Wie nog meer 35+ deel 5

Wat een rust hier. Heb zelf ook niet heel veel te melden. De dagen vullen zich met voeden, luiers verschonen en visite. Kom weinig aan zp toe. Lees wel steeds even snel op mijn telefoon, maar reageren daarop gaat niet handig. Ons zoontje is erg tevreden, maar heeft er ook een handje van dat hij na een voeding het liefst bij moeders op de borst ligt. Op zich niet erg, maar je doet en kan daardoor natuurlijk erg weinig. Dus tijd voor jezelf is er niet echt bij.
Sinds zaterdag is de kraamhulp weg en dat is even wennen om ineens 'zonder hulplijn' verder te moeten. Na een paar beroerde nachten gaat het sinds de laatste twee nachten gelukkig beter. Wel nog 2 voedingen op een nacht, maar daar tussenin kan ik in ieder geval wel die 3 uurtjes slapen, dus dat scheelt al weer.
Vandaag voor het eerst even gewandeld om een boodschap te doen. Viel toch nog tegen. Je denkt in huis wel heel wat te zijn, maar in 'real life' blijk je toch wat zwakker nog dan je gedacht had.
Nu dus maar even bijtanken en rustig aan doen.

 

Herkenbaar Mees! Doe maar rustig aan en geniet van je kleine mannetje op je borst! Al snap ik ook het gevoel wel dat je zo helemaal niets voor jezelf kunt doen.

Hier gaat het wel redelijk. Mijn zusje is sinds donderdag weg en het valt wel tegen zeg om nu alles weer alleen te moeten doen.
Met mijn oog gaat het gelukkig redelijk goed. Ik heb nog wel wat pijn, maar ik heb het idee dat het beter gaat qua zicht dan na de operatie van vorig jaar. Dus wie weet was dit gewoon nodig om het zicht toch wat beter te krijgen weer. Ik hoop het!
M. drinkt nog steeds geen melk. Nu al 2 weken niet. Ik heb al alle trucs uit de doos gehaald maar madam weigert alles wat op melk lijkt/wat naar melk smaakt, maakt niet uit in wat voor beker of fles. Ook yoghurt wil ze niet en pap al helemaal niet. Ze eet gelukkig wel kaas (maar alleen als het op een tosti zit ) en ze eet ook danoontje (hoezo verwend ) maar verder.... pffff. Vandaag uit wanhoop maar nesquick gekocht maar dat heeft ze nog niet op. Ze wantrouwt het gewoon volgens mij. Is dit alsjeblieft een fase die weer overgaat???
Verder is het een lekker ding en ze eet ineens als een bouwvakker nu ze geen melk meer drinkt. Ik sta gewoon versteld

Nou ik ga even relaxen. Fijne avond!

 

@Jeetje: herkenbaar. Ik heb mijn (oudste) zoontje bv gegeven en op een gegeven moment begon hij borst te weigeren. Ik dacht dat te compenseren met andere melkproducten, maar het leek wel of alles waar maar melk in zit, door hem 'gehaat' werd. Nu nog drinkt hij nog geen glas melk. Drinkyoghurt of een keer een toetje gaat nog wel, maar het is nog steeds niet zijn favoriet.
Rond die leeftijd had ons zoontje zo'n afkeer van alles waar melk in zat, dat ik net als jou ook van alles geprobeerd heb (zonder succes). Ik hoop dat het van voorbij gaande aard is en even een 'fase'.
Kan me voorstellen dat het wennen is nu je zus weer weg is. Ze is toch altijd een hele steun voor jou in alle opzichten en zeker na zo'n operatie is het prettig als je zo lekker geholpen bent met alles door haar.
Heb het zelf ook wel nu de kraamhulp weg is. Ze vloog iedere ochtend als een tornado door het huis en als ze weg ging, had ze de was al weer gestreken in de mand klaar staan om in de kast te leggen. Ondanks dat ik het in het begin moeilijk vond dat iemand mijn huis aan het schoonmaken was, terwijl ik op de bank zat, moet ik zeggen dat ik het later toch makkelijker over me heen kon laten komen. Zondag, de eerste dag dat ze weg was, moest ik echt even bedenken, dat ik vanaf nu de was weer zelf in de machine moest doen en opruimen. Ja, ja, luxe went snel...hihi...

