@dominique, heel veel sterkte meid! dat jou dit nou weer moet overkomen, het is soms zo oneerlijk in deze wereld! dikke knuf meid
@Dominique: Ik moest gisteren steeds bijna huilen maar toch nog voor me uitgeschoven. Maar nu dan toch. Om jou. Ik kan het niet geloven. Ik snap ook niet goed wat je uitlegt over 5 dagen later testen enz. Wat bedoel je? Kan het niet toch bij jou ook nog goed komen? Ik wens je echt heel veel sterkte toe. En ik vind het echt heel goed dat en als je het zo kan bekijken zoals je schrijft. En neem inderdaad de tijd om te rouwen. Heeel veel liefs meid. Ik weet niet meer wat anders te zeggen. @Secondlife: Jij hebt echt de zwangerschapssymptomen (ik helemaal niet) dus ik ga er gewoon van uit dat jij morgen wél goed nieuws krijgt en een goede echo hebt dus. Zei je 13.30u? Ik ga aan je denken en positieve energie sturen. Kan me voorstellen dat je 'n beetje bang wordt door onze berichten. @Dames die op rood zijn gegaan: Hè wat erg nou toch. Ik had echt goede hoop. O ik stuur jullie ook een dikke knuffel. Moeilijk hè? @Iedereen: Ik heb alles gelezen net. Kan niet meer op iedereen reageren; vergeten. Ik trek het even niet meer. Ik moet straks om 18.30u op school zijn. Maar ineens na het bericht van Dominique ben ik geestelijk kapot. Zit hier te huilen. Ik had het op de fiets naar huis eigenlijk in de verte al. Eigenlijk de hele middag, avond en sowieso de afgelopen nacht. Heb tussen 2 en 3 uurtjes geslapen. Was zó op van de zenuwen en zorgen. En dan probeerde ik rustig te worden omdat het ook niet goed is om stresshormonen aan te maken. Maar het lukte niet. En de hele dag aan Dominique gedacht en schietgebedjes gedaan. En nu ik het net lees kan ik me niet meer vermannen. Ik blijf gewoon thuis en ga niet meer naar school. Heb ook geen zin in 'n klasgenoot/vriendin die het weet en die van alles gaat vragen. Dan moet ik vertellen over de echo van gistern enzo. Pfff sorry voor mijn ego uitval ineens aan het eind van mijn bericht. Ben toch echt bang dat het bij mij ook niet goed zit. Ik heb 0,0 zwangerschapsverschijnselen. Dat slaperige stopte ook ergens vorige week of daarvoor al. Typisch... Sorry ik stop even. Sterkte voor iedereen die het nodig heeft. En ik zag dat er nieuwe NOD's bijna aankomen. Jeetje ik heb goede hoop voor jou. Het klinkt zo goed en ik heb gewoon 't gevoel dat 't raak is voor je. En weet even niet meer wie er nog meer bijna kan testen. Oja Syll ! Je zei 't gevoel te hebben van 'n naderende ongi. Dat zegt nog niets hoor. Het kan nog! Ik duim voor jullie. Voor jullie allemaal. Liefs
Hè Maureen ik kan me jou gevoelens zo goed voorstellen. Die onzekerheid en dan na het nare nieuws van Dominique ook nog weer eens met de neus op de harde mogelijkheid geduwd worden en je kunt niets doen. Ik zou er ook helemaal wanhopig van worden. Heel logische reactie hoor. Ik weet ook eigenlijk niet goed wat ik kan zeggen om je op te beuren. Hoop voor je dat het echt heel snel volgende week vrijdag wordt zodat je meer zekerheid hebt. Ook al is het dan misschien zoals je zelf vreest een zekerheid die je niet wilt. Ik blijf heel hard voor je duimen hoor, alles kan nog in jou geval! Dat heeft die verloskundige toch ook gezegd? Have faith girl. Dikke knuffel voor jou hoor.
