dag dames, ik ben lekker dagje thuis vandaag. ik was vanmiddag al vrij en met de verwachte sneeuw heb ik ook de ochtend vrij genomen. lekker niets doen! straks met de kleine man boodschapjes doen, als hij nog in de kinderwagen wil zitten..... meneer kan namelijk al staan! hij trekt zich op in de box en aan ons als hij de kans krijgt. heel leuk om te zien!
@Justme: nou, dat gaat hard met die kleine uk van jou. Als dat zo doorgaat loopt hij al voor z'n eerste verjaardag! Knap, hoor! Lekker dat je vandaag thuis bent. Het weer nodigt niet echt uit. Ben ook benieuwd hoe je kleintje op de witte wereld reageert. Als hij normaal al de wereld te leuk vindt om te blijven zitten in de wagen, dan is het nu wel extra spannend met al die vlokjes. Mijn man ging gisterenavond overigens vast boodschappen doen ivm de verwachte sneeuw vandaag, maar de supermarkt was half leeg. Door het slechte weer van gisteren waren ze maar half bevoorraad. @Hoop: je bent behoorlijk in het diepe gegooid vanmorgen. Zijn je handpalmen en rug al weer opgedroogd van het klamme zweet? @Syl: met dit weer maar lekker binnen blijven (en genieten met een warme kop koffie of thee op de bank). Zeker met jouw bekkenklachten zou ik niet al te veel gaan glibberen op straat als het niet nodig is. Kun je in ieder geval lekker tutten in de babykamer! @Boud: jij ook weer veilig op school gearriveerd? Het rijden naar het werk ging redelijk en heb er nog niet eens al te lang over gedaan. De sneeuw viel wel mee om in te rijden, maar had meer moeite met de stukken die 'schoon' waren maar al weer opgevroren waren. Maar was wel blij dat ik op het werk aanbeland was. Maar moet alleen wel weer terug. Maar op loopafstand is een bushalte en als het niet gaat, laat ik de auto gewoon staan en pak ik de bus. Waar ik wel weer van baal is een leuke collega (NOT!:x) die altijd van alles vergeet en op het laatste moment het weer bij een ander over de schutting gooit. Hij heeft vanmiddag een presentatie en is natuurlijk weer een laptop en beamer vergeten en of ik dat alsnog even wilde regelen en als dat niet geregeld kon worden of ik dat even wilde komen brengen:x. Nou, echt niet! Ik ben nu bezig om via de locatie waar hij naar toe gaat iets te regelen. Maar ik ga zelf echt niet onnodig de weg op voor meneer. Ook wil ik op tijd naar huis toe. Had om 17.00 uur nog een afspraak bij de acupunctuur, maar die ga ik afzeggen. Mijn man moet vanavond werken en wil eerder vertrekken, vanwege de sneeuw en ik zie me zelf echt niet glibberend (en gehaast) naar de acupunctuur rijden en weer naar huis toe. Dus deze eisprong maar even zonder 'hulp' van buitenaf.
Vanmorgen gewoon autogereden! Er was veel sneeuw en bijna nergens gestrooid.Af en toe voelde ik de auto wegglijden,maar het ging eigenlijk hartstikke goed.Geen klam zweet...ik voelde me heel rustig en vond het echt superleuk! Ik had ook nog nooit in het donker gereden,was dus 2 vliegen in 1 klap! Geen enkele andere leswagen tegengekomen,terwijl het in Breda altijd vol rijd met leswagens.Blijkbaar hebben die rijscholen hun lessen wel afgezegd.
@Hoop: wat goed van je dat je het goed doorstaan hebt (en zelfs zonder klam zweet ). Weet je al wat meer wanneer je examen aangevraagd mag worden? Hier vanmorgen een zo goed als positieve ovutest. Verwacht niet dat die nog verder gaat knallen. Vraag is nu wanneer er nog geklust kan gaan worden. Had net mijn man al aan de lijn en het in bedekte termen besproken (want hier op het werk zijn overal oortjes). Mijn man moet vanavond/vannacht werken en zal wel total loss zijn bij thuiskomst en morgenavond/nacht moet hij weer werken. We gaan ons best weer doen een 'date' te fixen. Nu eerst maar een paracetamol, want ik heb barstende koppijn (en nog niet veel gedaan op m'n werk).
