Over het zwemmen; dan bedoel ik dus idd echt het drijven en niet op de bodem van het zwembad staan. Het zwemmen met je dochtertje, trotsemama, is natuurlijk veel intensiever, dan als je het voor de ontspanning doet. Ik heb het niet over het echte zwemmen of aquajoggen (dat laatste kan overigens als je nog maar milde klachten hebt, wel heel goed zijn) gr. Chantal
@Tally: ik kom uit N. Brabant, niet belgie dus ik weet ook niet hoe het daar zit. Ik weet wel dat ze er hier sinds vorig jaar veel moeilijker over doen door allemaal nieuwe regeltjes dus waarschijnlijk ook veel bijbetalen... @Pinter: ik heb 's nachts ook super veel last, heb je al geprobeert om met een kussen (of voedingskussen) tussen je knieen te slapen? Dan lig ik voor een paar uurtjes goed, dus miss heb je daar iets aan. Ons bed staat sinds kort ook op klossen, nu kan ik er bijna staand in, dat scheelt ook heel erg veel. @Zwemmen: Hoe kunnen jullie gaan zwemmen?? Als ik mijn bekkenband niet om heb zak ik in elk geval door mijn benen, ik durf dan echt niet op zo'n natte zwembadvloer te lopen, dus hoe doen (deden) jullie dat? Of gewoon je rolstoel of krukken mee naar de rand van het water nemen? En hoe met afdrogen en omkleden? Ik kan vanaf m'n knieen naar onder echt niet mee bij, mijn man droogt me verder af en doet mijn sokken aan. Is het dus niet zo dat je in het water minder last hebt en door de dingen er omheen later alleen maar meer last hebt? Heb ik ook al als ik in bad ga en er daarna uitgeholpen wordt... @ Trotsemama: Hoe was het vandaag bij de gyn??
tijdens mn zwangerschap van alyssa ben ik ook vaak naar het zwembad geweest en dan ging ik ook echt alleen om te dobberen. als ik ging zwemmen was ik daarna niks meer waard. zolang ik maar heel rustig deed werkte het bij mij wel goed. ik was trouwens al blij met alle momenten dat ik ff geen pijn had, dus als ik erna wel pijn had vond ik het niet heel erg doordat ik dan een uur geen pijn had gehad. ik denk dat het voor iedereen verschillend is. nu heb ik nog geen kans gehad om het uit te proberen omdat het hier behoorlijk hectisch is op het moment (klussen, oma is stervende, werk van mn man enz, enz.). ik raad het iig iedereen aan om uit te proberen. liefs doris
Pinter: YEP Debbrunsschot; Oef... tja dan moet je idd een afweging maken van "wat levert meer op" . Ik denk als je zover bent, je idd niet meer een zwembad in moet gaan. Je zou nog met bekkenband naar het zwembad kunnen lopen, en uiteraard staan de badmeesters altijd voor je klaar om je evt te helpen met begeleiden (hebben ze nog wat te doen) Maar...als ik naar mezelf kijk; dat zou ik niet willen, eigenwijs die ik ben. En wat ik wel geleerd heb; vrouwen met bekkeninstabiliteit zijn de grootste eigenwijzen in hun soort!! -gaan nml altijd over hun grenzen heen -vinden zelf dat ze dat ook wel aankunnen (kiezen op elkaar en gaan) -hebben 's avonds en 's nachts spijt dat ze dat toch gedaan hebben -doen het de volgende dag gewoon weer... Herkenbaar? NIET? Gefeliciteerd, dan luister je goed naar je lichaam; WEL; helaas; maar daar moet je nu niet trots op zijn; daar heb je jezelf mee. Sorry ik draaf weer door En Trotsemama; ik ben ook heel benieuwd wat de gyn heeft gezegd, heb je een datum gekregen? gr. Chantal
heey meiden de gyn zag aan me dat het niet zo lekker ging we hebben nu afgesproken dat ik 6 april bij haar kom en dan gaat ze kijken of me baarmoedermond rijp is en als die rijp is denk ik die week ingeleid dat heeft ze nog niet precies gezegd maar het is wel duidelijk dat ze me niet overtijd wil laten lopen dus we blijven positief en hopen dat we over 3 weken onze baby in onze handen mogen sluiten
Trotsemama, Wil jij je vroeg laten inleiden omdat je veel last hebt van bekkeninstabiliteit. Ik ben aan het denken om dit namelijk ook te bespreken met de gyn. hier. Ben bang dat het alleen maar erger wordt voor mij.. WIj schelen volgens mij een weekje. Echt spannend meid.
