Hallo meiden, Mijn man en ik zijn gezegend met een prachtige dochter en ik heb sinds haar geboorte al het idee dat ze enigs kind zou blijven. Dit omdat ik een PND heb gehad en daar nog steeds niet helemaal overheen ben. Het idee om ooit nog een baby te krijgen benauwde me: wéér gebroken nachten, wéér een stukje vrijheid minder, wéér een knoop in mijn maag krijgen als de baby huilt! Nee, ik moet er nog niet aan denken, althans, voorlopig niet. Maar wat nou als onze dochter eenmaal naar school gaat, dan heb ik meer tijd en dan zou ik misschien op andere gedachten zijn. Het enige "probleem" is dan mijn leeftijd. Als mijn dochter 4 is, dan ben ik 36. En er vanuit gaande dat het een jaar duurt voordat ik zwanger ben betekent dat dat ik zwanger zou zijn op mijn 37e/38e. Dus "oudere" moeders, hoe hebben jullie dat ervaren? Wat zijn nou precies de risico's? Hoe verliep de zwangerschap? En hoe lang liet een zwangerschap op zich wachten ten opzichte van eerdere zwangerschappen? Positieve en negatieve ervaringen zijn beiden welkom!
Hier een "oudere moeder" 1e kreeg ik op mijn 21e 2e op mijn 35e 3e met 37 4e is overleden tijdens de zwangerschap zou bij de geboorte 39 zijn. Makkelijkste zwangerschap was voor mij die van de 3e. De oudste duurde 3 jaar voor ik zwanger was, de 2e duurde 5 jaar, daarna snel zwanger van de 3e en 4e, leeftijd zegt niet alles dus (in mijn geval) Uiteraard zijn er meer risico's maar volgens mijn gyneacoloog vallen die in de praktijk over het algemeen wel mee. Zo heb ik dat zelf ook ervaren, bij mijn oudste had ik HELLP en vreselijke BI, bij de 2e alleen maar bloedingen tijdens de zwangerschap en bij de 3e dus niets, daar vloog ik gewoon doorheen zeg maar. Voordeel van oudere moeder zijn is dat je makkelijker bent dan wanneer je heel jong bent. Het hoeft niet meer zo precies (huishouden etc) je neemt het meer zoals het komt. Toen ik jonger was "moest" het huis aan kant, om 8 uur kind gewassen en aangekleed zijn nou ja, veel meer het idee van "moeten". Dat heb ik nu veeeeeel minder.
Mamabri, voor jou maakte de leeftijd dus niet uit, aangezien de zwangerschappen en het zwanger worden erg verschilden. Geeft me enigszins hoop, dank je wel.
Ook hier een "oudere" moeder. Ik ben nu 37 en 38 als onze jongste komt, als alles goed gaat. Ook ik heb met de verloskundige over mijn leeftijd gehad. Ik had in het voorjaar een miskraam en ik zei: "Tja, ik word natuurlijk ook ouder". Toen zei zij ook dat dat best wel meeviel en dat ik nog kansen genoeg had. " zo oud is 37 toch nog niet"zei ze...vond ik wel hoopgevend. Wat betreft de tijd die het nodig had om zwanger te worden, is dat hier ook nog niet langer geworden vergeleken bij m'n andere zwangerschappen. Allemaal tussen de 1 maand en de 4 maanden... Behalve ons vierde kindje ( dat duurde om gekke redenen 15 maanden en toen was ik dus 5 jaar jonger dan nu )
AS dinsdag hoop ik voor de derde keer moeder te worden en ik ben vorige week 41 geworden... Eerste 36 jaar (11 rondes) Tweede 37 jaar (1 ronde!) Derde 41 jaar (14 rondes, vmk en vervolgens direct weer zwanger) De risico's zijn vooral als je voor de eerste keer zwanger wilt worden na je 36e. Het mooie van je lijf is dat het onthoudt dat je zwanger bent geweest en dat daaroor je kans op (vroege!) miskramen wat toe neemt maar de kans op afwijkingen e.d. bij een voldragen zwangerschap daardoor weer iets kleiner. Mijn makkelijkste zwangerschap is mijn derde. Met twee al "grote" kinderen (3,5 jaar en 5 jaar) is het toch makkelijker dan de tweede waar ik met een drukke dreumes zat. De eerste zwangerschap was lichamelijk zeer zwaar (rugklachten en zeer veel vocht vasthouden).
Nee, maakte voor mij geen verschil, het enige wat ik merkte was dat toen ik 21 was en zwanger wel een stuk fitter was. Minder snel moe etc, bij de latere zwangerschappen merkte ik daar zeker wel verschil in, maar goed, na de bevalling is dat bij mij gauw weer normaal, en het zijn maar een paar maanden natuurlijk, het is te overzien en je weet waar je het voor doet.
Ben van de eerste bevallen met 24, de tweede met 25 en de derde zal naar verwachting op mijn dertigste komen. De reden dat ik toch reageer is dat ik de dochter ben van een oudere moeder. En ik zie dat je vraagt naar ervaringen mbt risico's en de zwangerschap kan ik het toch niet nalaten even te vermelden dat ik dat nooit als een minpunt heb gezien. Kijkend naar hoe ik moeder en naar hoe mijn moeder dat deed leek ze zoveel rustiger en georganiseerder dan ik nu ben. Terwijl onze karakters toch echt op elkaar lijken. Wilde ik toch even delen.
