Joepiedepoepie, ik heb mijn emmie aan boord! Volgens de arts was het een mooie vijfcellige embryo die er erg goed uitzag. Nu maar weer twee weken duimen draaien dat deze dan eindelijk blijft plakken! Ging natuurlijk wel weer met de nodige vertraging want ook dit keer ging het buisje steeds dubbel en kon dit embryootje niet goed in de baarmoeder geplant worden. Verpleegster dus op zoek naar een ander buisje. Volgens haar was dit door een collega op een verkeerde plek opgeborgen. Ze moest het ding dus elders vandaan halen. Ik toen dus maar zelf weer de echostaaf gericht. Volgens de gyn deed ik dat nog helemaal niet zo gek. (Wie weet, wanneer het ooit zover komt dat de situatie zich voor doet dat ik me om moet laten scholen, dan kan ik altijd nog een poging tot echoscopiste wagen.) Nou ja,sfeer was gezellig en ontspannen en nadat het goede buisje was gehaald gleed emmie "Laatste Hoop" netjes op zijn of haar goede plekje. Nu maar broeden....
Boud dit moet t gewoon zijn meis.. ik duim me rot voor je!!!!!!!!! En Samson... ik ben t idd van de lipjes van blikjes, hihi.,... spaar je ook al mee? Knuf meiden.... Ik heb vandaag heerlijk geshopt met me meisje...en nou is ze wel winter klaar hoor... Onwijs gave winterjas, knal roze hihi... En ja we gaan al weer naar de 128 pfff.. lange griet is t. Vriendlief, eet vandaag niet mee, dus tis echt ff een meidendagje, ook wel weer lekker hoor. In het huis gaat het heeeeeeeeeeerlijk, echt waar, super gesetteld, meis gaat super, met de liefde gaat super... ehm.... buiten 1 lastig geval (wat waarschijnlijk nog wel minimaal 13 jaar gaat duren) ben ik gelukkig..., lang geleden dat ik dt kon zeggen, maar ja.. ik ben het! En ja ik heb terug valletjes.. maar das al veel minder, en korter..dus.... er gaan vast gauw weer wat leuke verhalen komen! Fijne avond, ik ga nog ff met me meis genieten voor ze te bed gaat! (oja... heb mezelf ook van een nieuwe outfit voor zien, laarzen, rok broek blouse trui legging....) En ja dat paars rode met zwart.. ik ben er wijs mee!!!)
Boud de komende twee weken staan alle tenen en vingers in de duimstand! Ik hoop het zo voor je!!! Mams fijn dat je je zo goed voelt! Jeetjeb volgens mij heb ik jou nu op fb. Ik heb alleen geen flauw idee hoe dat komt? Ik had jou toch niet uitgenodigd ofwel??? snap er geen sikkepitje van?
@mamsvanm;Ja! Ik zag je oproepje en de foto's. Echt mooi gemaakt!Ook al drink ik niet vaak uit een blikje...ik ben wel gaan sparen...hihi ik heb er al 5! Wat heerlijk moeder-dochter dag! Fijn dat je zo gelukkig bent! Geniet ervan! @Boud dit gaat t worden. Ik duim...en duim..en duim... en duim X1000000 voor je!!!! Fijne avond allemaal!
