@jeetje, ook vanuit hier succes bij de tandarts! gaat de tijd snel he, kleine meid al weer bijna 1 jaar oud! ga je het groot vieren of lekker alleen met de familie? mini vakantie was lekker, gaan niet weer naar dat park, maar hebben het wel leuk gehad. het weer kon beter, maar dat heb je hier niet echt voor het zeggen he.
@Jeetje: je dochtertje gaat inderdaad snel. Volgende maand al weer een jaar. Goh, wat een mijlpaal. Fijn dat je zusje dan weer komt, want zo'n eerste verjaardag blijft toch bijzonder. En veel succes morgen bij de tandarts. Goed dat je een afspraak hebt staan en je zult je morgen waarschijnlijk afvragen waarom je jezelf anderhalf jaar hebt laten afzien met eten en pijn lijden. @Justme: helaas hebben we het weer niet in de hand, maar toch fijn te horen dat jullie het leuk hebben gehad.
Welkom Mellow, natuurlijk mag je meeschrijven. Het is laatste tijden wel wat rustiger hier, maar des te makkelijker zal het zijn om erin te komen wie we zijn. Ik schrijf ook wat minder nu met 2 kids (jongste afgelopen jaar veel ziek geweest, maar hopelijk met operatie van 23 december nu bergopwaarts), maar wil proberen weer wat actiever mee te doen. Ik ben 38 jaar, 2 jongens van 4,5 jr en 16 mnd en bezig voor 3e kindje. 2e is met behulp van hormoon gestimuleerde IUI en we zijn bijna op het punt dat we weer de MMM in gaan. Alleen nu even 1 (misschien 2) maand rust ivm operatie op de 30e bij de kaakchirurg.
Welkom Mellow! Zoals je ziet is het hier vrij rustig, maar leuk als je komt meeschrijven! Hoop dat het gauw raak mag zijn voor jullie. Ik ben trouwens 37 en vorig jaar februari bevallen van ons eerste kindje, een meisje! Nou, maandag bij de tandarts geweest maar nu is de behandeling dus nog niet klaar! Ik kreeg alleen een spulletje in het gat van de kies om de zenuwen te doden (geloof ik) en dat was het dan weer. Had ik al een keer eerder gehad. Ik was echt stikzenuwachtig van tevoren want ik dacht dat ik dus de echte behandeling ging krijgen, maar ja. Nu zaterdag weer terug en dan gaat het denk ik toch echt gebeuren. Mag nu ook wel een keer van mij. Mijn schoonmoeder kwam oppassen maandag maar omdat we haar niet vaak zien moest M. een beetje wennen alleen was er geen tijd voor want ze was nogal laat. Dus moest ik haar huilend achterlaten wat niet meeviel zeg Gelukkig ging het wel snel beter toen ik weg was. Hoe is het hier met iedereen?? Pink nog niet bevallen volgens mij? Ik had gegokt op 19 januari maar die dag is het dus niet geworden. Ik hoop dat de kleine meid zich snel laat zien! Guap: hoever ben je nu?? En zijn jullie al uit de naam? Hoop dat alles goed gaat met je bloeddruk. Mees: hoe is ie met jou?? Hou je het werken nog een beetje vol? Boud: hoe is ie? Just: we doen de verjaardag inderdaad alleen met familie. Voor de rest zien we sowieso nooit zoveel mensen dus heb ik ook weinig zin om die uit te nodigen eigenlijk. Sommige 'vrienden' van mijn man hebben M. zelfs nog nooit in het echt gezien (en dat na een jaar!!) dus tja...... Sil: hoe is het met jou? Hoe is het met de therapie? Hoop: hoe gaat het bij jullie? Nou, ik heb nog steeds veel last van wisselende stemmingen en gewoon vaak het gevoel dat ik tekortschiet naar M. toe en naar mijn man toe. Voel me ook vaak schuldig en ben bang dat M. het niet leuk vindt met mij als moeder. Pff, weer soms echt niet hoe ik van die gevoelens af kom! Soms gaat het ook allemaal wel goed hoor, vooral als mijn man wat meer thuis is en niet alles op mijn schouders neerkomt. Ik heb de laatste tijd zoveel met hem geprobeerd te praten maar het blijft lastig, alsof je tegen een muur oploopt of zo. Is het dan zo onrealistisch dat ik wat initiatief van hem verwacht, dat hij me een beetje helpt met iets te veranderen zodat ik me wat beter in mijn vel ga voelen? Hij gaat gewoon door alsof er niets aan de hand is. Misschien denkt hij dat negeren en je kop in het zand steken ervoor zorgt dat het probleem verdwijnt, ik weet het niet. Nou ja, sorry voor de klaagzang weer! Ik ga even snel wat doen want M. slaapt nu nog. Tot gauw weer!