@Hoop: wat knap van je! Ik had al zo'n idee dat je het niet zo erg vond om met die sneeuw te rijden Heb wel het idee dat je klaar bent voor je examen! Je klinkt echt zoveel zelfverzekerder als in het begin over het rijden! En ja, mijn man moet echt een schop onder zijn kont hebben! Kun jij dat niet even doen voor mij? hahaha Dit weekend wil ik hoe dan ook dat de babykamer wordt opgeruimd en doet hij het niet, dan doe ik het wel. @Mees: Nee, die mensen gaan weer terug naar NL. Ze hebben ook even hun buik vol van Turkije op het moment, of ja, meer van die vent die hem heeft ontslagen maar ik snap dat ze het nu ook niet al te leuk meer vinden even hier. Er werd natuurlijk wel een (onzin)reden gegeven voor zijn ontslag maar het ging eigenlijk net zoals bij mijn man toen. Ze wilden hem weg hebben en bedenken dan gewoon iets. Gelukkig is het tegenwoordig wel zo dat de rechters hier in Turkije meer op de hand zijn van de werknemers. Mijn man heeft in principe ook zijn rechtszaak al gewonnen, maar we zijn nog in hoger beroep gegaan. Oei hopelijk gaat het weer lukken dat ei te tackelen! En wat een lulhannes van een collega zeg. Tuurlijk ga je niet even daarheen rijden! Kom nou zeg! Nou, hopelijk is je hoofdpijn gauw over. Werk ze! @Just: zoo jullie mannetje gaat hard! Lekker een rustig dagje thuis. Geniet ervan. Ik moet ook aan het werk. Helemaaaaaal geen zin maar ja, dit is echt de laatste opdracht en dan even een paar dagen niks. Maandag heb ik afgesproken met twee van die meiden van die groep. De een heeft nog wat spulletjes voor me voor de baby en de ander gaat met mij wat ziekenhuizen bellen om prijzen te vragen. Zij heeft dat een paar jaar geleden voor zichzelf ook gedaan en toen gaven ze de informatie wel per telefoon. En zo niet, dan is het toch gezellig om haar te zien!
@Jeetje: hoop dat je je man zover krijgt dit weekend! Anders moet je maar zeggen dat er in NL een heel forumgroepje klaar staat om hem met alle liefde 10 paar schoppen onder z'n kont te komen geven. Wie weet helpt het. Hopelijk heb je je werk snel klaar en kun je even lekker relaxen de komende dagen. En fijn dat je vriendin mee gaat helpen met bellen. Dan is het niet alleen een gezellig bezoekje, maar ook nog nuttig. Heb je eind deze maand nog wel dat bezoek in je 'eigen' zkh? Ja, ei tackle-stress heb jij gelukkig geen last meer van. We gaan ons best er weer voor doen. Ditmaal wel een duidelijke ovutest. Denk dat ik vorige maand geen goede eisprong heb gehad, want toen knalde hij niet echt (deze keer overigens ook weer tarwekiemolie gebruikt). Hopelijk met net zo'n mooi resultaat als bij jou.
@Mees: officiele datum van afrijden is niet bekend nog,maar ze vind het wel echt goed gaan en zei dat ze in januari wilde kijken of er een datum geprikt gaat worden. Rot is dat dat je zo moet plannen voor een poging om je ei te tackelen.Lijkt me zo frustrerend en zeker als je dat ook nog bespreken moet op je werk.Hoop dat het nog gaat lukken voor jullie. @Jeetje:Ik voel me ook heel zelfverzekerd in de auto nu.Het heeft echt heel veel te maken met het feit dat ik op een automaat overgestapt ben.Geen schakelen en koppelen meer...dat is zo heerlijk relaxed rijden! Wat het babykamertje betreft: ik zou het ook zelf gaan doen hoor,ik kan daar ook niet tegen.Maar met een dikke buik gaat het toch wat moeilijker,ik snap niet dat jou man dat niet inziet.