@Pink: oooh ben jij dat! Ik wilde net gaan vragen hier wie me had uitgenodigd Ik zag dat we gezamenlijke vrienden hadden en dacht dan zal het wel iemand van ZP zijn. Ik wil best vriendjes zijn daar ook hoor, dus als jij dat ook wilt... @Boud: Oh wat fijn dat de emmie aan boord is!! Dit moet gewoon goed gaan nu! Nee, ik heb het nog niet af. Pff echt een stress. M. voelde zich een stuk beter vandaag (gelukkig!) en wilde vanmiddag maar niet gaan slapen en ik vind het heel lastig werken als ze wakker is. Toen is ze pas na 6 uur naar bed gegaan nadat we eerst naar de winkel waren geweest en ze groentehapje op had en toen ben ik zelf snel gaan eten en werd ze om 7 uur alweer wakker. Lekker in badje gedaan en nog even boekje gelezen en haar de fles gegeven en nu slaapt ze en moet ik dus nog even door gaan bikkelen, want het moet dus echt af voor morgenvroeg. Ik had me vergist in de deadline want ik was ervan overtuigd dat de deadline op dezelfde dag was als dat we de afspraak hebben voor mijn verblijfsveergunning en dat is dus morgen. Stom natuurlijk dat ik het niet meer heb gecheckt. Voortaan check ik het wel tien keer denk ik, want dit wil ik niet nog eens meemaken. Morgen dus op pad om een nieuw boekje te krijgen want ik ben in NL mijn verblijfsvergunning kwijt geraakt. Mijn schoonmoeder en schoonzus komen dus van 12 tot ongeveer 19 of 20 uur oppassen (het is echt super ver waar we heen moeten) Ik ben heel erg benieuwd hoe het zal gaan. Ben zo panisch dat vooral mijn schoonmoeder van alles wil doen/geven wat ik niet wil. Maar ja, ik zal het moeten vertrouwen en loslaten. Ben vooral zo bang dat ze M. een kussen wil geven in bed, want die heeft ze me een gegeven voor M. toen ze net geboren was, samen met een dekbed Ik heb die opgeborgen in de kast en ze zal toch niet zover gaan hoop ik om die te zoeken. Daarnaast ga ik natuurlijk wel wat instructies geven En dan moet ik binnenkort nog een keer die hele reis maken om de verblijfsvergunning op te halen, want morgen is alleen de aanvraag en de betaling. Ik heb in principe gewoon een verblijfsvergunning maar dus alleen het boekje niet. Toen ik terugkwam uit NL heb ik gewoon het nr doorgegeven van mijn vergunning en konden ze me zo opzoeken en mocht ik gewoon doorlopen. Op zich zou ik zo ook weer het land uitkomen. Dus aan de ene kant twijfel ik nog steeds of ik wel een nieuw boekje moet halen, maar ja, het is natuurlijk op zich wel iets handiger met reizen straks eind november. Nou, pffoe heel verhaal. Ik moet echt gaan beginnen. Fijne avond nog allemaal!
@Boud: wat geweldig meid,dat je je emmie weer aan boord hebt! Ik duim heel hard voor je! Dit moet em worden! @Mees: heb je al nieuws van je man zijn werk? Hopelijk goed nieuws? @Jeetje: ik kan je goed begrijpen, ik vond het ook altijd moeilijk de kinderen achter te laten bij anderen. Het moet soms wel...maar wat had ik er altijd een hekel aan! @Mams: leuke foto! Fijn te horen dat het zo goed met je gaat! Fijn zo een dagje met je dochtertje. @Pink: hoe gaat het met jou? Gaat alles goed met de zwangerschap en hoe gaat het met de pijn? @Samson: Gaat het met jou ook weer wat beter? @Just: en al concrete plannen om te verbouwen? De konijntjes staan te koop. Er hebben twee mensen gereageerd. Een vrouw wilde er twee hebben,maar wilde eerst komen kijken hoe groot ze worden en wat voor hok zulke konijnen nodig hebben. Helaas heeft ze niet meer terug gereageerd. Vandaag kreeg ik een mail van iemand die vroeg of ik bruin bonte konijntjes had. Die heb ik niet.....ze heeft niet terug gereageerd. Straks zit ik met 8 grote franse hangoren...ik mag dan wel een schuur bijbouwen Het lijkt of ik ongesteld moet worden. Ik weet echt niet waar ik zou zitten in mijn cyclus,maar heb zeurende hoofdpijn. Ben benieuwd.