Hè meiden, wat klote dag is het toch weer. We leven allemaal zo met elkaar mee dat dit soort nieuws als een bom inslaat (en natuurlijk bij de zwangeren onder ons weer wat extra stress geeft). Ook ik zit de hele middag al als een zombie en een kip zonder kop te werken door het vreselijke nieuws van Dominique (ondanks dat ik nog steeds een sprankje hoop houdt, hoor, Dominique). Samen slepen we elkaar er wel doorheen! Snik, ook hier weer een traantje!
Oh Dominique, ik lees je nieuws nu net pas, kon even niet op ZP komen. Wat ontzettend verdrietig!!! Ik weet verder ook even niet wat ik moet zeggen, ik leef heel erg met je mee, ook hier wat traantjes voor jou, het is zoooo oneerlijk gewoon. Heel heel misschien dat je volgende week toch nog verrast wordt bij de controle, maar je zegt zelf dat het niet waarschijnlijk is. Heel erg veel sterkte meid en hou ons op de hoogte hoor. Schrijf gerust van je af! Dikke knuffel.
@Maureen: ik zou inderdaad gewoon even lekker thuis blijven hoor en aan jezelf denken. Je hebt ook heftig nieuws gehad en dat moet je toch even verwerken, ook al kan het nog positief uitpakken volgende week. Sterkte meid en laat je emoties maar gewoon even de vrije loop zou ik zeggen. En verontschuldig je niet hoor dat je hier van je af schrijft, ik heb in ieder geval een gewillig oor! Liefs en dikke knuffel!
Oohhhh Dominique, wat erg voor je. Ik had ook mijn tranen al hoog zitten aangezien het kleine beetje, nu toch een flinke hoeveelheid bruin met flubbertjes is geworden en er toch echt helemaal geen hoop meer is voor deze maand (en mijn 38e verjaardag!). En door jouw bericht moest ik ook zo huilen, wat vind ik dat vreselijk voor je. Was het echt totaal over en uit of is die echo volgende week nog om te kijken of het evt toch nog is gaan groeien? Dominique ik denk aan je en dikke knuf. En Maureen, ik vond je al zo niet emotioneel (weet niet hoe ik het anders moet zeggen). Kan me voorstellen dat je geen zin hebt om naar school te gaan. Neem even lekker de tijd voor jezelf, laat ook even je emoties gaan, dat mag want je maakt je natuurlijk vreselijk zorgen, dat is logisch. Nog een paar dagen meis, en dan weet je meer! Ik duim voor je. Nou bij mij al niet veel beter dus (natuurlijk niet vergelijkbaar met Dominique), maar het is dus ook echt voor mij voorbij deze maand. 13 pogingen inmiddels, soms denk ik wel eens ik hou het gewoon niet meer vol. Hoeveel van die hormonen moet ik nog slikken en spuiten en dan elke keer met dit als resultaat! Deze maand voelt ook nog eens heftiger dan de andere keren aangezien ik gewoon 'het gevoel' had, het gevoel dat het wel eens raak zou kunnen zijn, ondanks dat ik geen zwsymptomen had. Alles was zo goed getimed, zo lekker relaxed van de vakantie, een operatie waarna alles schoon was, hormonen deden werk goed, en twee keer echt op precies de goede tijd geinsemineerd. Én ook nog de allerlaatste keer voor mijn 38e verjaardag!! Het voelt nogal beladen. Ik haat het al om jarig te zijn, of eigenlijk haat ik het gevoel om ouder te worden met het gevoel dat er iets mist (man/kind). En sinds het uit is met mijn ex kan ik gewoon niet van mijn verjaardag genieten. Net als vorig jaar komen dit jaar alleen mijn ouders en mijn broer met vriendin. Een feestje trek ik gewoon niet. Sorry dames voor dit deprimerende bericht. Denk dat het vandaag gewoon geen goede dag is voor sommigen van ons. Secondlife, hoop dat jij morgen met mooi nieuws komt.