Hoi meiden, Mees, hopelijk is het je nog gelukt je ei te tackelen, het valt met het schema van je man. En wat een hork die collega van jou zeg!! Ik denk dat ie het zo op het laatste moment maar lekker zelf kon gaan regelen zeg! Hoop, goed hoor dat het zo goed gaat met het auto rijden, ik weet nog dat ik mijn 1e rijles ooit in de sneeuw had, was echt doodeng hahaha. Als ik het weer zou gaan proberen ging ik ook voor automaat hoor, ik heb ook last van stress met schakelen enz. Jeetje, het kan toch niet de bedoeling zijn dat jij nu nog gaat lopen sjouwen??? Dat mag je ook helemaal niet hoor dus die vent van jou moet in de benen, ik snap er echt geen zak van sorry hoor. En leuk dat je vriendin je kan helpen met ziekenhuizen bellen, dat scheelt toch ook weer, dus een gezellig en nuttige visite idd. Geniet lekker van je paar dagen vrij. Just, wat goed dat ie al staat!! Mijn zoon liep ook al met 10 maanden hoor, mag je er wat langer achteraan rennen hahaha. Hier alles verder rustig, buik begint goed in de weg te zitten nu vooral met bukken en zitten ook. Maar hey tis voor een goed doel hahaha. Ben trouwens al 10 kg aangekomen zeg ppff hopelijk gaan die er straks wel weer af hoor, want ja het gaat nu allemaal toch wat moeilijker. Nog maar 11 weken te gaan, dat gaat erg snel nu.
@Syl: 11 wkn nog maar? Dat gaat nu wel heel hard, joh! En ja, zo'n buik zit op een gegeven moment echt in de weg. Voor mijn schoonmaakbaantje moest ik ook steeds bukken was blij dat ik met verlof kon met 36 wkn. @Jeetje: ben ook benieuwd of je je man al aan het werk gezet hebt. En is je deadline nu gelukt? Nu had je toch even een paar dagen rust, toch? Hier gisteren tussen alle bedrijven door toch nog kunnen klussen. Maar goed ook, want mijn man had een zware nacht gehad (had meerdere keren vastgezeten met de wagen) en kwam dus vanmorgen total loss thuis. Dus maar goed dat we het daar niet op gegokt hadden om het na afloop van zijn dienst te doen, anders hadden we het ei helemaal gemist. Wil zo nog even een test doen, maar vermoedt dat die weer negatief zal zijn. En anders moet mijn man er toch nog een keer aan geloven, voordat hij naar zijn werk vertrekt. Ik lag gisterenavond pas heel laat in bed. Ik had eigenlijk nog vrij laat staan strijken en toen ik daarmee klaar was, kon ik niet gelijk naar bed. Ik lag er dus rond half 2 pas in (er van uit gaande dat ik wel tot half 9 kon slapen en mijn rust wel kon pakken). Maar mijn zoontje bedacht dat het om half 7 wel een mooie tijd was om wakker te worden. Het is pas 1 uur, maar voor mijn gevoel dus al veel later. Vanmorgen toch nog maar naar de peutergym geweest. Toen ik -6 in de auto zag staan, vroeg ik me wel af waarom we niet lekker warm thuis gebleven waren. Toen we daar kwamen waren we eerst maar met 2 kinderen (en 2 moeders), maar gaanderweg kwamen er toch nog wat bij. M'n zoontje begint nu wat vrijer te worden en stiekem vindt hij het toch allemaal wel erg interessant. Moet ook zeggen dat de juffrouw het ook erg leuk doet. We hebben onze ochtendgymnastiek dus weer gehad. Hoeplijk zo nog even naar buiten om foto's te maken voor de kerstkaarten die ik nog moet maken.
Hoi meiden, Nou, man is nog niet begonnen, maar hij heeft beloofd dat hij morgen wel aan de slag gaat. Ik ga ook niet meer sjouwen hoor, maar misschien een beetje helpen. ik heb nog maar eens gevraagd waarom hij uit zichzelf geen zin heeft om er wat leuks van te maken en hij zegt dat het komt omdat hij het gevoel heeft dat er nog meer dan genoeg tijd is. Nou ja, we zullen dus zien morgen... Ik heb helaas nog wel een deadline voor morgen. Heeeel stom dat ik toch nog werk heb aangenomen, maar daarna doe ik een paar dagen echt niks. Ik had eigenlijk nog een opdracht, maar toen ik zag wat het precies was, heb ik toch maar gevraagd of ze hem aan iemand anders konden geven. Wat was ik opgelucht toen ze ja zeiden! Mijn buik begint ook wel steeds meer in de weg te zitten, hoewel het de ene dag meer is dan de andere dag. Ik moet echt weer eens een foto maken. Begin ook wat meer last te krijgen van mijn rug, dus dat is minder. Maar ik denk dat het komt door het vele werken deze week. Dus alleen al daarom moet ik het rustiger aan gaan doen.