@Boud: wat goed dat de emmy veilig bij je on board zit. En wederom met wat hindernissen, maar je kon het ook niet maken dat bij jou alles in een keer vlekkeloos zou gaan. Natuurlijk gaat hier alles wat los en vast zit in draaistand voor je tot de testdatum van 9 oktober. Dit moet hem gewoon gaan worden! Veel succes met broeden en die vreselijke 2 wachtweken weer! @Jeetje: veel sterkte vandaag. Logisch dat je het moeilijk vindt. Ik had dat zelfs en dan was mijn zoontje bij mijn ouders die ik blindelings vertrouw. Ik denk dat dat nooit echt went je kind bij een ander achter te moeten laten. Maar heb er alle vertrouwen in dat je straks een blije baby aantreft als je weer terugkomt. @Hoop: ik had er toen ook 9 en had ze ook op marktplaats. Met de weinige reacties die kwamen kon ik ook niets. Ik zat nog bij zo'n vereniging waarvan een fokker er in ieder geval 3 wilde hebben, maar toen had ik er nog 6 over. Uiteindelijk kwam er een jongetje die op een boerderij woonde en van zijn vader konijnen mocht gaan houden (en een hele grote ren en hokken had) en die wilde ze alle 6 wel hebben. Toen was ik er toch nog goed mee weggekomen, maar dat heeft me er wel van weerhouden om nog een keer een nestje te laten komen (hoe leuk ik het ook vindt). @Samson: wat goed dat de reis geboekt is. Wel spannend, hoor, maar neem aan dat het een onvergetelijke ervaring voor jullie gaat worden. Wel vervelend dat je schoonvader net is opgenomen. Maar beter nu dan vlak voor vertrek. Dan is hij hopelijk weer lekker thuis als jullie vertrekken. De bijeenkomst van mijn man is eigenlijk erg meegevallen. Er gaat veel veranderen binnen het bedrijf, maar vooral voor mensen uit een andere regio. Maar het belangrijkste is dat ze veel dingen nu in eigen beheer gaan doen, vanwege kosten beheersing. Dus dat zijn wel dingen die gaan veranderen, maar die mijn man niet zo erg raken en niet echt heel negatief zijn. Ze gaan bijv. een eigen werkplaats aanschaffen voor het onderhoud van de wagens ipv onderhoudscontracten. Dus dat is anders dat je dan naar een ander adres voor reparaties zou moeten, maar dat is dan ook het enige. Er waren wel veranderingen gaande waardoor er mogelijk 4 vrachtwagens minder zouden gaan rijden (en dat houdt in zo'n 12 man personeel minder). Maar volgend jaar vervalt ook weer het melkquotum (mijn man is melkrijder) waardoor de verwachting is dat boeren weer meer gaan melken als dat quotum eraf is. Dus dat er weer een toename van 20% te verwachten is. Dus al met al niet zo spannend als de baas van mijn man en de mail liet blijken.
Mijn bevallingsverhaal Op donderdag 29 augustus om 13.45 uur werd ik verwacht bij de klinisch verloskundige in het ziekenhuis, aansluitend moest ik nog naar de diabetes verpleegkundige. Het was erg druk op de poli gynaecologie en de assistentes belden nar de diabetes verpleegkundige om te overleggen of ik daar al eerst terecht kon, dat scheelde ons wachttijd, want we hadden Vince ook mee en tja die vermaakt zich wel even maar meer als een uur wachten gaat hij niet leuk vinden. Bij de D verpleegkundige kon ik direct doorlopen en ze vroeg hoe het ging en de bloeddruk werd zoals gewoonlijk gemeten. Ze schrok want die bleek veel te hoog 180/105. Ze gaf me een krabbel mee in mijn insuline boekje en de opdracht deze aan de assistentes bij de gynaecologen af te geven. Kort daarna werd ik door de verloskundige binnen geroepen en ik dacht dat ik een groeiecho zou krijgen (dat was immers de afspraak). Helaas was dat niet zo., er werd gevraagd hoe ik me voelde en er werden dingen in gang gezet omdat men eerst zaken uit wilde sluiten ivm de hoge bloeddruk, dus met een labformulier voor urine en bloed stond ik weer buiten en aansluitend moest ik naar de kraamafdeling voor een CTG. Beetje overdonderd liep ik richting het lab en intussen mijn ouders gebeld want ja Vince was mee en dat was misschien niet zo handig bij het CTG. Ik heb bloed laten prikken en ben met Richard en Vince eerst buiten gaan wachten op opa en oma.. Daarna zijn Richard en ik naar de afdeling gegaan. Al vrij snel lag ik aan het CTG en Uk was nog druk in de buik. Na ca 30 minuten kwamen de arts en een verpleegkundige melden dat ik werd opgenomen voor observatie, en bedrust. Er zouden nog extra controles worden gedaan en vanaf vrijdag morgen moest ik ook 24 uurs urine gaan sparen, de uitslag daarvan zou