@Lyanna: dit is niet van een poging. Dit was een 'eigen' poging. Ik blijf de streepjes nog erg licht vinden (denk dat mijn NOD gisteren was), dus sta nog niet te juichen.
@Mees: ik vind je testen ook steeds duidelijker worden! Hoe vind je man het? Is hij ook erg voorzichtig? Of springt hij al een gat in het dak? @Mams: fijn dat je dochtertje weer thuis komt! Heb je de twee weken een beetje door kunnen komen?
*bloos*, nu je het zegt is het ook zo dat het eigen poging was, maar door je onderschrift begon ik te twijfelen. Maare, dan heb ik zeker wel goede hoop hoor meis.............die streepjes lopen niet voor niks op.
@Mees ik zie op alle testen nu een streepje hoor. Lukte me gisteren nog niet door de hoofdpijn. Maar nu ik alles weer scherp zie is er op allemaal een streep te zien en ze worden ook steeds duidelijker vind ik. Ziet er veelbelovend uit. Het is toch op je naar te lachen. Heb je net een brief binnen van het zh voor je verzekering dat je op medische gronden echt aangewezen bent op IFV, lukt het in een eigen poging! Ik zou nog even wachten met het doorsturen van die brief geloof ik... @Mams wat fijn dat je meisje al weer naar huis komt. Wat zul jij komende weken heerlijk gaan genieten. Fijne vakantie alvast! @Jeetje wat Mees schreef over dat ultimatum dacht ik eigenlijk ook. Maar vond het niet echt mijn plaats omdat te zeggen. Ben zelf geen ster in relaties en om dan een ander zo'n advies te geven vond ik wat 'tricky' maar het was mijn eerste gedachte. Zet hem maar voor het blok, je hebt nu toch verdorie lang genoeg geprobeerd om het met een gesprek op te lossen. Als de boodschap dan nog niet aankomt... Laat hij ook eens wat energie in zijn relatie met jou en zijn dochter stoppen zeg. Maar goed, ik weet ook, de beste stuurlui staan aan wal. Ik zit niet in jou situatie en heb makkelijk praten. Ik wens je veel wijsheid en geduld toe om toch tot een voor jou en M. goede oplossing te komen. Wat ik ook al eens gedacht heb; is het niet ook een stukje cultuur? Is hij niet stiekem toch wat teleurgesteld dat M. geen jongetje is?? Zou hij aan een zoon meer aandacht besteed hebben? Ik roep ook maar wat hoor, ik ken hem niet. Wel geweldig voor je dat je zusje binnenkort weer komt. @Lyanna hoe gaat het met jou? Is het spannend voor je? Ik zie in je onderschrift dat je op cd 29 zit. Wanneer is je NOD en heb je een beetje hoop deze eerste nieuwe ronde of verwacht je er nog niet te veel van? Hier is de migraine gelukkig weer afgezakt tot hoofdpijn met meer normale proporties. Ik heb het gelukkig zelden maar WAT EEN HEL! Zo dat moest ik even kwijt. Ik voel dat ie nog wel op de loer ligt om me weer te bespringen zeg maar, maar als ik het rustig aan doe ben ik weer een hele piet. Heb vanmorgen zelfs al weer boodschappen kunnen doen dus met een beetje mazzel is het morgen helemaal over en hoop ik de afgelopen 2 dagen gauw te kunnen vergeten. Brr, zoiets wens ik niet weer mee te maken.
