@Jeetje: ach, meisje toch. Kan me voorstellen dat je er zo onzeker en gefrustreerd van wordt. In een vreemd land en dan van alles willen en moeten uitzoeken en er alleen voor staan (dat gevoel heb je tenminste). Ken je echt geen Nederlandse kennissen daar aan wie je dit zou kunnen vragen? Rare en misschien domme vraag, maar zou je hiervoor niet de Ned. Ambassade kunnen vragen of zij ziekenhuizen weten die de juiste artsen hebben die goed Engels spreken. Kan ik iets voor je doen? Kan ik mee zitten googlen of wat dan ook (huizen zoeken). Laat het me weten als ik iets kan doen om je te helpen. Je staat er niet alleen voor, al is het alleen maar dat wij ons oor te luisteren leggen als je er even doorheen zit. En als niets helpt, je man gewoon dreigen dat je naar Nederland gaat en daar gewoon net zo lang blijft tot je bevallen bent! Misschien dat hem dat doet inzien dat hij in actie moet komen!
Sneeuwmees: Wat rot dat je nu moet wachten tot morgen. Jes: Gefeliciteerd meid! Jomi: Ik voel me prima! Ik heb nooit ovu testen gebruikt, zou niet weten wat ik in jouw geval zou doen. JeetjeB: Vervelend dat je nu zo gefrustreerd bent en niet kunt genieten. En dat je man je niet steunt vind ik heel erg! Hij moet toch begrijpen dat het moeilijk voor je is in een land waar je de taal niet zo goed spreekt? Hij zou je daarbij moeten helpen, en je niet het gevoel geven dat je zeurt! Hopelijk vind je snel een geschikt ziekenhuis en kun je gaan genieten van je zwangerschap!
Bedankt voor jullie lieve reacties! Ik ben helaas niet meer in NL verzekerd anders was ik misschien zoals jij zegt sneeuwmees naar NL gegaan en daar bevallen! Klinkt heeeeel aanlokkelijk nu! En ik heb het er wel voor over om zelf wat te betalen hoor, maar het is meer het feit dat je niet weet hoeveel dat dan gaat worden en dat je niet onbezorgd naar je afspraken kunt omdat je altijd voor verrassingen kunt komen te staan OOK hebben we het niet zo breed, zeker nu mijn man geen werk heeft. Het frustreert me dus ook dat hij niets doet terwijl hij niet werkt!! Is het dan zoveel gevraagd om even te bellen? Hij heeft in ieder geval toch zijn goede wil getoond net en een mailtje gestuurd naar een ziekenhuis waar ik op de site had gezien dat er vrouwelijke gynaecologen zijn die Engels spreken. Nu maar weer afwachten hoe snel we antwoord krijgen. Bedankt voor die link Salcia. Zal eens kijken of ik daar iets vind. Ik ben telkens zo bang dat al die stress slecht is voor het kindje en dat er iets mis gaat daardoor! Nou, ik ga maar even ontspannen en mijn gedachten verzetten. Tot straks weer!
Jeetje, ik vind het echt rot voor je! Sorry dat ik het zeg, maar ik vind je man wel een beetje een onbuigzame hork die het niet helemaal snapt hoe het in elkaar zit. Jij bent verdorie voor hem daarnaartoe gekomen, en dan maakt hij het je zo lastig. En jij zorgt ook nog eens voor het hele inkomen, jij hebt recht op de zorg waarvan jij vindt fat je hem nodig hebt. En natuurlijk weet ik dat het makkelijk gezegd is, maar als hij zo onwrikbaar blijft zou ik toch overwegen (of in ieder geval dreigen) dat je terug naar nederland gaat. Op deze manier heb je veel te veel stress, dat is niet goed meis. Misschien als je schoonfamilie het zou weten dat je schoonmoeder wat meer druk achter je man kan zetten, of dat zij je misschien bij wat dingen kan helpen. Elisax en fleurebel, welkom (had ik volgens mij nog niet gezegd). Jes4 nou de clearblue zegt ook zwanger, dus nu moet je het toch echt wel geloven. Impie, pfff gelukkig dat het alleen bij gisteravond is gebleven. Ik heb vanochtend meteen even ingelogd om te zien hoe het je vannacht was vergaan. Schrikken toch? Ik kan het me zo goed voorstellen. Sneeuwmees, echt die medische wereld toch!!! Het is eigenlijk een wonder dat er zo weinig écht mis gaat. Er zijn zoveel verschillende meningen, antwoorden en persoonlijke adviezen, je wordt er toch gek van! Nou gelukkig morgen de huisarts zelf. Hier een purperrood, zeer pijnlijk, verbrand hoofd. Gister opgelopen tijdens schoolreisje, heel raar, zonnetje scheen wel en het waaide, het was wel lekker maar niet echt warm. Nu kun je de zonnebrilafdruk op mijn hoofd zien staan!! Grrr en dan al de opmerkingen van mijn collega's, de ouders en ook de kinderen (juf je hoofd is zo rood! heb je je zonnebril nog op?). Verder nog geen veranderingen,alleen wel wat lichte hoofdpijn (wat geen goed teken is) maar we wachten verder. Vandaag 11 dpo. Morgen NOD, maar vorige maand kwam menstruatie ook pas dpo 13, dus zegt nog helemaal niets!