zaterdags bekend zijn en dan werd besloten of ik langer moest blijven. Mijn ouders dus gebeld en gezegd dat ze even wat langer voor Vince moesten zorgen en Richard heeft voor zichzelf vervoer geregeld en heeft kleding etc geregeld. Savonds de hele avond liggen facebooken en met de overbuurvrouw liggen kletsen, ze zou de volgende dag worden in geleid en had al een tabletje gehad..Dus maakten grapjes ik mocht niet van bed en ik zei haar dat ze juist veel moest bewegen. De verpleging had een drukke avond gehad (3 bevallingen waarvan 1 nog ter ok moest) en we hadden de hele avond geen verpleging gezien (die hadden we ook niet nodig we konden ons wel redden). Om 22.45 kwamen ze melden dat ze bij ons de controles nog even wilden doen en een CTG en dan konden we ook slapen. Ik pakte mijn nachtkleding al te voorschijn en dacht lekker zo slapen. Toen mijn bloeddruk werd gemeten bleek deze nog veel hoger en werd ik direct aan het CTG gelegd, Intussen werd er een infuus geprikt voor medicatie. Na korte tijd werd ik naar de verloskamer gereden dan kon de buurvrouw gaan slapen. Ze waren immers met mij nog even bezig en wilden mijn bloeddruk naar beneden hebben en dat ging wel duren en gaf nog al wat onrust. Mijn onderdruk was toen gestegen tot boven de 120. Er werd bloedgeprikt en telkens werd op op het ctg gelet. Gyn maakte echo voor de groei te bepalen en de flow(intussen was het al na 000 uur) De groei echo en de flow bleek beide niet goed uk werd geschat op 28 weken (dus na de vorige controle niet meer gegroeid) en de flow was een no-flow. Ik voelde de bui al hangen, maar voelde me niet ziek dus dacht dat het mee zou vallen. Er werd overlegd met Groningen, intussen heb ik Richard maar wakker geappt en gezegd hoe de vlag erbij hing en dat hij vervoer moest zien te regelen voor ws Groningen. Om 2 uur was mijn bloeddruk stabiel genoeg en mocht ik naar Groningen met de ambu, met spoed. Beladen met apparatuur en vele stofjes in het infuus vertrokken we naar Groningen, waar we om 2.30 uur aan kwamen, gek genoeg ben ik van de rit stukken kwijt. Ik weet nog wel dat ik grapjes maakte onder in de kelder van het umcg, mbt de hoeveelheid licht die er brandde, dat daar best toch wel een beetje op bezuinigd kon worden. Ook nog Richard geappt over op welke afdeling ik zou komen dat scheelde hem zoeken en vragen. Toen ik op de afdeling kwam stonden er 2 gynaecologen klaar en een team van verpleegkundigen. Voor ik het wist had ik nog een extra infuus en lag ik tussen 2 palen met op elke paal 2 a 3 infussen. Vanaf hier ga ik ook stukken missen zo zijn er door Richard fotos gemaakt waarvan ik niks weet en waarvan ik ook de toedracht etc niet weet. Mijn bloeddruk bleef maar stijgen ik heb onderukken voorbij horen komen boven de 150 dat Richard zelfs vroeg hoeveel!!. Richard heeft later aangegeven het beangstigend te hebben gevonden. Er werd met bolussen (dus hogen geconcentreerde dosis medicijnen inspuiten in de ader ) geprobeerd de bloeddruk snel naar beneden te krijgen , ondertussen werd mijn lijf gevuld met extra vocht om me klaar te maken voor de ok (dat had ik niet door zover was ik al weg gezakt) Ik weet me alleen te herinneren dat ze op een bepaald moment zeiden dat de baby het niet meer naar zijn zin had als mijn bloeddruk werd verlaagd en dat het ok team klaar moest staan, ik heb volgens een verpleegkundige nog geknikt.. Volgens Richard was ik op dat moment spierwit. Om even over 4 werd ik naar de ok gereden (ik had op de kamer al een catheter gekregen (weet ik niet meer, want ik dacht dat ze dat op de ok hadden gedaan)). Ik kreeg een ruggeprik en tjonge mijn lijf was zo zwaar en ik moest zo raar op die bank zitten, het koste me zo veel kracht. Nadat de prik was gezet stond Richard nog steeds op de gang te wachten, hij zou naar binnen als de verdoving werkte en de ok zou beginnnen. Ze hebben meerdere keren geprikt om te kijken of ik verdoofd was, na de 3 de keer gaf ik aan dat ik nog steeds wat voelde, intussen lag ik al met de voeten hoger dan het hoofd omdat dan de vloeistof sneller over de rug verdeeld zou worden. Toen ik aan gaf dat ik nog wat voelde zei de anesthesist dat ze dan een narcose zouden geven omdat de verdoving te langzaam werkte, maar ik wist dat Richard er dan niet bij mocht zijn, ondertussen gaf de gyn aan dat ze echt moest beginnen omdat de baby in nood was Ik heb