Ik heb eienlijk niks te klagen! ik heb een gezonde dochter, een goede bevalling gehad, en mijn herstel gaat heel snel! Maar toch!.... Ik heb het gevoel dat ik mijn zwangerschap niet echt heb kunnen afsluiten. Ik ben met 37 weken bevallen. Je weet dat het dan kan, maar ik was er totaal nog niet op bedacht. De bevalling ging super snel, om hal 9 braken (zomaar uit het niets) mijn vliezen, en 00:54 is Charlee geboren. Hele snelle, en ook pijnlijke bevalling. Eenmaal uit de roes van de bevalling was mijn buikje weg!! En lag er zomaar een kindje in de wieg! Zo onwerkelijk Mijn zwangerschap verliep voor de rest super, ik was het ook zeker niet zat. Nu mis ik mijn buik best wel, ik was woensdag uitgerekend, misschien kan ik het na deze magische datum een beetje afsluiten. Wat ik nu precies voel kan ik niet helemaal uitleggen, maar misschien herkend iemand het?? Maar begrijp me zeker niet verkeerd, ik ben heel gelukkig en blij met mijn meisie!!!!
Ja ik herken het gedeeltelijk. Ben zelf ook met 37 weken bevallen. Het was ineens zover. Ik was er nog totaal niet mee bezig. Het overrompelde me totaal. Ik heb wel een zware bevalling gehad, ben daar erg druk mee bezig geweest. Na een paar maanden werd het gevoel bij mij minder, dat ik niet 9 maanden zwanger ben geweest. Ik kon het loslaten en heb het geaccepteerd. Mocht ik nog een keer zwanger worden, zal het wel uitkijken worden naar 37 weken (hopelijk dan niet over tijd, dat lijkt dan echt een eeuwigheid). Veel praten heeft mij goed geholpen. Je kan ook nog een keer met je VK praten. Succes! Hoe oud is je meisje nu?
Ja, voor mij ook erg herkenbaar. Ik ben met 33+4 weken bevallen, dus ook zeer zeker nog niet op de bevalling bedacht. Ik heb het er ook best wel even heel moeilijk mee gehad. Het gevoel van "nu mag het" en bij elk krampje gaan denken "zal het nu beginnen" heb ik niet gehad en dat had me heel speciaal geleken, gek genoeg. Vond het ook heel erg gek toen de uitgerekende datum in zicht kwam. Vond het ook heel vreemd dat mijn buik weg was en opeens zie je dan allemaal ronde hoogzwangere dames rondparaderen. Het heeft mij persoonlijk wel even tijd gekost om dat een plekje te geven en nog steeds vind ik het met vlagen wel eens moeilijk en heel jammer dat ik niet pas ben bevallen toen ik er mentaal klaar voor was, zeg maar... Maar ook ik ben dolgelukkig met mijn dochter en probeer daar meer van te genieten dan te piekeren over het hoe en waarom ik toch te vroeg ben bevallen.
Hey hey bedankt voor jullie reacties!! mijn dochtertje is nu 2 weken 2 dagen. Ontzettend gek op haar.Ben blij dat ik niet de enige ben met dit gevoel. En met een zwangerschap van 33 weken zou je het helemaal wel hebben! Morgen is/ was de uitgerekende datum, misschien kan ik het na deze datum een beetje afsluiten! nogmaals bedankt voor jullie reacties!
Ik heb dat ook heel sterk gehad...en heel soms kan ik nog steeds jaloers zijn op hoogzwangere dames Ik had zo graag nog met die buik willen pronken, en willen schelden op mijn vent tijdens de weeën, mijn water voelen breken, zelfs weeën willen hebben...en een baby op mijn buik gehad willen hebben na de bevalling. In plaats daarvan lag ik met 29 weken in het ziekenhuis en mocht niks meer, en is er met 31 weken een spoedkeizersnee uitgevoerd. En daarna kwam nog meer jaloerzie: mensen die hun kindje meteen mee naar huis mochten nemen, moeders op de kraamafdeling met kindjes naast hun bed die ze 's nachts zelf mochten verzorgen... Mijn dochter lag een paar verdiepingen lagen op de NICU. Kraamtijd...wat is dat? We hebben 2 maanden zieknhuis gedaan. Goed, we zijn beide gezond en gelukkig en mooi en fijn en blij en en en...maar soms..dan steekt het nog even Ik denk dat iedereen dat wel een beetje heeft. Ook misschien omdat een dikke zwangere bolle buik gewoon heel mooi is! Dat wil toch (bijna) iedere vrouw wel eens
Dat denk ik ook. Zwanger zijn is natuurlijk geweldig..!! Ik mistte het zwanger zijn, het schoppen van onze meid, de dikke buik, ook heel erg na de bevalling. En ik ben met 40+4 bevallen, dus zeker niet te vroeg. Mijn ervaring is dat het gevoel wel slijt. Tis bij jou nog maar zo kort geleden, je hormonen gieren nog door je lijf... Maar ik denk wel dat bij vrouwen die (veel) te vroeg zijn bevallen dit gevoel wel veel heftiger hebben..
Je beschrijft ook precies mijn gevoel. Ik had zo graag dat mooie van een fijne zwangerschap willen meemaken, dat serene van het zwangerschapsverlof en het 'wachten' op de kleine... Maar het gaat allemaal in het niet als ik naar mijn wondertjes kijk.
