Nog een aanvulling: als ik ooit weer zwanger mag raken en we krijgen dan dezelfde fatale diagnose als die we bij onze dochter kregen, dan opnieuw zou ik me geen raad weten wat te doen. Ik heb het al eens meegemaakt en het was een hel. En dan kan ik van tevoren nog zo hard nadenken, het grote verschil zit 'm in het hebben van hoop. Nu kun je nog hopen dat alles goed is, dat de kans groot is dat het goed zit. Maar op het moment dat die hoop volledig weggeslagen wordt, pas dan kun je echt gaan nadenken en voelen wat de beste keuze is.
Inmiddels ben 21 weken zwanger en heb ik een super goede 20 weken echo gehad maar destijds hebben wij ook bewust gekozen om geen combinatietest te doen. We hadden geen verhoogde risico's, in onze families geen gekke dingen en simpelweg hebben wij altijd gezegd al voordat het zover was...dat al zou er iets zijn wij het kindje gewoon zouden laten komen en we onze wegen daar ook wel in vinden en het was voor ons dus geen meer waarden. Al zijn we nu dankbaar en blij dat onze kleine meid helemaal gezond is!
Ik heb er voor gekozen het wel te doen. Bij zowel nrs. 3,4 als deze keer weer. De reden voor mij om het wel te doen is 2 eerdere doodgeboortes en het feit dat ik altijd heb geroepen dat nr 2 het downsyndroom had (konden ze niet meer uit het dna halen na haar geboorte helaas). Ik weet dat het maar een kansberekening en je ook wanneer je een uitslag hebt van 1 op 10.000 dat er altijd kans is dat jij toch die ene bent. Maar toch voelt het heel fijn te weten dat de kansen bij ons klein waren.
Hier kan ik niks aan toevoegen. Dit beschrijft waarschijnlijk precies hoe ik erover denk. En dat is misschien ook wel de reden waarom ik geen combitest doe. Ik heb genoeg vertrouwen dat dit een gezond kindje is. En mocht het toch niet het geval zijn, dan komt het zoals het komt. Eigenlijk zoals alles in het leven.
nee wij hebben het nooit gedaan. ons 3e kindje bleek bij de termijnecho een afwijking te hebben, na een vlokkentest kwam de uitslag trisomie 18. Toch hebben wij bij deze zwangerschap er weer voor gekozen geen combinatietest oid te doen. Dat zou ons alleen maar meer stress opleveren (en het was zo allemaal al spannend genoeg), en de uitslag, ook van een evt NIPT wat misschien zou volgen bij een slechte uitslag, zou voor ons geen verschil maken. Elk kindje is welkom en zwangerschap afbreken zouden we sowieso niet doen.
Ik denk dat je instinct een goede indicator is Uitzonderingen daargelaten uiteraard, maar als jij vertrouwen hebt dan is dat het belangrijkst! Mamavane, jij hebt de zwangerschap uitgedragen na de trisomie 18 diagnose?
Wij hebben toen inderdaad de keuze gemaakt om niet de zwangerschap af te breken, maar een aantal dagen na de uitslag van de vlokkentest is ze al overleden. Een gesprek met de gyn over wat we zouden doen hebben wij dus nooit echt gehad, dat zouden we later die week gehad hebben. Dus misschien hadden ze het ons ook wel afgeraden, dat weet ik niet. Wat bij ons wel heel sterk zo was, was dat ze in het ziekenhuis meegingen in wat wij als ouders wilden, wat dat ook zou zijn. Dus ik heb ook nooit het gevoel gehad dat wij een bepaalde kant 'opgeduwd' werden
Wat zwaar meid ik voelde me achteraf wel een richting opgeduwd maar omdat mijn gezondheid ook gevaar liep werd de keuze ons ontnomen. Ik had graag meer tijd gehad met haar 😢
Ja dat was het inderdaad . Vandaag precies een jaar geleden dat ze is geboren. Voor jullie ook heftig dat je helemaal geen keus had en het niet anders kon. Anders had je het misschien wel anders gedaan. (of niet, maar dan was het in ieder geval je eigen keus geweest) Mensen zeiden ook heel goed bedoeld tegen ons toen ze overleden was: nu hoef je zelf die keus in ieder geval niet meer te maken. En ik kon alleen maar denken: jawel, we hadden al een keus gemaakt, en (precies zoals jij zegt!) ik had zo graag nog meer tijd met haar gehad....
Ach 1 jaar geleden Sterkte vandaag! Ik had zeker een andere keus gemaakt, misschien niet helemaal uitgedragen maar ik had echt meer tijd nodig. En mensen die zulke dingen zeggen pfff, ze zeggen echt de meest vreselijke dingen, zogenaamd goed bedoeld :x
Hier ook bij beide niet gedaan. Het is een kansberekening en ik vind het dus helemaal niet reëel. Ik ga niet weken in onzekerheid zitten en me afvragen hoe en wat. Ik heb gewoon de 20 weken echo afgewacht.
Wel gedaan: hele uitgebreide echo erbij gehad waarbij ook alvast alle organen, hersenen, vingers, teentjes etc werden nagekeken. Daarna een stuk geruster
Wij gaan het niet doen omdat we daar niet echt aanleiding voor hebben (leeftijd, gezond, familie enz). En het blijft een kansberekening dus zekerheid heb je toch niet. En het laten weghalen zou ik denk ik ook niet kunnen. Stel je voor dat het achteraf toch een gezond kindje blijkt, zou het mezelf nooit kunnen vergeven. Zeker niet na een miskraam...
Achteraf toch gezond, zo werkt het niet. Voor je besluit een zwangerschap af te breken doen ze echt eerst nog vervolgonderzoek, punctie of vlokkentest.