wie nog meer bekkeninstabiliteit?

Jeetje wat erg zeg...
Heb idd ook al gehoort van mijn bekkenfysio dat het wel eens gebeurt dat de baby gehaalt wordt.. bevallen schijnt ook geen pretje te zijn met bekkeninstabiliteit (normaal al niet , natuurlijk haha)
Ik hoop voor jou dat je toch goed nieuws krijgt. Maarja wat is beter? Een keizersnede lijkt me erg balen, maar als het beter is voor je bekken is het toch fijn als ze het doen...

Ik ga nu 2 tot 3 x per week naar de fysio.. ze masseert en heb oefeningen mee gekregen, ook manieren om uit bed te komen, mijn benen op te tillen, trap te lopen etc. Vind het erg fijn, maar de pijn is er natuurlijk altijd en is in de laatste weken toch echt wel steeds erger geworden... Maar volgens mijn fysio hoeft dat niet, als ik goed naar me lichaam luister... Dit moet ik ook echt gaan doen, want wil er nog wel eens doorheen gaan..

 

Marleen; Ik ben heel benieuwd wat er besloten wordt, het lijkt me idd heel riskant, als je bekken al zo verslechterd is, om een natuurlijke bevalling te doen.
Bij mij is er bij de 1e bevalling door 2 verschillende mensen aan mijn benen getrokken, waardoor volgens mij mijn bekken verschrikkelijk uit zijn fatsoen getrokken is; om uiteindelijk nog een keizersnede te krijgen, omdat zij in aangezichtsligging lag.
(bij de 2e soortgelijk verhaal, behalve dat er toen een prachtig verlosbed voor me was geregeld en niemand aan mijn benen trok, maar wederom een aangezichtsligging en mijn zoontje was achteraf 5300 gr. dus ben ik blij dat ook de 2e een keizersnede werd!)

Ook toen was ik erg blij met mijn glijmatje; want na een keizersnede wordt je ook niet vrolijk van het omdraaien in bed!

Mijn 1e zwangerschap was dus ook zeer ernstige bekkeninstabiliteit, ik zat uiteindelijk in een rolstoel; ik had toen fysio en die adviseerde RUST, liggen enzo. Achteraf had ik veel eerder naar mijn lijf moeten luisteren; ik kwam na dat liggen amper overeind.
Dus bij het herstel kwam ik bij een Cesartherapeut (gespecialiseerd in bekken) en die heeft me tijdens de 2e zwangerschap begeleidt; dat ging veel beter; idd in beweging blijven afwisselen met rustmomenten. Als liggen het niet is; dan gewoon met zitten. Nou ja; genoeg tips te vertellen zie een paar berichten terug.
Na die zwangerschap liep ik met 6 weken alweer in de tuin te werken! (zonder napijn, alleen spierpijn haha!)

groetjes Chantal

gr. Chantal

 

He dames,

Wat een vervelende verhalen over KS en in bed blijven e.d. Ik hoop toch echt dat het bij mij niet zo ver gaat komen.
Sterkte voor iedereen!

Ik ben sinds vorige week niet meer gaan werken. De week ervoor heb ik een halve dag gewerkt en toen jankend naar huis gegaan, omdat ik niet wist hoe ik moest zitten. Van die halve dag moest ik de hele week bijkomen. Sinds ik niet meer werk gaat het iets beter. Idd afwisselen 5 min lopen en dan 5 min zitten.

Ik heb ook veel meer slaap nodig dan normaal. Is dat herkenbaar? Ik ben continu moe. Hb is overigens prima, dus daar kan het niet aan liggen.

Vandaag moest ik eigenlijk naar de arbo, maar ik heb nu telefonisch een afspraak. Ik kan echt geen uur in de auto zitten en vervolgens 15 minuten lopen naar de arbo-arts. Ben benieuwd wat ze gaat zeggen. Haar collega was de vorige keer wel aardig, maar toen werkte ik nog deels. Ben best een beetje zenuwachtig.