 

Wow mees: zie ik zomaar ineens dat je bevallen bent en nogwel spontaan! Van harte gefeliciteerd met jullie tweede zoon M.orris (vind ik ook een hele leuke naam, die ook nog op mijn shortlist staat). Supergaaf!!! Lekker genieten en bijkomen inderdaad. Hoe kijke je er nu achteraf op terug dat je toch natuurlijk bent bevallen?

 

*Valt even binnen om Sneeuwmees te feliciteren*
Gefeliciteerd met de geboorte van M.orris!! Leuke naam!

Jeetje: Hopelijk komt het nu helemaal goed met je oog, beterschap!

Ik lees nog af en toe een beetje met jullie mee, maar heb te weinig tijd om het echt bij te houden en mee te kletsen.

 

@Sayen: dank je wel! Wat gaat het bij jou al weer hard. De jongste al weer ruim 6 maanden. Times flies....
@Guap: achteraf gezien was het wel bijzonder om natuurlijk te bevallen. Al dacht ik daar op het moment zelf anders over. Ik vond het zo pijnlijk, dat ik echt niet de 'romantiek' kon voorstellen waarom iedereen toch zo graag natuurlijk wilde bevallen. Maar ik moet toegeven dat toen ik de kleine eenmaal op de borst had en ik na een paar uur zelf al weer het ziekenhuis uitliep, het toch wel een bijzonder iets was.

 

@ Lyanna, wat spannend, op voor de derde spruit?!

@ Mees, wat fijn dat het goed gaat, en ja natuurlijk is het slopend, BV geven is ook gewoon pittig. Ik zie zelf ook wel weer op tegen die eerste slopende maanden. Ik kan nu nog zo genieten als mijn zoons om 19:30 op bed liggen tot de volgende ochtend 7 uur! Zal voor ons ook wel weer echt wennen zijn! Sterkte met je herstel, hopelijk gaat dat wel sneller dan van een keizersnee.

@ Jeetje, wat een gedoe met je oog, hoe gaat het er nu mee, kan je nu weer beter zien ook? en wat melk betreft, misschien kan je eens wat alternatieven proberen, zoals geitenmelk of sojaproducten, misschien vindt ze dat wel lekker?

@ hier veel moe, en nog druk met de babykamer en onze eigen slaapkamer (op de valreep een nieuw bed besteld, matras komt morgen al, bed hopelijk komende week). Ook veel last van BI, zit sinds februari in de ziektewet, nu officieel verlof natuurlijk. Vandaag bij VK geweest, kindje is al ingedaald, en het wordt nog spannend of ik thuis of in het ZH ga bevalen, omdat het met N.oam toen zo razendsnel ging. Iig mag ik nu bij de eerste de beste wee bellen, dus we zien het wel. De harde buiken zijn sinds een week ongeveer ook ineens weer opgedoken, daar wordt ik afentoe wel nerveus van, want het huis is nog niet op orde...

groetjes!!!

Hoe gaat het met Boudicca?

 

@Lyanna: spannend hoor en mei dat is toch eigenlijk al best snel!
Hoe gaat het nu met de kleine J.? Zag op FB dat je vandaag bij de kno-arts en kinderarts was geweest.

