Hoi hoi, Was ik weer ff.... @Alice heel veel sterkte meid, ik hoop dat de pijn gauw weggaat, dikke knuff voor jou van mij!! @Xon ik kan je tuutje nie zien, maar hij is vasr geweldig!! Veel plezier alvast met rijden zondag!! @Maureen nog ff spannend dus voor jou!! Duimen draaien maar weer hier, dat helpt hhahaha, en met al die HCGtjes hier weet je het maar nooit!! Sterkte meid! @Iedereen bedankt voor jullie lieve woorden, ik vind het echt fijn om bij dit clubje te horen, dat er mensen zijn die luisteren( lezen) en je begrijpen, echt heel fijn en lief. Dank jullie wel. Ikzelf ben nu een beetje van slag door alles, maar dat komt wel weer op z'n pootjes terecht, helaas mag ik vrijdag niet met mijn dochter mee naar de gyn. want dat wil haar vriendje niet hebben. PPffff en tja het is natuurlijk ook zijn kindje, maar ik vind het heel moeilijk dat ik er niet bij kan zijn, zowiezo om er wat meer van te begrijpen. Maarja, ik hoor het vast wel weer van haar. Morgen zelf bloed laten prikken voor uitgebreide hormonencheck, volgende week de uitslag, ben benieuwd. Allemaal een dikke knuffel en slaap lekker, liefs sillysa
@Syllis: hierbij de website waar je een vraag over je bloed (en antistoffen) kunt stellen aan een klinisch chemicus: ww.uwbloedserieus.nl Zie maar of je er wat aan hebt als je vragen mocht hebben over de antistof van je dochter.
Dankjewel Mees ik ga even kijken. En hoe is het met jou?? Begint het al een beetje door te dringen allemaal?? Mooi hoor..... Liefs sillysa
@Syllis: nog niet echt. Raar, hè. Zoveel maanden er naar uit gekeken en nu wil het kwartje maar niet vallen. Zat net even verder op het forum te snuffelen, ook bij de zwangerenafdeling, maar op de een of andere manier 'doet' me dat (nog) helemaal niets. Hoop dat het meevalt met je dochter. Ik wil zelf (als alles goed blijft gaan) over een paar weken eerst een afspraak bij de gyn. maken en duidelijk doorspreken wat de antistof voor mij betekent. Daarna zal ik kijken of ik verder bij de gyn. wil blijven of toch terugga naar de vk. Maar nu ik dit typ, is het ook net of ik het over een ander heb. Nou ja, het zal nog wel komen. Ik weet dat ik bij mijn zoontje ook maanden nodig heb gehad om echt zwanger te zijn.
Nou meid het komt vast goed, ik hoop dat je gauw lekker kunt genieten van het zwanger zijn, dat zou toch wel heel fijn zijn. Natuurlijk is het even onwerkelijk, ik denk dat ik me ook rot zou schrikken als de test ineens positief is na maanden van teleurstellingen. Maar kun jij niet geprikt worden dan voor die antistof?? Ik had begrepen dat dat kan bij een volgende zwangerschap. Ik hoop ook dat het allemaal goedkomt met haar, oma worden is toch minstens zo mooi als mama worden toch?? Nou ik ga lekker slapen, tot morgen, truste, knuff sillysa
Hi dames, Nou zojuist zijn hier de rode duivels gearriveerd. Precies op tijd... @Xon: Nee mijn cyclus was altijd 26 dagen vorig jaar en echt zomaar ineens toen ik erop zat te wachten vorige maand, waren het ineens 28 dagen. Heel misleidend en hoopgevend die 2 dagen . Nu dus weer 26. Fijne dag gewenst allemaal. Liefs.
@Maureen: wat balen zeg! Nou, meid, helaas weer op naar de volgende ronde! Ik denk aan je! @Syllis: ik weet nog helemaal niet precies wat ze evt. aan mijn antistof (kunnen) doen. Mijn gyn. had het ook over een bloedtransfusie in de buik als het mis mocht gaan. Ik wacht even een paar weken voordat ik een afspraak met de gyn ga maken en dan zal ik het wel horen. Ook heb ik wel eens gehoord dat zo'n antistof ook ineens weer verdwenen kan zijn. We zullen zien, maar nu wordt het voor mij ook ineens wel wat spannender. Zodra ik meer weet, laat ik het jou weer weten.