Ik ben nu 31, 32 in april. Persoonlijk kijk ik er heel erg naar uit om de komende twee jaar alleen maar van ons ventje te genieten en na de afgelopen drie jaar even niet meer bezig te zijn met zwanger raken/blijven. Dat zou betekenen dat ik 34 ben tegen de tijd dat we een (cryo) poging gaan wagen. Op dit moment zie ik dat niet als een nadeel. Ik ben geboren als enig kind toen mijn moeder 32 was en aangezien mijn moeder niet gezegend is met een goede gezondheid heb ik dat zelf wel altijd als een nadeel gezien. Maar goed, je hebt dit niet voor het zeggen is wel gebleken.
Ik lees ook even mee. Ben bijna 31 en zie het voorlopig nog niet zitten om aan een 2e te beginnen (hijs nu 13 maanden). Ik zou ook het liefst nog 2 of 3 jaar wachten en daar bovenop komt dan nog de "probeer" tijd, want zo makkelijk ging het niet. Dan ben je dus snel al weer ouder dan 35 jaar. Geruststellend om te lezen dat jullie het allemaal niet als een heel groot probleem ervaren.
Leuk topic! Ik ben ook een oudere moeder en ervaar dat positief en negatief. Heb een kindje van 21 maanden en ben eigenlijk altijd uitermate relaxt geweest met en over haar. Ben niet zo snel bang dat er iets is of dat ik dingen niet goed doe. Het nadeel van het ouder zijn is toch wel de grotere kans op mk etc. Ik heb voor en na mijn kindje een mk gehad. En onlangs nog een zwangerschapsafbreking ivm down. En dat laatste was helaas wel omdat het zaadje een oude eicel te pakken had (zei de gyn). Mijn kinderwens voor een tweede blijft, dus ik ga er vol goede moed voor (onlangs leeftijd trouwens elke keer in eerste of tweede ronde zwanger).
Bij de jongste 37 en de tweede 39, niet echt de jongste meer dus. Toen het bij de eerste even op zich liet wachten, dacht ik idd wel dat ik misschien te laat was. Gelukkig is het toch binnen een jaar gelukt, en bij de tweede was het meteen raak. Uiteraard heb ik er wel rekening mee gehouden dat het wat moeilijker zou kunnen zijn en dat er een verhoogde kans is op complicaties en / of afwijkingen. Uiteindelijk heb ik fluitend beide zwangerschappen doorlopen, maar dat is vooral een kwestie van geluk hebben denk ik. Als je 20 bent en je hebt last van BI of misselijkheid dan heb je het ook niet makkelijk. Wat ik nu wel als een "nadeel" ervaar, is dat we altijd achter de rest aanlopen. De meeste vrienden zijn eerder aan kinderen begonnen, dus onze kinderen zijn een stuk jonger dan de rest. Daar gaan de oudste al naar de middelbare school, terwijl bij ons de oudste net naar de basisschool gaat. Maar dat heeft ook voordelen, want onze kinderen worden nu vaak door de oudere kinderen vermaakt. Heel relaxt op een weekend of een verjaardag.
Hier ook een oudere moeder van 40, alhoewel ook niet helemaal! Ik heb nl op dit moment (nog) geen kleine kinderen meer /of zwanger. Ik kreeg mijn eerste op 23 jarige leeftijd mijn eerste en op mijn 29e had ik er al 4. alle 4 de kids waren bewust gepland (voor zover dat mogelijk is) en ik was vrijwel altijd meteen zwanger. Ik heb probleemloze zwangerschappen gehad en voorspoedige bevallingen. Toen bedacht ik vlak voor mijn 39e dat mijn kinderwens eigenlijk nog steeds aanwezig was! Maar dan was het nu of nooit!!! Na ong. 3/4 mnd was ik gelukkig zwanger (inmiddels 39 jaar) Helaas werd dit een miskraam. Het duurde lange tijd daarna voor mijn cyclus weer op orde was. In april had ik weer een positieve test. Wel in verband met mijn leeftijd (toen bijna 40) een vlokkentest laten doen, daaruit bleek ik zwanger te zijn van een zoontje zonder trisomie 21,18 en 13 (de trisomies waar je meer kans op hebt ivm leeftijd) Mijn zwangerschap verliep voorspoedig, tot we met de 20 weken echo slecht nieuws kregen. Onze zoon zou ernstig gehandicapt zijn (had niets met leeftijd te maken) Uit liefde voor onze zoon is de bevalling ingeleid. Door al deze traumatische gebeurtenissen is onze wens naar een nieuw lichtpuntje alleen maar groter geworden. Hierdoor is mijn leeftijdsgrens wel al een paar keer bijgesteld. kortom ik vind 37 nog niet echt oud hoor. Hou er alleen wel rekening mee dat je iets meer risico's kan lopen en dan vnl de kans op een miskraam. Want helaas de mk kansen stijgen wel. succes...ik zou zeggen volg je gevoel dan komt het vast goed!