@Jeetje: ben benieuwd of je man morgen inderdaad aan de slag gaat! Herken de mentaliteit wel van mijn (Egyptische) kennissen die amper een maand voor de geboorte nog niets in orde hadden gemaakt. Die man zei letterlijk dat ze in Egypte ook gewoon op de grond sliepen, dus hij snapte niet waarom je een ledikantje zou moeten kopen. Hoop maar dat jouw man niet zo laks is. Denk dat het voor hem dan ook heel erg 'echt' wordt als er een babykamer gaat komen. Maar goed, de tijd dringt en jij wordt er niet mobieler op de komende tijd. En het zou leuk zijn als je met je zus leuke dingen kan gaan kopen voor het kamertje ipv dat je zus en zwager moeten lopen sjouwen. Oeii... en last van je rug? Pas goed op jezelf, hoor! Mijn man kwam vanmiddag pas laat uit bed. Logisch, want hij lag er ook pas vanmorgen laat in. Maar daardoor was er al een flink stuk van de dag voorbij. De zon scheen zo mooi en ik wilde graag foto's maken voor de kerstkaarten. Maar ik durfde zelf ivm de gladheid niet goed met de auto naar het bos te rijden, dus mijn man zou meegaan. Maar eerst ging mijn man zitten bellen, toen werd hij teruggebeld, toen moest hij nog eten, aankleden e.d. En voor we in het bos waren, was het al half 3 en de zon was al aardig aan het zakken. Omdat mijn zoontje al vroeg wakker was, werd zijn lontje er ook niet langer op. Tot overmaat van ramp viel hij ook een paar keer languit in de sneeuw, wat natuurlijk nat en koud was en de nodige tranen veroorzaakte. Maar goed, we hebben weer wat foto's gemaakt. Of de lucky one er tussen zit, twijfel ik nog over. Helaas ging ik zelf ook behoorlijk op mijn tokes, dus heb nu ook wat last van mijn bekken. We zitten aardig in de lappenmand, want mijn man bleek gisteren tegen de autodeur gestoten te zijn en heeft nu naast een flinke kras op z'n gezicht, ook nog eens een dik blauw oog. Op de terugweg viel m'n zoontje al na een paar honderd meter in slaap. Heb toen snel even boodschappen gedaan, terwijl mijn man met hem in de auto wachtte. Alles is dus klaar. Omdat ons zoontje bij thuiskomst nog sliep, hebben wij nog maar even de kans waargenomen om nog even te klussen. Dat is dus ook weer gelukt voor vandaag. Zometeen snel weer koken en mijn man moet al weer bijna naar z'n werk toe. Vanavond dus weer een eenzaam avondje.
Waar is iedereen? Weer aan het werk na het sneeuwweekend? Ik heb helaas het grootste gedeelte van het weekend weer voor pampes gelegen. Het lijkt wel of ik griep krijg, maar dat het steeds niet doorzet, maar waardoor ik me wel enorm gammel voel. Heel irritant en vooral zonde, omdat het weekend daar niet voor bedoeld is. Omdat ik al zoveel van huis ben, wil ik het weekend echt leuke dingen doen, of even lekker het huis doorploegen. Maar nu lig ik al het tweede weekend op rij voor apegapen op de bank en is het een enorme chaos in huis. En nu is de werkweek weer begonnen en gaat het wel weer. Ja, ik ben een goede voor de baas, die altijd tijdens zon- en feestdagen ziek lijk te zijn. Verder niets meegemaakt. Mijn eisprong is rond vrijdag/zaterdag geweest, dus mijn eitje heeft net geen last gehad van mijn lamlendigheid. Nu weer op de wachtbank dus. Gisteren zijn we nog wel even naar een kerstmarktje geweest, maar we waren al laat en het was dus al een beetje op zijn einde (en het was ook nog eens behoorlijk koud). Was dus blij dat ik weer naar huis kon. Heb net een afspraak gemaakt met de acupunctuur. Normaal prikt ze altijd voor de eisprong en had ik een afspraak staan voor vrijdagmiddag. Maar omdat het zo gesneeuwd had en mijn man eerder naar zijn werk wilde vertrekken, heb ik die afspraak afgezegd. Maar nu kan ik morgen. Blijkbaar moet ze rondom de eisprong prikken (met voorkeur voor ervoor). Nou ja, wie weet helpt het me ook wat beter te voelen. Mijn energie houdt ook niet over op het moment. Woensdag moet ik weer naar het zkh voor een evaluatiegesprek met mijn fertiliteitsarts. Dat is zo'n een schat van een vrouw. Het gesprek is omdat ik de vorige keer een nieuw medicijn heb uitgeprobeerd en ik daar niet zo over te spreken ben. Dus ik wilde voorstellen dat ik weer liever mijn 'oude' spuitschema wilde hebben. Maar toen zei de verpleegkundige dat ik beter even een afspraak in kon plannen. Ondanks dat het dus een schat van een vrouw is, ben ik er onbedoeld toch een beetje gespannen hierover. Heb al een lijstje gemaakt met punten die ik wil bespreken.
