@Boud: heel veel succes vandaag weer (en vooral de zenuwslopende 2 wkn hierna). Het belooft prachtig weer te worden, dus ideaal voor het broedseizoen en hopelijk ook voor veel afleiding. @Syl: onbegrijpelijk van je dochter, maar als je zegt dat ze nu contact heeft met haar vader, dan kun je er wel vanuit gaan dat je niet bepaald rooskleurig door hem afgeschilderd zal worden. Ik weet zeker dat er weer een tijd komt dat ze zal inzien dat het toch allemaal anders ligt, maar tot die tijd zal het wel tegen dovemansoren praten zijn. En die energie kun je beter aan die kleine lachebek van je besteden. Vanmiddag moeten we naar de kno-arts met ons zoontje. Hij hoest sinds gisteren weer enorm (vooral bij inspanning) en ook loopt hij weer te snotteren (ondanks de ab-kuur die hij gehad heeft). Gisterenavond werd hij kreunend en huilend wakker, ik dacht ook dat hij iets van au zei. Heb hem bij me op het grote bed genomen, maar we werden niet veel wijzer waar hij nu precies pijn had, maar wij vermoedden dat het de oortjes waren. Na een paar keer hoesten, moest hij overgeven, dus om half 1 stond ik het bed te verschonen en de wasmachine vol te laden. Mijn man heeft ons zoontje verschoond en hem mee naar beneden genomen. Daar moest hij nog een keer overgeven. Dus even later weer een extra lading erbij in de wasmachine. Na het ingeven van een zetpil knapte hij langzaam op en kreeg hij weer praatjes. Hij moet dus toch wel pijn gehad hebben. Het blijft alleen lastig bij kleine kinderen of en waar ze pijn hebben. Om een uur of half 2 lagen we er allemaal pas in. Ik heb net nog naar mijn man gebeld en hij sliep nog. We hebben nog getwijfeld om hem wel naar de psz te doen, omdat hij dat zo leuk vindt, maar na enig overleg toch maar besloten de wereld klein te houden voor hem. Zeker ook omdat het warm weer wordt en hij zich toch altijd weer snel te druk maakt met zoveel kinderen samen. Zit nu zelf op mijn werk als een zombie en zo duf als een konijn. Het werk komt ook niet binnen en kan me nergens toe zetten. Het blijft zo vervelend als een kind ziek is. Vanmiddag ook nog naar de kno-arts. Ben ook benieuwd wat die te zeggen heeft. Onze buurman gooide gisteren ook nog eens olie op het vuur dat ons zoontje vast allergisch zou zijn (voor de katten). Dat heeft bij mij de nodige paniek gezaaid, want ik ben hartstikke gek op die beestjes. Ik wil het niet bagataliseren, maar ons zoontje is de laatste tijd ook echt verkouden geweest, met koorts en alles erop en eraan. Dat lijkt me niet echt iets wat bij een allergie past. Maar ik knijp hem nu dus wel, dankzij mijn schattige buurman.