Mellow welkom. Het is hier de laatste tijd inderdaad erg rustig maar dat maakt het alleen maar makkelijker om erin te komen. Had je je een jaar geleden gemeld dan had je bijna een dagtaak gehad om bij te houden wat er op een dag afgekletst werd hier. Ik ben 39 en single. Heb jaren in de mmm gezeten om toch moeder te kunnen worden mbv een donor maar een paar maanden geleden heeft het zh mij op een nogal botte manier laten weten dat het wat hun betreft einde oefening is. Ik was hier totaal niet op voorbereid en ben nog steeds bezig de scherven, van wat er van mij over is na die dreun, weer een beetje bij elkaar te vegen en in elkaar te plakken. Met kleine stapjes kom ik er wel weer maar accepteren dat ik nooit moeder zal worden kan ik nog niet. Ik ben me nu aan het beraden op de mogelijkheden van een adoptie. Een lange weg van veel bureaucratie en ik weet nog steeds niet of het überhaupt haalbaar is maar dat is nu het punt waarop ik ben aanbeland. Ik hoop van harte dat jullie weg naar een kindje makkelijker zal verlopen dan de mijne. Jeetje dat geeft denk ik in een notendop ook wel aan hoe het ongeveer met mij is. Ik ben heel blij dat de wereld gewoon doordraait ondanks mijn persoonlijke drama want dat geeft me in ieder geval de houvast van mijn dagelijkse dingetjes maar het is nog steeds een behoorlijk pijnpunt waar ik mee zal moeten leren leven. Bij jou dus nog steeds niet echt doorgedrongen tot je man lees ik. Ik heb zo'n somber vermoeden dat hij zich gewoon totaal niet kan inleven in jou (of welk ander mens dan ook). Dat maakt het inderdaad niet makkelijk, want wanneer hij niet in staat is om zich in jou te verplaatsen en te zien hoe het leven voor jou is, blijft het toch praten tegen dovemans oren. Het enige wat je kunt doen (naar mijn mening) is óf het hoog op gaan spelen òf accepteren hoe het nu is en dat het zo blijft. Ik hoop voor jullie dat er ook nog andere oplossingen zullen blijken te zijn maar ik vrees voor jou dat er maar weinig anders overblijft. Je zult dus heel goed bij jezelf moeten na gaan wat het nu echt is wat je wilt, maar dat zijn geen kleine beslissingen. Ik kan me je stress dan ook heel goed voorstellen en hoop van harte dat ik het totaal fout blijk te hebben en er toch nog een goede oplossing komt voor jullie beiden want voor M is het het mooiste wanneer haar beide ouders samen gelukkig kunnen zijn. @Mees ik ben nieuwsgierig naar hoe het met jou is! @Samson ook van jou al even niets gehoord @Pink je houdt het spannend! @Mams even vanaf hier een digi knuffel omdat ik weet dat je em wel kunt gebruiken @Guap ik vroeg me ook af of jullie al uit de naam zijn en hoe gaat het verder? Blijft de bloeddruk nu stabiel? @Just al weer terug van de mini vakantie. Fijn dat het leuk was jammer dat het park toch minder goed schijnt te zijn bevallen. Maar er zijn er meer dus voor een volgende keer vast nog keus genoeg over!
@Mellow: van harte welkom, hier! We kunnen wel wat vers bloed gebruiken die dit topic nieuw leven inblaast. We zijn nog maar met een klein clubje over en zoals je gelezen hebt, zitten we in geheel andere fases van het zwanger worden, of accepteren dat dat niet zo had mogen zijn. @Jeetje: ik had al begrepen dat je tandartsafspraak weer doorgeschoven was. Kan me voorstellen dat het dan bijna als een teleurstelling voelt, omdat je je zo opgeladen had qua spanning en zenuwen en nu nog weer terug moet. Is dat spul een soort van chloorachtig spul. Ik heb dat ook gehad, volgens mij, en dan kan de tandarts later zo'n wortel er een soort van verteerd uitpeuteren. Klinkt erger dan het is, want daar voel je niets van. De toestand met je man blijft een cirkeltje waar je in rond blijft draaien en dat voor mijn gevoel al jarenlang. Denk dat je voor jezelf moet bepalen hoe ver je het wilt laten komen. Het kan en mag niet zo zijn dat jij er onder door gaat, want dan zijn zowel jijzelf als M.ila verder van huis. En ik weet zeker dat je een fantastische moeder bent. Als ik op fb foto's zie, zie ik een gelukkig en blij kindje (en een trotse moeder als je zelf op de foto staat). Dus volgens mij doen jullie tweetjes het hartstikke goed samen. Kan me voorstellen dat je wel wat meer steun van je man hierin wilt, want het is toch best zwaar voor je allemaal. Denk