Dat zou mijn man nooit doen, al zou ik dat best wel eens lekker vinden Mijn zoontje sliep de eerste week bij ons in bed, daarna nog 5 weken bij ons in de kamer in de kinderwagenbak, toen heben we de kinderwagenbak in het wiegje gezet en zo heeft hij leren slapen op z'n eigen kamertje. Hij kan nu niet eens in slaap vallen bij ons in bed, in het weekend leggen we hem wel eens tussen ons in maar dan is meer om te donderjagen. Ons bed is ook niet zo breed, ik viel de eerste week al bijna uit bed doordat hij tussen ons in lag.
Ons zoontje slaapt regelmatig bij ons... Dit omdat we het na 11 maanden slecht slapen gewoonweg beu zijn om hele nachten op en neer te lopen. Ik denk dat dit topic heel makkelijk te vertalen is... De goeie slapers slapen in hun eigen bedjes, en de slechte slapers slapen regelmatig of altijd bij de ouders. Ik zou het ook wel anders willen, maar tis helaas niet anders.
Nou daar heb je wel gelijk in hoor, ik ben ook heel blij dat Mini zo lekker slaapt in haar eigen bed, al vanaf het begin. Maar volgens mij heb je dat niet altijd in de hand. Maar het blijft risky business, ik vind het dan wel moeilijk voor te stellen dat mensen het doen als het niet "nodig" is. Ik denk trouwens dat mijn man ook niet snel ergens anders zou slapen hoor, hij voelt zich soms al zo buitengesloten met al die vrouwen in huis ...
Hij is geheel vrijwillig vertrokken naar het logeerbed voor een redelijke tijd haha. Het was of een ongezellige vermoeide vrouw met jengelende baby. Of een wat meer gezellige en meer uitgeruste vrouw met een kindje wat ook wat meer tevreden was. Sowieso werd hij s´nachts ook altijd meerder keren wakker als die kleine weer lag te huilen (en ook vaak minimaal een half uur volhield). Nu kon hij lekker rustig slapen in een andere kamer.
mijn zoontje ligt al vanaf de 2e nacht in zn eigen bedje moet er niet aan denken iedereen zn mening maar ik was de hele nacht wakker van elk zuchtje wat ik hoorde.. als vriend vroeg moet werken neem ik me zoontje wel mee naar me bed..geef ik um daar de fles en dan nog lekker kroelen en hij valt dan ook weer in slaap naast me..
nou dat denk ik ook hoor, hier een goede slaper, vanaf 1 week al in haar eigen bedje maar wij hebben mazzel als ik dat zo lees. ik zou ook breken als ik alleen maar gebroken nachten zou hebben.
Vind je dat dan niet doodeng? Straks rolt ze ervanaf?? Ik vind het eigenlijk best gevaarlijk om dat te doen hoor als je er niet bij bent.
God ik dacht dat ik de enige was... hahaha Mijn zoontje slaapt altijd bij mij in bed... na maandenlang minimaal 7 keer op en neer lopen in de nacht was ik op, total loss, gebroken & is hij bij mij in bed beland en niet meer weggegaan Het is precies zoals lob al zei, de goede slapers liggen in hun eigen bedje & de slechte slapers bij hun ouder(s) in bed.. En het scheelt uiteraard ook dat ik een alleenstaande moeder ben, en er dus ook plek zat is voor ons 2tjes!
Tja, zo simpel kun je het ook stellen... goede slapers in eigen bed, slechte slapers bij pappie en mammie. Klopt hier absoluut. Slapen is nooit haar hobby geweest. Wat een gedoe toen ze nog heel jong was en wij het volgens het boekje probeerden te doen. Ze sliep gewoon... NIET, en al helemaaaaaaal niet in haar uppie. Ze heeft ook altijd moeite gehad met rustig worden, onze stuiterbal. En met slapen en blijven slapen, en snachts lekker rustig blijven, zelfs als ze even een slokje wil. Tussenin was DE oplossing. kHad het er net nog over met mn man: moet ze nou in dr eigen bedje? (het onderwerp zette me aan het denken... ) Maar hij heeft helemaal geen haast. Volgens mij geniet hij ook van dat kleine schatje naast zich dat smorgens aan ze wimpers trekt, of met dr voetjes expres in zn gezicht ligt te duwen en dan seeds "papaaaa" (oftewel: wordt nou es wakker!) zegt.
Hier één week in onze slaapkamer (in de kinderwagenbak). Ik heb geen oog dicht gedaan.... elk zuchtje, kreuntje; ik werd wakker. Daarna in haar eigen kamertje. Heb in het begin ook heel wat afgelopen voor poepluiers, flesjes, huiltje, etc. Maar dat had ik er graag voor over. Tussen ons in slapen hebben wij nooit gedaan: * mijn man zijn armen slingeren nog wel eens in mijn gezicht midden in de nacht, moet er niet aan denken dat ze op haar hoofdje komen! * wij durven echt niet languit en rustig te slapen, veel te bang dat er iets gebeurd * het "grote" bed is voor ons. Onze dochter heeft haar eigen bedje. Vind het fijn dat mijn man en ik even een moment samen zijn. Met mijn liefie ben ik al van 7.30uur tot 18.30 uur bezig (met liefde hè, begrijp me niet verkeerd!) * in het weekend komt de kleine wel eens gezellig bij ons in bed spelen/ knuffelen, maar niet slapen. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als onze meid niet zou willen slapen. Op een gegeven moment ben je zo moe dat je alles aangrijpt.....