schijnbaar geroepen begin dan maar .. Richard werd naar binnen gehaald maar ik weet niet waar hij is gaan zitten (het feit dat ik wist dat hij er was , was genoeg). De arts begon te snijden en ik voelde het en heb mijn mond gehouden Het was een hel Het leek of mijn buik uit elkaar werd gescheurd. En ik voelde veel heel veel . De scherpe pijn werd later gelukkig overgenomen door een doffere pijn. Helaas zat er veel litteken weefsel en koste het veel moeite de buik te openen het leek uren te duren. Uk lag in stuit en besloot toen de baarmoeder geopend werd om dwars onder de ribben te gaan liggen, ik lag nog steeds met het hoofd lager dan mijn voeten en ik had echt het gevoel dat ze hem via de slokdarm naar buiten wilde duwen, wat had ik het benauwd en wat voelde ik me naar. Ineens was hij daar toch om 5.04 uur hij werd snel even boven het laken uit getild en meegenomen. Gevolgd door zijn papa . Toen zijn ze gaan hechten en ik ben gaan coconnen, ik heb niks meer gehoord en ben vanaf daar ook alles kwijt Ik weet bijv niet hoe ik van de ok tafel op het bed ben gekomen en weet ook niet hoe ik naar de verkouver ben gereden. Ik weet dat Richard bij me kwam op de verkouver om te zeggen dat alles goed was met Jesse en dat hij niet aan de beademing lag, om 7 uur heb ik mijn ouders gebeld en daarna zijn het weer flarden De gyn kwam 1 dag later aan mijn bed en wist me te vertellen dat ze had gemerkt dat ik niet goed verdoofd was, echter doordat ik geen kik gaf is ze doorgegaan. Helaas heb ik nog niet alle puzzelstukjes terug gevonden, maar dit is in grote lijnen mijn bevallings verhaal . Voor mijn nooit meer een ruggeprik
@Ricmar: meid, wat een verhaal. Ik had al de indruk dat het echt een spoedgeval was, maar niet dat je er zo ernstig aan toe was. Kan me voorstellen dat het met name voor Richard (jij had het zelf niet door) heel beangstigend moet zijn geweest om jou zo te zien. Gelukkig kun je het nu navertellen met een mooie zoon in het wiegje. Maar snap dat het echt kritiek was. Hoop dat je snel weer aansterkt en je beter voelt. Snap dat dat nog een lange weg te gaan is. Gelukkig doet de kleine man het super (en ook je andere heerlijke ventje vermaakt zich prima). Ik volg jullie verhaal, foto's e.d. altijd met belangstelling op fb en ben steeds weer blij je vechtersbaasje te zien die bij iedere foto weer gegroeid lijkt. Het lijkt me ook nog wel enige tijd duren voordat je je hele bevalling verwerkt hebt, want dat is ook nogal traumatisch geweest. Een vriendin van mij heeft toen ook de spoed keizersnee echt gevoeld omdat de verdoving niet goed gewerkt had. Brrrr.... moet er niet aan denken. Hoop dat je toch langzaam kan genieten van het mooie wondertje en dat je hem snel thuis hebt.
@Mees: fijn dat het allemaal meegevallen is met het werk van je man. scheelt weer een hoop stress. Ik ben bang dat ik ook met wat konijntjes blijf zitten. Maar dat zien we dan wel weer. @Ricmar: wat een verhaal meid! Het is een wonder dat jij en de baby er nog zijn! het had dus ook heel anders af kunnen lopen. Lijkt me vreselijk als de verdoving niet goed werkt. Fijn dat het goed gaat met jullie beiden. Redden jullie het allemaal nu jij ook niet veel mag en kan doen? je man zit tenslotte ook nog in de lappenmand en dan 2 kleine kindjes....zwaar hoor meid
Poeh hé Ricmar wat een nachtmerrie die bevalling van jou! Heb je dat allemaal al een plaatsje kunnen geven? Of heb je daar gesprekken over kunnen voeren. Dat lijkt me nou zoiets waar je wel wat hulp bij kunt gebruiken. Maar super dat alles op zijn pootjes terecht is gekomen! Ik zag op fb dat J erg goed groeit! En hoe gaat het met jouw herstel? Heb je nog veel hoofdpijn? Mees gelukkig viel die bijeenkomst mee bij je man op jet werk. Stress had je er nu zeker niet bij kunnen gebruiken! Jeetjeb ja dat ben ik. Maar ik weet nog steeds niet hoe ik jou heb uitgenodigd? Ach dat geeft ook niks ik blijf graag vriendjes hoor! Boud doe je nu extra rustig aan met je Emmy aan boord? Ik weet dat het niks uit zou moeten maken maar voor je gevoel??? Hier gaat t met ups en downs. Sommige dagen gaat t redelijk tot goed. En sommige dagen is het frut! Vandaag weer frut, harde buiken en pijn in mijn buik. Heb ook maar weer geslapen vanmiddag. En maagzuur!!!! Bleeeeehhhhgggg! Maar weer genoeg geklaagd! Het is voor een heel goed doel en ik heb t er met liefde voor over!