Mees inderdaad erg rustig hier. Jij bent zo'n beetje de enige 'die hard' kletsmajoor hier. De rest (inclusief ikzelf) laat het danig afweten. Nog twee weken dan heb ik vakantie en kom ik vast weer meer mee kletsen. Hoef je niet meer alleen een hele pagina vol te schrijven. Ik snap dat je een beetje zenuwachtig bent voor het evaluatie gesprek (zou ik denk ik ook onwillekeurig toch zijn) maar ik denk dat het helemaal niet nodig is. Je gaat erheen om te praten over die andere medicatie. Het experiment heeft bij jou niet voldaan en je wilt dus gewoon weer terug naar het reguliere programma. Ik denk dat dat geen probleem zal opleveren maar dat ze graag willen weten waarom precies je terug wilt naar de 'oude' medicatie. Ze zullen dit waarschijnlijk allemaal moeten noteren. Ik vermoed dat het gesprek dus vooral daarover zal gaan. Ze willen per slot van rekening zoveel mogelijk leren over deze medicatie en daarvoor hebben ze jou ervaring nodig. Hier afgelopen weekend inderdaad ongesteld geworden. Is nu al weer voor het ergste voorbij dus nu de pauze maand. Komt wel mooi uit dat het nu net de feestmaand is. Kan ik mooi een glaasje (of 2, 3...mee drinken) Het recept voor de pil heb ik alweer in huis dus bij de volgende menstruatie mag ik op dag drie beginnen met slikken van die troep en dan ga ik er vanuit dat ik eind januari weer aan de beurt ben. Als de komende cyclus tenminste niet al te lang duurt...
Hoi hoi, Ben er wel hoor maar heb ook ff niet zoveel te melden op het moment. Maar lees elke dag wel even. Mees, ik snap ook wel dat je zenuwachtig bent voor het gesprek hoor, maar ze kunnen toch niet zonder jou toestemming doorgaan met het experiment?? Ze zullen toch ook begrijpen dat dit je laatste vergoedde poging gaat zijn en je die niet zou willen verspillen? Iig heel veel s6 hoor met het gesprek. Boud, jij dalijk dus ook alweer aan de volgende poging? Jemig zeg ik hoop toch echt dat 1 van jullie allen nou eens zwanger gaat worden hoor. En een lekker glaasje drinken? Nou je hebt groot gelijk!! Dikke knufff allemaal......
Hallo, ik lees de avonturen van Mees ook mee, haha. Het is idd rustig. Vandaag thuis gebleven omdat ik al drie dagen ziek ben, blegghhh, ik ben nooit ziek. Het is ook niet dat ik kotsend boven de pot hang, maar hoofd/buikpijn, dichte neus en oren, duizelig en onvoorstelbaar verschrikkelijk moe. Dit is al de derde dag dat overal waar ik zit of lig ik gewoon in slaap val. Ik had mezelf vanochtend in mijn kleren gehezen om naar mijn werk te gaan maar ik was zo moe het ging gewoon niet. Mees heb je de vorige keer dan geen evaluatiegesprek gehad? Wel toch? Bij mij in het zh doen ze volgens mij altijd een evaluatiegesprek na een ivf. Maar snap het wel hoor, dit soort gesprekken zijn altijd spannend. En Boud, ongesteldheid alweer bijna voorbij. Echt balen, jij nu ook weer voor een nieuwe poging. Jeetje, die vent van jou moet echt een schop onder zijn %$#^%&*( hebben hoor. Stel je nou eens voor dat het kindje eerder geboren wordt? Ik moet morgen weer beginnen met de decapspuiten. Ik zie er erg tegenop. Het is zo dat als je weer in het ritme zit dat je er dan weer helemaal voor gaat, maar nu ik er zo weer voor sta denk ik echt pfffffff, al dat gestress. Hoe ga ik nu weer reageren op de hormonen? Gaat er uberhaupt iets groeien? zouden het er minstens drie zijn? En vooral GA IK UBERHAUPT NOG EENS MOEDER WORDEN? Het is allemaal zo moeilijk om in te blijven geloven met 5 a 10% kans. Ik ben momenteel gewoon zo jaloers als ik weer van iemand hoor dat ze zwanger is of iemand zo vanzelfsprekend achter een kinderwagen te zien lopen. Ik zat vandaag te bedenken dat ik bijna drie jaar bezig ben om zwanger te worden, het is maar goed dat ik dat van tevoren niet wist. Sorry voor mijn zeurverhaal, ik ben echt een beetje down, komt misschien ook omdat ik niet lekker ben. Verder baal ik enorm want ik kan op de een of andere manier geen nieuwe blogberichten meer schrijven op mijn blog. Heeft een van jullie toevallig wel eens zoiets meegemaakt en weet hoe ik dat moet oplossen?