Hoi meiden Ik heb de lading weer aan boord, dus het wachten tot de testdatum is weer begonnen... Ging niet helemaal soepeltjes vandaag. Om te beginnen liep het allemaal erg uit. Ik moest heel nodig naar de wc en op een gegeven moment werd er wéér iemand anders uit de wachtkamer gehaald dus wist ik dat het nog minimaal een kwartier ging duren voor ik überhaupt aan de beurt zou zijn. Dus toch maar even bij het toilet langs om in ieder geval een beetje te lozen want uitgaande van nog een kwartier wachten + nog een kwartier behandeling zou betekenen dat mijn blaas nog minstens een half uur zou moeten wachten. Na enig dubben besloten dat mijn blaas dat echt niet meer zou redden. Dus toch maar even een beetje verlichting gezocht. Daarna weer wachten. En wat doe je wanneer je moet wachten...dan ga je uit verveling toch maar weer wat water drinken omdat je te bang bent toch teveel geloosd te hebben. Toen ik eindelijk aan de beurt was stond ik alweer zo'n beetje op springen. In de behandel kamer vertelde de arts me, na controle van gegevens, dat er bij het ontdooien helaas één emmie verloren was gegaan. Wel heel jammer maar op dat moment kon ik alleen maar denken dat ze moest opschieten zodat ik daarna snel naar de wc zou kunnen. Maar juist dàn lijkt alles tegen te zitten. Voor mijn gevoel was er vandaag een extreem slome laborant die véél langer over het ophalen van de emmies deed dan al de vorige keren bij elkaar. Toen dan eindelijk de man met zijn pipetje met mijn embryo's terugkwam, lukte het niet om ze in te brengen omdat het buisje een bocht om moest wat niet lukte:x. Ondertussen was de verpleegster verwoed op mijn buik aan het duwen met het echo apparaat zodat de gyn een goed beeld zou hebben. Nou, met een bijna overlopende blaas is dat niet heel prettig om het maar even netjes uit te drukken:x. Helaas, het lukte niet en de laborant moest met mijn kostbare emmies weer terug naar het lab om ze in een ander pipetje op te zuigen. Eentje die wèl een beetje 'gestuurd' zou kunnen worden zodat de bocht gemaakt kon worden. Nu was dit de vorige keer ook al zo en dat stond ook in mijn dossier want van te voren (voor mister lab de emmies ging halen) hadden arts en labman het daarover. Er werd afgesproken een of ander soort pipetje (met een moeilijke naam)te pakken. De gyn had het er toen met mij nog even over dat niet duidelijk was waarom het inbrengen vorige keer lastig ging en ging uit van toeval en/of 'pech' Ik heb daar verder niet al te diep over nagedacht want ik moest alleen maar heel nodig plassen. Maar kennelijk was er toch een standaard pipetje gepakt en niet een speciale met een ijzerdraadje die een beetje beter gestuurd kon worden. Natuurlijk duurde het verwisselen naar het goede, beter te sturen pipetje weer een eeuwigheid. Manmanman wat heb ik mijn best gedaan om de gyn niet ondertussen over de vingers te plassen. Na een heel lange tijd kwam de laborant weer terug en begon het hele duw en trek festijn rondom die arme blaas van mij weer van voren af aan. Deze keer ging dat gelukkig wel goed. De laborant ging toen weer met het lege pipetje af om deze door te spoelen om zeker te weten dat er geen embryo in het rietje was achter gebleven. Ondertussen moest ik natuurlijk blijven liggen want stel dat er nog wel een in het rietje zou zijn achter gebleven dat was het niet handig als bij mij de eendebek er al weer uit zou zijn. Ook dat duurde gevoelsmatig weer héél lang en pas toen duidelijk was dat de emmies echt aan boord waren, mocht ik me aan kleden en naar het toilet. Wat een feest is het dan om eindelijk te mogen plassen zeg. Ben inmiddels een uur in tijd verder maar heb nu nog het gevoel in mijn blaas dat ie toch echt wel wat te veel opgerekt is geweest. Ik mag dus nu weer twee weken wachten en dan maar hopen dat een volgende tp (van mijn enig overgebleven emmie) niet meer nodig zal zijn want een heel fijne herinnering zal ik aan deze laatste niet overhouden vrees ik.