@Ricmar poeh hé, diep respect voor jou! Dat het allemaal heel erg spannend geweest is dat had ik al mee gekregen via fb. Maar toch kreeg ik kippenvel toen ik je verhaal las. Wat een hel zeg dat de verdoving niet goed werkte. Brrr, wat ben je een "moordwijf" (excusez le mot) dat je geen kik gegeven hebt. (Of was je al zo van het padje dat je dat niet meer kon?) Bah, ik hoop héél erg dat ik nu zwanger ben maar dan toch maar liever een 'normale' bevalling. Ik hoop dat je dit horor verhaal snel een plekje weet te geven en dat je lichamelijk ook echt goed gaat herstellen. Met kanjer J. gaat het gelukkig heel goed, die lijkt geen extra nare douw gekregen te hebben anders dan dat ie veel te vroeg op eigen kracht moest presteren. Maar dat hij zo'n kanjer is heeft ie blijkbaar niet van een vreemde want zijn moeder is ook zo'n bikkel! @Mees gelukkig valt het reorganiseren bij je man op het werk in zoverre mee dat hij daar weinig van zal merken. Geeft toch weer rust lijkt me. @Jeetje hoe is het gegaan met M en haar oma? Kon je een beetje rustig weg of heb je de hele tijd in de stress gezeten? @Pink in principe hoef ik inderdaad niets te laten maar omdat er verder (behalve braaf mijn medicatie nemen) helemaal niets is dat ik kan doen probeer ik toch wel wat rustiger aan te doen. Ik weet dat het niet hoeft maar je wilt zo graag iets doen om het eind resultaat positief te beïnvloeden dat ik in dit geval dus maar zo weinig mogelijk doe. Zo doe ik nu bijvoorbeeld op het plein geen tikkertje meer met de kids als ik pleinwacht heb. (Ben al eens behoorlijk onderuit gegaan met blauw oog tot gevolg, dat risico wil ik nu niet lopen) Normaal fitness ik thuis toch minimaal twee keer in de week zo'n drie kwartier a een uur. Dat doe ik nu ook niet. Slaat nergens op maar tussen de oren voelt het niet goed om toch zo 'tekeer' te gaan. Verder let ik erop met eten en drinken. Geen koffie, en zoveel mogelijk caffeïne vrije thee, dagelijks granaatappelsap etc. Of het zin heeft??? We gaan het meemaken. @Hoop ik hoop toch dat je je nijntjes kwijt kunt. Ik weet nog dat ik er vlak nadat ik mijn hamster had gekregen bang voor was dat het beestje jongen ging krijgen, omdat ik haar voor een dwerghamster zo monsterlijk groot vond. Ze is nog steeds groot, maar ik heb haar langer als de draagtijd van een hamster dus ik denk dat ik geluk heb. Maar ik zou ook niet weten wat ik er mee had gemoeten wanneer er wel jongen waren gekomen en ik ze niet kwijt had kunnen raken aan nieuwe eigenaren. @Samson wat naar dat je schoonvader weer is opgenomen. Ik hoop dat het een tijdelijke tegenslag is en dat hij snel weer terug zal kunnen naar het revalidatiecentrum waar hij was, zodat hij verder kan met zijn herstel. Ik weet niet precies wat er met hem is en ook niet wanneer jullie vertrekken voor jullie gave reis maar ik hoop dat het voor jullie vertrek weer zoveel beter met hem gaat dat jullie zorgeloos op vakantie kunnen. @Ierdereen heel lief dat jullie allemaal zo voor me duimen. Ik hoop dat het nu eindelijk eens effect zal hebben. Na bijna 3 jaar proberen ben ik er wel aan toe om eindelijk zwanger te mogen zijn...