Hé hoi, Nou hier is het leger rode monsters ook gearriveerd hoor. Bah bah bah, lig nu snipverkouden met buikpijn op de bank. Hatsjoe! Gelukkig even tijd voor mezelf nu de kleine meid lekker ligt te slapen. Het zonnetje schijnt hier lekker naar binnen...heerlijk. Wordt het toch nog een mooie dag. Vanmorgen mijn brikkie naar de garage gebracht. Hij krijgt twee nieuwe voorbandjes en een klein beurtje. Morgen gaan we hem weer ophalen. Kan ie er weer even tegen aan. Sillysa, wat jammer dat je meekunt met je dochter. Kan me voorstellen dat je dat graag wilt. Zeker omdat je dan ook even mee kunt luisteren en het misschien beter begrijpt. Vind het zo balen voor jullie meid. Dikke knuffel. Xon, hoe is het met de andere bijwerking nu? Valt het mee? Succes morgen! Ik hoop op 1 of 2 beauties voor je. *duim duim duim* Maureen, wat een timing! Allebei tegelijk aan de rode duivels. Sterkte meid. We gaan er weer voor ok? Liefs Sneeuwmees, al meer zwangerschapsklachten inmiddels? Hoop dat je snel wat meer voelt. *vangt wat HCGtjes van je* Bar, hoe is het met jou? Ik ga het lijstje even weer opsporen en mezelf even weer onder aan de lijst zetten. Fijne dag allemaal! x
He bah. Maureen!!! Ik haat rood! Sillysa ik heb je een vriendschapverzoek gestuurd, dan kun je ook even mijn karretje zien. Dames, net zo een naar bericht hier op mijn werk! Er kwma net een oma op school om te vertellen dat haar dochter, een moeder van de kleuters die op het punt staat te bevallen, helaas vanochtend te horen had gekregen dat het babytje is overleden in haar buik! Verschrikkelijk toch? Nu moet ze ook nog gaan bevallen! Hoe verdrietig is dát!!!!
NOD-WACHTBANKJE: 23-02 Pimmetje 38 - ronde 5 - 1e kind 28-02 Justme 35 - ronde 9 - 1e kind 03-03 Maureen 39 - ronde 2 - 1e kind 06-03 Almika 36 ronde 3 - 2e kind 08-03 Alice - ronde 10 - 1e kind 08-03 Ricmar94 38 - ronde erg veel - 1e kind KID 11-03 LaFemme 36-ronde 5- 3e kind ??-?? San40 40 - ronde 1 - 2e kind 14-03 Mama van zoon 36 - ronde 4 - 2e kind 16-03 Sayen 35 - ronde 2 - 1e kind 21-03 Xon 37 - ronde 8 - 1e kind 23-03 Niala 37 - ronde 3 - 3e kind 27-03 Sillysa 37- ronde 7 -4e kind 31-03 Secondlife 36 - ronde 8 - 2e kind IK WEET HET NIET BANKJE: Annemiek1975 36 - ronde 31 - 1e kind Afwachtende hoe cyclus loopt na MA op 17-01-2011 Impie 35- ronde erg veel - 2e kind Geen idee, cyclus erg in de war of ik snap het niet meer! ZWANGER: Adora (ZWANGER!!!) 23-02 Guapetona37 - ronde 9 - 2e kind (ZWANGER!!!) 28-02 Sneeuwmees 39 - ronde 4 - 2e kind (ZWANGER!!!) 28-02 Barbeestenboel 39 - ronde 5 - 2e kind (ZWANGER!!!)