Hier ook een zoontje dat zo nu en dan bij ons slaapt. Zelden de hele nacht, meestal om een uurtje of 3-4 als hij niet meer in zijn eigen bedje wil slapen. En inderdaad heb ik ook een slechte slaper en trek ik het gewoon niet altijd om op en neer te blijven lopen. Maar ik vind het wel heel knus en gezellig. Van de andere kant, zou ik het fijner vinden als hij in zijn eigen bed slaapt, want we slapen wel wat minder goed met hem tussen ons in.
Milan slaapt ook bij ons in bed, hij is nu ruim 16 maanden. Het liefst zou ik 'm nu wel in z'n eigen bedje (eventueel bij ons op de kamer) willen laten slapen, omdat hij bij ons in bed de hele tijd op mij gaat drinken en begint te tutteren in z'n slaap (hij krijgt nog bv). Maar voorlopig wil dat nog niet echt lukken .
Hij slaapt op onze kamer in zijn hangwieg. De eerste nachten heeft hij op het verschoonkussen tussen onze hoofdkussen ingeslapen, want anders deden we zelf geen oog dicht. Sinds hij een week of 2 is, is het niet meer voorgekomen. Een enkele keer nog overdag, als mijn man er niet was. Dan legde ik hem op zijn bedhelft en deed een dutje. Ondertussen rolt hij alle kanten op, dus durf ik dat niet meer. Zou te bang zijn dat ik op hem ging liggen, de dekens over hem heen zou trekken of hij het bed uit zou vallen. Toen mijn dochtertje anderhalf was, heeft ze een week of zes heel slecht geslapen, toen lieten we haar regelmatig een nachtje tussen ons in slapen. Ieder slaapt hier dus in een eigen bed en dat bevalt goed. Iedere situatie en elk kind is natuurlijk anders, maar dit heeft wel mijn voorkeur.
Nou ik kan dus écht niet slapen als zij bij ons in bed ligt, ik ben te bang op haar te rollen of dat de deken over haar heen komt ofzo.. Vandaag geprobeerd haar bij me te laten liggen, voedingskussen achter haar zodat ze niet weg kan rollen en in aan de andere kant, maar nee, ik kon écht niet slapen...zij wel dus, want in de hangwieg (10 cm naast mijn bed) wil ze niet liggen...
Ik zou dus echt niet kunnen slapen hoor met zo een kleintje in bed. Zo veelste bang zijn dat ik erop zou liggen of dat het zo stikken onder de dekens. Als wij allebei vrij zijn liggen we soms wel lekker met zijn 3e in bed, maar dat is dan natuurlijk om te keten en voor de gezelligheid maar niet om te slapen.
Batuhan slaapt ook bij ons nog geen 1x in zijn eigen bedje geslapen. Hij ligt sowieso aan een bewakingsmonitor die afgaat wanneer zijn hartslag of saturatie daalt is wel "fijn" dat we die hebben. Hij slaapt trouwens bij ons sinds dat hij is ontslagen uit de IC daarvoor vlak na zijn geboorte 2daagjes in zijn wieg geslapen. Misschien heel raar maar denk dat ik veel moeilijker zal krijgen als hij in zijn eigen bedje gaat slapen dan batuhan zelf. Sowieso als hij ( ooit ) in zijn ledikant gaat slapen komt die tegen ons bed aan te staan. Zo lief als hij 's nacht's wakker wordt en huilt hoef ik maar zijn handje vast te houden en hij slaapt gelijk weer door
Als je maanden niet slaapt, slaap je echt wel met je kleintje in bed hoor. Dan ben je zo moe. En je gaat echt niet op je kleintje liggen hoor, is nog nooit gebeurd. Ik vond het in het begin ook eng, maar inmiddels niet meer.
Jo79 zo met een aankleedkussen hebben wij het ook een tijd gedaan tot zijn voetjes er buiten gingen "hangen"
Ik heb tot vorige week altijd wel een deel of de gehele nacht een slapend mannetje op mijn buik gehad. Tot ik er achter kwam dat het gewoon een buikslapertje is en heel goed in zijn eigen bed kan slapen, mits op zijn buik. (wel met aerosleep hoor). Ik zorgde wel dat mijn armen ondersteund werden door kussen zodat hij er niet af kon rollen in het geval dan mijn armen opzij 'vielen' als ik sliep. Oudste zoon heeft nooit bij ons in bed geslapen. Daar werd hij zelf erg onrustig van. Als hij ziek was/is, dan sleepte we altijd een matras op zijn kamer.
Onze dochters slapen allebei bij ons in co-sleepers, dit al vanaf het begin. We hebben dus een bed van bijna drie meter breed! 's Morgens kruipt mijn oudste naast me (dan is mijn man al naar het werk) en mijn jongste ligt dan aan de andere kant (ik laat haar hier altijd liggen na een voeding).