@Ricmar: Jeetje zeg wat een verhaal! Dat is allemaal wel heel erg spannend en heftig geweest. Bizar zeg dat de verdoving niet goed werkte. Dat moet toch wel zeer pijnlijk geweest zijn! Ik hoop dat je dit allemaal snel een plekje kan geven. Sterkte met herstellen. Fijn dat het met de baby goed gaat. @Mees: Wat fijn voor jullie dat het reorganiseren bij je man op het werk meevalt. @Boud: Het is een heel lang verhaal maar in het kort: Mijn schoonvader was eind maart geopereerd aan zijn darmen, hij heeft de ziekte van Crohn. Helaas heeft hij complicaties gehad, waardoor het in Juni even heel erg spannend was of hij er weer boven op zou komen. Gelukkig was dat zo! Net terug uit het ziekenhuis en nu blijkt dat hij compleet uitgedroogd was. Hij krijgt nu al sinds vanochtend vocht toegediend en het gaat gelukkig weer beter met hem. Als het zo doorgaat mag hij weer snel naar het revalidatiecentrum. En betreffende onze vakantie, die gaat in November plaatsvinden,dus hopelijk heeft zijn herstel zodanig doorgezet dat hij dan al weer thuis is. Verder blijf ik duimen voor je! Zolang geduld en proberen moet beloond worden! Succes!
@Boud: ik was zelf ook altijd voorzichtig in de wkn na terugplaatsing. Ze kunnen wel zeggen dat het niet uitmaakt, maar je wilt toch geen risico lopen. Dus verstandig even uit het slagveld van de speelplaats te blijven. @Hoop: altijd lastig als je niet weet hoe je cyclus weer gaat lopen en dat je maar aan tekenen van je lijf moet af proberen te leiden of het er aan zit te komen. Heb je geen kleindiervereniging in jouw omgeving, waar je kunt aangeven dat je konijntjes te koop hebt. Enige voorwaarde (maar dat hoeft niet jouw probleem te zijn) is dat ze wel getatoeeerd moeten zijn. @Jeetje: was erg benieuwd hoe het eerste oppas-avontuur voor je verlopen is gisteren. Voor herhaling vatbaar of....? @Samson: hoop dat de stijgende lijn van je schoonvader zich voort blijft zetten. Allereerst voor hem dat hij zich snel weer beter voelt en dat jullie met een gerust hart op vakantie kunnen straks. @Pinx: veel sterkte met de zware laatste loodjes. Wanneer word de kleine eigenlijk verwacht? Hier niet echt nieuws. Gisteren was mijn dagje vrij, maar dat vrij is een relatief begrip. 's Morgens al vroeg op omdat mijn zoontje op tijd op school moet zijn en dan in die 3 uurtjes natuurlijk van alles willen doen (stoffen, stofzuigen, dweilen en noem maar op). Toen nog snel de boodschappen willen doen en natuurlijk net als je haast hebt, nog even een bekende tegenkomen die een praatje wil maken. Erg gezellig, maar dan merk je toch dat je wat met het zweet op de rug staat en maar aan de tijd zit te denken. Ons zoontje komt nu alleen uit school gelopen/gerend en dan wil je niet dat wij er niet zijn en hij misschien in paniek raakt of daar bij die weg rond loopt te dolen. De juffrouw is wel in de buurt, maar toch.... Dus gelukkig toch nog ruim op tijd op het schoolplein. Toen snel eten, ik samen met mijn zoontje naar de kapper. Toen we thuiskwamen zouden we gelijk doorgaan naar de schoonouders, want daar waren we door alle drukte met vakantie, zwangerschap al 2 maanden niet meer op bezoek geweest. Om 8 uur 's avonds waren we totall loss thuis en niet veel later nadat mijn zoontje in bed lag, bleek ik ook in slaap gevallen te zijn. Dus voor mijn gevoel enorm druk geweest, maar als ik dan weer naar de volle wasmand kijk om te strijken, toch weer (nog) niet alles gedaan wat ik eigenlijk wel van plan was. Vandaag laatste dagje werken voor het weekend is. Al ben ik alleen weer het hele weekend alleen met mijn zoontje, omdat mijn man zowel zaterdag en zondag moet werken.
