Eerst nog zo gelukkig als ik maar zijn kon. Een lieve, leuke, grappige, knappe partner waar ik tot over mn oren verliefd op ben. En... ZWANGER!! Het kon even allemaal niet beter en was nog nooit zo gelukkig geweest. Eerlijk! Het was fantastisch.. Tot meneer 3 weken geleden zei dat hij niet verliefd is en niet van me houd. Hij heeft tot nu toe niets voor de kleine gedaan. Ik doe alles alleen. Ik kan ook net zo goed zonder hem hoor. Want het interesseerd m toch geen reet. Maar ik ben toch ontzettend verdrietig en heb gewoon liefdes verdriet. Mn moeder woont in Amerika en ze komt pas in September. Gelukkig heb ik mn vriendinnen en vrienden die voor mij klaar staan. Voel me zo rot.. Tis nog allemaal heel vers en kan t bijna niet geloven. Huil elke dag als n klein kind als ik opsta, de hele dag door en als ik ga slapen. Ik mis hem. Maar weet aan de andere kant dat hij mn tranen of mijn gemis echt niet waard is. Pfff.. Had t nooit verwacht op deze manier zwanger te zijn. Relatie kapot, roze wolk kapot.. Hopelijk kan ik straks weer lekker genieten als ik haar voel. Want nu denk ik meteen aan hem en huil ik.. Ik kan niet wachten op de onvoorwaardelijke liefde die ik straks zal hebben van mn kleine meisje.. Nog 3 maandjes wachten. X