Hoi meiden, Er zijn al verschillende forums waar iedereen zijn verhaal kwijt kan.....maar zelf merk ik dat de meeste al een tijdje bestaan. Dus ik dacht, een nieuw jaar, een nieuw begin! Wie kletst er mee over onze verschillende achtbanen? Mijn verhaal (in het kort ) Ik ben 30 en wij zijn bezig voor een brusje voor onze zoon (2,5jr). Helaas zitten wij weer in die vreselijke MMM-achtbaan. Bij mijn zoon heeft het 2 jaar geduurd voordat wij een positieve test in handen hadden en 5 iui-behandelingen ivm mijn endometriose. Rond zijn 1ste verjaardag ging de pil de prullenbak in en 3mnd later hadden we weer het geluk van een positieve test! Helaas werden we na 15 weken van onze roze wolk gegooid en kwam mijn 2de zoontje te wereld..... Met goede moed gingen we verder (het waar immers zelfstandig gelukt!!), maar helaas na 1 jaar proberen zijn we toch weer in die MMM-achtbaan gestapt. Inmiddels zitten we midden in onze 2de iui poging en gieren de hormonen van de gonal-f me weer door het lijf.
Hoi, Ik klets graag mee. Ook wij zitten weer in de molen voor een brusje. We hebben de eerste twee IUI pogingen alweer achter de rug, tussendoor nog een poging die vroegtijdig afgebroken is en nu zit ik midden in een cyclus waarbij ook niets gebeurd ivm een cyste. Hopelijk kunnen we volgende maand door voor poging drie. Edit: te snel gedrukt. Wat heftig van jullie tweede kindje Lijkt me echt vreselijk, denk je de veilige periode in te gaan en dan gaat het alsnog mis. Hopelijk is het jullie snel weer gegund.
Hoi LVtje, Gezellig! Wat vervelend dat je ook al 2 rondes "niks" hebt kunnen doen.....zo vervelend. Dus nu afwachten op je menstruatie? Met welke reden moeten jullie aan de iui? Het was ook een flinke klap we waren de magische grens voorbij en dan verwacht je het niet meer dat het mis gaat. Helaas bleek op de echo wat anders. Hopelijk mag ik ooit weer zwanger raken en kan ik er wel meteen weer van genieten....
Ja zo frustrerend, 4 maanden na de eerste IUI en dan pas 2 iui's gehad. Voelt dan zo nutteloos. Zeker die keer dat het afgeblazen was, heb je voor jan *piep* 2 weken gespoten. Nu idd wachten op menstruatie en dan kan ik bellen voor de uitgangsecho. Manlief z'n zaad is slecht dus vandaar dat we aangewezen zijn op de mmm. Ik hoop het ook voor jullie. Al zal het helemaal onzeker zijn op dat moment denk ik. ook die magische grens is dan niet meer magisch.
Oh ja inderdaad! Nutteloos is het goede woord......weggegooide tijd. Ik weet nog dat ik bij mijn zoontje bijna een iui had die afgeblazen zou worden. Ik had toen bijna teveel eitjes....was zo blij dat er 1 stopte met meegroeien! Jij spuit ook hormonen? Pffffff.....soms heb ik er wel last van hoor. Vervelend dat het probleem bij je man ligt, maar zo fijn dat ze tegenwoordig best wat kunnen om onze wensen in vervulling te laten gaan. Ja...die magische grens zie ik niet meer zo. Maar wie weet dat ik er dan weer anders over denk. Morgen is de 2de iui alweer een feit en beginnen de helse wachtweken weer. Ik hoop voor je dat je inderdaad snel weer mag beginnen
Jeetje wat heftig van je zoontje Kikkertje0. Voor ons is dit de 1e poging. november begonnen met ICSI maar door overstimulatie en wat andere complicaties (en heel veel pech) geen verse TP maar een ziekenhuisopnamen. Nu in weer hersteld ben kunnen we de eerst komende poging voor een cryo TP. Ben wel heel blij dat de behandeling zelf achter de rug is en hoop er nooit meer 1 te hoeven! We hebben 11 cryo's dus hopen dat er ééntje uitdraait op een zwangerschap <3 Ja en dan natuurlijk wel die beruchte wacht weken.....