Groetjes,
Daantje

 

Stom eigenlijk dat we ons schuldig voelen als we dus zo'n pijn hebben en werken gewoon niet verstandig is.
Daar zit echt een foutje in onze hersentjes hoor;
Als je goed voor jezelf zorgt, kun je pas voor een ander zorgen. Je hebt straks een kleintje en wellicht wil je daarna weer werken. Dan is het verstandig om NU goed naar je lichaam te luisteren. Dus kom voor jezelf op hoor!
Ik werkte bij de 1e in de kinderopvang. Ook ik ben uiteindelijk kreupel naar mijn werk gegaan (en ik woonde zo dichtbij dat ik in mijn pauze ging liggen thuis, jankend van de pijn) en kon amper lopen, toen ben ik naar huis gestuurd.
Wekenlang hield ik mijn kiezen op elkaar. 1 collega zag dat ik pijn had en ontlastte me, maar ik zei niks, gewoon niet zeuren en doorgaan dacht ik. Ik ging liever dweilen dan met de kinderen spelen, omdat ik dan tenminste mijn gezicht niet in de plooi hoefde te houden en ik niet elke keer hoefde te bukken en tillen.
Gekkenwerk dus. En wat leverde het op (hoewel de bevalling natuurlijk ook niet meewerkte); 2 jaar herstel nodig.
Bij de 2e veel eerder mijn grenzen bewaakt. Hulp gevraagd waar nodig. Er zijn zoveel mensen die heus wel even de boodschappen willen meenemen, je badkamer een soppie geven of eventjes stofzuigen. Als je dit niet elke keer aan dezelfde vraagt, is en blijft het een kleine moeite voor ze.

 

Hier nog een met bekkeninstabiliteit loop sinds gister bij de fysio. Dacht eerst dat ik niet zo moets zeiken, maar dat klopt niet volgens haar. Dacht ook dat het door mijn slechte rug kwam dat ik nu al zoveel klachten heb. Maar komt volgens haar echt alleen door mijn bekken. Dinsdag ga ik weer naar haar toe en gaan we er aan werken. Zit nu al voor 50% in de ziektewet, hoop dat ik dat lang kan volhouden.... Maar ben bakker, en dat is dus een redelijk zwaar beroep. En alleen maar staan....dus dat werkt ook niet echt mee.

Verder hier ook heel erg moe, maar dat kan geloof ik komen door de bekkeninstabiliteit.

Hier nog tips voor mij?

 

Hoi Marjand'

Nee, je bent echt geen zeur. Bewaak je grenzen, dat is tip 1; als je merkt dat een half uur achter elkaar staan echt veel napijn oplevert; dan dus 20 minuten gaan staan (of zo kort, dat je geen napijn hebt) Dat moet je altijd eerst ervaren, alvorens je weet wat je grenzen zijn.
Verder mag je altijd vragen.
En moeheid; hoeft niet persé van de bekkeninstabiliteit te komen. De zwangerschap zelf kan ook heel vermoeiend zijn. Hou je HB in de gaten (ijzergehalte) als die aan de lage kant is, is vermoeidheid een symptoom.

gr. Chantal

 

Ik zie helaas dat mijn website er vanavond uitligt...wrsch de server. hopelijk morgen weer in de lucht.....

Moe van de pijn is uiteraard heel goed mogelijk, pijn kost eenmaal energie, zeker als je nog een kleintje erbij hebt om te verzorgen. Daarom is het zaak om wel je rust te nemen. Maar teveel rust is ook niet goed (overdag uiteraard. 'snachts moet je lekker kunnen slapen!) omdat je dan je spieren laat verslappen, die juist de verslapte banden moeten opvangen.
Het is en blijft een heel vervelende aandoening! (zacht uitgedrukt)
gr. Chantal

 

Hey meiden,

Bedankt voor jullie tips, mijn ijzergehalte is zo hoog daar kan het niet aan liggen volgens de vlos....Handige site tally, zal vanmiddag eens gaan lezen. En ja dan toch maar leren luisteren naar je lijf.....hmmm ben nog al eigenwijs dus hoop dat me dat snel gaat lukken...

 

Hoi Meiden,

Hier weer een kandidaat. Ik weet niet of ik bekkeninstabiliteit heb maar alles wijst erop...
Ben nu bijna 30 weken zwanger en heb zoveel pijn. Ben al een aantal keer bij de fysio geweest en bij de osteopaat.. die wist zo even zonder verder te kijken te vertellen dat ik geen bekkeninstabiliteit heb, toch maak ik me zorgen.
Ik kan niet lang staan, hoogstens 10 min, ook voor zitten en lang lopen geldt hetzelfde. Heb een verschrikkelijke druk op mijn schaambeen, met name bij het bewegen of "liften"van mijn benen, ook mijn rug is een hel!
Het zal jullie allemaal wel bekend voorkomen maar ik voel me zo niet gehoord door de mensen die er verstand van zouden moeten hebben. Als ik jullie verhalen lees komt het me allemaal zo bekend voor..
Ik ga zometeen de verloskundige maar eens bellen en eens even spuien denk ik, want zo kan ik niet langer door. Ik denk dat ik me deze week ook voor de volle 100% ziek moet gaan melden, ik ben verpleegkundige en het gaat gewoon niet meer... Geef dat maar eens aan jezelf toe!