@Guap: wow alweer 36 weken ook! Wel lekker hoor een nieuw bed. En kan me je onrust wel voorstellen hoor. Hoop dat alles op tijd af komt. Succes ermee en met de laatste loodjes! Zijn jullie nou eigenlijk al uit de naam?
Geitenmelk en sojamelk heb ik (zo'n beetje als enigste) nog niet geprobeerd. Zou ik ook nog kunnen doen inderdaad. Maar het probleem is dat ze gewoon ook weigert om iets te proeven wat op melk lijkt, dus denk dat dat ook weer lastig wordt.
Intussen heb ik me er maar een klein beetje bij neergelegd en probeer ik toch nog wat alternatieven te zoeken. Zoals gisteren had ik pasta gemaakt met spinazie waar ik roomkaas doorheen had gedaan. Roomkaas op brood vond ze niks, maar zo door het gerecht vond ze het wel lekker! Nou ja, dat soort dingen dus en ze wil wel kaas op een tosti, dus ik heb pas een tosti-apparaat gekocht (makkelijker en lekkerder dan de oven) en ze wil ook wel pudding en danoontje. Maar even zien of het een fase is. Ik hoop het nog steeds!

Hoe is het verder met iedereen? Rustig hier!

Hier weer iets anders. Ik was vorige week bij de oogarts voor controle (gelukkig gaat het met mijn oog tot dusver best goed, eigenlijk beter dan ik had verwacht) en toen vroeg de oogarts ineens of ik misschien schildklierproblemen heb want hij vond dat mijn ene oog te ver open zat en dat schijnt dus ook op schildklierproblemen te kunnen wijzen. Daarnaast ben ik natuurlijk heel veel afgevallen (dat weet hij ook) en had ik zelf wel een beetje ook het vermoeden dat mijn schildklier te snel werkt. Ik kan echt eten wat ik wil en ik blijf afvallen.
Nu dus morgen bloed laten prikken en hopelijk meteen de uitslag en een afspraak bij een internist als er iets aan de hand is. Ik ben benieuwd. Vind het wel een beetje eng weer allemaal.
En dan heb ik ook nog steeds die wortelkanaalbehandeling niet laten uitvoeren omdat dat met mijn oog er tussen kwam. Dusss... dat is volgende week maar aan de beurt denk ik.

Met M. gaat het goed. Ze is echt hard gegroeid en begint veel meer woordjes te zeggen. Wel allemaal Nederlands, dus straks verstaat niemand haar hier hahaha! Ook wil ze steeds meer zelf doen, eten dus ook, dus iedere avond is het nogal een rommeltje op en rond haar stoel en in haar haar enz.
Lopen doet ze nog niet los maar wel aan de meubels, maar verder lijkt ze er nog niet zo in geinteresseerd.

Verder... nog steeds twijfels over wel/niet hier blijven in Turkije. Eigenlijk steeds meer sinds M. er is. Ik wil eigenlijk helemaal niet dat ze hier opgroeit, maar ja, ik wil ons toch het liefst als gezin bij elkaar houden. Al heb ik zelfs daar soms twijfels over als mijn man weer eens helemaal zijn eigen plan trekt zonder aan ons te denken...

Nou, hopelijk gaat het goed met iedereen. Best jammer dat het zo stilletjes is geworden hier.
Fijn weekend allemaal en tot snel!

 

Hoi hoi daar was ik ook weer even

-Guap wat fijn om weer even wat van je te horen en lief dat je naar me vraagt
Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat te antwoorden op die vraag. In het dagelijkse doen en laten gaat het eigenlijk wel goed denk ik. Gewoon zijn gangetje zeg maar. Maar het verdriet knaagt nog wel hoor. Woensdag heb ik de eerste voorlichtingsbijeenkomst over adoptie. Ben benieuwd of ik dan verder kan kijken en wat voor antwoorden dat gaat brengen. Ik wacht dus nog maar even af.
Wat gaat het bij jullie nu hard. Ik weet inderdaad nog dat het bij je tweede zoon tijdens de bevalling ineens super snel ging en het bijna een "op de stoep" bevalling dreigde te worden. Ik hoop dat deze bengel zich iets rustiger gedraagt bij zijn geboorte zodat je in ieder geval op een normale manier kunt wachten op verloskundige of naar het ziekenhuis kunt gaan. Heel veel succes met de laatste zware loodjes (je bent er bijna!)