@Xon: wat een naar bericht. Helaas hebben twee van mijn vriendinnen het ook meegemaakt. Eentje met 7 maanden en eentje compleet voldragen op de dag dat ze uitgerekend zou zijn. Ja, dat zijn idd berichten die niet in je koude kleren gaan zitten, zeker als je hard bezig bent zwanger te worden/of zwanger bent. Ik zit ook wel eens bij die vlindersite hier te lezen. Nou, dat moet je ook niet doen als je zwanger bent of ongesteld, dan kun je ook niet ophouden met huilen als je al die ellende leest. @Secondlife: balen, meid! Een 'geluk' bij een ongeluk is wel dat je cyclus in ieder geval weer redelijk regelmatig op gang gekomen is, toch? Biedt in ieder geval weer meer hoop voor de volgende ronde. Maar ik had het graag anders gezien! Hier nog steeds alles onder controle. Voel me nu net ietsepietsie misselijk, en vanmorgen had ik wat buikpijn (trekkerig). Verder voel ik dus helemaal niets. Bij mijn zoontje kon ik toen slecht tegen koffie, had ik enorme pijnlijke tepels en had tijdens het eten een vieze ijzersmaak in mijn mond. Nu dus (nog) niets van dat alles. Vanmorgen bij het kruidvat toch nog maar 2 testjes voor 5 euro gehaald. Je kunt maar beter goed voorbereid zijn, toch?
NOD-WACHTBANKJE: 23-02 Pimmetje 38 - ronde 5 - 1e kind 28-02 Justme 35 - ronde 9 - 1e kind 06-03 Almika 36 ronde 3 - 2e kind 08-03 Alice - ronde 10 - 1e kind 08-03 Ricmar94 38 - ronde erg veel - 1e kind KID 11-03LaFemme 36-ronde 5- 3e kind ??-?? San40 40 - ronde 1 - 2e kind 14-03 Mama van zoon 36 - ronde 4 - 2e kind 16-03 Sayen 35 - ronde 2 - 1e kind 21-03 Xon 37 - ronde 8 - 1e kind 23-03 Niala 37 - ronde 3 - 3e kind 27-03 Sillysa 37- ronde 7 -4e kind 31-03 Secondlife 36 - ronde 8 - 2e kind 29-03 Maureen 39 - ronde 3 - 1e kind IK WEET HET NIET BANKJE: Annemiek1975 36 - ronde 31 - 1e kind Afwachtende hoe cyclus loopt na MA op 17-01-2011 Impie 35- ronde erg veel - 2e kind Geen idee, cyclus erg in de war of ik snap het niet meer! ZWANGER: Adora(ZWANGER!!!) 23-02 Guapetona37 - ronde 9 - 2e kind (ZWANGER!!!) 28-02 Sneeuwmees 39 - ronde 4 - 2e kind (ZWANGER!!!) 28-02 Barbeestenboel 39 - ronde 5 - 2e kind (ZWANGER!!!)
Dames, hier een héééél lang en egobericht van mijzelf aan jullie. Lees maar alleen als je er de tijd voor kan nemen. Het is veel en heel ego. Ik heb net wel de lijst gekopieerd en mij onderaan gezet maar weet niet of ik deze maand al verder ga. Ik zit met iets. Noem het een luxeprobleem, toch zit ik er even mee: Mijn ex is al een tijdje bezig mij duidelijk te maken dat hij zich heeft vergist en me echt niet kwijt wil en echt terug wil en nu niet meer laten gaan. Ik ben hem altijd blijven missen en mijn gevoel voor hem is nooit over gegaan. Vorig jaar februari hield het op voor ons. En ik heb hier al eens uitgelegd wat voor mij het probleem was; namelijk dat hij (nog) geen kinderen wou met mij. Hij heeft al 2 kinderen. Het was een issue die we op een gegeven moment vermeden. Maar ik werd er ongelukkig van ondanks dat ik er niet meer over sprak omdat we al zo vaak een meningsverschil hierover hadden gehad in het verleden. Nu zei ik laatst tegen jullie dat ik hem zou vertellen waar ik nu mee bezig ben. Ik wist al dat het hem erg zou raken. Hij reageerde heel relaxed maar ik zag dat hij van binnen ineen kromp. Ik zeg jullie maar eerlijk dat ik niet durfde te zeggen dat ik op het moment dat ik hem sprak weer geïnsemineerd had. Heb alleen verteld dat ik een nieuwe donor had gevonden maar niet gezegd dat ik zo snel al weer tot insemineren was overgegaan nadat die