Xon 'de avonturen van Mees' Leuk gevonden! Jammer dat je ziekig bent, maar beter nu dan over twee weken in de vakantie. Meestal ben ik dan de sjaak hopelijk gaat het deze keer aan mij voorbij. Het schijnt trouwens wel redelijk rond te gaan. Beterschap meid. Morgen je vrije dag dus pas woensdag weer een werkdag. Wie weet gaat dat lukken... Je gevoelens over de ivf en de grote vraag of het überhaupt nog een keer gaat lukken zijn hier ook heel herkenbaar. Je wordt er zo moedeloos van dat het steeds maar niet lukt en ik merk ook aan mezelf dat het steeds moeilijker wordt om toch positief te blijven. Maar voorlopig hebben we nog steeds uitzicht op een geslaagde poging dus inderdaad maar gewoon doorgaan en eenmaal weer middenin zo'n poging ga je er weer helemaal voor. Succes met de decap, ik duim voor weinig tot geen bijwerkingen voor je. Sil ja we gaan het er deze Kerst en Oud en Nieuw maar gewoon van nemen. Bij de volgende ben ik of zwanger of geef borstvoeding dus dan kan het niet Jeetje is het nog gelukt met het leeg maken van de baby kamer? Ik hoop het voor je want dan is die hindernis in ieder geval weer genomen.
Ah... fijn... jullie zijn er nog! @Boud: ik weet dat het zkh-gesprek ook voornamelijk over de medicatie gaat en terugblik op de vorige keer. Ik wilde nl. zelf weer terug naar mijn 'oude' schema, maar dat mocht de verpleegkundige niet zelf beslissen, dus vandaar dat ze een afspraak ingepland had. En die arts is hartstikke aardig, maar ik voel me altijd even wat klein als je weer in zo'n kamertje zit tegenovér zo'n arts. En ja, nu de tweede poging mislukt. Bij de eerste kon ze nog denken, domme pech, maar ja, nu weer weinig follikels met nog minder eitjes. Dus ja, het wordt er allemaal niet beter op. Dus dat vind ik spannend. Al weet ik dat die arts echt heel lief is en niet zo maar de stekker eruit zou trekken. En jij weer ongi geworden? Je hebt gelijk dat je het er nog even goed van neemt de komende feestdagen en in het nieuwe jaar kun jij er weer fris en fruitig tegenaan. @Syl: en is je kamertje al klaar? Ben wel erg benieuwd naar de foto's, hoor! @Xon: ik herken jouw gevoelens ook als geen ander. Ik mag deze maand ook weer bellen, maar merk dat ik er weer enorm tegenop zie. En zelfs twijfel om pas in januari te bellen (in de hoop dat het misschien toch nog steeds spontaan lukt en ik niet meer hoef te bellen). Als het goed gaat, ga ik weer naar mijn oude (lange) spuitschema terug en daar had ik de vorige keer toch behoorlijk last van de bijwerkingen. Dus ja, geen prettig vooruitzicht om mezelf weer helemaal lek te prikken om vervolgens als een hormonenbom rond te stuiteren. En inderdaad als je dan maar de zekerheid had, dat het (een keer) gegund zou zijn. Maar als je die zekerheid ook niet hebt. Ja, ik vraag het me ook wel eens af. Mijn man wil evt. 2-3 pogingen zelf betalen, dat is natuurlijk heel lief. Maar wel heel zuur als je na deze pogingen (en al het eigen geld) nog met lege handen zou staan. Dus ook ik herken je gevoelens helemaal (en de weerzin om weer te starten). Maar ik redeneer maar liever zo dat ik liever spijt heb dat ik het gedaan heb, als later spijt dat ik het niet geprobeerd heb via ivf. En balen dat je ziek bent. Ik ben ook al twee weekend niet fit. En er van overtuigd dat ik griep ging krijgen. Maar op de een of andere manier zet het niet door. Ik denk dat ik er donderop kan zeggen dat het dan ineens komt als ik vrij ben met de kerstvakantie. Beterschap in ieder geval!
