebei wel 100 % achterstaan vind ik en ik heb niet het gevoel dat dat zo is.

In het weekend zag mijn man trouwens een cursus Turks in de krant staan die hier redelijk in de buurt wordt gegeven. Ik wil best wel weer een cursus doen maar eigenlijk vooral gericht op conversatie want daar schort het bij nogal aan! Ik begrijp wel zo goed als alles, maar zelf spreken.....
Ik heb vorig jaar een cursus gedaan voor beginners, maar eigenlijk ben ik ook niet echt een beginner meer en ze gingen vooral in op de grammatica en geschreven tekst. Ik heb dus niet het gevoel dat me dat vooruit heeft geholpen. Maar misschien als ze een cursus conversatie hebben dat ik dat wel kan doen en tegelijk weer wat meer onder de mensen zijn.

Wat me vooral opbreekt hier is het wonen in een grote stad. Ik heb daar van tevoren gewoon niet goed genoeg bij stilgestaan of dat wel iets voor mij is. En ik kan nu met heel mijn hart zeggen, nee het is absoluut niets voor mij! De afstanden, de drukte, de volgebouwde gebieden, nergens echt veel groen, pffff vreselijk!

@Xon: ik lees net je berichtje. Wat een rotsituatie is dat zeg!!! Kan me voorstellen dat je er enorm van baalt en verdrietig om bent!
Dus als je gewoon had gedaan of hij je vriend is, had het wel gekund? Dat is ook wat zeg

 

Weet ik dat je dat niet vindt! En jou toevoegen lijkt me ook leuk.

 

Lyanna moet jij eigenlijk 3 weken wachten voor je mag testen volgens jou gyn? Dat is apart. Die behandelaars van mij houden strikt 14 dagen aan.

Mees voor ik met hormoon behandelingen begon moest ik van het ziekenhuis twee keer per dag een ovu test doen omdat je hem anders inderdaad mis zou kunnen lopen en ze zo goed mogelijk wilden timen voor de iui. Misschien moet je dat gewoon eens gaan doen. ’s Morgens testen met de tweede urine van de dag en dan ’s middags/’s avonds tussen 17:00 en 19:00 uur een tweede test. Wie weet vind je dan je ei wat preciezer.

Guap probeer maar zoveel mogelijk energie te sparen want je hebt het straks hard genoeg nodig. Als het dus niet meer lukt om op ons te reageren heb je een heel goed excuus!

Jeetje je bent geen zeurpiet hoor. Heb wat meer zelfvertrouwen meid. Omdat je in de put zit wil dat niet zeggen dat je er niet over mag praten. Is denk ik juist heel belangrijk dat je dit wel doet. Lukt het dan niet via skype of in een goed (misschien confronterend) gesprek met je man, doe het dan alsjeblieft hier want je moet het wel kwijt. Ik vind het niet erg en die genen die daar wel problemen mee zouden hebben scrollen dan gewoon maar voorbij jou stukjes.
Ik merk aan mijzelf dat ik minder behoefte heb om vrienden en familie te vermoeien met mijn zwangerschaps quest sinds ik jullie heb om tegen aan te kletsen. Het is dus niet alleen maar leuk en gezellig maar ook functioneel.

 

Xon wat @#$#% dat het niet kan zoals jij het zo graag zou willen. Echt heel jammer. Ik snap dat je helemaal over je toeren bent.
Je vorige bezoek aan het AMC ging niet zo soepel. Even een idee om de zenuwen, voor als je daar heen moet voor een afspraak, enigszins in bedwang te kunnen houden. Ga daar gewoon eens 1 of 2 keer heen zonder dat je een afspraak hebt. Dan heb je geen tijdsdruk en kun je op je gemak gaan kijken waar je wezen moet en hoe dat parkeren gaat. Dat neemt al een stuk onzekerheid weg als je echt heen moet en op tijd staat. Verder kan ik nu alleen maar zeggen dat ik het ook doodeng en vreselijk naar vond dat ik alleen naar een groot ziekenhuis zou moeten dat ook nog eens een eind rijden was. Maar als je er een paar keer heen geweest bent dan is dat “enge” er af en wordt het vanzelf gewoon. Kop op meid. Ook voor jou gaat het uiteindelijk lukken.

 

Meiden ik heb even een vraagje. Ik begin hier de eerste tekenen van een verkoudheid te vertonen en nu las vandaag de bijsluiter van de strepsils, die ik dan meestal neem. Daar staat in dat je dat niet moet nemen als je zwanger bent. Nu denk ik niet dat het in dit heel vroege stadium (waarin ik niet eens weet òf ik zwanger ben) al wat uitmaakt omdat er toch nog geen bloedband is. Maar ik ben zo vaak verkouden dat dit me geheid gaat overkomen tijdens een zwangerschap van 9 maanden. Iemand die weet wat je, behalve paracetamol, tijdens een zwangerschap wel kunt/mag gebruiken tegen keelpijn, verstopte neuzen, hoesten etc. ?

 

@Xon: wat een klote nieuws! En hoe dubbbel, wat maakt het voor hun nu uit wie de 'eigenaar' van het buisje met zaad is. Of dat nu je partner, donor, buurman of melkboer is. Kan me voorstellen dat je hier erg verdrietig van bent. Kun je in het AMC wel met je eigen donor terecht? En kun je niet eens googlen of er een ander ziekenhuis (redelijk in de buurt is) die wel die vergunning heeft.
@Boudicca: misschien wel een idee om eens 2x per dag te proberen. Alleen gebruik ik die van het kruidvat en die staan bekend dat ze langer positief blijven aangeven. Ik had vanmorgen (geheel onverwachts) een knalpositieve ovu-test en sinds vanmiddag al buikpijn. Volgens mij is het eisprong-pijn. Dat had ik 2 maanden gelede ook, dat ik diezelfde avond na de positieve test, ook ineens buikpijn had. Dus blijkbaar springt dat ei van mij vrij snel nadat ik een positieve test heb. Ik hoop dat het eitje nog even blijft zitten, want ons zoontje gaat voorlopig nog niet naar bed, dus nog geen tijd om het eitje te tacklen. Voelt wel onrustig, want ja, je wilt hem ook niet missen of te laat zijn.
@Justme: ik denk dat het een typisch gevalletje van hormonen is. Die kunnen erg gemeen zijn en zonder aankondiging langskomen. Nou, even lekker bankhangen met een kopje thee en maar hopen dat die rothormonen snel weer een deurtje verder gaan. En af en toe even huilen (ook al is er niet direct een aanleiding) kan erg opluchten.
@Hoop: hoe is het bij jou?
@Boudicca: lees net je vraag. Dat wist ik niet van strepsils. Wel van bepaalde hoesdrankjes die je niet mag hebben. Dus dat is zeker zinvol om in de gaten te houden als je hoestdrank zou kopen als je zwanger zou zijn. Ik had net even zitten googlen. Trachitol en een middel Euphon schijn je wel te kunnen gebruiken. Maar bij twijfel gewoon even de huisarts bellen, hoor.