Hè Xon wat naar dat die ongi bij jou nou lijkt door te zetten. Gatver wat een kl...dag vandaag met al dat beroerde nieuws. Ik heb het idee dat iedereen gewoon een beetje in mineur is door alles. Bah, bah, bah. Ik merk het ook aan mezelf. Heb echt de neiging om in een hoekje weg te kruipen. Is er alsjeblieft nog iemand met een heel klein spikkeltje goed nieuws? Heel veel sterkte en een dikke knuffel voor iedereen die het hier nodig heeft hoor!
Meiden, ben er weer. Dominique, wat vreselijk dat het niet goed is bij jou. Heel veel sterkte en dikke knuff!!! Xon, ook echt voorbij deze ronde. Lucht jij maar even lekker je hart hier hoor, gewoon doen en we zijn er voor je. Knuff!!!
Eigenlijk heb ik best wel goed nieuws. Mijn gyn. was gelukkig heel mee levend en omdat gyn. in febr. al hele cyclus gevolgd heeft (wel eisprong en goede progesteronwaarde na eisprong) hoeft dat niet meer. Ook zagen al mijn templijsten er goed uit. Nu is besproken dat manlief volgende week zaad moet inleveren voor onderzoek en ik op CD 1 van de volgende cyclus bellen om op CD 10 een HSG te krijgen. Hij wil graag met de HSG kijken of de myomen, eileiders open zijn of littekenweefsel van de mk en keizersnede een goede zwangerschap bemoeilijken. Als HSG geweest is kan ik gelijk naar gynaecologie lopen om een afspraak te maken om uitslagen te bespreken. Aan de hand daarvan wordt gekeken of wij voor IUI in aanmerking komen. Dus al met al ben ik heel erg opgelucht.
Inderdaad meiden, wat een tranen hier vandaag! En we waren de laatste tijd juist allemaal zo blij met al dat roze nieuws en veel hoopvolle wachters op het NOD-bankje. @Xon: ook voor jou voel ik je verdriet mee. Kan me helemaal voorstellen dat je je klote voelt en dat je daarom huilt. Daar hoef je je niet voor te verontschuldigen, want iedere keer dat je ongi wordt (en weer naar beneden dondert terwijl je dacht al bijna op die roze wolk te zitten), is gewoon verdrietig. Dus ik voel ook met je mee met jouw tranen, en je hoeft je niet te verontschuldigen dat je je schaamt omdat het nieuws van Dominique erger is. Ik heb ook begrip voor jouw verdriet, hoor! @Maureen: ik kan je onzekerheid soms bijna door het beeldscherm voelen. Kun je wel met iemand in je omgeving over deze onzekerheid praten. Natuurlijk zijn wij er altijd voor je, maar je geeft de indruk graag zelf je boontjes te (willen) doppen, maar soms heb ook jij gewoon een arm om je schouders heen nodig. Wij kunnen veel, maar niet 'líve' even die arm om je heen slaan. Heb ook het gevoel dat je erg worstelt met je ex. Je zal wel denken daar heb je die bemoeial weer (en dan heb je nog gelijk, ook), maar het lijkt ook wel of je niet helemaal van je zwangerschap durft te genieten door je ex en jullie gevoelens voor elkaar. Snap dat het niet makkelijk zal zjin om het hem te vertellen en voor hem pijnlijk is dat je zwanger bent van een donor. En al die liefdesverklaringen van hem de laatste tijd maakt ht dat ook niet makkelijker op. Maar je bent er heel eerlijk naar hem toe over geweest en hij was er nog niet aan toe. En, dit kindje hoeft een toekomstige relatie van jullie niet in de weg staan, hè? Alles kan nog (en wie weet ooit zelfs een stiefbroertje/zusje voor je kindje van jullie samen). Ik kan het helemaal mishebben, maar dat gevoel had ik een beetje bij jou (tussen de regels door). Hoop dat je me dat niet kwalijk neemt. @Dominique: hoe is het nu met je? Denk nog steeds veel aan je. Ik vroeg me af, al is dit misschien niet het moment om dat te vragen, maar is er eigenlijk ooit wel eens onderzocht waardoor het zo vaak bij je misgegaan is? Hoef je nu ook helemaal niet op te antwoorden, hoor! Doe rustig aan, meid en we zijn er voor je, hoor! Nou, zit hier even op ons reserve laptopje met 10 inch scherm en iniemienie toetsenbordje. Mijn man is nu weer op pad om te kijken voor een andere laptop. Aan de 'mijne' is helaas niets meer te doen.