Hoi meiden, daar ben ik ook nog weer eens even. Allereerst vooral Boud heel erg bedankt voor je peptalk! Heb het gelezen en ter harte genomen, heeft me goed gedaan en daardoor ging ik afgelopen vrijdag een stuk positiever naar mijn werk! Heel rot voor jou dat deze poging weer niet is gelukt ...hele dikke knuffel. Het moedeloze gevoel dat hier ook werd besproken herken ik dus heel erg, ook al zit ik niet in de mmm. Hier toch best raar deze maand om niet te klussen zeg maar. En ik heb ook echt GEEN IDEE wanneer mijn eisprong precies is geweest, of die uberhaupt al is geweest? Heb er in elk geval tot nu toe niks van gemerkt en volgens mij zit ik ergens op dag 17 ofzo nu. Kan in elk geval niet zwanger zijn geraakt. Of dat moet ergens op dag 10 zijn gebeurd, maar dat lijkt me sterk... nou ja weet nu wel dat als ik mocht besluiten om toch nog een half jaar door te gaan ik die ovulatietesten dus wel echt nodig heb, want zonder heb ik echt geen idee. Heb ook nog niet de bekende klachten nu van na de eisprong, dus tast echt volledig in het duister! Verder vandaag met F naar de laatste keer naar het peuterburo geweest met inenting en al. mevrouw is gelukkig helemaal weer goedgekeurd. het was een bikkel tijdens de prik, maar thuis kwam de schrik en de spanning eruit en moest ze even heel erg huilen, arme ziel. Zelf had ik vanavond een personeelsfeestje van het nieuwe werk, dus ik ging niet echt lekker weg. Maar toen ik ging, was ze wael een stuk beter te pas. personeelsfeest was apart voor mij, omdat ik heel veel collega's al ken als juf van mijn dochter. Merkte echt dat ik nog in de dubbelrol zat. Best ongemakkelijk en ik was blij toen ik weg kon! Pfff al met al voel ik me toch nog niet zo positief over het werk... Zit helemaal niet lekker in mijn vel, echt rot. Prikkelbaar enzo en snel huilen. Merk ook dat ik er ergens toch ook nog niet helemaal vrede mee heb om nu deze maand ook geen poging meer te doen om zwanger te worden. Al is het wel fijn om in deze maand niet overal rekening mee te hoeven houden met drinken en eten enzo. Ik blijf maar zweven en op twee gedachten hinken, met eigenlijk alles.... Opening van de expo was leuk, maar ook ergens wel een terleurstelling. Maar dat is ook weer een heel verhaal, doe ik misschien later nog eens. Ben moe, wil nog even bij mijn meisje kijken en dan slapen. Hopenlijk wel gewoon een rustige nacht... Voor iedereen hier dikke knuffels! Het valt allemaal niet mee, en dit is meestal ook niet een makkelijke maand. Liefs van mij...