Wauw!! Respect voor jou zeg Drie wondertjes! En wat een mooie geboortegewichten! (nikita woog 940 gram) Natuurlijk zijn we heel dankbaar voor onze wondertjes, maar het mag best hoor - af en toe een beetje je gevoel laten spreken over het hele gebeuren. Het is gewoon heel heftig - ook met zo'n goede afloop
Heel herkenbaar terwijl mijn 3 wondertjes langer dan 40 weken bleven zitten. Zwanger zijn vond ik geweldig en kon me niet lang genoeg duren. Dan beval je, toch altijd onverwachts en heb je een baby maar geen buik meer. Inmiddels is onze jongste 17 maanden en als ik dikke buiken zie...mis ik het nog steeds wel eens.
Oh zo herkenbaar. Wil je niet bang maken, maar ik mis die buik nog steeds . Mijn kleine is ook met 37 weken geboren. Heb ook altijd geroepen met mijn zwangerschap: als ik 37 weken ben mag die kleine eruit komen. Nou dat heb ik geweten! op de nacht van dinsdag op woensdag (was toen precies 37 weken) braken spontaan mijn vliezen. 6 uur later was die kleine er al d.m.v. een keizersnede omdat hij in stuit lag. Ondanks dat ik heel blij ben met ons kleine mannetje, heb ook ik het gevoel dat ik mijn zwangerschap niet heb kunnen afsluiten. Daarom zal en ook zeker nog een 2e kindje komen, en misschien zelfs wel een 3e. Maar eerst nog maar even genieten van deze kleine man.
Heel erg herkenbaar! Onze jongens zijn geboren met 32 weken en ik had nog vanalles willen doen als aandenken van de zwangerschap. Foto's bij een fotograaf, buik gipsen dat soort dingen, maar ze waren er ineens al! (kwart voor 4 vliezen gebroken en om 23.57 en 23.58 waren ze er)
Ik mag eigenlijk niet meepraten vind ik, ik ben 'keurig' met 39w4d bevallen. Maar waar ik totaaaaal niet op voorbereid was, was dat ik afscheid moest nemen van de zwangerschap. Ik mis het gewoon nogsteeds, terwijl ik er zo lang van heb kunnen genieten... ik had me gewoon niet bedacht dat ik het zwanger zijn zo vreselijk zou missen Ik verheug me heel erg op een volgende zwangerschap (hopelijk nog wel twee!!), al wachten we daar nog wel mee En dan ben ik dus meer voorbereid op dit gevoel, hoop ik.
Ik ben ook bij 39+4 bevallen maar mis het zwanger zijn ook heel erg. Ik ben gewoon erg jaloers op zwangere vrouwen terwijl ik z,n mooi wondertje heb. Het intime gevoel dat mis ik heel erg. het 24 uur per dag samen zijn met je kindje. Ik wil zeker ook nog een 2de over een paar jaartjes
ja hier ook herkenbaar. Mijn dochter werd met 34 weken ineens met een keizersnee gehaald... heel onwerkelijk!
Ik mis het zwanger zijn ook heel erg. Ik wil dolgraag nog een tweede (en ook nog wel een derde), maar dan pas over een tijdje. Wil ze ook niet te snel op elkaar, want dan moet ik de zwanger zijn periode al weer zo snel afsluiten... erg he... zo denken...
Ik heb het zwanger zijn nog geen seconde gemist. Ondanks dat ik een goede zwangerschap heb gehad (zat al wel met 20 weken thuis ivm BI, en kon geen kant meer op), en super snelle bevalling (bevallen met 36+6 en uiteindelijk in 1,5 uur). Tuurlijk vond ik het heerlijk om mijn meisje in mijn buik te voelen, maar ook dat gevoel mis ik niet. Ik vind het zo'n zaligheid om mijn eigen lichaam weer terug te hebben, en weer uit de voeten te kunnen. Het hele zwanger zijn mag van mij overgeslagen worden
Ik besef nu steeds meer dat ik met 3 mooie kindjes, geen nieuwe zwangerschap meer zal meemaken. En omdat ik dus vrijwel zeker weet dat dit echt de allerlaatste keer was, mis ik dat gevoel van zwanger zijn ook wel, hoor! Ondanks alle kwaaltjes die het op het einde best zwaar maken, zeker met al 2 rondrennende kindertjes. Want het is ook zo bijzonder! Maar voor ons is het goed zo. Soms mis ik het dus wel, maar vooral omdat ik zeker weet dat het voor ons een afgesloten hoofdstuk is. Raar idee...
@Mamasu: dat vind ik ook een raar idee. Wij willen nog wel graag een kindje (nu nog niet), maar het besef dat je dáárna nooit meer zwanger bent, lijkt me heel gek.
hier exact hetzelfde baby met 29 weken geboren. Man wat was ik jaloers op dikke buiken en vrouwen met wandelwagens, toen ons kleintje nog in het ziekenhuis lag. Wat een geluk heb je dan,als je dat kunt, met je baby erop uit en hem altijd dichtbij je hebben. Nog steeds kijk ik met heel andere ogen naar zwangere vrouwen, met zo`n gevoel van: Dat wil ik oooooooooooooooook! Heerlijk gevoel vond ik dat, het zwanger zijn.
Toen ik net een beetje van mijn zwangerschap begon te genieten werden ze geboren. Ik herken het gevoel heel erg, want na een zwangerschap van 26 weken kun je niet zeggen dat je je zwangerschap hebt kunnen afmaken, laat staan afsluiten.