@Boud: wat een verhaal, zeg! Het is bijna of ik mijn tweede terugplaatsing live herbeleef. Het is bij mij exact zo gegaan. Wat voelde ik me ellendig dat ik zo nodig moest plassen. Ik had op weg in de auto wat water gedronken, en op dat moment geen last, maar toen ik het zkh binnenliep dacht ik nog. Goh, ik moet nu al plassen (en toen moesten we nog even wachten, want we waren te vroeg en toen liep ook nog alles uit). Ik had het klamme zweet op mijn voorhoofd staan. De assistente stelde toen ook voor om even een beetje te gaan plassen, maar ja, als ik zo nodig moet is het bij mij alles of niets. Dus een beetje plassen zou mij niet gaan lukken. Toen was ik dus aan de beurt. Degene die de tp ging doen wilde eerst nog even 'gezellig' een praatje maken en vroeg of ik de kwaliteit wilde weten. Ik zei toen (heel onbeschoft). Nou als u het niet erg vindt, zou ik dat graag straks willen horen, want ik moet heel nodig plassen. Toen was het bij mij ook hangen en wurgen, duwen en weer een ander slangetje halen. En ik maar angstvallig knijpen omdat ik het idee had dat ik die arts zo onder zou plassen . Op een gegeven moment schaamde ik me zo dat ik de tranen over mijn wangen rolden van ellende. Bij de echo zeiden ze nog lachend. Zoooo, die blaas zit wel heeeel vol. Ik dacht nog. Ja, dat probeer ik de hele tijd duidelijk te maken dat ze een beetje op moeten schieten. Baalde er zo van, want dacht nog, stel dat ik er zwanger van raak, dan heb ik het moment van tp amper meegemaakt. Toen ik inderdaad klaar was, ben ik ook naar de wc gerend bijna (ze hebben daar een wc-hokje in de tp-ruimte). Dan wil je inderdaad niet weten hoe blij je kan zijn met een plasje doen. Deze keer ben ik eerst gaan plassen na aankomst en wilde net beginnen met water drinken (en had amper 2 bekertjes op) toen ik al naar binnen geroepen ben. In DD hechten ze er niet zo heel veel waarde aan dat de blaas vol zit. Die wetenschap scheelt weer een hoop stress voor een volgende keer. Hebben ze nog een verklaring gegeven waarom zo'n apart slangetje nodig is? De eerste poging heb ik dat niet nodig gehad, maar de tweede en derde poging dus wel. Zou dan de baarmoedermond gekanteld liggen of zo? Maar... het ging natuurlijk niet over mij. Maar over jouw mooie emmies! Ze zijn weer veilig bij je binnen. Nu lekker uitbroeden tot 1 of 2 mooie kindjes! Ja, de blaas is inderdaad goed opgerekt geweest. Ik hoop dat je nog heel vaak en heel nodig moet plassen, maar dan als zwangerschapskwaaltje. Ik ga mega, megahard voor je duimen!!!
Mees ik weet niet waar het precies aan ligt. Van tevoren had de gyn het over 'pech'. Ik weet wel dat mijn baarmoeder gekanteld ligt. Wat ze doen bij het 'bestuurbare' pipetje is eerste een groter slangetje inbrengen die ze duidelijker kunnen zien en die door zijn grotere omvang minder snel dubbel knikt. Ondertussen doet de laborant de emmies in een slangetje waarin ijzerdraad verwerkt zit (vertelde de verpleegkundige vandaag) zodat dat wat beter kan buigen en die schuiven ze dan zo door het grotere slangetje de baarmoeder in. De vorige keer heeft de gyn me uitgelegd dat het slangetje steeds dubbel knikte en dan kunnen de emmies er niet meer door. De volle blaas is 'nodig' om te zorgen dat de baarmoeder de goede kant op gekanteld ligt zodat inbrengen makkelijker zou zijn. De vorige keer vonden ze dat ik niet zoveel gedronken had. Gewoon de standaard voorgeschreven halve liter, maar toen was de blaas duidelijk minder vol. Was ook goed te zien op de echo. Vandaar dat ik nu toch wat extra gedronken had omdat ik een herhaling van het gedoe met de slangetjes van de vorige keer wilde voorkomen, maar helaas dat bleek dus niet de truck. Misschien gebruiken ze in DD wel standaard andere kwaliteit slangetjes die minder snel dubbel knikken ofzo dat ze daarom niet zo moeilijk doen over volle blaas. Kan best verzekeringstechnisch wat duurder materiaal zijn ofzo. Weet ik wat voor afwegingen zo'n zh maakt...