Welkom xmayx! Fijn dat je ook je verhaal deelt. Heftig zeg wat je allemaal al te verduren hebt gehad...pffffff......je zit dus in de ICSI procedure? Viel de behandeling tegen? 11 cryo's is wel een mooie score geloof ik! Moet toch haast dat daar een mooi wondertje tussen zit voor je! Ja....als ze nou ook iets aan die wachtweken konden doen....hihi
Ja heel blij dat ze tegenwoordig steeds meer kunnen. Anders hadden wij waarschijnlijk nooit een kindje mogen krijgen. Ja bij ons is het standaard met hormonen. Gelukkig heb ik zelf weinig last van de hormonen op zich, wat ik de grootste belasting vind is gewoon die 2 weken iedere avond op vaste tijd moeten spuiten. Ga je ergens heen moet je daar zo'n rekening mee houden. Maar ja, het is voor een goed doel zullen we maar zeggen Welkom xmayx. Spannend, ik hoop ook dat er van die 11 cryos een wondertje voor jullie tussen zit! Die wachtweken zijn idd verschrikkelijk altijd. Die eerste week vind ik dan nog wel gaan, maar die tweede week .... 😬
bedankt meiden!! Ja Kikkertje0, wij wisten meteen dat we ICSI moesten doen ( ixy advies ) dus wat dat betreft hebben wij het toch 'minder zwaar' dan al die meiden die vooraf al IUI etc hebben gedaan. Ik moet zeggen dat de eerste 2 weken van het prikken etc me best mee viel. de 3de week was minder prettig, neiging tot overstimulatie, veel drinken, de prikken gingen zeer doen, grote blauwe plekken op mn buik.. 4de week was horror. Pijn, niet lekker, veel spanning van gaat de punctie door, of moet ik stoppen. Met veel blijdschap gingen ze het er op wagen en kwam er een punctie. Helaas in mijn geval duurde die punctie erg lang. Waren zo veel follikels, naald zat een keer verstopt alles duurde te lang en de verdoving raakte uitgewerkt. Toch moest ze nog 'even'door.. Ik zal jullie de details besparen maar voor mij was het als traumatiserend. ook omdat ze ook nog is iets geraakt had en het bloed er uit stroomde. het het gaatje nog even 3 minuten moest dicht duwen, en dat na zo een al pijnlijke punctie. Punctie was op vrijdag en maandag had ik een echo. Toen is meteen besloten (ook door mij, voelde me te beroerd) dat er geen verse TP kwam. Op Dinsdag het ziekenhuis gebeld omdat ik in 2 dagen 2 kilo was aangekomen en zo'n pijn had in m'n eierstokken. Of zo voelde dat tenminste. Moest meteen langs komen en na een inwendige en een buik echo, bloed en urine afname bleek ik toch echt OHSS, een blaasontsteking en een infectie (ws tijdens de punctie) te hebben. Met gevolg meteen naar boven en een opname. 5 lange dagen in het ziekenhuis gelegen. in die 5 dagen tijd 3 kilo en 9 cm buikomvang aan vocht kwijt geraakt. Ja, achteraf is het ons wel erg zwaar gevallen allemaal. Natuurlijk ben ik heel blij met wat ze allemaal kunnen doen tegenwoordig, en probeer ik het zonnig te bekijken dat we 11 pogingen hebben liggen. Heel fijn om is echt een keer van je af te schrijven heeft me goed gedaan! En die wachtweken komen we vast ook wel door, heb er zin in zelfs hihi
@LVtje: Wat super fijn dat je niet zoveel last hebt van de hormonen! Het is inderdaad een belasting dat het elke keer rond dezelfde tijd moet. Al moet ik zeggen dat ik het dit keer nog weleens vergeet, heb maar een wekker gezet in mijn telefoon...Is namelijk echt op moment dat het avondritueel van mijn zoon ook nog weleens bezig is of net afgelopen. Terwijl 4 jaar geleden ik er 's ochtends in mijn hoofd al mee bezig was dat ik 's avonds moest spuiten. Maar ik neem hem gewoon mee als het nodig is en spuit dan op toilet. @xmayx: Je hebt inderdaad niet het "voortraject" hoeven doen, maar aan andere kant is het dan wel meteen heel pittig lijkt me als je dat te horen krijgt. Jij hebt 4 weken achter elkaar moeten spuiten? Pittig.... En die blauwe plekken herken ik wel, vorige ronde prikte ik in een bloedvaatje, flinke blauwe plek. Toen ik de dag na de iui op de SEH terecht kwam is er wel 10x gevraagd hoe ik daaraan kwam. Haha! Wow je hebt echt een pittige behandeling achter de rug meid! Fijn dat het oplucht om er over te schrijven. En ik snap helemaal dat het traumatisch is geweest. Nu inderdaad proberen het positieve ervan te zien: dat het niet voor niks is geweest. 11 mooie pogingen! Plaatsen ze er telkens 1 of meer tegelijk terug? Nu dus wachten op de eerste TP.....jij hebt ook "vooraf-wachtweken" nu. Mijn wachtweken zijn vandaag begonnen....voor deze ronde zitten de ziekenhuisbezoeken er weer op. Vond het wel weer genoeg geweest.