-Lyanna spannend dat jullie toch weer die mmm ingaan. Hopelijk gaat het net zo vlot als bij de vorige. Dat was ook na een paar keer al raak meen ik me te herinneren. Balen dat het met de jongste spruit maar niet wil vlotten met zijn oortjes. Hopelijk komen de artsen er snel achter wat voor bacterie het is en kunnen ze dan adequaat optreden zodat het ventje er weer helemaal bovenop komt.

-Jeetje ik zou me om de melk van M niet al te druk maken. Ze eet en drinkt toch verder prima? Er zijn de laatste tijd al heel wat onderzoeken geweest die het belang van melk aan de kaak stellen. Zou allemaal toch minder belangrijk zijn als wij altijd gedacht hebben schijnt het. Zolang ze blijft groeien en je op alternatieve manieren er toch iets van melkproducten in krijgt lijkt het me nog niet zo'n drama.
Schildklierproblemen zou inderdaad een oorzaak kunnen zijn van je gewichtsverlies. Mocht het zo zijn dan hoop ik voor je dat er vlot met de nodige medicatie iets aan gedaan kan worden zodat jij je lichamelijk ook weer wat beter voelt.
En tja het dilemma van NL versus Turkije zal vrees ik niet weggaan voor je voor jezelf een duidelijke keuze hebt kunnen maken. Sterkte daarmee.

-Mees hoe gaat het bij jullie? Ik zag op fb zo'n schattige foto voorbij komen van je beide jongens die al een maand broers zijn.

Inderdaad jammer dat het hier de laatste tijd zo rustig is maar wel begrijpelijk. Ik heb het gevoel dat het allemaal een beetje opdroogt hier maar wie weet wanneer Lyanna weer de mmm ingaat dat er weer wat nieuw leven ingeblazen kan worden hier.

 

@Boud: heb veel aan je gedacht en vooral dat de 16e april al snel dichterbij komt. Ik hoop dat de bijeenkomst je enthousiasme wat kan aanwakkeren om dat lange traject aan te durven gaan. Ik schrijf dan misschien minder hier (omdat het zo rustig is hier en ik het ook niet wil vervuilen met alleen maar mijn belevenissen), maar weet dat ik wel altijd aan je denk.
@Lyanna: fijn dat de eerste afspraak weer staat. Lijkt me inderdaad een soort van gezonde spanning weer geven.
@Guap: jij bent nog druk zo op het laatst. Pas maar op dat je niet net als ik, al op punt van bevallen staat, net nadat een verbouwing afgerond is. Ja, met een kleintje is het allemaal weer een stuk drukker. Je merkt het al met ergens naar toe gaan. Normaal stapte ons oudste zoontje zomaar in en weg was je. Maar nu is het een maxicosi, een kinderwagen in de kofferbak proppen, reserve-luiers, doekjes, speentje e.d. Dus ja, we moeten er weer even aan wennen om vooral op tijd (lees eerder) te vertrekken (en weer rekening te houden met de voedingstijden). Maar goed, het zijn luxe dingen om je druk om te maken.
@Jeetje: al duidelijkheid over je schildklier? Het zou zo maar hiermee te maken kunnen hebben, zeker als je om onverklaarbare redenen afvalt. En fijn dat het met je oog ook goed gaat. Grappig hoe jij M.ila fopt met melkproducten in het eten verwerken. Ik deed dat ook altijd. Maar ons zoontje is nog geen fan van melkproducten. Hij eet af en toe een toetje en drinkt fristi of chocomel. Houdt me dan maar voor dat hij op deze manier ook nog in ieder geval wat melk binnen krijgt.
En de keuze over blijven of niet. Ik denk dat je zelf die keuze/beslissing moet maken. Je man zal die keuze in ieder geval niet voor je maken, of je daarin helpen of tegemoet komen.