Toen ik nu de tp in DD had, zat die arts enorm te klooien. Toen vroeg ze of ik daar vaker problemen mee had. Ik zat al heel hard nee te schudden, tot mijn man zei dat dat de vorige keer ook zo was. Ik wist dat echt niet meer. Waarschijnlijk door het nodige plassen toen alles een beetje verdrongen. Toen mijn man dat zei, begon er bij mij ook iets te dagen dat er toen inderdaad wat was en er een ander slangetje gehaald moest worden. In DD noemden ze dat een katheter of zoiets. Toen ging het inderdaad (net als toen in NL) wel heel snel. Maar goed, dat ik het nu weet, mocht er weer een tp komen, dan zeg ik het maar even gelijk bij aanvang.
@Hoop: het was een bliksembezoek bij de KNO-arts. Hij keek gelijk naar de oortjes van ons zoontje en zei gelijk. Oh, links moet een buisje in. Dus wij waren een beetje verbaasd, want we kwamen om over neusamandelen te praten. Maar ons zoontje blijkt een ingetrokken trommelvlies (?) te hebben en schijnt minder te horen aan die kant. En die kant is ook sneller ontstoken en rood (dat is nu ook, dat wisten we al van ons bezoekje aan de ha begin van de week, maar wisten niet dat dit de oorzaak ervan kon zijn). We vroegen toen naar de neusamandelen, maar die kan hij niet zo maar zien (blijkbaar). Dus hij wil onder narcose een buisje plaatsen en dan naar de neusamandelen kijken en die dan verwijderen, indien nodig. Dus we gingen wat beduusd weg, omdat we helemaal geen rekening hadden gehouden met een buisje in de oren. Niet dat dat erg is, want er zijn zoveel kinderen, maar het was even 'schakelen'. 26-7 moet ik voor een afspraak naar de anesthesist en dan kan een afspraak ingepland worden. Dat zal dan waarschijnlijk nog wel in augustus zijn. Dus dat gaat best snel. Toen ik vannacht ging plassen helder rood bloedverlies. Gezien de kriebel van onderen en wat roze verlies van gisteren, had ik er al geen hoop op dat deze eigen poging wat had opgeleverd, maar moest zeggen dat ik gisteren toch even moest slikken. Vooral omdat je weer aan het begin staat van een nieuwe poging, met snuiven, spuiten, punctie en alle spanning die dat met zich mee gaat brengen. Moet nu echt vandaag naar mijn eigen zkh in NL gaan bellen om de echo's hier te kunnen laten doen. Had vorige week al een keer geprobeerd, maar toen werd er niet opgenomen. Dat zou in ieder geval al veel stress schelen van hoe de echo's vallen met het werk en de reis heen en weer. Ik wil wel proberen om in ieder geval vast een 'voorlopige' afspraak in DD te plannen voor 29-7. Als het net zo gaat als de vorige keer zou mijn punctie op 31-7 vallen. Het lijkt me fijn om de laatste echo dan wel daar te laten plaatsvinden. Omdat onze eigen arts met vakantie is, en het dus wel drukker bij de andere arts zal zijn, wil ik maar vroeg genoeg een afspraak inplannen. Die afspraak kunnen we altijd nog verplaatsen, want ze hebben het druk zat, dus als er een gaatje van 5-10 min. valt in de agenda, zal dat geen probleem zijn. Maar een hoop te regelen dus. Gisteren ook een hele uitgebreide brief van DD gehad. Mijn verzekering vereist een medische indicatie voor de 4e poging. Dus dat moest de arts maken. Ik ging ervanuit dat hij een kort briefje zou opstellen waarin hij aangaf dat het gezien mijn amh of leeftijd aan te raden was ivf te doen. Maar hij heeft een hele uitgebreide brief opgesteld met al mijn pogingen duidelijk toegelicht tot in detail (hoeveel follikels, hoeveel bevruchtingen e.d.). Dus het was meer als ik verwacht had dat hij ervan zou maken. Nu dus maar opsturen naar de verzekering en zien wat ze ervan vinden. Ik hoop dat ze ermee akkoord gaan, want ik ga nu al van start met die 4e poging.