eerste dus niet meer verder wou. Nouja nu komt het: Vorige week heeft hij mij gevraagd of wij samen voor een kindje zullen gaan. Het was zo onwerkelijk voor me dat ik de eerste 3 x niet eens normaal reageerde. Volgens mij lachte ik schaapachtig en was ik in gedachten verzonken. HIj heeft een paar keer gezegd dat hij het nu graag zou willen en dat hij wil dat ik zijn kind draag/baar/krijg. Nou ergens bij de 5e x dat hij het vroeg(er zat elke keer wel tijd tussen dus hij heeft het over de middag/avond een paar keer gezegd en gevraagd) zei ik dat hij ik dat altijd al wou en dolgelukkig zou zijn. Alleen zei ik dat ik toch moest nadenken thuis en erop terug zou komen. Tja ik durfde niet te zeggen dat het misschien al raak was voor mij. Ik zat al helemaal in de zenuwen over dat ik zijn hart zou breken aanstaande zaterdag (denkende en hopende dat het raak was deze ronde) als ik zou zeggen dat ik al zwanger ben. Nou nu ben ik dus ongesteld en is het deze ronde niet gelukt. Nu ben ik ineens 'wakker' uit mijn roes zeg maar. En nu weet ik even niet wat te doen. Aan de ene kant wil ik niet mijn donor opzeggen omdat ik denk 'straks gaat het toch niet goed tussen mijn ex en mij en kan ik wéér op zoek naar een donor maar vooral: raak ik nog meer tijd kwijt'. Maar aan de andere kant is dit wat ik al die jaren wilde horen van hem. Al het gedoe met de donors was eigenlijk allemaal 'plan B'. Snappen jullie? We zijn ook altijd gek op elkaar gebleven. Ik zeker ook op hem. Maar ik moest gewoon een knoop doorhakken vanwege mijn leeftijd. Nouja ik heb het jullie al eens eerder verteld hier. Dus nu zit ik met het luxeprobleem dat degene waar ik (nog steeds ja) van hou, een kind met me wil. Dus waar maak ik nou een probleem van zou je zeggen. Ik ben even door de war. Aan de ene kant ben ik zo blij dat het eindelijk zo is als ik eigenlijk allang al wilde. Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik juist nu ik voor mijzelf ging en mijn eigen plan trok, wéér voor hem val en ga. Wat dan dus ook zo is. In de afgelopen 4 jaar is er ook best veel veranderd in zijn situatie én die van mij. Op het moment dat het zo'n issue voor mij werd en ik dit duidelijk maakte, zat hij net in een situatie op zijn werk waarin hij erg ongelukkig was. Maar nu heeft hij al 4 jaar een toffe "top"baan en is erg gegroeid daar. Toch als ik erover begon een paar jaar geleden reageerde hij niet zoals ik wou. Ik heb 7 jaar geleden trouwens een burnout gehad en mede daarom denk ik dat hij ons er niet klaar voor vond. Ik voelde mij dan heel verrot omdat ik het gevoel had dat ik gestraft werd door die burnout van een paar jaar geleden. Een kind krijgen werd sinds 4 jaar geleden pas een issue voor ons. Ik begon er niet meer over op den duur. Gewoon omdat het zo'n heet hangijzer was geworden voor ons en tussen ons. Op het laatst wou ik er niet eens meer over beginnen omdat het pijn deed om te horen dat hij het nóg niet wou. En vorig jaar toen ik er zelf even doorheen zat heb ik dus besloten dat ik niet meer ga wachten tot hij er klaar voor was. Nouja dit weten jullie al. Sorry voor mijn egobericht en jullie zullen me vast wel oerdom en slecht vinden nu. Heb het maar aan 1 vriendin verteld, heb 2 beste vriendinnen sinds jongs af aan. Zij was eigenlijk helemaal blij want ze zei ook 'dit is toch juist wat je altijd van en met hem wou?' En al die tijd zei ze ook altijd dat hij eigenlijk de man voor mij was maar waarom wou hij nou geen kind als dat mijn grootste wens is. Dus toen ik