Hallo allemaal. Ik wilde een eigen topic gaan aanmaken omdat ik met zoveel negatieve gevoelens zit en ik die echt heel graag van me af wil schrijven. Mijn vriend en ik hebben het altijd over kinderen gehad. We wisten meteen dat wij samen voor een kleine wilden gaan, maar eerst wilden we alles goed voor elkaar hebben. Na een half jaar samenwonen besloten we dat de pil maar eens de deur uit moest gaan. Ik had nog 1 pakje liggen en ik heb die toen ook tòch nog maar door geslikt omdat ik het best wel eng vond. De serieuse stap. Na die maand gingen wij onze 1e ronde in. Beide vonden we het heel erg spannend. Waar je altijd van droomde, daar was nu een kans. Dit was eind juni 2008. De 1e ronde: Beide dachten we dat ik al zwanger was doordat ik allemaal blauwe aders over mijn borsten had. Maar helaas hield mijn lichaam mij voor de gek en hadden we een negatieve test in onze handen. Na een 35 dagen cyclus werd ik ongesteld. Daarna ben ik eigenlijk nooit weer ongesteld geworden, wel altijd doorbraakbloedingen. Ik snapte niets meer van mijn lichaam, ik was inmiddels ook begonnen met temperaturen om er achter te komen wat mijn NOD was. Maar geen stijging, nooit een stijging. Ik had geen eisprong. Ik ging zoeken op zwpagina en op google. En ik kwam bij PCOS uit. Wist het zeker, dat had ik. Na heel wat maandjes ging ik samen met mijn vriend naar de HA. Op EIGEN verzoek mocht ik naar de gyn, maar mijn HA vond het eigenlijk ook weer niet nodig. Gelukkig ben ik gegaan want uit de echo bleek dat ik dus waarschijnlijk wel PCOS heb. Heel veel cystes in beide eierstokken. Ik moest primolut slikken en daarna 2x bloedprikken. De 2e afspraak bij de gyn bevestigde hij dat ik PCOS heb. En dus onvruchtbaar ben van mezelf. Ik had geen eisprong zoals ik zelf al wist. Na die tijd mocht ik weer primolut slikken en begon ik met Clomid. Uit mijn temperatuurlijst blijkt dat ik nu wel een eisprong heb. Maar ik weet niet of mijn lichaam het perfect doet omdat ik geen follikelmetingen krijg. We zitten nu in de 3e ronde. 8dpo en mijn temperatuur is vandaag weer wat gezakt. Ik heb nu 3 kaartjes die op elkaar lijken, dus ik ga er echt vanuit dat ik over 6 dagen ongesteld ga worden. Ik heb over 3 maanden weer een afspraak bij me gyn staan en als ik dan nog niet zwanger ben gaan we het over een HSG hebben ik wil het niet zover laten komen. Stomme lichaam. Ik ben zo bang hoe het dan verder zal gaan, want ik voel me echt de laatste tijd elke dag rot. Maar we doen wel wat de gyn voorstelt. We gaan gewoon door. Alleen ben ik zo bang dat ik kapot ga.
Kl*te is het he? :x Als je nou zeker wist dat je over een x-aantal maanden een baby in je armen zou hebben dan zou ik alles aankunnen maar het is die vreselijke onzekerheid die je zo verdrietig en machteloos maakt, he? Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en wil je 1 klein adviesje geven: blijf vooral leuke dingen doen, probeer ondanks de soms zeer verdrietige periodes plezier te maken! Hoe moeilijk dat soms is...ik weet het. Liefs van Lola2
Bedankt voor jullie berichtjes meiden . Ik weet ook wel dat we gewoon de dagelijkse dingen moeten blijven doen, maar het wordt met de maand moeilijker voor mij. Hou mijn hoofd echt nergens meer bij. Wil zo graag mijn hoofd eens een keer goed legen, maar er is niemand die luisterd. Daarom ben ik ook erg blij met dit forum en een eigen topic .