Mees succes met deze poging! Ik hoop dat het lukt om de echo's in NL te plannen, scheelt inderdaad weer een hoop gedoe. Misschien dat het een beetje 'raar' overkomt wat die kno arts voorstelde maar het komt op mij wel heel praktisch ingesteld over. Een buisje blijkt noodzakelijk en als het kind dan toch onder narcose is meteen maar even de amandelen als dat noodzakelijk blijkt. Kan hij gelijk niet opzien tegen weer een ingreep. Lees je van te voren wel even goed in wat te doen bij een kind waarvan de amandelen verwijderd zijn. Kan behoorlijk bloeden naderhand en zorg dat je genoeg ijsjes in huis hebt!
@Boud: het is ook zeker praktisch. Ik heb 15 jaar geleden dezelfde arts gehad en bij mij werden toen ook de keelamandelen verwijderd (en toen heeft hij ook gelijk de neusamandelen verwijderd toen ik toch onder narcose was). Dus zeker helemaal prima. Het onverwachte voor ons zat er in dat hij een buisje nodig had, wat we zelf niet verwacht hadden. Dus dan denk je voor neusamandelen te gaan en krijg je een kleine operatie voor een buisje (en waarschijnlijk ook de neusamandelen). Maar hoe minder vaak er polonaise aan zijn lijfje nodig is, hoe beter (ook voor het weke vader en moeder-hart, want we vinden het toch wel erg spannend).
@Boud: jeetje ik zat zo je verhaal te lezen en kreeg zelf bijna hoge nood! Pfff, wat erg zeg op zo'n moment. Nou, gelukkig heb je ze aan boord en ik ga heeeeeel hard duimen voor een positieve test over 2 weken!! @Mees: kan me voorstellen dat jullie even moesten schakelen bij die KNO-arts toen hij over dat buisje begon. En kan me ook voorstellen dat je er nu al tegenop kunt zien, dat je kleintje onder narcose moet. Maar hopelijk is hij daarna een stuk minder verkouden en ziek. En succes weer in de nieuwe ronde!! Wat een geduld hebben jullie toch en doorzettingsvermogen. Echt, dat wilde ik gewoon eens een keer zeggen! Ik ben echt doodop hoewel ik niet zo weinig slaap eigenlijk, maar meer van het rondsjouwen met M. en van het constant bijna alles alleen moeten doen. Het begint me echt op te breken merk ik. In het weekend ook weer rare bemoeienissen gehad op een terras waar we aan het eten waren. M. was erbij en ik had haar een flesje gegeven en wilde haar terug in de wagen leggen maar ze begon te huilen. Dus eerst mijn man met haar wat rondgelopen en daarna ik met haar op schoot gezeten zodat hij wat kon eten. Toen toch weer in de wagen gelegd maar ze bleef huilen dus ben ik een stuk gaan wandelen met haar. Toen was ze bijna in slaap, maar mijn man bestelde nog thee dus nog even blijven zitten, begon ze weer een beetje te huilen en terwijl mijn man ging afrekenen probeerde ik haar wat te sussen. Komt er een oudere vrouw op me af, die begon gelijk allerlei opmerkingen te maken, met als toppunt dat M. toch echt sokken had aan gemoeten (en het was dus 30 graden!!) en toen vroeg ze of ze haar mocht oppakken en ik zei nee, we gaan zo weg. Pakte ze haar dus toch gewoon uit de wagen!! Nou, ik wist niet meer hoe ik het had. Ik werd echt een beetje pissig. Dus heb gezegd, sorry, maar we gaan dus geef mijn kind maar hier! Tjonge, jonge, gewoon die brutaliteit!!! En het geeft me zo het gevoel dat mensen denken dat ik niet weet hoe ik met mijn kind moet omgaan! Pff, word er echt zo moe van. Ik vond het ook heel raar dat mensen zich zo stoorden aan het huilen, ze was echt niet hysterisch of zo en wij deden ons best om haar te sussen. Ik dacht dat Turken zo van kinderen hielden.... En hun eigen kinderen zijn vaak heel wat hysterischer bezig! Nou, ik ga eens gauw proberen wat te doen, want M. slaapt. Ze is sowieso wel wat huileriger de laatste tijd. Denk echt door aankomende tandjes en doordat ze meer wil dan ze kan.