@Wax: jammer dat het etentje met je nieuwe collega's niet was wat je ervan gehoopt had. Lijkt me ook lastig om inderdaad nu ineens een van hen te zijn, terwijl ze altijd de juf van waren. Denk dat je voor jezelf de lat niet te hoog moet leggen en je verwachtingen bij moet stellen. Kennismaken, erin komen bij een nieuwe baan, kost gewoon heel veel tijd en energie. Zij kennen elkaar al langer, dus snap dat je je er even wat bij voelde hangen (zeker omdat je ook een andere achtergrond hebt als moeder van... en nu ineens collega). Je hebt genoeg kwaliteiten in huis om er een succes van te maken. Dus gun het wat tijd. Het komt vanzelf. Verder jammer dat de opening van je expo niet was, wat je ervan gehoopt had. De foto's waren in ieder geval mooi (en je werk is prachtig), dus daar kan het niet aan liggen. En snap dat het dubbel is om niet gericht te klussen of bij te houden wanneer je eisprong is of was. Aan de ene kant wil je rust in je hoofd omdat het zwanger worden zoveel energie kost, maar aan de andere kant blijft er altijd iets kriebelen. Inderdaad nu maar even aan de positieve dingen van deze maand denken. De feestdagen, straks een lekker glas champagne bij de oliebol. Even geen klus-stress, want jouw man is deze maand natuurlijk ook nog eens hartstikke druk. Dus probeer dat gevoel maar even vast te houden. Merk zelf ook wel dat ik deze maand wat down ben en het liefst af en toe een potje zou willen janken. Ben ook weer wat aangekomen. Alles kost me meer energie en de korte dagen maken mijn emoties er ook niet vrolijker op. Hier op het werk ook onrust. Ze willen zo veel veranderen dat je bijna je eigen afdeling (waar je al zoveel jaar werkt) niet meer herkend. Ik weet dat het golfbewegingen zijn en er altijd weer een betere periode aankomt, maar ook ik merk dat het me nu heel veel energie kost allemaal en ik even niet positief vooruit kan kijken wat mijn werk betreft. Verder hik ik een beetje tegen volgend jaar aan. Zeker ook met de wetenschap dat volgend jaar het enorm spannend voor ons gaat worden met onze kinderwens. Het is dan alles of niets (met een heel grote kans op niets). Dat kost ook energie (en onderhuids verdriet). Maar over 3 weekjes hebben we deze maand hopelijk weer goed afgesloten en wordt het hopelijk snel weer wat langer licht (en weer wat warmere temperaturen) en dan gaan we weer met een frisse blik vooruit kijken.
@ Sneeuwmees: bedankt voor je lieve woorden! Je hebt ook wel gelijk, eigenlijk. Maar ik voelde me gewoon echt niet op mijn gemak gisteravond en heb in bed een potje liggen janken en erg slecht geslapen. Ik overzie alles gewoon even helemaal niet. En ik weet ook dat december niet mijn beste maand is, is hier meestal echt een kwestie van overleven. En dit jaar komen er allerlei extra spannende dingen bij vergeleken bij normaal. En ik heb ook een raar jaar achter de rug. Ik herken wat je schrijft over het besef dat het volgend jaar enorm spannend gaat worden. Dat is hier ook zo en ik merk dat de spanning zich bij mij ook echt begint op te bouwen. Straks nog een half jaar totdat ik 40 ben. F naar school begin februari, hoe gaat het verder op mijn werk: ga ik mijn plekje vinden? Ga ik nog tijd vinden om te schilderen en hoe zal het op dat gebied verder gaan? De expo gaat me denk ik niet zoveel brengen. Al is die natuurlijk nog niet afgelopen. Dit jaar gaat het jaar worden dat ik hoop dat mijn leven eindelijk weer richting krijgt. Ik voel me al een tijdje erg stuurloos zeg maar. Verder ben ik ook zenuwachtig voor morgen. Weer tijd voor de kapper en ik denk toch dat er nu echt flink wat af moet. Iets wat ik doodeng vindt! het is zo enorm aan het knopen en klitten, kwaliteit van het haar is erg achteruit gegaan door alle hormoonschommelingen van het afgelopen jaar. Tenminste ik denk dat dat het is. Het breekt erg snel af en ik begin dat nu ook te zien. Gewoon niet mooi meer. Er was al een paar keer een stukje vanaf gegaan, maar het probleem blijft. Dus wie weet wordt het zelfs wel boblengte. Gelukkig is mijn eigen kapster weer terug van zwangerschapsverlof en ik weet dat die het er alleen af zal knippen als het echt nodig is. Maar ik ben het gedoe met die knopen (echt nesten! heb er pas zelf ook een stukje uitgeknipt...) heel erg zat, dus ja.... maar ik vind het dus lastig. Ben aan het lange haar gehecht, hoort gewoon bij mij. Nou ja wat moet dat moet. Ik zal wel zien. Nou dit was mijn klaagzang. Echt een happy verhaal is het niet, sorry. Ik zie zelf ook altijd inderdaad wel een soort golfbeweging, betere en mindere periodes. Ook op werkgebied heb ik dat al vaker meegemaakt. Ik denk dat je wat dat betreft ook wel gelijk hebt mees, maar ken de spanningen rondom veel veranderingen op het werk. En eigenlijk heb jij zonder dat al spanning genoeg komend jaar. Inderdaad voor jullie ook ontzettend spannend allemaal. Soms zou je toch wel eens even in de toekomst willen gluren, he? Hopenlijk voelen we ons hier over een maandje of wat allemaal weer een stuk beter.