@Jeetje: fijn dat je man nu toch actie onderneemt. Op zich kun je best behoorlijk wat stress verdragen voordat je kindje er last van heeft, dus zit daar maar niet (gelijk) over in. Maar uiteraard is het voor jezelf ook niet prettig om gestresst te moeten zijn. Zeker als je ook nog eens hormonen hebt die regelmatig op tilt slaan, dus hoe meer ontspannen je zelf bent, hoe beter jij je voelt. Het kindje heeft er niet gelijk last van, maar als jij je te druk maakt heb je straks een hoge bloeddruk en dat is voor zowel je kindje als je zelf niet prettig. Ik zou het dreigement van naar Nederland gaan om daar je zwangerschap verder uit te zitten, in ieder geval in ere houden als het nodig mocht zijn. Zo houd je je man lekker actief! Hoop dat je snel een fijne gynaecoloog gevonden hebt waar jij je prettig bij voelt. Hou je ons op de hoogte?
@Xon: zie het al helemaal voor me, zo'n kreeftenhoofd, met 2 rode rondjes van de bril. Net als in de chocotof-reclame van vroeger...hihihi... Zo te horen worden het voor jou (en dus ook voor ons) weer spannende dagen. Hoop dat de hoofdpijn gewoon van teveel zon is. Wanneer zou je willen gaan testen. Natuurlijk willen wij weer graag alles weten. Je kent ons, hè?
Sneeuwmees, inmiddels hoef ik niet meer te gaan testen. Bruinverlies net gearriveerd. Elke maand houd ik mezelf weer voor de gek, dat bruinverlies nog niet hoeft te betekenen dat het niet gelukt is (omdat het ook weer weg gaat), maar dat betekent het bij mij wel! Wat een enorme teleurstelling weer! Ik had zo een goede hoop dat het misschien met de lagere bloeddruk, de clomid en de pregnyl gelukt was. Ik vind het nu echt niet leuk meer, 11 pogingen (+ nog een aantal met mijn ex), en ook maar niet één tekentje dat het uberhaupt mogelijk is!
@Xon: ach, meid, wat ontzettend klote.:x Kan het echt niet toch misschien alsnog innestelingsbloed of iets zijn? Ik ben een rasoptimist, je kent me. Mocht dat niet zo zijn, dan een hele dikke knuffel van mij. Ik kan me voorstellen dat het iedere maand, op deze manier, toch steeds zwaarder wordt.
@Xon, wat balen voor je! Hoe gaat het nu verder? Als je ongi wordt, dan ga je voor die echo om naar je baarmoeder te kijken? Dikke ....! Hier nog een vraagje voor degene die een miskraam heeft gehad. hoe begon het en hoe snel daarna ging je vloeien? Gewoon even weten... ik dus gister wat oud bloed verloren (één veeg met wc papier zeg maar).. Maar nu sprak ik vanmorgen een vriendin, die had dit ook met zes weken gehad en met 10 weken bleek het toen wel mis te zijn gegaan en tja,.... dan ga je weer malen! Het duurt nog heel lang tot volgende week!
Xon wat rot zeg, dikke knuffel!! Impie, hier kwamen ze bij de 7.5 week achter dat het niet goed gegroeid was.. twee weken later kreeg ik s 'nachts weeen zeg maar en uur later kwam het vloeien, nou zeg maar gerust leeglopen.
@Impie: hier ook gelijk echt helderrood bloedverlies en dat is donderdagmiddag begonnen en vrijdag, begin van de avond is de mk echt op op gang gekomen met verlies van heel veel bloed, enorme stolsels en echte zware ongesteldheidskrampen. Dus klinkt toch echt heel anders als bij jou. Nadat bij mij bloedverlies was begonnen had ik de hele dag door wat bloedverlies, zodat ik een maandverbandje in moest en ook bij het plassen had ik bloedverlies. Dus echt veel meer dan alleen een veeg, zoals bij jou. Als je je toch zorgen maakt, dan bel je toch gewoon even. Dan kun je misschien morgen alsnog even langskomen en hoef je ook niet nog een pinksterweekend en week in de stress te zitten. Wanneer is je man weer terug?