het vertelde was ze blij. Maar schaam me ook ergens. Weet zeker dat als ik het aan mn vader en zusjes vertel dat die met elkaar wel zullen praten en zeggen dat hij terugkomt net nu ik weer sterker in mijn schoenen sta. Al weet ik dat mijn vader weet dat ik nog van hem hield. Zij wisten trouwens nog niet dat ik nu sinds dit jaar ook daadwerkelijk overgegaan was tot insemineren (mijn vriendin wel). Ze wisten wel dat ik van plan was het via deze weg te proberen maar niet dat ik nu 2 x geïnsemineerd heb. Jullie zijn me in korte tijd gewoon dierbaar geworden. Leef met jullie mee en jullie met mij. Dat voelt echt goed. Heb ook zitten denken of ik dit moest vertellen aan jullie omdat ik zo bang ben voor jullie oordeel. Nou ben ik een erg eigenwijze meid (niet alleen negatief bedoeld maar gewoon zo opgegroeid sinds mijn moeder overleed vroeger; dus het is ook 'n soort zelfbescherming en redding geweest om zo te zijn). Daarom zal ik toch wel doen wat ik zelf wil. Maar ben wel altijd zo geweest dat ik andermans mening wel waardeer en ruiterlijk toe durf te geven als en waar ik fout zit. Nu zou 'fout zitten' alleen wel heel veel betekenen en verstoren. Dit is 'n zo ingrijpende beslissing dat ik sowieso dicht bij mezelf moet blijven. Maar ik wou het toch met jullie delen. Gewoon als mn forumvriendinnen. Eigenlijk is dit wat ik altijd wou. Maar ben zo bang om ineens weer van mijn eigen koers af te wijken. Er zat namelijk al 1 voorwaarde aan bij hem... Nouja niet echt een voorwaarde maar hij begon met 'schatje zullen we als jij een baan gevonden hebt serieus voor een kindje gaan. Daarna heeft hij het dus nog 4, 5 x gezegd en gevraagd in andere bewoordingen. Maar dit was de eerste zin. Want ik weet nog dat ik dacht dat hij het over samen op vakantie gaan zou hebben en dat ik daarna afdwaalde en aan alles begon te denken. Het was zo onwerkelijk om te horen wat ik altijd had willen horen dat het leek of het in mijn hoofd zat (hihi). En natuurlijk dacht ik aan dat ik op dat moment al zwanger kon zijn. Nouja maar toen dacht ik wel ook 'hmm ik moet dus éérst werk vinden van je' (wat ik natuurlijk sowieso moest van mezelf). Maar ik dacht er gelijk achteraan 'dat baantje heb ik binnen 2 maanden'. Ik weet dat het niet eerlijk van mij was om het niet te zeggen van de mogelijkheid op dat moment zwanger te zijn. Maar sorry ik durfde gewoon niet. Zat bij hem thuis op de bank en kreeg het niet over mijn lippen. En ach ik heb eigenlijk nooit tegen hem gelogen en ben altijd met hem meegegaan zijn kant op. Dit was nu even iets van mij. Ik dacht 'zal je net zien: nu dat hij het vraagt ben ik zwanger van een donor'. Erg gemeen van mij dat ik het niet gezegd heb maar ik bedacht me dat ik zou wachten tot zaterdag en pas als het zo is, het zou vertellen. En als het niet raak was (wat nu dus blijkt) ik het niet meer zou vertellen. Ja heel erg van me en niet eerlijk. Maar sorry dan ben ik ook maar eens slecht hoor. Ben ik eigenlijk nooit. En ben ook maar een mens dus dit is dan maar mijn slechtheid geweest. Dus nu denk ik niet dat ik over 13 dagen kan zeggen 'Kom schat we moeten nu klussen zodat ik zwanger raak'. Tenzij ik volgende week een baan heb Maar nee serieus: toch denk ik dat ik maart oversla en even wen aan het idee en pas (op z'n vroegst) vanaf april gericht ga klussen met hem. Dus ben ik al aan het uitstellen... Daar waar ik een donor tot mijn beschikking heb met wie ik wel gericht kan insemineren en in maart zwanger kan raken. Gelukkig hadden wij in ons