Ze gaan er 1 per keer terug plaatsen. Hopen dat de eerste al raak is (a) Ik heb 28 dagen totaal geprikt. 28 dagen Decapeptyl en 14 dagen Gonal-f 150. En dan de laatste dag de Ovitrelle. Ja ergens zijn dit wel vooraf wachtweken ja haha. Ik zit de dagen af te tellen.. nooit gedacht dat de dag zou komen dat ik er echt naar uit zou kijken om ongesteld te worden! Kan echt niet wachten haha. Fijn voor je dat het er weer op zit nu. Nu hopen dat het lukt/gelukt is! Ik zal duimen
Inderdaad hopen dat de 1ste meteen raak is! Dat zou een mooie kroon zijn op alle pech die je hebt gehad. Haha! wachten op menstruatie....het is af en toe zo'n omgekeerde wereld he. Ik had dat toen ook toen ik weer voor de eerste behandeling kon, kon mij niet snel genoeg gaan! En je hebt geen last gehad van die hormonen?! Topper! Ik heb Gonal-f 75 gespoten voor 11 dagen en toen Ovitrelle. Helaas deze ronde dus wel wat wisselende stemmingen gehad door de hormonen. Al viel het volgens vriendlief reuze mee. Dank je! We duimen voor elkaar!
Rot hormonen he, ik zag er vooraf vreselijk tegen op. Normaal met menstruatie ben ik niet te genieten. Vooral mn man zag tegen de hormonen op Ik was vooral bang om me ziek te voelen maar heb bijna geen last gehad! Ja moeheid. Was wel vreselijk moe en de eerste dagen was ik niet lekker maar verder viel dat reuze mee. Had ik niet verwacht maarja iedereen reageerd weer anders op hormonen. Heb misschin wat dat betreft wel geluk gehad.
Ik weet niet precies hoe dat iui werkt en hoe dat gaat, maar ben je nu weer klaar met dat traject? Word er bij jou wat terug geplaatst of moet je 'zelf' aan de slag??
Oh moe......dat is hier ook zeker het geval...zzzzz..... iui start elke cyclus weer opnieuw op. Ik moet zodra ik ongesteld word bellen en op 3de cyclus dag komen voor een uitgangsecho en dan vanaf die avond beginnen met spuiten. Op dag 10 dan de eerste follikelmeting eng dat totdat ze vinden dat ik Ovitrelle kan spuiten. Deze maand dus 2x voor meting geweest. Op de iui dag (36 uur na Ovitrelle) moeten we ons om 8u met potje melden bij het lab, daar wordt het bewerkt en 1,5 uur later kunnen we het ophalen en naar de afdeling. Ze brengen het met een slangetje dan voorbij de baarmoedermond en daar zal het elkaar moeten vinden. Ik heb ze dit keer weer goed geïnstrueerd welke kant ze op moesten zwemmen...
Ahh oke op die manier. Weer wat geleerd.. oke wat onzeker eigelijk zeg jeetje. Bij een terugplaatsig dan zit het al helemaal in elkaar natuurlijk en is het alleen de vraag of het blijft aanplakken. In jou geval idd eerst maar hopen dat het elkaar vind etc. Ook heftig hoor lijkt me ontzettend zenuwslopend... is het bij jou gebeurd nu?
Ja....veel meer dan weten dat er 2 goede eitjes zijn en de zwemmers een stukje op weg zijn helpen weet je niet. Nu moet mijn lijf weer laten zien wat het kan....is ook zenuwslopend want je denkt continu vanalles te voelen. Maar dat zul jij straks na een TP ook merken denk ik. Wanneer zou je er dan achter komen dat het is gelukt?
In ons geval krijgen we 16 dagen na terugplaatsig een bloedonderzoek. Dan worden we het eind van de middag gebeld met de uitslag. Dat vind ik wel erg jammer want ik zou liever samen met zn tweetjes een gewone test doen om het gewoon wat minder medisch te laten kijken, ipv via een telefoontje het te horen krijgen. Maarja met een bloedtest weet je het wel meteen dus eerst maar dat, en daarna maar zelf een test al is het alleen maar om ook is mee te maken hoe het voelt om 2 mooie roze strepen te zien
Ah ik snap dat je dat jammer vindt! Het is inderdaad een mooi en apart moment en ik hoop dat ik dat voor de 3de keer mag meemaken En je moet zeker daarna gewoon nog testen hoor!! Hihi! Hier bleef het ook nooit bij 1 test en elke test was weer uniek. En daarnaast leuk om te bewaren (vind ik tenminste)