Ala het je rust geeft is het toch goed. Je weet nooit van te voren hoe dingen lopen. En als je jezelf dan gaat begrenzen is het ook zonde.
@Kyra77 Hoe gaat het met jou. @juulzon Hoe is het onder je steen? Wanneer had je nu de prikinstructie bij het MCK?
Ja klopt. Het voelt voor mij ook wel heel erg raar hoor om nu in deze fase te zitten ik bedoel in de zin van hoe snel alles is gegaan. Ik was nog onder de dertig toen ik zwanger raakte van mijn andere kind en had echt een relaxed gevoel wat betreft nog meer kinderen. Natuurlijk hoorde ik weleens over vrouwen met een tikkende klok enzo maardaar kon ik me niks bij voorstellen. Toen is mijn relatie uitgegaan en de jaren zijn echt als een sneltrein verder gegaan. En dan ineens ben je bijna veertig....en op dezelfde manier kan ik natuurlijk ineens 45 zijn of ineens 50...dat is lastig dat gevoel en pijnlijk....
Ik vind nooit iets van de leeftijd van anderen.. de 1 is ouder dan 40 en de ander is weer jonger dan 20.. iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. ikzelf zal persoonlijk niet tot 45 gaan..maar dat heeft meer met het leeftijdsverschil met mijn zoontje dan te maken.. wij krijgen die keuze ook niet.. na 3x iui en 3 ivf gaan we niet meer verder. Mijn man moet in juli zijn zaadjes laten invriezen door zijn ernstige reuma. Als dat op is dan is het op.. we hopen stiekem wel dat we met die rietjes nog 3 x iui kunnen doen voor de ivf maar dan moet het wel van top kwaliteit zijn na ontdooien en die kans is klein. Fijn dat je lekker hebt kunnen sporten loolaa
Ik had voor mezelf een grens van 40. Maar meer met het oog op kans op afwijkingen (down etc). Maar het kan goed zijn dat ik die grens weer verleg als het zover is. Heb nog immer hoop dat ik voor mijn 40e moeder word. Ik ben rustig op het wachtbankje. Komende week zal wel weer spannend worden. Hopelijk kan ik er iets beter mee omgaan dan afgelopen maand
Mijn eerste grens was 30......niet gehaald ivm relatie die net daarvoor over was.....toen nieuwe vriend en de eerste was geboren op mijn 36e......hoopte op de 2e voor mijn 40e, maar dat gaat nu dus niet meer lukken aangezien we al anderhalf jaar bezig zijn en ik aankomende januari 40 wordt..... Mijn nieuwe leeftijdsgrens is nu dus 43 omdat ik deze week waarschijnlijk het advies krijg om het via ivf te moeten proberen en dat vergoed wordt tot je 43e levensjaar.......tevens heb ik al een zoontje en wil ik het leeftijdsverschil niet te groot maken.....
Ja, de Nipt test wil ik ook zeker laten doen....bij vorige zwangerschap ook de combinatietest laten doen ivm mijn leeftijd.
Als het ooit zo ver komt ga ik ook de NIPT laten doen. Bij zl heb ik ook de combi test gedaan en dat zag er zo goed uit dat de NIPT ons toen niet nodig leek. Toen moest je het ook nog zelf betalen. Nu wordt het inmiddels vergoed.
Hoe is het bij jullie dames? Hier een off day gehad. Hele lieve collega van me vertelde dat ze nu 7 weken zwanger is. Ze is 43 en had het eigenlijk niet meer verwacht. Ik gun het haar heel erg. Heeft al veel moeten verduren op andere vlakken. En toch bracht het ook tranen. Gelukkig begreep ze me want ze werd op haar 40e pas voor het eerst moeder en heeft hetzelfde doorstaan als ik nu. Dat was wel even fijn. Zij is een van de weinige die weet van mijn wens, al verwachten de andere collega's het wel denk ik. Ze maakt nog de opmerking: zou wat zijn als we samen zwanger zijn. Zou heel mooi zijn, maar voor mijn baas een nachtmerrie omdat wij de draaiende motor zijn Geeft me ook wel hoop dat het haar gelukt is op 43 jarige leeftijd. Ik probeer het positief in te zien, maar kon vandaag wel onder een steen kruipen. Daarbij voel ik me niet top. Heb wat verhoging, buik rommelt aan alle kanten. Zo ben het kwijt. Ga ik nu lekker slapen.
Mag ik ook weer inhaken? Ik schreef begin dit jaar mee, werd toen snel daarna zwanger, maar kreeg een MA. Dat is nu vijf weken geleden. Ik was er klaar mee toen we het slechte nieuws hoorden. Maar ik wil ook niet aan de anticonceptie, en dus gaan we maar gewoon 'door'. Ik ben 39, en ben in de afgelopen jaar zeker drie keer zwanger geweest (misrkamen) en misschien zelfs wel zes of zeven keer (chemische). Mijn arts gooit het op leeftijd, er is ook niks uit tests en onderzoeken gekomen. Voel me verdrietig en moedeloos soms, maar ik merk ook dat ik het steeds vaker kan loslaten. Ik realiseer me steeds meer dat de kans groot is dat er geen tweede meer komt. En ik probeer nu gewoon gelukkig te zijn met wat ik wel heb. Dat lukt heel vaak, maar dus wel af en toe met een flinke huilbui.