donorcontract (op zijn voorstel maar ik wou het ook) géén tijdsbestek eraan verbonden. Pfff ik ga stoppen met typen want ik had kunnen beginnen met "Lief Dagboek" hihi. Jullie worden vast gek van mij. Maar wou dit met jullie delen. Ik denk er nog even over na. Zie hem aankomend weekend. En misschien ben ik er dan nog steeds niet uit. Oja we wonen in verschillende steden (uurtje rijden met de auto of trein). En ik zou ook nog niet gaan samenwonen. Maar alles verandert misschien wel. Ik moet gewoon even nadenken en vooral 'voelen' hoe het voelt. Dat heb ik afgelopen week al gedaan maar ik dacht nog dat ik zwanger kon zijn van de donor (en dan was ik dolblij geweest hoor). Maar misschien word ik dus geen bam-mam meer... Ok dames. Bedankt voor het lezen. En jullie mogen alles tegen me zeggen. Ik ben wel gevoelig en emotioneel maar jullie mogen toch alles zeggen. Ik ga wel even uitloggen en mn hoofd 'leegmaken' en tv kijken (Wie is de mol). Dus ik reageer later pas weer. Misschien laat op de avond. Liefs
secondlife,Mauren,wat balen...hoop ook voo rjullie dat het snel weer raak is. Wat is dit toch elke keer weer een rotmoment! Sterkte! alice, sterkte met je kaak, pijnlijk! xon, hihi, herken je verhaal van het parkeren! Ik ben er ook echt zo'n muts in! Ben ooit eens uigestapt en heb een man die er stond te kletsen gevraagd of hij em wilde parkeren. Maar toen zag ik wel wat ik fout deed!(was in file parkeren, gewoon lukt nog wel een beetje) Gaaf hè om nu je eigen bakkie te hebben. Heeeel veeel plezier ermee, heb ik in elk geval nog elke dag van mijn I10tje. Nog effe en je moet ons om raad vragen welke kinderstoel je moet hebben. Ik voel ook nog niet zo veel hoor sneeuwmees! Ga ook over een paar dagen nog een testje doen, wil gewoon zien dat het streepje niet weer lichter wordt. Voel heel vaag af en toe iets in mijn buik, als ik heel hard druk voel ik iets in mijn borsten, hihi...Eet wel hartiger dan normaal. En elke keer dat ik naar de wc ga kijk ik angstvallig of ik rood zie. Tja, hier dus ook nog veel ongeloof. bar
Maureen, nog even een aparte reaktie op jouw lange verhaal. Bedankt voor het vertrouwen in ons dat je het durft te vertellen. Niemand kan je hier echt een advies in geven, luister heel goed naar je gevoel. Het is jouw leven, dus hoe moeilijk je heb ook vind om het je familie te zeggen, kijk eerst naar wat je echt zelf wilt. Wil je aan zijn voorwaarden voldoen? Kan je em nog vertrouwen? Wat heb je te verliezen? Is het niet alleen omdat ie je niet heeft en jaloers is omdat jij het zo goed doet in je uppie? Zomaar wat vragen. Dat je nog van hem houdt klinkt mij niet gek in de oren hoor,liefde is niet helemaal te sturen. Was het maar zo makkelijk! Denk heel goed na en nogmaals luister naar je gevoel. Het zou super zijn als je het niet alleen hoeft te doen,maar met iemand waar je van houdt. Maar gelukkig weet je ook dat je het alleen zou kunnen. Sterkte met deze moeilijke beslissing, bar
Zo Mau, wat een verhaal! Jij zult wel lamme vingers hebben van het typen. Ik vind dat je vooral ook eerst eens moet gaan nadenken of je ECHT met hem verder wil. Los van het kindje zeg maar. Het is toch een hele stap om je onafhankelijkheid er weer voor op te geven zeg maar. Begrijp je wat ik bedoel? Ik kan me voorstellen dat dit een aardig dilemma voor je is en ik zou het ook echt eerst even laten bezinken. Ik hoop dat je de juiste beslissing neemt en doet wat goed voelt voor jou. Wel heel erg lief dat je dit met ons deelt hoor. Dikke knuffel