@ Trotsemama: fijn dat je iets weet! Is je kindje al aan t indalen? En 6 april is een mooie datum, we zijn dan een jaar getrouwd @ Tally: klinkt jammer genoeg heel erg herkenbaar... Ik wil idd ook geen aansteller lijken en vind het heel erg als ik dingen uit handen moet geven. T is al heel wat voor mij dat ik mijn man de was laat doen en zelf echt niet meer op zolder kom. Er zit dus al vooruitgang in (heb ook weinig keus, haha). Ik had net nog een vriendinnetje aan de telefoon die nog niet zo lang geleden bevallen is. Ik probeer steeds de positieve dingen te blijven zien. Zij moest gewoon werken toen ze zo ver was als ik nu ben (wat ook logisch is) en voelde het kindje pas als ze thuis kwam heel bewust. Ik voel de hele dag door elke beweging die ze maakt heel bewust. Dat is dus wel fijn!
sweetcandie jaa maar niet alleen vanwege me bekkeninstabiliteit hoor ook omdat heel me lichaam gewoon protesteerd en continu bezoekjes breng aan het ziekenhuis (vanwege bloedverlies,minder leven,harde pijnlijke buiken enzz) hahah jaa eerst afwachten of 6 aprilme baarmoedermond wel aan het verweken is moet morgen nog extra voor een ctg en wil dan even vragen of ze willen kijken of ik geen ontsluiting heb omdat ik de afgelopen dagen echt veel Voorweeen heb gehad en dus denk dat ik al wat ontsluiting aan het kweken ben
Vervelend joh dat je ook nog steeds naar t ziekenhuis moet met al die andere dingen, of je bekkeninstabiliteit alleen nog niet genoeg is... Hoop voor je dat het goed komt voor die tijd met de ontsluiting. Hebben ze het er al over gehad of je anders gewoon tot 40 weken moet wachten ofdat ze dan toch iets anders gaan proberen? Of kijken ze dat de 6e pas echt?
Ah ok, ja ik was het vergeten je had ook bloedverlies inderdaad... Harde buiken heb ik ook wel last van.. Maar goed van je dus jij zult de eerste mama worden van april misschien..
Bekkenklachten of instabiliteit zijn voor een gynaecoloog geen gegronde redenen om een bevalling in te leiden. Maarrrrrrrrr http://www.vrouwenarts.nl/media/pdf/20 bekkeninstabiliteit.pdf toch als je de bovenstaand verhaal erop naleest; zou dit wel een heel goed advies zijn (melden zelfs gyneacologern,....waarom wisten de mijne dit niet? en was ik niet wijzer en mondiger toen?). Een keizersnede is zeker geen medisch advies; en ook al heb ik er 2 gehad (heb het wel beide keren geprobeerd op de natuurlijke manier) het herstel van een natuurlijke bevalling gaat gewoon vlotter.
Ik heb ff twee vraagjes, weten jullie of je je bekkenband 's nachts ook om mag houden of is dat niet de bedoeling? En als ik wat meer heb gedaan dan eigenlijk kan en weer nog meer pijn heb wordt ik echt misselijk en duizelig enzo, kan dat door de pijn komen of is dat eerder omdat alles omhoog komt door de zwangerschap?
debrunschot; ik zou die misselijkheid en duizeligheid echt even melden bij je verloskundige, dit zou ik niet in verband brengen met overbelasting van het bekken. Je kunt je bekkenband omhouden 's nachts, maar ik vond het zelf helemaal niet lekker liggen. Als het gaat om het omdraaien... ..die hint weet je inmiddels wel denk ik (en ik vond het glijzeiltje dusdanig werken dat ik ervoor koos geen bekkenband om te doen 's nachts) Maar het mag dus wel (je hebt wel een stugge smalle?) gr. Chantal
tally nee het is geen gegronde reden maar toch doen Gyneacologen het vaker dan je denken ! zonder medische indicatie inleiden omdat de vrouw er om vraagt ik heb namelijk een folder van de gyn gekregen over inleiden endaar staat het ook in
Op zich vind ik het belangrijk dat het een samen"spel" is tussen gyneacoloog en zwangere, de zwangere is uiteraard niet medisch kundig om dit te kunnen "eisen", de gyn kan niet voelen wat de zwangere voelt. Goed overleg en de voor en nadelen op een rijtje zetten. Maar ik ben echt aan het lijntje gehouden; elke keer werd mij verteld; als je zo doorgaat, dan redt je het niet en leiden we je in, en elke keer als ik weer binnen kwam strompelen (of rollen) keek hij weemoedig, maar er werd niet tot inleiden besloten. Met de 2e was het gelukkig niet zo ernstig meer en kon ik het ook prima volhouden. Het enige nadeel wat ik kan bedenken (en dat is er wel eentje om over na te denken) is dat het te snel kan gaan. Als een bevalling te snel gaat, kan (dat hoeft uiteraard niet) het bekken echt beschadigd raken en heb je kans op een mechanische bekkeninstabiliteit. Daar kom je zonder medische ingrepen niet van af (en als ik de verhalen lees is het zowieso lastig om te genezen) Voordelen van inleiden zijn bijvoorbeeld dat het kindje wat kleiner is (die van mij waren beide 2 weken over tijd en resp 4300 en 5300 gram). En uiteraard dat je je kan richten op