Groetjes Denise

 

Bah Denise, wat ongelooflijk vervelend!! Idd klinkt het wél als bekkeninstabiliteit, hebben beide therapeuten je uberhaupt wel verder geholpen, of werd het afgedaan met; het is geen bekkeninstabiliteit, u kunt weer gaan?
Als dat laatste het geval is; zoek een andere therapeut, die gespecialiseerd is in het bekken in je omgeving. ook je huisarts kan je hierbij helpen.

Om te kijken of een bekkenband evt. verlichting/versteviging kan brengen, kun je ook eerst een riem om je heup heen vastmaken;
beide benen goed recht naast elkaar zetten, dan de riem net boven het vlesige gedeelte van je heup vastmaken. Kijk hoe dat zit/voelt met lopen. Als dit idd verlicht, zou ik een smalle stugge bekkenband van Serola adviseren.

Ik zou idd stoppen met werken, pijn hebben kost ook energie, die je in jezelf moet stoppen, niet in je bekken.

Voor overige vragen kun je uiteraard hier terecht, maar mag je ook altijd mailen.
Ben geen therapeut, maar heb beide zwangerschappen bekkeninstabiliteit/klachten gehad, dus een ervaringsdeskundige zeg maar!
groetjes Chantal

 

Hoi Chantal,

Dank je wel voor je lieve reactie...
Soms is het gewoon al fijn om op deze manier je verhaal ff kwijt te kunnen.
De fysiothrapeut heeft me niet echt verder geholpen dan me naar een osteopaat te sturen, daar ga ik nu morgen heen voor advies over die bekkenband. Over dat glijmaatje heb ik al meer gelezen, misschien toch maar eens proberen..
De verloskundige heeft me net ook aangeraden om het nog maar eens wat rustiger aan te doen..
Heb me sowieso voor deze week ziek gemeld en de afspraak gemaakt maandag weer verder te kijken!

Tnxz!

Gr Denise

 

Dat ziekmelden; doe je goed, zorg voor jezelf, dan kun je ook beter voor een ander zorgen...! (werk zelf ook in de gezondheidszorg, dus weet hoe lastig het in deze beroepsgroep is om je ziek te melden hoor!)

En tja; dat glijmaatje; als het omdraaien pijnlijk is, of moeizaam gaat; ik was er echt aan verslaafd toendertijd!! Moest echt afkicken. Op een gegeven moment was mijn bekken echt wel voldoende hersteld om het weer zelf te kunnen, man (vrouw) wat viel dat tegen hahahahaha...stroef!! Daarom ben ik ze ook gaan maken, ik vond het een geweldig ding!!
Mijn vriendin kwam er mee, en met toestemming van haar maak en verkoop ik ze nu dus.
Wellicht even een afdwaling qua praatje, maar het heeft me 2 jaar gekost om uit te zoeken of ik dit "legaal" kon doen. Ermee binnenlopen, dat doe ik echt niet. Maar (gezondheidszorg hé...) ik maak graag anderen blij, ik weet zelf hoe pijnlijk het is, waarom een ander er dan niet mee blijmaken!

Het is me toen zo tegengevallen wat erover bekend is, eraan te doen is, hoe te voorkomen. Door schade en schande wordt je wijs en internet is gelukkig inmiddels wel voor de meeste toegankelijk. Maar had ik bij de 1e zwangerschap maar geweten hoe en wat...dat had me een hoop narigheid gescheeld.

Wel lastig is; dat ieder zijn eigen verhaal heeft, zijn eigen ervaringen en niet elke bekkeninstabiliteit geeft dezelfde klachten. De één heeft het meer bij haar schaambeen, de ander in de bilstreek. Het is dus goed om naar je eigen lichaam te luisteren; wanneer geeft het de meeste klachten, hoe lang is de napijn. Welke houding geeft de meeste ontspanning enz.
En je grenzen dus echt bewaken!! Dat heb ik bij de 2e veel meer gedaan, met goed resultaat.

Ik "klets" weer lekker... Ik stop ermee hoor haha
Doeidoei!

 

Hey TM en de rest!