@Mees: ik had 's middags ook duidelijkere testen dan 's morgens, dus dat kan best! Ik vind de streepjes toch best duidelijk hoor! Weet je precies wanneer je eisprong was? Ik ben benieuwd naar een digitale. @Boud: oh gelukkig dat je je weer wat beter voelt. Lijkt me ook een hel hoor als je migraine hebt. Ik heb het gelukkig nooit gehad, maar wel soms heel zware hoofdpijn dat je gewoon niet meer weer hoe je moet liggen. Nou, hopelijk blijft het weg! Rustig aan maar hoor! En ik lees wel eens dat het bij sommigen een zwangerschapskwaaltje is, dus wie weet. Maar hoop niet als je zwanger bent dat je het dan nog veel vaker krijgt. Tja, mijn man... Ik heb al wel eens gezegd dat als het zo doorgaat ik serieus overweeg om naar NL te gaan met M. Zelfs daar komt dan niet echt een reactie op Hij denkt denk ik toch dat ik dat nooit zou doen. Maar ik moet zeggen dat ik toch echt wel steeds dichter bij dat punt begin te komen. Ik zie vooral veel praktische bezwaren om het niet te doen. Ik heb bijvoorbeeld te weinig inkomen op het moment en ik zou graag onze kat mee willen nemen dan, want die is erg gehecht aan mij. Ook de vogeltjes zou ik niet zomaar achter willen laten. En natuurlijk kunnen we wel even bij familie wonen, maar hoe lang gaat dat goed? Nou ja, dat soort dingen gaan er door mijn hoofd. En natuurlijk wil ik mijn huwelijk liever niet zomaar opgeven, maar als er van zijn kan zo weinig moeite wordt gedaan... Het zou gewoon al schelen als hij wat meer met me zou praten. Ik denk eigenlijk niet dat het voor hem uitmaakt dat we een meisje hebben. Ik denk dat het met een jongetje hetzelfde zou zijn gegaan. Hij is te veel met zichzelf bezig en met zijn werk. Heel soms denk ik ook wel eens dat hij kenmerken heeft van autisme. Hij kan zich namelijk zo moeilijk uiten wat zijn gevoel betreft, maar hij is bijvoorbeeld wel geobsedeerd bijna door feitjes en statistieken. Hij heeft ook niet echt vrienden en weinig contact met zijn familie. Hij vertelt hen ook nooit iets over zijn gevoelens of wat hem bezighoudt. Nou ja, het is en blijft lastig, zeker nu we een kindje hebben. Maar ik wil echt niet dat het blijft zoals het nu is. Ik ga er zelf aan onderdoor. Ik ben echt totaal niet degene die ik zou willen zijn. Ik voel me erg minderwaardig, onzeker, gefrustreerd, moe, emotioneel enz. Zo'n moeder wil ik ook niet zijn voor M. Morgen weer weekend en eens zien hoe het gaat. Meestal niet zo goed namelijk. Het gaat eigenlijk beter als mijn man er niet is en dat zegt toch behoorlijk veel! Zelfs dat zei ik gisteren tegen hem en daar krijg ik dan ook geen reactie op. Hij is ook altijd 'te moe' om te praten. En misschien begin ik er ook wel altijd op een verkeerd moment over, maar als je elkaar zo weinig ziet, wanneer is dan het goede moment?
@Jeetje: Klinkt allemaal niet goed meis....wacht ook niet telang met het maken van een keus,ik bedoel eigenlijk: wacht niet telang totdat je zelf echt helemaal OP bent. Dan word het nog veel moeilijker om weer de oude te worden. Veel sterkte met alles! @Boud: fijn dat de migraine weer over is en dat het nu houdbaar is. Doe lekker rustig aan vandaag!
Jeetje, meis wat moeilijk allemaal. Ik hoop dat je snel tot een beslissing kan komen, want net wat Hoop zegt dan krijg je het nog moeilijker om er weer bovenop te komen en de energie weer terug te krijgen. Sterkte en dikke knuff! x Boudicca, dit is nog wel eerst ronde na verwijderen Mirena. Maar ik heb wel het idee dat lichaam niet is zoals vorige keer na verwijderen. Toen had ik gelijk na 26 dagen weer ongi, nu heb ik pas op CD26/27 eisprong gehad, ook doet mijn temp deze ronde heel raar. Op CD24/25 positieve ovulatietest, dus bijna 20 moeten gebruiken waar normaal tussen dag 8-13 positief zou zijn geweest. Weet dus niet wat ik er nu van moet verwachten dit keer. We hebben afgelopen dagen wel geprobeerd om het ei te benutten, maar is echt afwachten. Ik verwacht er in ieder geval niet veel van. Normaal had ik gemiddeld 21-26 dagen cyclus en nu kom ik zo'n beetje op 41 dagen uit. En nu 3e dag de utrogestan, dus rond 31 juli zou mijn NOD zijn.
