wie nog meer bekkeninstabiliteit?

Hoi meiden,

ik heb inmiddels ook zware bekkeninstabiliteit. Moet alleen deze week nog werken en dan heb ik verlof. 2 weken eerder dan normaal. Dus dat is wel fijn. Ik heb ook nog een peutertje rondlopen van dik 2 jaar en dat maakt het allemaal erg zwaar. Ik voel me ook een hele slechte moeder omdat ik zo weinig met haar kan doen en ik ben erg snel geirriteerd naar haar toe door de pijn.
Ik kan bijna niks meer. Lang lopen doet erg pijn. Mijn benen voelen erg vermoeid en af en toe schiet ik op slot en kan ik dus helemaal niks meer.
Vanaf donderdag ga ik bij de fysio fitness doen om mijn bekken proberen te stabiliseren en steviger te maken. Ook ik ben van mezelf slank en een fanatieke sporter. Die schijnen er sneller last van te hebben.
Ik heb het er met de gyn ook over gehad. Als het echt niet meer gaat gaan we bekijken of inleiden iets is maar dat wil ik liever niet. Lijkt me zo heftig!!! En zou het fijn vinden als de bevalling vanzelf begint en ons zoontje er ook klaar voor is. Ze gaan wel vanaf 37-38 weken kijken of de baarmoedermond verstreken is en dan mogelijk eerst proberen om te strippen om te kijken of dat iets opwekt.
Soms denk ik: gelukkig ik ben er bijna maar aan de andere kant duurt hg tot week 38 nog wel 6 weken en dat is nog best lang.

 

Bij mij had de verloskundige het de vorige keer er ook over om als het zo verder gaat te gaan kijken met de gyn om rond de 37 weken in te leiden. Ik zei ook dat ik dat aan de ene kant niet zo'n fijn idee vind. Ze zei dat hoe langer je er mee door blijft lopen als het niet echt nodig is je er zelf meer aan onderdoor kan gaan. Je kindje is bij 37 weken in principe klaar om geboren te worden. Volgens haar (en eigenlijk is dat natuurlijk ook wel zo) heb je er meer aan om met hulp eerder te bevallen en dat je daarna meer kracht hebt om voor je kindje te zorgen. Anders moet je die kracht nog maximaal 5 weken volhouden voor de zwangerschap en dan weet je helemaal niet hoe en of je er goed voor je kindje kan zijn. Het klinkt aan de ene kant dus miss ego, maar aan de andere kant doe je het ook echt voor je kindje (voor jullie dus kindjes). Mij heeft ze hier wel een beetje mee gerustgesteld, misschien hebben jullie er ook wat aan.

 

Ja maar als je wordt ingeleid zit je toch gebonden aan infuus en ctg enzo???? Bij mijn dochtertje ben ik ook in het ziekenhuis bevallen maar toen ben ik tijdens de weeen lekker gaan douchen en zo kon ik het heel goed opvangen. Volgens mij kan dat bijvoorbeeld niet als je met zo'n infuus zit.

 

Jee meiden, ik leef zo met jullie mee. Ik kan helaas geen tips geven wb inleiden, maar weet wel dat het ontzettend fijn is als hulp geboden wordt.

Zoals ik al eerder schreef; ik werd maar aan het lijntje gehouden en heb met beide 2 weken over tijd gelopen...(gelopen was een groot woord) Ik ben gestript bij de 1e, zonder resultaat en ivm de "uiterste" datum werd er toen beide keren wel een inleiding gepland, maar beide begonnen toen toch spontaan (zou dat dan toch psychisch zijn?). Dat het beide uiteindelijk keizersnedes werden vind ik in die zin jammer; zeker bij de 1e heeft de poging tot bevallen meer klachten teweeg gebracht en die hadden voorkomen kunnen worden. Maar op het moment van besluit dat het zover is; dan maakt het ook niet meer uit, al haalt de slager het eruit.