dat je daar best wat harder een vuist op tafel voor mag slaan, want het is niet teveel gevraagd als je getrouwd bent en een kindje hebt. @Boud: snap dat het nog een lange weg is naar acceptatie. Als je ooit al kan accepteren dat een biologisch kindje er niet in zal zitten. Heb je wel mensen om je heen waar je even lekker bij uit kunt huilen of tegenaan kunt kletsen. Weet dat wij er ook zijn (ook al lijkt dat niet zo). Het zal zeker nog een weg van vallen en opstaan worden. Hopelijk kun je na je intake in april voor adoptie weer nieuwe lichtpuntjes zien. Hier gaat alles z'n gangetje. Het wordt allemaal wel zwaar. De bekkenpijn blijft, wordt gelukkig niet erger, maar continue pijn trekt wel veel energie weg. De buik gaat in de weg zitten en kleine uk heeft een voorkeur om zich continue te verstoppen onder een rib. Dus dat voelt op z'n zachts gezegd niet prettig. Net als dat kleine uk op de meest onmogelijke momenten halsbrekende acrobatische toeren aan het uithalen is daarbinnen. Dat lijkt erg knus en gezellig, maar in een vergadering is dat minder prettig. Vanmorgen weer een ochtend met mijn vervangster gezeten op het werk, dus dat is nu ook in gang gezet. Al is het nog een lange weg te gaan. Mijn werk is zo versnipperd geworden, dat ik al maandenlang bezig ben alles wat me te binnen schiet op papier te zetten. Maar dan nog merk je (zoals vanmorgen) dat de vervangster het nog allemaal niet snapt. Logisch voor haar ook, maar dat betekent dat veel dingen weer aangescherpt moeten worden. En dat terwijl ik nog maar 5 weken werk (waarvan de 5e week ook al weer bijna voorbij is). De druk en stress nemen daardoor wel toe, terwijl mijn energiepeil en concentratie alleen maar afnemen. Niet een handige combinatie. 's Avonds daardoor ook regelmatig compleet afgedraaid. Gelukkig neemt mijn man een hoop over, dus dat scheelt. Hij heeft nu zo'n 3 weken dat apparaat tegen apneu en hij voelt zich beter. De eerste twee weken stond dat apparaat op een soort auto-stand waardoor het apparaat zelf de druk opvoerde of afzakte als het kon. De scores waren heel goed en we waren dus ook heel blij. Vorige week is er iemand langsgeweest en toen hebben ze hem op een vaste stand afgesteld, zodat mijn man een continue druk krijgt. Dit zou beter zijn, maar het aantal apneus is hoger dan in die twee weken ervoor. Mijn man heeft nog gebeld en volgens dat bedrijf is dat normaal en heeft het tijd nodig. Maar het maakt ons wel onzeker. Wel voelt hij zich veel beter, fitter, al heeft alles dus toch meer tijd nodig dan we gehoopt en gedacht hadden.
@Mellow: Van harte welkom! Leuk dat je hier mee komt kletsen. Ik ben 37 en wij proberen zwanger te worden van de 1ste, waarbij ik in juli een miskraam heb gehad. @Jeetje: Vervelend zeg dat je man je niet de steun geeft die je nodig hebt. Ik weet zeker dat jij een hele goede moeder bent! Let goed op jezelf! Jullie zijn een gezin en jij bent ook belangrijk! @Boud: Ik snap dat het moeilijk is om het te accepteren. Ik hoop dat je veel lieve mensen om je heen hebt die je steunen. En natuurlijk zijn wij er hier voor je! @Mees: Fijn zeg dat je bekkenpijn niet erger wordt. Succes met de overdracht van je vervangster. Ik snap dat het veel energie kost. Maar eenmaal goed ingewerkt, heb je er straks ook profijt van! Jeetje wat een gedoe met dat apparaat, hopelijk merkt hij snel verbetering. Wel raar dat de scores eerst wel goed waren en na aanpassing niet meer. Ik snap dat jullie daar onzeker van worden. Sterkte! Met mij gaat het goed. Druk op het werk en de malaria-pillen zijn uit mijn lichaam dus we gaan er weer voor! Dat schrijf ik wel, maar gisteren heb ik een "discussie" met mijn vriend gehad. Mijn vriend is pas 40 geworden en hij vraagt zichzelf sinds kort af of hij niet te oud is om vader te worden............ Dus ja daar zijn we dus nog niet over uitgesproken..........
@Samson: fijn dat jullie er weer voor kunnen gaan! En 40 voor een vader is echt niet oud, hoor. Geef het voorbeeld maar van ons als bejaarde stelletje. Ik zelfs 42 (als moeder) en mijn man die 47 is. Je bent zo oud als je je voelt en mijn man is een heel jeugdige vader voor mijn zoontje en doet alles met hem. Terwijl er misschien veel jongere vaders zijn die lang niet zoveel met hun kind doen.