Boudicca, gelukkig dat je ergste migraine over is en nu dat laatste hoofdpijn nog even de deur uitschoppen. Er is niks minder.
Hebben jullie misschien geen tips hoe ik dat praten met hem beter kan aanpakken? Ik zou zo graag eens echt goed met hem willen praten, maar weet niet hoe. Hij klapt namelijk altijd meteen dicht zodra ik over iets 'moeilijks' begin. Dan komt er dus echt geen woord uit hem. En dat maakt mij dan op een gegeven moment weer kwaad en zo eindigen die 'gesprekken' er dan altijd mee dat ik kwaad ben omdat hij niets zegt en hij zich aangevallen voelt. Pfff
@Lyanna: wat vervelend dat je cyclus zo raar doet! Hopelijk is dat na deze ronde voorbij, of is het gewoon meteen raak
Ik denk dat er meer van hem zijn kant moet komen...en zolang hij dat zelf niet inziet,verandert hij niet. Op welke manier jij ook met hem zult praten,er zal dan geen verandering komen. Misschien moet je toch maar zeggen dat je steeds een stapje dichter bij je vertrek naar Nederland komt....zeg maar dat je geen toekomst zo meer ziet en dat je totaal jezelf kwijt ben. Dat je huwelijk niet is hoe jij je dat graag voorgesteld had. Dat het geen verschil maakt of dat je alleen met de kleine verder gaat...omdat hij er toch al nooit is.
@Hoop: ja dat is ook zo dat hij dat zelf moet inzien en het initiatief eigenlijk van hem moet komen, maar ik zie dat niet zo gebeuren. Hoe kan hij dat nou eens gaan inzien? Wat je schrijft heb ik al een aantal keer tegen hem gezegd, precies zoals jij het verwoordt, maar dat lijkt totaal niet aan te komen bij hem! Ik heb ook al eens gezegd dat ik denk dat we te verschillend zijn en dat ik iets van hem wil dat hij niet kan geven. Maar ja, ik kan zeggen wat ik wil tegen hem, het is net of je tegen een muur praat
@Jeetje: lastig als alle moeilijke gesprekken gelijk teniet gedaan worden doordat hij dichtklapt. Het is al lastig genoeg zoiets moeilijks aan te kaarten en als je dat dan doet en je krijgt zo'n reactie, dan schiet het ook niet op. Misschien moet je maar gewoon weer naar NL gaan en hem zeggen dat hij maar na moet denken hoe hij het anders wil gaan doen, want als het zo door blijft gaan, dat je dan niet meer terugkomt. Misschien zet hem dat wat meer aan het denken. Of schrijf het op hoe jij je voelt en hoe jij er nu instaat en wat de consequenties zijn als dit nit verandert. En vraag hem anders ook maar om zijn kant op te schrijven (als praten zo moeizaam gaat). Je doet er goed aan nu voor jezelf en voor je dochter te kiezen. Net wat Hoop zegt, niet pas actie ondernemen als je jezelf al bij elkaar kunt rapen (daar heeft je dochtertje ook niets aan als je eenmaal alleen verder gaat). En het meest gunstige is, dat als je het doet, je het in ieder geval moet doen nu je dochtertje nog klein is en er relatief nog weinig van meekrijgt. Niet om je nu iets op te dringen. Maar je hebt echt al jaren lang zo vaak signalen aan hem afgegeven en er lijkt niets te veranderen, zelfs niet nu hij een kindje heeft.