het herstel. Ik ben blij om te lezen dat een aantal van jullie een goed luisterende gyneacoloog hebben. och...als ik het allemaal over kon doen... maar ja, dat kan niet! Ik heb 2 keizersnedes gehad vanwege de AAAligging (die ze dus al kunnen zien voorafgaand v.d. bevalling...beide keren niet gedaan. Dat én het gewicht van de kids maakte dat ik kon persen wat ik wilde, maar ze konden de draai niet maken. Je kunt je voorstellen dat, vooral na de 1e; ruim 2 uur persen en 2 mensen die uiteindelijk ook aan mijn benen trokken, mijn bekken aanvoelde alsof er een vrachtwagen overheen gereden was. Daarom meiden; zorg dat je partner (want die is degene die -als het goed is- nog het meest alert is op dit soort dingen) voor je opkomt; zelf de benen vasthouden, of, zoals ik met de 2e bevalling; op een prachtig verlosbed met steunen waar ik mijn voeten op kon zetten; ik kon dus een soort "afzetten" (ik zat in "shopper-houding" zoals op een motor, zeg maar) Niet langer dan 1-1,5 uur persen. De 1e keer was mijn man zo overrompeld (ik zal jullie het doemscenario verder besparen) dat hij geen boe of bah zei. De 2e keer ging dat -gelukkig- anders en werd ik als een prinsesje onthaald en op advies van mijn man (!) werd er na 1 uur persen een echo op mijn vagina gezet, waaruit bleek dat ook onze zoon in AAA lag en meteen tot een keizersnede werd besloten. (helaas vergeten ze dan dat de persweeën niet meteen stoppen, dus iedereen was even zo van; oh we hoeven nu niets meer en ik lag nog te brullen hahahaaha; nu kan ik er wel om lachen...toen niet) Maar ik wil jullie niet bang maken voor wat er komen gaat, want mijn vriendin had ook bi, een supersnelle bevalling en liep de volgende dag weer rond te huppelen. Wat dat betreft is er geen voorschrift van wat er gebeuren gaat. Ik hoop voor jullie dat het prachtbevallingen zijn waar je met een glimlach op terug kan kijken!
Hallo, vandaag weer bij de mensendieck geweest, ik moest nu naar iemand anders in van de praktijk omdat degene bij wie ik onder behandeling was niet meer wist wat ze moest doen.. Blijkbaar span ik al zo lang mijn spieren in mijn bekken continu aan dat die banden korter zijn geworden en dat extra pijn geeft. Mag de bekkenband nog maar zo min mogelijk aan (was idd een smalle) en krijg ontspaningsoefeningen. Mijn man moet de volgende keer mee want hij moet erbij helpen. Volgens haar kan de pijn dan minder worden. Ze dacht me gerust te stellen, maar deed dat natuurlijk niet. Zoals het nu is met die spieren en dat zou zo blijven wordt het een moeilijke bevalling met veel kans op scheuren, moet dus veranderen. Ook zei ze dat door de spanning de baby kleiner kan zijn en dat ze bij de verloskundige vaker een afspraak hadden moeten maken voor een echo en mijn vragen duidelijker hadden moeten beantwoorden. Blijkbaar is die pijn echt niet normaal (het is ons eerste kindje dus ik denk vaak dat het er bij hoort). Ben wel blij dat ik nu bij iemand ben die er iets meer over weet, maar ben er nu ff niet geruster op. Moest dit even van me afschrijven, sorry voor het lange verhaal. Morgen gelukkig naar de verloskundige..
Ik kan me heel goed voorstellen dat je daarvan geschrokken bent; ik heb hier een stukje van mijn website gekopieerd; Opstaan uit een stoel, goed naar voren schuiven, je voeten onder je knieėn, je bekken naar voren kantelen (kuiltje in rug) buikspieren aanspannen, bekkenbodemspieren aanspannen (anus-kring- en sluitspier aanspannen, alsof je heel nodig naar de wc moet) je bovenlijf goed naar voren brengen en op 2 benen omhoog komen, even stilstaan, alles weer los/ontspannen, buikspieren aanspannen, billen ontspannen (moeilijk!) (denk ook weer aan houding bij lopen, strekken) en de 1e stap zetten en doorzetten (de opstartproblemen zijn ook heel herkenbaar bij bi) Ik had soms gewoon hulp nodig van mijn man om door de pijn heen te komen eenmaal op gang gaat het wel weer. Het tweede stukje in paars; daar gaat het eigenlijk om; het weer ontspannen van de billen. Het strekken van je bovenlijf en het kuiltje in de rug (niet te, een beetje) dat is moeilijk; maar zorgt wel voor minder pijn. Het is de kunst om de spanning in je buik (lastig nu die wat dikker is) te houden maar ontspanning in de bil. Je kunt het beste dit doen door de spanning eerst sterker te maken, uitademen en ONTSPAN. dan zak je eventjes wel door je rug, mag, maar dan weet je weer hoe je bilpartij moet ontspannen en kun je voorzichtig je bovenlijf weer strekken, schouders iets naar achter en blijf je de ontspanning in je billen voelen. Oefen daar maar eens een paar keer mee, dan maak je het vanzelf eigen. En als je het niet snapt; dan vraag je maar Knuf voor jou! gr. Chantal