Hier gaat alles z'n gangetje. De dagen vliegen voorbij, terwijl je voor je gevoel zo weinig doet. De voedingen zit nog weinig structuur in. De ene keer komt hij om de 4 uur, de keer erop soms al na 2 uur en vooral 's avonds is hij onrustig. Hij wil het liefst ook dan op mijn borst liggen. Erg knus, maar niet bevorderlijk om even flink iets te gaan ondernemen (zoals schoonmaken, de was of wat dan ook). Hij was vorige week goed gegroeid, na eerst te weinig aangekomen te zijn. De stijgende lijn zit er dus weer in (gelukkig). Vandaag mag ik voor het eerst naar het bureau voor de eerste afspraak bij de kinderarts. Toch altijd weer spannend.
Sinds 2 dagen slaapt hij 's nachts in zijn eigen bed. Tot die tijd lag hij tussen ons in. Maar vorige week kregen we een beetje op ons donder bij het consultatiebureau omdat hij op het aankleedkussen tussen ons sliep en dat was gevaarlijk ivm wiegedood. Ik had me dat niet gerealiseerd en vond het juist zo verantwoord dat hij op dat kussen tussen ons lag (was toch een stuk veiliger voor mijn gevoel). Maar het kussen is van kunststof en kan niet ademen. Ik dacht dat het geen kwaad kon omdat hij op zijn rug lag en bij mijn weten wiegedood met name gevaarlijk was voor buikslapers. Dat bleek dus niet zo te zijn. Dus vorige week al geoefend met de reiswieg van de kinderwagen tussen ons in. Zodat hij me in ieder geval niet continue meer zou zien 's nachts (dat werkte bij hem de eerste weken alleen maar rustgevend als ik in de buurt was) en dat hij toch zijn eigen 'bakje' zou hebben om in te slapen. Dat ging goed, dus 2 dagen geleden de overstap naar het bedje gemaakt. En in tegenstelling tot een paar weken geleden ging het nu wel goed (even afkloppen).
Verder moet ik zometeen naar de bedrijfsarts. Snap niet waarom ik een oproep heb gekregen. Ik vermoed dat het een fout is. Bij ons moet je je altijd ziek melden als je met zwangerschapsverlof gaat en heb dat ook aan de afdeling HRM gevraagd mij ziek te melden (ivm mijn verlof). Maar vermoed dat ze mij 'gewoon' ziekgemeld hebben. Kreeg een brief dat ik op gesprek moet komen om te overleggen of er mogelijkheden zijn om weer aan het werk te komen. Nou, ik was dus echt van plan om mijn verlof van 16 wkn uit te zitten en vooral niet eerder aan het werk te gaan. Heb het kantoor van de bedrijfsarts geprobeerd te bellen toen ik de brief kreeg, maar heb de verbinding verbroken nadat ik 19 minuten in de wacht had gezeten omdat alle medewerkers in gesprek bleven. Vervolgens ben ik vergeten opnieuw te bellen en was ook even het besef van data kwijt en schrok er vorige week vrijdag van dat ik erachter kwam dat dat gesprek vandaag al was. Als je er onder uit wil, dan moet dat via de werkgever en schriftelijk. Nou, als ik ergens geen zin in heb, dan is het contact hebben met mijn baas op dit moment.
Heb van haar sinds mijn verlof niets gehoord en toen ik bevallen was, had ik (voor ons gemak) de aankondiging op fb gezet. Ik heb 2 collega's op fb en die hadden maandagochtend heel blij het nieuws op het werk verteld en mijn baas hoorde dus als laatste het nieuws en dat neemt ze mij kwalijk, omdat zij vindt dat ik haar als eerste had moeten bellen. Dus sindsdien is ze heel gereserveerd en toont verder geen belangstelling. Ze is na 3 wkn met een paar collega's heel kort op visite geweest en was al vrij snel weer weg. Nou ja, haar probleem.
Dus ik sta er niet om te springen om nu contact met haar te moeten hebben over het wel of niet gaan naar de bedrijfsarts. Ik ga dus maar gewoon en ga er vanuit dat ik snel weer buiten zal staan.
Verder heeft ons jongste zoontje spruw. Hierdoor heb ik ook heel gevoelige borsten. Heb een drankje gekregen van de huisarts, maar ben al met mijn tweede flesje bezig en het is nog niet over.
Dus deze week mag ik ook weer terug naar de huisarts.
Dit is een beetje kort samengevat wat mijn dagelijkse bezigheden zijn. Mijn man is inmiddels weer aan het werk, na 3 maanden thuis gezeten te hebben.
Dus dat was voor ons allebei even spannend. Zijn slaapapneus blijven gelukkig constant ondanks dat hij weer aan het werk is (en ondanks nachtdiensten). Voor mij is het weer even wennen omdat ik nu regelmatig zelf mijn oudste zoontje naar school moet brengen en halen (4x per dag) en dat dan mijn jongste zoontje ook steeds mee moet. Dus dat is een heel geplan en gestress en vooral gesjouw. Maar het gaat goed tot nu toe. Nou, ik ga me maar eens klaarmaken.