Impie; heb niet alles bijgelezen maar zie het deel van je bruinverlies. Laat ik voorop stellen dat bij 50% van alle vrouwen met bloedverlies er uiteindelijk een geond kind op de wereld wordt gezet. Ik hoorde bij die andere 50%. Bij mij begon het met een beetje bruin, toen 2 dagen niets, toen weer een beetje bruin; ik werk in het ziekenhuis en ben direct naar de poli gegaag; bij 6 weken en 6 dagen. Er bleek een enorme bloedophoping; zeg maar blauwe plek te zitten; het vruchtje was te klein en het hartje klopte te langzaam. De dagen daarna verloor ik helder bloed, stolsels en had ik ook krampen; wel licht nog. Af en toe stopte het bloeden. Dit heeft zo nog 4 dagen aangehouden. Tot ik in de nacht van maandag op dinsdag; toen ging ik naar bed met weeen; ze voelde hetzelfde alleen minder heftig natuurlijk. Rond 3 uur werd ik wakker en voelde ik dat 'het' zou komen. Een mooi vruchtzakje; en mini uitvoering van de grote. Dat was op 4 mei vorig jaar. Meid ik weet het; het is zwaar klote. Vraag of je die echo eerder kan krijgen want dat wachten is echt killing. Het kan je helemal gerust stellen (of niet). Ik hoop ontzettend voor je dat je bij die eerste 50% hoort. Rotverhaal....ik wordt ook weer bang. Sterkte
Xon, balen zeg. Dikke knuff. Impie, zal nu even mijn MA verhaal doen. Maar dat is ook heel anders dan dat jij nu hebt, maar ik duim dat er niks meer komt en dat alles goed gaat. En als je het niet vertrouwd, gewoon bellen hoor. Ze hebben liever dat je een keertje te snel belt en er niks aan de hand is. Vorig jaar begin sept. zag ik op maandagavond dat ik heel veel vocht vasthield. Ik dinsdagochtend gelijk gyn gebeld en 's middags mocht ik langskomen. Gyn riep mij op en zei: eerst maar even een echo? Dus zo gezegd, zo gedaan. Lig ik daar en hij maar (was toen net 6 wkn en 1 dag) met inwendige echo kijken. Na een tijdje zei hij: Ik kan niks vinden, alleen is het wel heel onregelmatig in de baarmoeder. Dus ik heb het vermoeden dat het een mola zwangerschap is. Hij wat uitgelegd van hoe en wat het inhield, dan schrik je wel even. Ik moest gelijk volgende ochtend (woensdag) bloedprikken en kijken wat hcg waarde was. Vrijdag weer bloedprikken en 1 uur later gyn. Bloeduitslag van woensdag was 1100 en vrijdag 1350, dus conclusie was geen mola zwangerschap. Want dan zouden de hcg waardes in de 100.000 moeten zijn. Maar vrijdag was bij de echo wel een heel klein vruchtzakje te vinden, alleen was bij de meting 4.1 wkn en ik was 6,5 wkn. Nieuwe afspraak de maandag erna, weer bloedprikken en echo. Maandags was hcg 1600, verder geen groei van vruchtzakje. Maar hcg steeg ook te weinig voor een goede zwangerschap. Daarna gelijk besloten voor curretage op vrijdag, want 3 weken later zouden we trouwen. Ik had tot die tijd nog geen enkel bloedverlies of wat dan ook gehad, tot de woensdags 2 dgn voor curretage. Toen kreeg ik een klein beetje rood bloedverlies (was mijn trouwjurk aan het afpassen en dan meenemen). Gelukkig was het toen nog niet erg. De donderdag kreeg ik telkens iets meer bloedverlies, maar nog maar kleine beetjes hoor. Met een maandverbandje goed te doen en ook geen buikpijn of wat dan ook. Vrijdagochtend kapper afgezegd (proefkapsel) en 's middags 1 uur moest ik in zkh zijn voor de curretage. Maar nog steeds weinig bloedverlies. Dus dat is mijn verhaal, wat ook een hele heftige periode was met veel dubbele gevoelens. Verdriet en geluk lag bij ons ook weer zo dicht bij elkaar. Gelukkig heb ik er geen last van gehad met ons huwelijk, maar natuurlijk nog wel even aan gedacht. Is ook wel logisch als je 3 weken na curretage gaat trouwen.
thanks meiden, voor iedereen eigenlijk weer een ander verhaal. We moeten maar afwachten hier. Geen krampen, geen bloedverlies meer... voel me ook nog erg zwanger. Zere borsten en misselijk. Mijn mannetje komt vrijdag laat weer, wil de echo ook niet zonder hem doen. Dan kan het daarna pas dinsdag weer, maar we hebben een afspraak op donderdag. Dus ik denk dat ik ga wachten. Bedankt he meiden! Fijn om hier je verhaal kwijt te kunnen. Sorry voor degene die nog steeds op de wachtbank zitten, ik ben zwanger, maar zit ook weer te miepen!