Mptje......zo'n dikke knuffel van mij. Zitten we beiden in de negatieve stemming. Ik kan me alleen maar proberen in te leven, de pcos. Zorgt voor enorme frustratie denk ik. Meid, we gaan er samen voor. We zijn beiden gestopt in juni 2008 en we gaan ook samen zwanger worden! Het moet goedkomen, het zal goedkomen! Heeeeeeeeele dikke hug van mij.
We hebben net gehoord dat goede vrienden van ons een beeb gaan krijgen ze zijn 2 maanden zwanger. Ze zijn net iets langer dan een jaar samen. Dan voel je je echt wel even klote ondanks dat je het een ander ook heel erg gunt natuurlijk. Maar zelf zit je dan in deze dagen en met Clomid en met ziekenhuisbezoeken. Het voelt gewoon verrot.
MP, van mij krijg je ook een dikke knuffel, die onzekerheid is gewoon frustrerend. En ik kan me je gevoel van er kapot aan gaan helemaal voorstellen. Wij zitten sinds mei 2009 in de mmm en er zijn al wat onderzoekjes verricht, 10 augustus heb ik een HSG. Dat is dus echt het onderzoek waar ik op zit te wachten, ik ben nl 11 jaar geleden aan een geperforeerde blindedarm geopereerd en ik ben er na 17 rondes aanmodderen gewoon van overtuigd dat mijn eileiders afgesloten zijn door verklevingen. Ook ik heb hele moeilijke dagen, het zwanger worden beheerst op het moment mijn leven heb ik het gevoel. Maar we moeten hoop houden hoor, we slaan ons er met z'n allen op dit forum doorheen.
Meid, kan me voorstellen dat het allemaal een beetje tegenzit. Dikke knuffel!!! En hopelijk gaat het met de Clomid beter. Liefs
hoi MP Ik hoop zo voor je dat het snel gaat lukken meis....... ik duim voor je. Snap ook wel dat je niet de MMM in wilt verder en niet al die onderzoeken, maar ze doen ze niet voor niks en het is meegenomen als je weet waar misschien nog andere oorzaken kunnen liggen. Tuurlijk hoop ik dat je lang voor die tijd zwanger bent en je volgend jaar lekker van een eigen beebje kunt genieten twinny
Lieve MP, Wat ontzettend vervelend dat je je zo rot voelt doordat het nog niet gelukt is, maar ook zo goed te begrijpen. Doordat je al die tijd natuurlijk geen eisprong hebt gehad, lijkt het allemaal zo lang. Maar als je het positief bekijkt, zitten jullie idd in ronde 3 en ook al is iedere ronde er eentje te veel, je hebt echt nog zat kansen om zwanger te worden. En nog 3 rondes voordat je weer naar de gyn moet en in die tijd kan er écht nog heel veel gebeuren. Ik weet dat ik nu makkelijk praten hebt, maar probeer hoop te houden en de moed niet op te geven. Je weet me te vinden als je er behoefte aan hebt. Dikke knuffel! Liefs Mosa
Ik heb hoop en ik weet dat ik niet mag klagen; ronde 3 met Clomid. Maar ik voel me niet goed het wordt me allemaal teveel en ik heb nog altijd geen zekerheid of ik een goede eisprong hebt etc. . Ik moet er beslist 's ochtends mee opstaan en 's avonds mee naar bed gaan door het tempen. Het is niet normaal dat ik gewoon geen zin heb om leuke dingen te doen omdat ik me zo klote voel de hele tijd door het zwanger worden gebeuren en de MMM. Ik denk ook dat het alleen maar te begrijpen is door vrouwen die zelf ook de MMM meemaken.. Vandaag: Mijn temperatuur is gekeldert naar 36.5 een ongie temp bijna. Voor de rest gaat het iets beter dan gisteren met mij. Heb vandaag ook niet echt tijd gehad om na te denken. Mijn vriend heeft nog steeds geen drank gedronken en ik ben heel trots op hem hij is afgelopen donderdag hiermee gestopt. Hij zei nog wel: jammer dat het in de vakantie valt nu net. Toen zei ik: hoe denk je dat het voor mij is?! En toen snapte hij het wel. Iedereen bedankt voor jullie berichtjes! Doet me erg goed meiden .