Jeetje jemig zeg, de mond viel me gewoon open van verbazing toen ik je stukje las. Dan wordt er gevraagd of M uit de wagen gepakt mag worden, dan zeg je nee maar dan wordt het toch gewoon gedaan. Onvoorstelbaar, ik zou echt des duivels geweest zijn! Vervelend dat mensen zich zo tegen je aan bemoeien. Het huilerige komt inderdaad vast van die tandjes die doorkomen maar ik denk dat de constante warmte er ook niet echt aan bij zal dragen dat ze lekker kan slapen. Hopelijk gaat het snel beter als het tandje er eenmaal door is.
Ja, ik was ook echt heel pissig en had M. bijna uit haar handen gerukt! Ik kon het gewoon niet geloven dat ze haar oppakte. Begin het echt steeds meer beu te worden om hier te wonen. Inderdaad, de hitte maakt het er ook niet beter op, maar op dat moment kwam het denk ik vooral doordat ze moe was en niet kon slapen door de vele indrukken. Eigenlijk hadden we haar gewoon thuis beter een flesje kunnen geven en dan was ze waarschijnlijk meteen in de wagen in slaap gevallen en hadden we haar er niet uit hoeven halen. Maar ja, die les hebben we dan weer geleerd! Zondag kwam ook nog eens de schoonfamilie langs en pffff, ik word ook zo moe van mijn schoonmoeder. Ik begrijp gewoon niet dat ze zelf niet ziet hoe hardhandig ze doet en dat M. dat echt niet fijn vindt. M. reageert ook heel anders op haar dan op mijn zwager en schoonzusje. Tegen hen lacht ze wel en ze zit op haar gemak bij hen. Bij mijn schoonmoeder is het meteen huilen en met grote bange ogen kijken. Ze vroeg ook nog of er niet iets te huur stond hier in de straat want dan zou ze haar eigen huis wel verhuren en kwam ze lekker in de buurt wonen. OMG, ik hoop toch echt dat ze dat idee maar lekker laat varen! Maar ik denk dat het financieel ook niet echt haalbaar is voor haar, dus het zal wel loslopen. Ik vind het wel jammer ergens hoor dat ik haar doordat ze zo doet niet zou durven laten oppassen. Voorlopig nog niet in ieder geval.
@Jeetje: wat een brutaliteit. Ik zou daar ook niet tegen kunnen. Hoe reageert je man hierop? Of was hij daar niet bij? Ik vind het al heel vervelend als je kindje aan het huilen is en iedereen zich ermee gaat bemoeien. Laat staan als het echt een wildvreemde is, die dan notabene ook nog aan je kind zit. En dan je schoonmoeder. Ja, dat klinkt ook niet als een prettig en vertrouwd vooruitzicht om je kind bij achter te laten. Ik weet dat oma's wel vaker over-enthousiast zijn als het om een kleinkind gaat, en als je merkt dat je kind wel heel blij wordt van een opa of oma is het een ander verhaal. Maar als je meisje dan ook zelfs wat angstig is als ze haar ziet of op schoot zit, is dat niet prettig. Dus ik vrees dat je haar voorlopig nog zelf zult moeten verzorgen, ook al is het lastig met de combi van werk. Ik hoop dat er snel een betere plek komt waar jij echt helemaal kunt ontspannen