@Ricmar: Ik volg jullie natuurlijk ook op FB maar wist ook niet het hele verhaal precies. Jemig zeg dat moet echt eng zijn geweest die hoge bloeddruk en alles wat er is gebeurd. Ik kan me niet voorstellen hoe je dat hebt doorstaan met een verdoving die niet goed werkte. Gelukkig gaat het erg goed met jullie kleine mannetje! Ik hoop dat je goed herstelt en dit allemaal een plek zult kunnen geven, want dat zal niet makkelijk zijn! Nou, het oppassen was heel goed gegaan! Wel een pak van mijn hart hoor. Toen we thuiskwamen keek M. zelfs amper op (wat ik dan weer niet zo heel leuk vond ) Maar ze had amper geslapen sinds ik weg was, dus van half 1 tot half 8 's avonds, dus misschien was ze gewoon erg moe. Eerst kwam alleen mijn schoonmoeder en dat vond ik eigenlijk niet zo fijn, maar ze stelde me wel gerust eigenlijk toen ze er eenmaal was. Daarna is mijn schoonzusje toch ook nog gekomen. Ze vonden het ook erg leuk denk ik. Het is zeker wel voor herhaling vatbaar. Dat geeft ook wel wat lucht moet ik zeggen. Ik heb ook een beetje geprobeerd te genieten van er even uit te zijn, al werd dat een stuk lastiger toen we eenmaal op de plek waren en we frustrerend lang moesten wachten waardoor we niet meer op tijd waren om te kunnen betalen. Dus moesten we vandaag weer terug. Gelukkig kon mijn man dat doen, maar ik blijf het belachelijk vinden. We hadden namelijk een afspraak om half vier en je kunt daar maar betalingen doen tot vier uur. Als we gewoon om half vier waren geholpen was er niks aan de hand geweest, maar ja, ze plannen dus zoiets van 11 mensen in op één tijd en ze hadden te weinig balies open, dus dan loop je al gauw vertraging op. Om kwart voor vijf waren we eindelijk aan de beurt! Ik vond het weer zoiets typisch voor hier! Je kan een afspraak maken tot 21 uur zelfs alleen kan je dan dus niet betalen en moet je de volgende dag weer terug en als je dan er ver vandaan woont zoals wij heb je gewoon pech. Wat is dat voor service denk ik dan? Gisteren nog een beetje met mijn man geprobeerd te praten ook en he is me eigenlijk wel duidelijk geworden dat hij niet naar NL wil en ik weet gewoon 100% zeker dat ik hier niet wil blijven dus tja, dan hebben we echt een probleem. Alleen geeft hij mij altijd het gevoel dat het alleen mijn probleem is.... Zucht.... Lastig!
Hi Meiden even groetjes doen. We zijn helemaal totall los van de verhuizing en ook nog niet klaar. Denk aan jullie!
@Jeetje: fijn dat het goed gegaan is en voor herhaling vatbaar. Het is soms even lekker eruit te zijn, maar dan moet je wel de geruststelling hebben dat de kleine meid in goede handen is (en dat was ze dus gelukkig zeker). Lastig dilemma als jij en je man zover uit elkaar zitten hoe (en vooral waar) jullie de toekomst zien. Ik kan je geen à la minuut advies geven, maar pas wel op je zelf, dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. @Guap: succes met de verhuizing!
Wat een rust hier, allemaal aan het genieten van het heerlijke nazomer-weer? Ik zelf ook, hoor. Mijn man moet het hele weekend werken, dus gisteren en vandaag weer. Was van alles van plan, maar de puf ontbrak me. Heb de hele dag in etappes over de strijkwas gedaan. Tussendoor lekker buiten gezeten, terwijl mijn zoontje buiten aan het spelen was. En natuurlijk ook nog de boodschappen gedaan. Vandaag zal wel weer zo'n dag worden, al is die ellendige was gelukkig klaar nu. Merk wel dat als ik teveel doe (te lang sta zoals bij het strijken, de vloer dweil, stofzuig en boodschappen gedaan heb) dat ik dan daarna een soort van lage rugpijn krijg en die trekt dan door tot in mijn bil. Een soort ischias. Niet echt prettig en dan doe ik voor mijn gevoel nog lang niet zo veel (als ik eigenlijk zou willen). Maar merk wel dat ik dan later geen poot meer kan verzetten. Dus vrees dat ik binnenkort eens naar de fysio zal moeten. Bij mijn zoontje kwamen de bekkenklachten in week 16, dus zit al een beetje in spanning als ik wat voel. Verder heb ik gisteren vast een kleurenwaaier gehaald om gewoon eens wat inspiratie voor kleuren op te doen. Voor straks voor de babykamer en de woonkamer moet hoognodig ook nog eens een lik verf. Zo kom ik het weekend wel door. Voor iedereen een fijne (zonnige) zondag!