Lieve MP, Ook van mij een hele dikke knuffel!! Ik ken je gevoel dat het allemaal te lang duurt. en dan ook nog die onzekerheid, helemaal ellendig.... Liefs, Nijn
Zou het geen idee zijn als je het ziekenhuis zou bellen om te vragen of je follikelmetingen zou kunnen krijgen? Dat is natuurlijk ook een gedoe, maar dan kunnen ze wel zeker zeggen of je een eisprong hebt of niet. Als het tempen je zó onzeker maakt, dan doen ze het misschien wel op die manier. Misschien dat dat het ook wat makkelijker voor jou zou maken? Wat goed dat je vriend gestopt is met drinken, dat zal sowieso een gunstige invloed op zijn zaad hebben!
Heel veel succes in de medische molen. Goed dat je naar je eigen gevoel hebt geluisterd. Hopelijk helpen al de hormonen, en mag je snel zwanger zijn.
Heel veel succes en sterkte op jullie weg meid. Probeer positief te blijven en hoop te houden. Bij de pakken neer zitten heb je alleen jezelf mee. Probeer te geloven in een goede afloop hoe moeilijk dat soms ook is. Even verdrietig zijn mag, maar daarna jezelf weer oppakken en ervoor gaan. Dikke knuffel, Zora
@ Mosa, ik vermoed dat ze geen FMen doen, ik zie er amper geen zwangere vrouwen. We gaan waarschijnlijk gewoon wachten tot deze 3 maanden om zijn als het niet slechter met mij gaat tenminste. @ Melisa, Dankje wel meid. @ Zora, Dankje wel. Het probleem is dat ik juist positief ben. Ik heb een eisprong al is het met Clomid. En ik weet ook zeker dat wij een kindje gaan krijgen, daar vechten we zo hard voor. Maar toch heb ik steeds dat negatieve gevoel. Maar ik dacht net, kan het niet juist door Clomid komen? Vandaag gaat het alweer iets beter met mij . Maar ben echt blij met jullie reacties en dat ik hier mijn dingetjes van me af kan schrijven. Ik weet dat wij nog niet lang in de MMM zitten, maar ieder heeft wel zijn eigen verdriet. Vind het al helemaal oneerlijk voor vrouwen die nog langer bezig zijn en nog meer ervoor doen om zwanger te worden. Dan kom ik aan met mijn verhaal. Dikke knuffel voor jullie allemaal .
Iedereen lijdt zijn eigen leed. Daar kan een ander nooit over oordelen. Dus daar moet je je niet teveel zorgen over maken. Het kan altijd erger. Maar dat geldt voor alles in het leven, toch? Het zou best kunnen dat je stemming wat wisselt van de clomid. Daar had ik ook last van. Had eht zelf niet zo door, maar mijn man merkte het duidelijk zei hij. Haha.
@ Zora, ik ben juist zo opgevoed dat alles wel erger kan en dat ik maar niet moet zeuren. Misschien dat ik me daarom ook wel aan 1 kant schuldig voel dat ik mijn negatieve gevoelens hier uit. Dat valt echt mee dat alleen je man het aan je merkte dat je stemming anders was haha. Ik wil jou veel succes wensen voor morgen! Heey meiden. Even een kleine update: Ik zit vandaag 13 dpo. Gisteren was mijn temperatuur 0.05 graden onder de coverline en normaal word ik dan ongesteld. Gisteren alleen maar witte vloed. Vandaag is mijn temp 0.05 boven de coverline en nog geen krampen alleen zachte tepels wat een teken op naderende ongie is. Hoop dat ie snel komt dan kunnen we weer verder .