Lieve meiden, Dominique meisje, ik weet niet wat ik moet zeggen, wat verschikkelijk!! Ik zit het uit te snikken hier, hoeveel moet een mens meemaken zeg, meid ik wens je heel veel sterkte en een hele dikke knuffel van mij....... Xon, lieverd ik snap heel goed hoe je je voelt, ook voor jou voel ik me ontzettend verdrietig, ik gun het je zo,heel veel sterkte en een dikke knuffel ook voor jou..... Maureen, ik begrijp dat je het even niet kunt handelen nu, het is ook niet niks meid en dan zit je zelf ook nog zo in onzekerheid, bah, hopelijk voor jou goed nieuws vrijdag....knuffffffff Secondlife, jij gaat ons morgen goed nieuws brengen hoor! Kom op.......S6 morgen meid..... Justme, beterschap meid.. Hier al niet veel beter nieuws ook al veel te vroeg bruinverlies!!!! BAHBAHBAH!!!!! Gewoon ff 4 dagen te vroeg, was mijn gevoel toch goed, maar waarom nou weer veel te vroeg??? Ik baal eccht enorm, dit was de laatste poging voor ons zelf dus maandag ofzo maar bellen met de gyn. ook ik had graag voor mijn 38e zwanger geworden maar het mag niet zo zijn. Ja of het moet ineens wel heel raar gaan lopen. Ik denk dat voor ik naar de gyn. kan er nog wel een maand tussen zit, dus in theorie zou het nog net kunnen voor mijn verjaardag 8 okt. maar ik ga er niet meer vanuit. Zie het ff helemaal niet meer zitten die emotionele achtbaan elke keer...... Sorry meiden, ben kapot, ben erg verdrietig om alles, niet alleen om mezelf maar alle dingen hier op dit moment........ Liefs Sillysa
@Syl: ook voor jou ontzettend verdrietig als het zo mocht zijn. Is er nog hoop of heb je de indruk dat de rode duivels ook echt al in aantocht zijn. Bruinverlies hoeft (nog) niets te betekenen, hè? Een hele dikke knuffel! Je hebt al zo'n k-week achter de rug en dan ook nog eens deze teleurstelling. Ook voor jou is er een grens wat je aan kunt. Hoop dat we weer snel positievere berichten gaan krijgen.