Ik denk dus dat je niet teveel moet focussen op wat er wel en niet kan tijdens het inleiden. Het komt zoals het komt.
Elke bevalling gaat weer anders.

Pina; voor jou; ik weet niet of je al op mijn website gelezen had, maar ik herken jouw verhaal dus wb de fysio; ik had daar ook geen goed gevoel bij; de passieve manier van behandelen.
Daarom met ik voor het herstel na de 1e bevalling en toen ik zwanger was van de 2e meteen naar de Cesartherapeute gegaan, daar had ik veel meer aan.

gr. Chantal

 

Over inleiden staat ook van alles bij "de bevalling"...

 

En mijn zusje en een vriendin zijn alletwee ingeleid en dat was alleen met een gel, zonder infuus.

 

Gister weer bij mijn (nieuwe) therapeut geweest. Ze zei nu weer dat ze van te voren niet kunnen zeggen dat je na de bevalling echt 7 dagen op bed moet blijven en dat ze daar niet meer voor zijn. 5 weken geleden moest dat volgens de verloskundige nog wel. Ik was heel blij dat ze zei dat het waarschijnlijk niet hoeft want ik zit daar echt niet op te wachten, maar maak ik me nu niet te snel blij. Wat is er bij jullie geadviseerd, wel of niet. Als ik zelf mag bepalen wordt het zo ie zo niet continu in bed, ik zie mezelf al liggen...

 

Wat belangrijk is om na de bevalling je bekken rust te geven en niet teveel te belasten.
Dat houdt in; ga maar max 1 keer per dag de trap op en af; dit is de grootste belasting voor je bekken. Als je gedouched hebt; rust daarna op bed. Net als tijdens de zwangerschap na een activiteit rusten, alleen in de weken na de bevalling zijn de activiteiten belastender, dus moet je echt kiezen uit de belangrijkste.
(dus als je gedouched heb; ga dan die ochtend niet nog eens je kind in bad doen, traplopen en je visite van koffie voorzien.)

Je bekken heeft echt rust nodig, en je voelt zelf wel aan wat wel en wat niet goed is.

Ook op mijn website staat bij het kopje bekkeninstabiliteit ook een stukje over na de bevalling; ik heb het voor je gekopieërd;

Na de bevalling
Klachten over bekkeninstabiliteit zullen na een bevalling niet ineens voorbij zijn. Hoewel de zwangerschapshormonen zijn verdwenen, kan het een tijd duren voordat de verbindingen tussen de bekkenbeenderen weer hun oude stevigheid terug hebben. Ze hebben negen maanden de tijd gehad om meer rekbaar te worden, dus het is niet zo gek dat zij ook een langere tijd nodig hebben om weer stevig te worden. Bovendien is er nu een nieuwe belasting bijgekomen: het optillen en dragen van de baby. Dit betekent dat alle adviezen die in de zwangerschap van kracht waren, ook nog na de bevalling gelden. Ook hier moet geschipperd worden tussen te veel rust met spierverslapping als gevolg en te veel activiteit met toename van pijn als gevolg. In ieder geval is het de eerste week verstandig de bekkenband nog te dragen.
In deze tijd wordt het ook afgeraden om grote stappen te nemen (in en uit het bad stappen), trappen te lopen en op één been te staan (bij aan- en uitkleden). Wel is het zinvol om vanaf de tweede dag minstens eenmaal per dag een klein stukje te lopen en even in een stoel te zitten. Liggend voeden van de baby kan onnodige inspanning voorkomen.
Naarmate de pijnklachten verminderen kunnen de activiteiten geleidelijk worden uitgebreid. Het is de bedoeling dat de klachten langzaam minder worden. In ieder geval mag u verwachten dat het elke maand weer een stuk beter gaat.
Voor zover bekend heeft het geven van borstvoeding of het gebruik van de pil geen invloed op het herstel van de klachten. Bij stress, menstruatie en vermoeidheid kunnen de klachten tijdelijk weer toenemen. Het kan verstandig zijn al tijdens de zwangerschap na te denken over aanvullende hulp thuis in aansluiting op de kraamzorg.