 

Hallo dames. Ik kom hier ook even binnenvallen. Ook al weer ruim 35 + (37 dus ). En wij gaan voor de eerste. Volgende week heb ik als het goed is mijn ei. Ovulatietestjes zullen me hopelijk helpen het goede tijdstip te bepalen. Wij zijn al bij de huisarts geweest, ook omwille van onze leeftijd (hij 41). Wij moeten het volgens haar 5-6 rondjes zelf proberen en als het dan niet lukt dan eventjes terugkomen. Vind het prima, we hebben niet echt haast ofzo. Als het in sept een keer gelukt is, is dat prima. Eerder natuurlijk altijd beter
Hoe vlot ging dat bij jullie 35 plussers?
Ga zo werken, fijne dag allemaal!

 

hoi Hedi,

hier heeft het ruim een jaar geduurd. op tijd naar de ha gaan is altijd goed, mocht toch hulp nodig blijken te zijn dan ben je er op tijd bij. succes en hopelijk is hulp niet nodig!

 

Welkom Hedi!
Bij ons ging het de eerste keer snel, maar ik was toen pas bijna 35. Na twee maanden al zwanger. Helaas werd dat een miskraam. Daarna duurde het 11 maanden voor ik weer zwanger raakte (ik was toen dus bijna 36)
Veel succes! Ik hoop dat het gewoon snel mag lukken!

Hier nog geen nieuws over schildklier. Morgen de uitslag van het bloedonderzoek. Ben wel een beetje zenuwachtig ervoor...

 

@Hedi: ik was 37 (mijn man 41) toen wij voor ons eerste kindje gingen. Gezien onze leeftijd (en overgewicht) hadden we het idee dat we wel even 'bezig' zouden zijn. Maar we waren direct zwanger. Toen ik 39 was gingen we voor een tweede en toen was ik in ronde 4 zwanger. Dit eindigde helaas in een miskraam en daarna zijn we ruim 2,5 jaar bezig geweest (waarin we 3 ivf-pogingen hebben gehad). Vorig jaar, vlak voor mijn 42, ben ik uiteindelijk alsnog spontaan zwanger geraakt.
Ik hoop dat jullie de gang naar de huisarts of evt. zkh bespaard mag blijven en dat de ovulatietestjes jullie gaan helpen zwanger te raken.