@Leo78 , Wat verdrietig dat je mk's hebt gehad. Ik ben ruim 40 en op mijn 39ste heb ik 2 mk's gehad. Ik gooide het toen ook op mijn leeftijd, maar zowel gyn als vk waren niet erg onder de indruk van mijn leeftijd. De derde mk was 2 weken geleden, maar weer werd er niets over mijn leeftijd gezegd. Gewoon pech. Ik had tijdens de laatste zwangerschap afgesproken met vriend dat wanneer het mis zou gaan, dit de laatste keer is en dat we alle babyspullen weg zouden doen. Maar nu is het mis gegaan en nu voelt het toch anders. Dus we gaan nog maar even door. Deze week controle bij de gyn en dan hoop ik dat ze ons wat verder kunnen helpen. Ik wil niet dat dit ons leven overschaduwd. We hebben een mooie dochter en we hebben het leuk met z'n drieën. Ik ga mij vast nog verdrietig voelen en de moedeloosheid herken ik ook. Maar ik wil wel proberen met een frisse blik naar de toekomst te kijken.
@Jackie333 Ook al gun je het zo iemand wel. Het is toch altijd naar om te horen. En dit is al de zoveelste in korte tijd. Hoop dat je je vandaag beter voelt. @Leo78 Klets maar lekker mee. Balen hoor dat het je steeds overkomt. Hoop dat je snel een plakker hebt. @Miss Appletree wanneer is de controle bij de gyn? Ook hoop ik voor jou op een plakker!! Hier gebeurt er niet zo veel. Vandaag toch maar een ovu test gebruikt, terwijl ik me eigenlijk had voorgenomen om dat deze keer niet te doen. Ben toch een beetje test verslaafd.
Hallo Allemaal, Wat fijn dat ik dit topic heb gevonden. Begin van dit jaar ook al zoekende geweest en zelf een topic geopend. Toen was ik zwanger dus met andere gedachte op dit forum. Zal even proberen in het kort mijn verhaal vertellen. (Dank je wel voor degene die de moeite neemt om het te lezen Ik ben 41, op 4 jan teste ik 2 dagen voor nod positief. Die week zouden we een eerste afspraak bij de fertiliteits arts hebben. Wat waren we blij. Ivm leeftijd op advies van de huisarts hadden we die afspraak gemaakt. We waren toen denk ik 7 maanden bezig. Deze zwangerschap ging na 10 weken mis. Smorgens nog in extase vandaag mogen we ons wondertje weer bewonderen bij arts. Daar bleek dat het hartje was gestopt bij 8.5 week. Ik was er kapot zeg, wat heb ik gehuild. Omdat we weekje later met vakantie zouden gaan. Was afwachten geen optie. Dus gekozen voor medicatie op het vruchtje zo los te laten komen. Ik zag er enorm tegen op. We hebben het echt samen gedaan. Mijn dochter van 10 was dat weekend ook thuis, lijkt bizar maar voor ons allemaal goed geweest om het zo te doen. Volgende dag werd ik onwel, met ambulance naar het ziekehuis. Ik had veel pijn, daar extra medicatie gekregen. Na 3 dagen bleef de pijn zo heftig. Ik dacht dat het normaal was. Moest echt zuchten leken wel weeen. Verloskundige stuurde me naar het ziekenhuis waar ik alsnog een curretage heb gehad. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik geopereerd ging worden. Erna was de pijn gelijk weg. En hebben we heerlijk kunnen genieten van onE vakantie. Met natuurlijk wel wat moeilijke momenten. Ruim 3 weken na de curretage testen ik pas negatief. Menstruatie heb ik op 27 april gehad maar 2 dagen. Normaal 5. Ik was voorbereid op een heftige menstruatie dat was me immers verteld. Poe toch weer een lang verhaal geworden. Nu zit ik in mijn "ei" periode. Gister sloeg de test goed uit. Vandaag is het weer minder. Wanneer is dan de beste tijd om het gezellig te maken? Of heb ik hem nu gemist? Ik lees na positieve test dat je ei dan binnen 48 uur is. Is het dan niet vreemd dat de test vandaag beduidend minder was? Kijk uit naar jullie reactie.
Lieve Cinsam, wat een heftig verhaal. Je wordt zo van je roze wolk gegooid en dan nog naar het ziekenhuis voor een curretage met zoveel pijn. Dat wens je niemand. Je bent van harte welkom hier. Gewoon om lekker te kletsen of om even stoom af te blazen. En dan hopelijk op een gegeven moment met goed nieuws....de eerste van ons moet nog met goed nieuws komen en je zou toch zeggen dat het 1 van ons moet gaan lukken. Als je ov test piekt zal inderdaad 24-36 uur later je eisprong zijn. Als je weer weet hoe je cyclus is kun je het beste op tijd beginnen net testen en kun je hem hopelijk zien oplopen. Na je eisprong zal hij weer monder worden. Het is verstandig om ook voor je eisprong geregeld te klussen zodat je een voorraadje opbouwt. En als je positief test diezelfde avond en voor de zekerheid dag erna ook gewoon! Ik weet niet of je ervaring hebt met ov testen, maar ik heb de eerste tijd ook de digitale van clear blue gebruikt naast die van de action. En kreeg hier een goede tip om aan het eind van de ochtend te testen (4 uur niet plassen en niet overmatig drinken). S morgens vroeg leek hij al te komen, maar om 12 uur sloeg hij echt uit. En twijfel je, kun je altijd hier even een foto plaatsen. Sterkte met verwerken en succes en hoop voor de toekomst! Hier een matige dag. Beetje depri. Even gehuild. Mijn buik is rustig en daarom het idee gekregen dat het niet gelukt is maar is nergens op gebaseerd. We gaan het zien....houden moed....
@Cinsam Wat een nare geschiedenis heb je mee moeten maken. Je bent hartstikke welkom om mee te kletsen. Hoop ook snel op een wonder voor jou. @Jackie333 Houd moed! Hoop dat je een beetje lekker kunt relaxen vanavond en lekker slapen.