Zelf ging het na de 1e bevalling heel slecht met mijn bekken en heb ik echt heel veel op bed vertoefd, en was mijn bekken na het douchen alweer zo pijnlijk en instabiel dat ik wel op bed wílde liggen! scheelde ook dat ik daarbij nog een keizersnede gehad had (uiteindelijk, dus ik heb het hele ritueel wel doorgemaakt). Maar na de 2e bevalling ging het echt veel beter en waren mijn bekkenklachten bijna weg. Ook hier heb ik uiteindelijk een keizersnede gehad. Dus beide zijn niet door het geboortekanaal gegaan, althans, niet volledig. Met Stan (2e) was mijn bevalling veel minder zwaar in verhouding tot die van Emy (1e) dus dat zal absoluut meegeholpen hebben in het herstel.
Met Stan was ik vrij snel weer op de been en na 2 weken ging ik naar de supermarkt voor een kleine boodschap (rustig aan en de supermarkt is hier om de hoek, kleine 300 meter lopen), mijn buikwond deed daarna meer pijn dan mijn bekken.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
gr. Chantal

 

Maar het is dus niet zo drastisch als ze in eerste instantie hadden gezegd. Dat is wel super fijn om te horen, want ik zie (zag) er meer tegen op dat ik na de bevalling 7 dagen niks mag doen en dat ze niet eens zouden kijken hoe ik me voelde. Dit is voor mij wel een hele geruststelling. Klinkt misschien raar, maar ik vind het zo erg als ik zelf ergens helemaal niks over te zeggen heb...

 

Dat is helemaal niet raar dat je dat zo voelt. Probeer daarom met de kraamhulp goede afspraken te maken; vaak deed zij de kleine in bad, maar wel op de slaapkamer bij mij, en dan legde ze de kleine bij mij op bed om af te drogen, zodat ik niks hoefde te missen. Ik bleef 's morgens boven en ontving daar ook de kraamvisite, 's middags na het slapen ging ik naar beneden en bleef daar tot na het eten om dan weer naar boven te gaan.
Ik had de babyfoon om mijn man te roepen als dit nodig was, de baby lag toen nog op onze slaapkamer.
Mijn man haalde haar 's nachts uit de wieg als ze gevoed moest worden, en ik maakte hem ook weer wakker als ze teruggelegd moest worden.

Met de 2e was mijn bekken dus niet zo overbelast tijdens de zwangerschap en met de bevalling, dat merkte ik ook na de bevalling.
Toen kon ik zelf de baby uit de wieg halen, en deed ik óf de kleine in bad, óf ik kleedde hem aan.

Wat ik ook heel fijn vond is dat mijn vrienden en familie ook heel behulpzaam waren, maar wel luisterend en vragend naar wat ik graag wilde. Mijn vriendin voelde me feilloos aan en hielp bijvoorbeeld (nadat de kraamhulp wegwas, want die bleef maar 3 dagen) met badderen, ook vragende wat ik wilde doen en wat zij kon betekenen.
Dat maakt dat je je niet zo machteloos voelt.

Dus wees duidelijk, maak goede afspraken en geef aan wat je het liefst zelf wil doen.

gr. Chantal

 

ik heb na mn bevalling van alyssa ook veel op bed gelegen tijdens mn kraamtijd.
de eerste week heb ik alyssa maar 1x in bad gedaan omdat ik niet zo lang kon staan.
ik liep wel regelmatig ff heen en weer boven of ging even zitten ipv liggen.

ben benieuwd hoe het deze keer gaat.
ik houd rekening met hetzelfde of erger en dan kan het alleen maar meevallen.

liefs doris

 

Wat erg voor je zeg! Ik hoop dat ze snel weten wat er aan de hand is en dat ze er iets aan kunnen doen. Veel succes..

 

sterkte meid ! wat een verhaal