Hallo dames, Ik kwam net mijn vader tegen op de fiets (wou een boek voor mezelf kopen). We fietsten in tegengestelde richting. Heel kort even elkaar gegroet. Hij ging naar n afspraak, er wachtte iemand op hem zei hij. Toevallig speelt er even heel veel binnen de familie waar ik nadrukkelijk afstand van genomen heb. Ik heb hem ook in een brief gezegd dat ik zwanger ben van een donor. Want hij was niet thuis (wat ik stiekem wel makkelijk vond toen). Nog andere dingen in de brief beschreven omtrent mijn standpunt t.o.v. bepaalde gebeurtenissen. Maar net toen hij wegfietste moest ik huilen. Kreeg tranen in mn ogen want ik had hem willen vertellen over de echobelevenis van gisteren. Misschien vertel ik het vrijdag wel. Morgen druk. Hij zal het zich alleen wel erg aantrekken. En Mees ik voel me inderdaad alleen. Maar tegelijkertijd ben ik het gewend om met mijn dingen en sores alleen te dealen. Moet wel zeggen dat als ik het wel zou willen, ik echt wel familie en vrienden heb die ik kan bellen. Die zouden er voor me zijn dan. Ik doe het alleen niet. Wat de drempel ook hoog maakt als t n keer wel nodig is. Maar goed, juist daarom zullen ze wel snappen dat het menens is áls ik n keer aan de bel trek. Dus ik heb het aan mezelf te danken als ik alleen ben. Eén van m'n beste vriendinnen woont in Frankrijk dus die steunt me over de mail en skype. Andere beste vriendin is geen vriendin meer sinds begin dit jaar met de genadeslag afgelopen week/weekend. Teveel stress op m'n dak. Heb haar niet verteld dat ik zwanger ben (klinkt raar om te zeggen met die onzekerheid trouwens; dat ik zwanger ben). En mn ex tja... Die is gistermiddag terug gekomen. Ik lag al vroeg in bed want moest vroeg op en lange dag en toen sprak hij me s avonds laat aan. Ik zei dus dat ik het even heel druk heb. Maar hij mist me enzo. Tja ik denk de hele tijd ik moet je wat vertellen. En ik lag echt wakker snachts en dacht toen ook nog dat ik niet eens weet of ik kan zeggen dat ik nu nog zwanger ben. Vertel het hem sowieso wel natuurlijk maar ben zo bang voor die echo volgende week. Daar zit ik vooral mee,. En inderdaad zijn we duidelijk tegen elkaar geweest. Niet alleen hij, maar ik ook. Dus ja het gaat hem zeker veel pijn doen. Maar het is niet anders. In woorden en theorie is het nog te behappen maar als het realiteit is, dan is t wel even slikken. Ik wens nog steeds met heel mijn hart mijn kindje hoor. Hij komt toch echt pas op de 2e plaats. Het is niet zo geweest dat ik niet blij durfde te zijn met de zwangerschap om hem hoor. Ergens probeerde ik mezelf gewoon te temperen omdat ik eerst op een echo wou zien dat alles wel goed zit. En nouja sinds gisteren ben ik gewoon bang. Ik merkte dat ik vandaag rondfietste met n heel verdrietig gevoel. Terwijl ik dus gewoon misschien wel goed nieuws hoor vrijdag. Maar ik merk ook helemaal niets hè, dat maakt t zo onwerkelijk. Kon ik 2 weken geleden nog af en toe inwendig en met geluid juichen en denken aan wat ik moet veranderen in huis en in mijn leven met de kleine op komst, nu ben ik gewoon verdrietig. Ik probeer positief te denken maar vandaag lukt het niet zo. En morgen komt er iemand van moeders voor moeders waar ik nu ook n dubbel en bang gevoel over heb. Wat als blijkt dat er niet genoeg hcg wordt aangemaakt. Dan heb ik een bevestiging van mijn angst. O ik trek het haast niet meer. Heb echt de neiging mn vader te bellen. Maar wil hem niet lastig vallen. Pfff dames, het is vandaag een treurige dag in ons groepje. Het nieuws van Dominique hakt er in bij ons allemaal. Hoe moeilijk moet het voor jou zelf zijn Dominique. Xon ook al slecht nieuws; op rood. Wat ik niet verwacht had. Hoop ook al op rood. Boudicca toch ook nog op rood gegaan gister. O ik lees nu net Syll ook al! Het is echt weer tijd voor goed nieuws. Sowieso Secondlife morgen. En wie volgt. Fijne avond dames. Liefs (zag dat er geen alineas in mn lap tekst zaten had het klad getypt en gekopieerd, vandaar)