en met veel plezier kunt wonen. Dikke knuffel. Hier toch maar even naar DD gebeld. Had vannacht helder rood bloedverlies. Zij houden helder rood bloedverlies aan als richtlijn en dan voor 23.00 uur 's avonds. Maar dit was dus erna, dus zou vandaag als dag 1 gelden. Maar nu is de menstruatie nog niet doorgezet en nu is het weer wat bruinverlies. Het draait wel aan alle kanten, dus het is in aantocht. Maar ik twijfelde nu toch om al met de medicatie te beginnen. Ik had vanmorgen dus nog maar niets genomen om even aan te zien (en de hoop dat het dan in de ochtend op gang zou komen). Dat gebeurde dus niet. Dus toch maar even gebeld voor overleg en de assistente zei nadat ze even kort overlegd had, dat ik vandaag toch als dag 1 moest tellen en alsnog met de spray moest beginnen. Ik moet dan vandaag toch nog proberen 3 keer te sprayen, dus nu even wat korter op elkaar. Zal vanavond dus wel zo stoned als een garnaal zijn (en baal dat ik daar vanochtend toch niet mee begonnen was). Maar ja, dat is altijd het lastige van dag 1 bepalen en zal op zich ook wel loslopen. Vanmorgen ook naar mijn NL zkh gebeld en volgende week dinsdag kan ik daar mijn eerste fm doen. Dus dat scheelt weer 300 km en ruim 4 uur tijd. De week erna als we richting punctie gaan, wil ik wel naar DD om de laatste fm door hun zelf te laten bepalen. We moeten dan ook bloedprikken want voorafgaand aan iedere punctie moeten de man en vrouw getest worden op de hepatitis a, b en c en hiv. Omdat ons zkh in NL moeilijk doet over bloedprikken in opdracht van DD, laten we dat daar maar doen, dan weten we zeker dat het zonder gezeur gaat en heeft de arts daar met eigen ogen nog een keer mijn follikels kunnen opmeten.
Jeetje kun je niet aan je schoonzusje of zwager vragen (en je man natuurlijk) of zij je schoonmoeder aan het verstand kunnen peuteren dat er bij M toch duidelijk een zekere spanning is wanneer ze bij oma op schoot zit? Dat breekt toch keer op keer weer je hart wanneer je dat ziet en haar botweg weigeren haar op te pakken geeft ook weer een bende gedoe in de familie lijkt mij. Oma ik kennelijk wel helemaal verzot op haar kleindochter want anders zou ze niet fantaseren over een woning dichter bij jullie. Met dat idee als insteek, dat je weet dat ze stapelgek is op M moet er toch een ingang bij haar zijn om duidelijk te maken dat ze wat rustiger aan moet doen? Succes met deze situatie, niet makkelijk. Mees dus toch officieel weer naar de volgende ronde. Lastig altijd om te besluiten wat dag 1 is inderdaad. Wanneer er niets aan de hand is, is dat altijd heel duidelijk maar zodra er een behandelplan aan vast zit wordt het op de een of andere manier gelijk weer hogere wiskunde om uit te dokteren of het nu wel of niet dag 1 is. Het is haast absurd. Moeder natuur heeft een hoge graad behaald in treiter vaardigheid helaas.
