Mag ik hier iets van zeggen?

Ik ben dan geen gescheiden moeder, maar ik vind zeker dat je er wat van mag zeggen. De 'eigen' moeder wil toch ook niet dat haar of jouw huis wordt afgebroken door de kinderen? Met regels aangeven is helemaal niks mis .

 

Ja hoor waarom niet?
Je mag dan wel stiefmoeder zijn, maar dat betekent niet dat jij je volledig afzijdig hoeft te houden hoor. Ik vind het juist belangrijk dat je samen met de vader 1 front vormt en niet papa alleen alles laat bepalen. Wat als jullie zometeen samen een kindje krijgen? Wie gaat hem/haar dan de regels opleggen?

Hier meteen vanaf het begin met de oudste gepraat lekker aan tafel met papa erbij een koekje warme chocolade melk en een gezellig gesprek ervan gemaakt. Duidelijk de regels uitgelegd en verteld dat buiten papa ook ik 'de baas' ben, zeg ik nee dan is het bij papa ook nee. Buiten de regels heb ik gevraagd wat zij fijn vind bij mama, zij mocht dus iedere zaterdag een zachtgekookt eitje uit lepelen. Dat vertelde zij met zoveel geglinster in haar ogen dat wij dat hier hebben voortgezet (in het begin hoor nu vind ze eieren niet meer zo lekker ). Ik heb dat gevraagd om het zo een beetje vertrouwd te houden voor haar. In het begin was het allemaal een beetje vreemd natuurlijk.

Dus ik zou zeggen ga eerst eens met papa op 1 lijn zitten, ga in gesprek vertel wat jij belangrijk vind en vraag wat hij belangrijk vind. Hierna samen in gesprek met de meiden.

De jongste was nog geen 1 daar viel natuurlijk niet mee te praten

 

Tuurlijk mag je daar wat van zeggen, ze hoeven de tent toch niet af te breken?
Overigens is 7 uur wakker heel.normaal voor een kind, doordeweek staan ze ook op om die tijd ivm school. Wij hebben de afspraak dat ze tot 7 uur in bed liggen mochten ze echt vroeg wakker zijn, na zeven uur gaat de ene dag papa en de andere dag ik (of gewoon wij allebei) mee naar beneden. Vaak vergeten ze namelijk de wereld om zich heen als er geen toezicht is en zijn ze dan gewoon heel druk waardoor ze onbedoelt de boel slopen.

 

Echt wel. Is toch ook jouw huis, heel normaal dat ze het niet hoeven afbreken toch? Hier hebben ze vorige week de muren + kasten geverfd, heb ik echt wel wat van gezegd! Zitten ook mijn centen in. Ze hebben er zelfs straf voor gekregen. Prima als ze mij dan even niet zo leuk vinden. gewoon samen met je partner op een1 lijn zitten . Ze weten hier heel goed dat als ik boos ben papa ook imuun is voor tranen.

 

Natuurlijk mag je er iets van zeggen! Je bent wel een stiefmoeder en die mag best wat zeggen

De jongens van mijn man zijn ook vroeg wakker, maar dan echt tussen 5-6 in de ochtend. Ze hebben tijden gehad dat ze elke keer lawaai maakten dat wij (man, ik en dochter) er wakker van werden. Man en ik hebben daar ook wat van gezegd en nu gaat het eindelijk beter. Oh bij ons mogen ze nog niet alleen naar beneden als wij er niet zijn, wij roepen wel wanneer we naar beneden gaan (dat is niet zo laat). Hoe oud zijn die meisjes, want misschien zijn zij daar in principe wel oud genoeg voor? Maar dat rommel maken moet hoe dan ook gewoon afgelopen zijn, ik zou er zeker wat van zeggen.

 

nou daar zou ik zeker wel wat van zeggen! en ik zou ervoor zorgen dat ze niet alleen beneden zijn als ze zulke rare dingen doen..
ook jouw vriend moet ze aanpakken... ik heb ook een stiefzoon en ook hij word op dergelijk gedrag gecorrigeerd hoor, ook door mij. niet meer dan normaal lijkt me. ze hoeven toch niet je hele huis te slopen en er een bende van te maken?