@Maureen: dat lijkt me ook spannend om zo ineens je vader tegen te komen. Terwijl je net in een brief gezegd hebt dat je zwanger bent. Kon je iets aan hem merken dat hij je brief gelezen heeft? En ik begrijp je helemaal dat je je eigen uit zelfbescherming inhoudt totdat je een goede echo hebt gehad. Die onzekerheid zal je nog wel een poosje houden. Mijn ervaring is dat je, zeker in de eerste helft van je zwangerschap van dit soort echo's aan elkaar hangt. Bij mijn man en mij was de opstart best moeilijk toen we samen gingen wonen. Mijn man moest wennen aan een nieuwe omgeving, had een flat die niet wilde verkopen en het lukte ook nog eens niet om werk te vinden. Toen wilden we gaan trouwen wat ook niet zonder slag of stoot ging (onenigheid in de familie), een trouwlocatie die ging verbouwen en de volgende locatie ging failliet een week voor ons trouwen. Wel was ik in die periode ineens zwanger. Toen heb ik ook lang gedacht, wanneer gaat het mis. Waar zit het addertje onder het gras. Toen rolde ik de 12 weken door. Kreeg ik de 12 weken echo (dacht dus, nu zal het wel komen). Prima uitslag. Toen op naar de 20 wkn echo. Ik dacht, dan moet er nu wel iets zijn. Weer een prima echo! En alles liep voorspoedig. Je mag best weten dat ik op de terugweg van de 20 wkn echo pas de eerste rompertjes en sokjes e.d. heb gekocht. Gewoon om mee te beginnen. Toen durfde ik pas wat te kopen. Achteraf gezien heb ik het wel jammer gevonden dat ik al jaren zo'n sterke kinderwens had en dan eindelijk op mijn 37e zwanger was, maar zeker tot over de helft van de zwangerschap alleen maar erg gespannen ben geweest en uit zelfbescherming een muurtje om me heen had en er zo weinig van genoten heb. Ik hoop dus voor jou dat je snel duidelijkheid krijgt met een mooie echo. Moest je nu a.s. vrijdag of volgende week vrijdag? Doe in ieder geval rustig aan. En op zich zijn emotioneel zijn en die stemmingswisselingen ook typische zw.kwaaltjes, hè! En komt tijd, komt raad. Ik denk niet dat er een makkelijke manier is om het je ex te vertellen. Dat zal hoe dan ook even moeilijk zijn en voor hem niet makkelijk, maar je zal je ook opgelucht voelen dat je het hem verteld hebt. Maar goed, eerst even de echo afwachten, dan sta je zelf ook wat steviger in je schoenen (denk ik). Hoop dat je ook snel met je vader over je zwangerschap kunt praten. Een hele dikke knuffel meid!
Maureen ik zou toch gewoon je vader bellen hoor. Het is je vader! Hij zal het vast willen weten en misschien lucht het wel enorm op. Nu weet ik natuurlijk niet precies jullie relatie en ook niet wat er verder nog allemaal speelt maar je moet nu gewoon even aan jezelf denken en als jij denkt dat het oplucht of het gevoel hebt dat je het nodig hebt om met je vader hierover te praten, dan zou ik dat gewoon doen. En wie weet met je ex, als hij inderdaad nog steeds zoveel van je houdt als hij beweerd, dan zou hij nu wel eens een hele steun voor je kunnen zijn nu je zo onzeker bent. Ik zou hier niet te lang alleen mee rond blijven lopen hoor. Anders even skypen met je vriendin. Gewoon met iemand praten die jou echt heel goed kent is nu denk ik heel fijn voor je. Misschien is het juist wel goed dat mvm morgen komt Zij doen toch ook altijd nog een test. Dan heb je misschien morgen al wat meer zekerheid. Ik begrijp dat je heel bang bent voor negatief nieuws maar niest weten en piekeren is minstens zo erg. Kop op meid.
Maureen lieverd toch, het is ook niet niks allemaal. En idd. even lekker met iemand praten kan enorm opluchten en wie dat ook is je vader, een goede vriendin het maakt niet uit. Praat het lekker van je af, kan me voorstellen dat je nu iemand nodig hebt, iig een hele dikke knuffel van mij........