Hoi meiden, Boud, jij heel veel s6 met broeden meid! Het heeft weer de nodige irritaties opgeleverd dus laat het resultaat maar mooi zijn!! Duimen draaien hoor. Mees, jij weer heel veel s6 met poging nr 4. Ik hoop ook voor jou op een mooie uitkomst! Dus gaan we ook voor jou weer duimen! Jeetje, ppf nou ik weet niet hoe ik gereageerd zou hebben zeg!! Ik geloof dat ik zou gaan meppen als iemand mijn baby zomaar pakt! En wat een gedoe idd met je schoonma zeg, Lotje moet altijd erg huilen als ik haar aan mijn schoonma geef, echt snikken enz, echt heel zielig. Ze houdt er gewoon niet van maar als mijn vriendin haar beetpakt ligt ze helemaal in een deuk, weet ook niet hoe dat komt. Maar als je schoonma zo hardhandig met haar doet misschien proberen voorzichtig te zeggen? Of iemand anders laten doen idd. Veel s6 ermee meid! En tja dat mensen zich storen aan een huilende baby begrijp ik ook nooit hoor, hebben hun kinderen nooit gehuild dan?? En dat meer willen dan kunnen, heel herkenbaar hahaha. Hier alles lekker rustig eigenlijk. Dikke knufff allemaal en tot laterrrrrr
Meiden, even ego. Had vandaag ook weer iets. Ik had gisteren dus naar DD gebeld en ik mocht gisteren dus als dag 1 tellen. Maar de menstruatie zette maar niet echt door. Gisterenavond heel even fel rood bloedverlies bij het afvegen, maar weer stopte het. Vanmorgen in tweestrijd om die neusspray te gebruiken. Was van plan om in ieder geval naar DD te bellen om te overleggen, want als er überhaupt geen menstruatie is geweest, leek het mij niet goed om al morgen met stimuleren te gaan beginnen. Ik dacht, stel dat ik bel, dan zullen ze wel vragen of ik een zw.test gedaan heb, dus ik dacht, laat ik dat gelijk maar doen, om dat uit te sluiten. Dus ik getest, ondertussen zitten eten, maar ik zag niets. Ik denk dat het zo'n minuut of 12-13 later was, dat ik de test oppakte om hem weg te gooien. Toen zag ik ineens een heel licht roze streepje. Heb al vaak getest, maar dan bleef hij altijd spierwit. Dus ik was even helemaal van de wap. Maar ging ervan uit dat het vals positief moest zijn omdat ik wel vaker rare verhalen lees van de kv-testen. Dus de hele dag een beetje tussen hoop en vrees, maar het bleef natuurlijk toch in mijn kop spoken. Dus vanavond om half 6 nog maar een keer getest. En weer een vaag roze streepje, die zelfs ietsje pietsje donkerder leek dan die van vanmorgen. Ik weet echt niet wat ik ervan denken moet (voor de liefhebbers ze staan in mijn album), want had vandaag 2 keer zo'n oranje vliesje/flubbertje in mijn urine en minimaal bruinverlies. Maar ben dus even flabbergasted. Aan de andere kant ook redelijk nuchter en voorzichtig, omdat die flubbetjes en bruinverlies voor mij niet goed voelen in combi met een evt. positieve test. Ik had vanmorgen al naar DD gebeld en die zeiden al dat ik maar even met alles moest stoppen in afwachting van wat ging gebeuren. Maar dat wilde ik even kwijt. Ben een beetje in shock. Maar houd jullie op de hoogte.
Ik zat gisteren al te denken dat je misschien wel zwanger was!! En ik zie dus ook echt wel een tweede streepje!!! Wat super spannend zeg, zeker omdat je wel wat bloedverlies hebt. Ik hoop echt zooooo dat het goed gaat! Ga je morgen nog een test doen? Misschien een clearblue? Jemig zeg, dat zou echt geweldig zijn!!
@Jeetje: ja, ik zit in een rollercoaster. Aan de ene kant overvallen door een vaag tweede streepje, maar ook wat bruinverlies. Heb ook hoofdpijn, wat bij een ongi past. Dus ik word gek. Aan de ene kant dus tekenen van een menstruatie, aan de andere kant twee streepjes die er ook niet zo maar komen. Misschien dat ik morgen zo'n digitale ga doen (ik had ooit toen een drogist bij ons ermee ophield in de uitverkoop van die zwanger/niet zwanger testen gekocht), tenzij ik natuurlijk alsnog ongesteld word.
En die kruidvat testen schijnen tegenwoordig pas na een tijdje duidelijker te worden, dus na 10-15 minuten dat het dan pas echt goed is opgedroogd of zo. Dat lees ik hier telkens op zp. Oooh ik vind het wel spannend hoor!
Zijn die zonder indicator? Die schijnen namelijk wel minder gevoelig te zijn. Pfff, ik zou ook niet weten wat ik zou moeten denken. Ik duim echt heel hard dat je zwanger bent hoor en het bloedverlies verder wegblijft.