 

Ik vond het in het begin erg lastig iets van dingen te zeggen waar ik niet blij van werd.
Mijn man vond ik te makkelijk en voorzichtig aan ben ik er over begonnen.
Nu is hij een stuk strenger en consequent.

Bonuszoon is bijna 10 en als ik iets zeg van wat hij doet of juist niet, dan weet hij niet hoe snel hij het goed moet doen.
Hij boft,vorig jaar werd hij 9 en toen zei ik,nog een jaar en dan mag je aan de afwas (hij wil werkelijk niets doen, hoeft hij thuis ook niet). Vorige week vroeg ik hem of hij nog van de afspraak wist.Meneer was het niet vergeten dus ik ben benieuwd volgende maand.

 

Is het niet verstandig om uberhaupt grondregels vast te leggen bij die meiden? Daar dienen ze zich aan te houden, er is dan ook gelijk duidelijkheid. Gewoon er wat van zeggen, je laat je huis echt niet afbreken door je eigen kinderen, dus ook niet door 'stief' kinderen.. ze hebben zich te houden aan de regels van jullie.. en als moeder zijnde van die kinderen moet het daar maar mee eens zijn het is jullie huis. Denk niet dat zij het ook tof zou vinden als het bij haar zelf gebeurt...

 

Ze doen het, omdat niemand er iets van zegt. Volgens mij proberem ze gewoon uit waar de grenzen liggen. Dus: gewoon (samen met pa en kinders) regels afspreken en elkaar daarop aanspreken.

 

Ik heb dan wel geen ervaring met stiefkinderen, maar wij mochten vroeger ook niet naar beneden voor ons ouders hadden gezegd dat het mocht. Tot dan mochten we enkel op ons kamer spelen of naar het toilet.

Hier zal het ook zo zijn, pas naar beneden als wij zeggen dat het mag

 

Dat hebben wij ook. Hebben met zn 3en tijd genomen om regels in huis te bedenken die we allemaal belangrijk vinden. Als liefkind komt, nemen we deze eerst even weer door en dan gaat het in de weekends prima. Mevrouw heeft ook een tijdje mij uit zitten proberen, maar ze heeft de grens inmiddels gevonden.

Wbt. het tijdstip 's ochtends, wij hebben de afspraak dat als ze wakker is, ze op haar eigen kamer gaat spelen en geen kabaal gaat maken. Ze is 7 en meestal rond 8 uur wakker. Een uurtje later komen wij dan naar haar en gaan we gezamelijk ontbijten. Nu scheelt het voor ons natuurlijk wel dat wij er maar 1 hebben. Als ze een logee heeft bij ons gaat het natuurlijk weer anders.

Ik denk ook dat ze straks als de tweeling er is wel weer even haar plekje moet "veroveren " maar dat mag, ze mag rustig haar grens opzoeken en uitproberen. Ze moeten het ergens leren.

En wat al gezegd is, het is jouw huis, jouw regels en aangezien jij nu samen met papa bent, hebben ze ook naar jou te luisteren. En dat is niet altijd leuk, want stiefkinders weten je zwakte echt wel te vinden. Het belangrijkste is hoe jij en je man daarin staan.

Voor jou misschien een idee om eens alleen met een vd twee iets te doen. Even de stad in, boswandeling maken etc. Kan heel goed werken om de band te verstevigen en het andere kind heeft dan even onverdeelde aandacht van papa.

 

Fijn dat jullie het besproken hebben.

Ik ben ook van mening dat ook jij hier gewoon iets van mag zeggen.
Het is jullie huis en daar gelden dan ook jullie regels!

 

Wat een mooi en lief idee van je

 

Ik ben dan wel geen stiefmoeder, maar ik heb wel een stiefmoeder telt dat ook?

Zij bemoeide zich niet met de opvoeding maar WEL met de regels in huis aangezien dit tenslotte ook haar huis was. Dus in dit geval mag jij zeker zeggen dat ze je huis niet mogen afbreken!