 

Je kan er volgens mij ook echt geen pijl op trekken. Ik lees hier over meiden in de bloei van hun leven (20-25) die er ook best wel lang over kunnen doen. En sommige 30 plussers zijn zo zwanger. Ach ja, we zullen de natuur haar gang laten gaan. Ben verder gezond, goed gewicht met mooi vetpercentage van 18%. Ben een sportief persoon en probeer mijn lichaam zo fit mogelijk te houden, zeker nu. Ik hoop dat dat allemaal een beetje bijdraagt aan de slagingskansen...maar zekerheden heb je toch nooit. Ik kom hier zeker wel wat meekletsen.
@sneeuwmees: wel mooi dat jullie bij de eerste zo snel zwanger waren! Jammer dat dan de 2e keer toch lastiger blijkt maar wel gaaf dat het alsnog gelukt is! Ik wil het trouwens bij 1 laten...mede gezien de leeftijd...kan gerust een dik jaar duren voor het gelukt is. Mijn vriend wil liefst 2. Heb hem al gezegd dat ie daar dan eerder mee had moeten komen, 10 jaar eerder ofzo, hahaha. Mocht het bij de eerste op een of andere manier toch vlot gaan, dan laat ik de deur op een kiertje. Anders gaat ie na nummer 1 op slot

 

@Boud: succes vandaag bij de informatiebijeenkomst. Hoop dat al je vragen beantwoord zullen worden. Ben benieuwd te horen hoe je er na afloop ervan in staat.
@Hedi: er is inderdaad geen pijl op te trekken, want het zijn maar cijfertjes. Gewoon ervoor gaan en vooral genieten.
@Samson: ben al lange tijd benieuwd hoe het met jou gaat. Hoor graag van je.

 

@Boud: ben heel benieuwd hoe het was bij de info bijeenkomst (al had ik in mijn hoofd dat het de 19e pas was?) In ieder geval hoop ik dat je er een heleboel wijzer van wordt!

Nou, ik heb vandaag de uitslag gekregen van mijn bloedonderzoek en alles blijkt gewoon in orde te zijn. Dus... tja dan zal het toch wel stress zijn denk ik zo. Ik ben wel opgelucht natuurlijk dat er op zich niks aan de hand is maar het zit me tegelijk ook niet lekker. Ik voel me ergens ook een beetje een mislukkeling, want als het niks lichamelijks is, dan doe ik blijkbaar iets niet goed....

 

Oh zie nu inderdaad onder jouw laatste bericht staan dat het 16 april is. Kon me ook niet indenken dat Mees dat fout zou hebben eigenlijk
Nou, vandaag dus. Spannend! Ben ook heel benieuwd hoe je er na afloop van de info bijeenkomst tegenaan kijkt en of het wat voor je gaat zijn.

 

Hey allemaal

Nou eindelijk dan weer thuis van de info bijeenkomst. Ik had ondertussen zelf al zoveel op internet aan speurwerk gedaan dat ik niet heel veel nieuws geleerd heb. Wat ik wel duidelijker voor me zie is dat dit toch echt wel een mogelijkheid gaat zijn voor me. Het zal een lange weg worden maar ik denk toch dat ik de stap maar moet nemen. Wie niet waagt die niet wint nietwaar...Het tijdpad is nu een beetje: Halverwege volgend jaar de volgende bijeenkomst die al meer toegespitst zal zijn op eigen situatie. Dan volgen er nog 4 verplichte bijeenkomsten waarvan de laatste eind 2015 zal zijn. Dan komt er een onderzoek van de Raad van Kinderbescherming wat resulteert in een positief eindrapport (tenminste daar ga ik dan maar even vanuit ) Met dat positieve besluit krijg ik dan van de overheid het fiat om een vergunninghouder in de arm te nemen en daar kan ik dan in een intake gesprek mijn wensen kenbaar maken. Dan gaat die vergunninghouder op zoek naar een kindje en als er een match gevonden wordt dan krijg ik een telefoontje en komt de hele poppenkast van juridische romplsomp in het land van herkomst. Maar dat is nu nog een heel eind weg dus. Veel zal er van af hangen hoe kieskeurig ik zal zijn. Omdat ik het hele feestje alleen ga doen vallen er al veel landen af wat de keuze sterk zal beïnvloeden. De komende tijd dus goed bij mezelf ter rade gaan wat ik nu wel en niet aan zal kunnen want dat het een kindje zal worden met een special need is wel bijna zeker. Ik ben wel geruster over het feit dat ik bij het intake gesprek toch wel vrij minutieus kan aangeven wat ik wel en niet haalbaar vind. Dan moet je bijvoorbeeld denken aan schisis wel of niet en dan ook tot op welke hoogte/gradatie wel of niet etc.. Klinkt allemaal heel afstandelijk maar er zijn natuurlijk genoeg handicaps waar ik totaal geen probleem mee zal hebben maar er zijn toch echt wel grenzen aan wat ik in mijn eentje aan zal kunnen.
Al met al wel vol goede moed om deze weg te gaan proberen. Lief dat jullie zo mee leven meiden