Hier nog 1 met bekkeninstabiliteit, tweede zwangerschap en tweede keer bekkeninstabiliteit. Was te verwachten natuurlijk maar toch ga je hopen dat het dit keer anders zal zijn. Helaas is dat dus niet zo. Bij de eerste is de bekkeninstabiliteit vanaf de 15e week van de zwangerschap vastgesteld door de bekkentherapeut en toen een paar weken lang 2x in de week fysio gehad en daarna tot aan de bevalling 1x in de week, kon niet meer werken, het huishouden niet meer en een rondje lopen met de honden was al een hel. De bevalling was sowieso al niet super maar toen ze aankwamen met de beugels en mijn benen daar in legden had ik meer pijn dan de rest van de bevalling bijelkaar. Ze stonden ook nog eens te hoog afgesteld en wilden niet luisteren toen ik dat zei, uiteindelijk was de gyn zo slim om te zeggen dat ze lager moesten en toen was het net te doen. Was zo blij toen ik mijn benen daar weer uit kon halen had het gevoel alsof alles aan het breken was. Uiteindelijk heeft het nog maanden geduurd voor ik weer langere afstanden kon lopen zonder bekkenpijn en dan nog was het alleen op platte schoenen, mijn vertrouwde hakken heb ik haast niet meer aangehad. Nu dus weer last van mijn bekken en slapen is alweer een ramp, elke beweging die ik in mijn slaap maak word ik wakker van door de pijn. Wel werk ik nu nog, wil het graag zo lang mogelijk volhouden omdat ik de vorige keer al zo vroeg thuis zat. Daarnaast heb ik thuis een klein mannetje rondlopen waardoor het voor mijn rust zelfs beter is dat ik op het werk zit hoe vreemd dat ook klinkt. Ik werk op dit moment als telefoniste en bij de eerste als receptioniste, veel mensen denken dat als je een 'zittend' beroep hebt je er geen last van kunt krijgen maar dat zijn dus allemaal fabeltjes.

Hoop dat iedereen straks weer vrolijk rond loopt zonder pijn en klachten!!

 

hier nu ook voor de 2de keer bekkeninstabiliteit.
loop nu ook bij de fysio en het blijft nu even stabiel.
met de sneeuw van de afgelopen week ben ik niet veel buiten geweest, kan er bijna niet doorheen komen.
moest vandaag even naar de apotheek en dat is zo`n 10min lopen en toen ik halverwege was kon ik al bijna niet meer.
nu weer erg veel pijn.
met werken begin ik er ook steeds meer last van te krijgen.

ben benieuwd hoelang ik nog zo door kan gaan.
ben nu 11weekjes en zou niet willen dat ik me nu al voor een deel ziek moet melden.
poeh poeh, moest het ff kwijt.

gelukkig krijg ik van mn werk wel veel begrip, van mn omgeving soms wat minder.

liefs doris

 

Goed van je om meteen fysio in te schakelen. Heb je al een stugge smalle bekkenband (serola) ik zou hem aanschaffen; dit levert je een hoop profijt op voor de komende maanden. Die doe je om met o.a. je wandelingen, tillen (boodschappen) en andere belastende dingen.

Ik kan me voorstellen dat je nu al de balen ervan hebt; ik had ook al vrij snel last in mijn 2e zwangerschap van de bekkeninstabiliteit, toch zijn, doordat ik door de 1e ervaring de "do's en don'ts" wist, de klachten veel minder erg geworden dan in mijn 1e zwangerschap.
Ga niet teveel over je grenzen heen, zorg voor voldoende beweging en rust; vind daarin je balans.

groetjes Chantal

 

Hier wordt de bekkeninstabiliteit steeds erger ondanks ik echt goed naar alle adviezen luister..
Soms word ik er zo verdrietig van, ik moet nog 16 weken, en de pijn wordt elke week (zo niet elke dag) erger..
Ik heb al tijden een bekkenband en gebruik deze ook. Ik doe echt niet veel ook ivm harde buiken met 21 weken. Maar het maakt allemaal niet uit. *zucht*
Mijn therapeut masseert het telkens, want al mijn spieren zitten goed vast in mijn billen en bovenbenen. Zelfs mijn knieën zijn instabiel aan het worden.
Mijn man masseert het zowat dagelijks en dat vind ik zo lief van 'm, maar het haalt de pijn echt niet weg...

 

vandaag weer bij de fysio geweest.
poeh wat heeft ie me pijn gedaan (was wel ff nodig).
had een enorme spierknoop bovenaan mn rechter bil, echt niet grappig.
mn bekken stond ook weer helemaal verkeerd en heeft recht gezet.
moet zeggen dat het lopen nu weer ff iets beter gaat.
ik moet nu al nog meer gaan afwisselen met lopen, zitten ed omdat ik het anders ga forceren.
tis nog niet heel erg maar het gaat helaas langzaam achteruit.

bij mn zwangerschap van alyssa begon het rond deze tijd en ging het in het begin ook vrij langzaam.

nu ook op mn werk een stapje terug doen en nog minder tillen en bukken.
bah voel me zo`n zeikerd als ik dat soort dingen moet gaan aangeven.

liefs doris