Jemig MEEESSSSS!! Wat zie ik nou??? Wat mooi zeg!! Snap je terughoudendheid hoor meid, maar ik zie mezelf nog zo een jaar geleden!! Ik hoop het zo voor jullie, ze worden toch echt wel duidelijker hoor!! Duimen draaien!! Boud, hoe voel jij je? Alweer wat beter met al die medicijnenzooi?? Ook voor jou blijven we natuurlijk duimen! Jeetje, meis ik kan niet erg veel toevoegen aan wat de andere meiden al hebben gezegd. Ik kan er niet goed tegen hoor als ik lees hoe jou man jou behandeld, maar het is en blijft jou keuze. Ik zou me iig niet zo aan het lijntje laten houden en je meisje is nu nog klein en loopt er dus ook niet veel schade van op. Ik wens je echt alle sterkte om een beslissing te nemen, dat zul je hard nodig hebben. Dikke knuffellllllll........ Hier alles lekker, Lotje heeft gelukkig weinig last van de warmte, ze slaapt er heerlijk doorheen eigenlijk, wel wat hangerig door de tandjes maar nog heel even en dan zijn ze door het tandvlees, ik kan ze al goed voelen en zien ook. En verder niets te zeuren eigenlijk........Meiden een dikke knuffel en tja natuurlijk tot morgen want ik moet het nieuws van onze Mees wel in de gaten houden!!
Jeetje, ik zou zo 1 2 3 even niet weten hoe dit aan te pakken. Zal er even me gedachten over laten gaan en als me iets te binnen schiet laat ik het je weten. Hebben jullie die foto eergisteren gezien op FB, zijn jullie nieuwsgierig hoe het zit? Hoop, ik ga je even appen en dan ben ik benieuwd of je ook verschillen ziet tussen beide foto's. Kan je wel vast vertellen dat links Jivano met bijna 2 maand oud is.
@Jeetje dat je noemde dat je soms denkt dat je man wat autistisch is heeft me wel aan het denken gezet. Soieso moeilijk om met iemand die (mogelijk) autistisch is een relatie te hebben. Wat je nog zou kunnen proberen om tot een meer tweezijdig gesprek te komen is aankondigen dat je een gesprek met hem wilt en waarover je het hebben wilt. Dan kan dit bij hem even 'aarden' en wanneer hij kans heeft om zich voor te bereiden op wat er komen gaat kan het zomaar zijn dat hij niet dichtklapt. Ik zeg niet dat het werkt maar als hij werkelijk een autistische stoornis heeft kan voorbereiding wel helpen. Dus niet onder het eten alles eruit gooien maar vertellen dat je morgenavond een gesprek wilt over jullie relatie en zijn manier van omgang met M. Verder laten rusten en dan ook pas op het aangekondigde tijdstip weer benoemen dat je aangekondigd hebt dat je in gesprek wilde en dat het nu die tijd is. Een gemiddelde autist zal baad hebben bij zo'n aanpak. Gooi anders over dit vermoeden eens een balletje op bij je schoonzusje of zwager. Hoe kijken zij tegen hem aan of zijn zij net zo en hoe is je schoonmoeder en was je schoonvader? Autisme is in veel gevallen erfelijk dus kans dat er nog iemand in zijn familie is die soortgelijk op dingen reageert. @Sil wat fijn dat L. geen problemen met de warmte schijnt te hebben. @Just nog geslaagd voor sandaaltjes? @Hoop hoe is het met jou? Je reageert wel op ons maar zegt niets over jezelf! Hier toch vandaag weer aan de paracetamol. Pff, onderhand wel aardig zat van. Het is gelukkig niet zo erg als woensdag en donderdag maar zo langzamerhand vind ik dat ik ook wel weer even hoofpijn vrij door het leven mag.
Hierbij het verlossende antwoord! 6 wkn geleden heb ik via FB contact gekregen met mijn jongere halfzusje die toen net was bevallen. Dit is haar zoontje en toch wel heel speciaal om te zien dat na zo'n lange tijd onze kindjes als 2 druppels water op elkaar lijken. En dat tussen haar en mij toch wel 18 jaar leeftijdsverschil tussen zit.