*Hedi welkom hier. Zoals uit bovenstaande op te maken is ga ik voor het adopteren van een kindje. Dit omdat na een lange weg in de mmm de kans voor mij op een biologisch eigen kindje niet is weggelegd. De kinderwens is echter wel zo groot dat ik dit wil gaan proberen. Ik schrijf in de ik vorm omdat ik dit als single allemaal onderneem. Is niet altijd makkelijk maar tot nog toe geen moment spijt van de beslissing om het überhaupt alleen te gaan proberen. Ik heb de laatste jaren veel over mezelf geleerd/ben mezelf goed tegengekomen, wat anders niet gebeurd was. Dus ook al is het een grote deceptie en teleurstelling, toch is het een heel mooie levensles die ik geleerd heb. What doesn't kill you makes you stronger is echt iets wat in dezen voor mij opgaat.

*Jeetje toch fijn dat het niets met je schildklier te maken heeft. Wat het dan wel is, tja....Maar mocht het stress zijn dan wil dat toch niet zeggen dat jij een mislukkeling bent??? Hoe kom je daar nu weer bij???? Wil je die absurde gedachte gauw naast je neer gaan leggen? Je krijgt ook nogal wat voor je kiezen en je moet het helemaal alleen doen. Want ook al schrijf ik hier boven net, dat ik het alleen moet doen, ik heb nog een heel netwerk aan vrienden en familie om me heen. Jij zit daar alleen op je 'eilandje'. Ik zou me ook stok ongelukkig voelen in jou schoenen. Lieverd kwel je zelf niet met twijfelen aan je zelf want dat heb je na al je geploeter niet verdiend! Zoals ik het vanaf hier bekijken kan, vind ik het dan toch (als we dan al met een vinger moeten wijzen) de schuld van je man. Hij doet maar bar weinig om je te ondersteunen. Als ik dan lees hoe je je voelt kan ik daar echt pissig om worden en zou ik het liefst 'even' langs komen om hem een schop onder zijn kont te geven. Heel veel sterkte.

*Mees je zegt dan wel dat je niet zo veel meer schrijft maar wanneer je dan schrijft is het ook meteen een behoorlijke lap tekst. Ik moest daar wel een beetje om grijnzen. Fijn dat het goed gaat met je jongens. En inderdaad de problemen die je omschrijft zijn luxe problemen maar dat geeft niet, het zijn de dingen waar je momenteel tegenaan loopt. Fijn dat het met je man en zijn slapen stabiel gaat en dat hij weer aan het werk is. Nu de jongste nog op regel maar dat komt allemaal vanzelf. Als ie 18 is, is ie niet meer uit bed te branden joh, komt helemaal goed uiteindelijk

*Samson ik ben ook wel benieuwd hoe het met jou is.

*Guap naar jou ben ik geloof ik het meest nieuwsgierig! Als jij "ploft" gaat het snel bij jou (verwacht ik na de vorige keer) dus ik wacht vol spanning op nieuws!