Daarin tegen vind ik niet dat je je bijvoorbeeld mag bemoeien met wat en hoeveel ze eten dat is echt de opvoeding.

Zo heeft mijn stiefmoeder het gedaan en ik ben gek op mijn stiefmoeder zij wilde altijd een "vriendin" zijn voor mij en me zusje en niet een tweede moeder en naar mijn menig heeft ze dat ook zeker gedaan. Wat ik heb aangegeven was haar eigen hoofdregel

 

Hier ook een samengesteld gezin en ik moet toegeven het valt me pittig. Ik ben best "streng" voor mijn dochter maar mijn vriend laat alles toe bij zijn dochter omdat hij bang is dat ze als hij te streng is ze straks niet meer naar papa wil. Terwijl ze 2 is en echt niet zo denkt. En ja ze is nog maar 2 maar neemt nu al en loopje met papa. Gelukkig kan ik er goed over praten en ziet mijn vriend ook in wat hij fout doet en probeert er ook zoveel mogelijk mee te doen.

Om even op jou vraag terug te komen....turkije mag jij er wat van zeggen! Dat doe ik hier ook steeds meer alhoewel ik het wel moeilijk vind soms omdat je word aangekeken als de boeman. Of tenminste zo voelt het. Succes!

 

Ja precies, en dat gaat ook wel over bij dr.
Het enige wat jammer is, is dat ze niet vaak bij jullie zijn.
Dan heb je niet heel veel tijd met ze samen, en dan lijkt het me ook moeilijker om echt zo'n gezinssituatie te krijgen die je normaal hebt als ze langer bij je zijn. Ze zijn immers net gewend aan hoe het bij jullie gaat, en dan moeten ze weer naar mams.

Ik ben zelf ook stiefmoeder en in het begin hield ik me ook een beetje afzijdig. Toen heeft de oudste ook een tijd geprobeerd hoe ver ze kon gaan. Maar daar was ik zo klaar mee, ik zei dan gewoon tegen dr: Luister, ik woon hier ook.. En papa en ik zijn hier de baas. (dat klinkt misschien heel streng, hoewel ik normaal helemaal niet zo streng ben )
Toen keek ze me ook even vreemd aan, maar een half uur later was ze het vergeten en wilde ze samen gaan kleuren.
Daarna heeft ze nooit meer zoiets geprobeerd en het gaat al jaren goed.

Ze hebben er naar mijn mening gewoon veel meer aan als ze weten waar ze aan toe zijn, vooral omdat het allemaal al anders is dan bij een niet-samengesteld gezin.
De moeder vond het trouwens niet erg, ze spreekt altijd positief over hoe het hier gaat..dus wat dat betreft geen probleem, maar nou zijn niet alle moeders even makkelijk naar de stiefmoeders volgens mij

Hoe is het gesprek gegaan met de stiefdochter erbij?

 

Hier exact zo! Madam is 6 marr zoo uitgekookt als wat. En papa vindt t prachtig!
Voor mijn zoon is hij streng doch rechtvaardig. Die is er 24/7. Maar als dochterlief er vervallen alle regels, zijn er geen grenzen meer en is van streng ineens geen sprake. Er valt helas ook niet over te praten! Hij is gewoon veel te bang dat ze niet meer naar papa wil als papa eens boos wordt. Onze relatie kent de nodige ups en downs, eigenlijk alleen maar vanwege de kids. Hij is niet "eerlijk" in zn benadering naar de 1 of de ander.

Ik heb vaak genoeg gezegd dat zij maling aan mij heeft, niet naar mij luistert en gewoon weg loopt als ik tegen dr praat. Dat ik zijn hulp nodig heb om haar te bereiken. En hij wordt dan boos op mij als ik haar een standje geef.

Ik vind dat he alle recht hebt om dingen te zeggen! Gaat t nu beter?
T topic is al wat ouder en ik ben redelijk off topic gegaan merk ik.
Nigal gefrustreerd hahaha