@Samson: dank je wel voor je lieve woorden! (en de rest ook trouwens!) Mijn man was bijna 40 toen M. is geboren dus ik ben het helemaal met Mees eens, je bent zo jong als je je voelt! Mijn man doet alleen niet zoveel met M. maar meer vanwege tijdgebrek denk ik. Maarre... hopelijk wil je vriend er nog gewoon voor gaan!
Moet ff terug lezen op me gemakkie....maar jeetje ik had in het begin echt niet zo veel moeite met de omgangsregeling als afgelopen weken.... Ik ben letterlijk uitgeteld, maar goed, morgen weer even wat anders doen, das nu eenmaal altijd vrijdags.... k mails van ex enzo...vermoeiend, want o ik ben zo slecht... Fijn weekend
@Mams: jammer dat ieder weekend dat smurf naar je ex gaat steeds zo'n strijd moet zijn. Gelukkig weten we allemaal beter wat voor een slecht mens je bent. Hoe vindt smurf de weekenden bij hem? Doet hij wel zijn best het haar naar de zin te maken? @Jeetje: wanneer moet je nu weer naar de tandarts? Is de pijn al minder nu de zenuwen aan het afsterven zijn? Zag weer heerlijke, blije foto's van je meisje voorbij komen! Het is toch ook zo'n schatje! Vandaag weer weekend en vanaf nu nog 4 weekjes werken. Time flies....
@Mees: dank je! Ja het is ook echt een schatje! Ze kan zo lekker enthousiast doen soms en heerlijk tegen me babbelen in haar eigen taaltje. We waren laatst naar het winkelcentrum geweest met zijn tweetjes. Dat vond ze wel leuk! Vandaag weer bij de tandarts geweest. Ik weer stikzenuwachtig want ik dacht dus weer dat het nu echt ging gebeuren, maar dus NOG niet! Kreeg ik weer dat spul erin gesmeerd. Het is trouwens iets op natuurlijke basis, met kruidnagel erin geloof ik. Ik heb verder geen pijn, heb ik eigenlijk al die tijd niet gehad. Maar ja, er zit toch een gat dus wel beter dat er iets aan gedaan wordt. Nu moet ik volgende week zaterdag weer terug en als het goed is krijg ik dan eindelijk echt de behandeling met verdoving (brrr, daar ben ik dus het meest bang voor!) en daarna moet ik nog een of twee keer terug als ik het goed begreep. Pff nou zal blij zijn als ik er vanaf ben!!
@Mams: jemig zeg, echt vervelend zoals dat gaat met je ex! Vind het heel knap hoor zoals je ermee omgaat. Sterkte ermee!! Ik had een tijdje terug trouwens nog die uitzending van rtl late night zitten terugkijken met die vrouw die ook was weggegaan bij een man die narcist was. Ik vond het wel heftig hoor om te horen allemaal. Ik vind het echt super knap van je dat je het uberhaupt hebt volgehouden met hem en dat je die keus hebt kunnen maken om weg te gaan. Wilde ik toch nog even zeggen
`Tx Jeetje.... ik heb dat programma ook gezien, heeft voor mezelf een hoop puzzel stukjes een plaats gegeven,... Ik hou me grotendeels ook erg sterk, echter heb ik ook mijn inzinkingen... maar door dat ik nu weer vrienden (en uiteraard mijn ventje) om me heen heb.... kom ik daar goed door heen! Echt zo fijn en prettig zo! Lief van je dat je dat nog even zegt
Oef morgen voor het eerst sinds jaren mijn verjaardag vieren.... BBQ voor ruim 20 man.... Arggggggggg waar ben ik aan begonnen??? Maar goed, zal vast gezellig worden, maar jeetje, wel ff wennen Vanmiddag onwijs leuke foto's gemaakt van smurf en mij... wou ze al zo lang met deze kleding.. ! Echt top!
Mams tip voor het organiseren van je bbq: Gooi alles op tafel zodat iedereen het zelf kan pakken. Zowel eterij als drinken. Zo krijg je gelijk wat meer geloop en ben je niet zelf de hele tijd aan het bedienen. Doe ik altijd met alle feestjes. Anders is het voorbij en kom je daarna tot de conclusie dat je met niemand echt hebt kunnen praten en ook nog eens bekaf bent van het heen en weer gevlieg. Veel plezier dus morgen!
Goeie tips..... drinken was ik idd al van plan neer te zetten... en ach.. de mannen gaan vast wel buiten staan, met de bbq en vuurkorven.... en ehm... eten ga ik ook maar neer zetten Tx zal heus dolle pret worden, met een eindtijd ter bescherming van mezelf