Hai iedereen. Ik ben zwanger, 5 weken en 1 dag. Maar zo in de war. Ik ben 23 Jaar en heb een vriend van 22 jaar waarmee ik al 6 jaar ga. Al ruim 2 en een half jaar doen wij niet aan voorbehoedsmiddelen. In 2004 heb ik een miskraam gehad. (was ook geen geplande zwangerschap) dat deed ons zoveel pijn! Vorig jaar hadden de artsen bij mij PCO geconstateerd. Ik had dus een grote verminderde kans op zwangerschap. Het heeft me kapot gemaakt toen ik het hoorde vooral omdat ze eerst zeiden dat ik helemaal geen kinderen kon krijgen in de toekomst. Dan hoefde ik me er niet op te focussen Mijn kinder wens was er altijd geweest en heeft me geholpen uit mijn moeilijkste tijden. Elke maand werd ik ongesteld, voor mij was dat weer een teken van onvruchtbaarheid. Maar aan de andere kant dacht ik, dat het toch niet het goede moment was. Wist ik maar zeker dat ik kinderen zou krijgen. Mijn vriend en ik spraken al over ivf of adopteren in de toekomst als het niet zou lukken. Hij wilt heel graag kinderen, maar hij wilde rond de 27 zijn. Omdat het bij mij toch no show was bleven wij het zonder voorbehoedsmidellen doen. Tot mijn grote verbazing kwamen wij er eergister achter dat ik zwanger was. NU is er een probleem, hij wilt een abortus doen omdat het volgens hem niet uitkomt. Ik wil dat echt niet, zoiezo is dat tegen mijn principes. En breekt mijn hart alleen al als ik eraan denk. Het doet me pijn. Vooral als ik op zijn gezicht zie dat hij er echt mee zit. Maar ik ben zo bang dat het in de toekomst niet gaat gebeuren. En als dit een volbrachte zwangerschap wordt heb ik volgens de artsen in de toekomst meer kans op kinderen. Ik of wij kunnen dit kind onderhouden, dat is geen probleem. Ik wil niet tegen hem ingaan, maar ook niet tegen mijzelf ingaan. Ik ben in de war. Ik wil dit kind niet kwijt, maar ben bang dat ik hem hierdoor kwijt raak. Ik huil nu al sinds gister avond steeds weer.. ale: Wat nu...
is hij helemaal gek geworden? jij bent bijna onvruchtbaar en word als een wonder zwanger?! praat er nog maar goed met hem over als je het weg laat halen zijn je kansen misschien helemaal verkeken....
Ja, maar hij ziet dat anders. Volgens hem is het tegendeel dat ik geen kinderen kan krijgen bewezen, dus zal het volgens hem vast en zeker in de toekomst ook lukken. Ik ga het zeker niet weghalen! Maar de gedachte hem kwijt te raken doet ook verschrikkelijk pijn. Ik weet ook niet hoe ik dit moet oplossen en wat ik moet doen. Is het oneerlijk wat ik doe?
Ha Sky, wat een moeilijk verhaal meisje, wat naar dat je zo tussen de dingen inzit..... Ik zal proberen je gerust te stellen....ik heb ene vriendin en die is nu voor de 3e keer zwanger.....de eerste 2 keer heeft ze een abortus gehad, omdat har vriend dat wilde....ze is nu voor de derde keer zwange, van hem, en die relatie s stuk.....dit kindje leeft al 5 maanden in haar buik en de reden dat die relatie stuk is is niet omdat ze besloten heeft deze te houden, maar omdat ze de vorige heeft weg laten halen....... het heeft hun elatie kapot gemaakt door een abortus te plegen, want zij wilde het niet en is het hem kwalijk blijven nemen. Kies voor jezelf, het is een wonder dat je zwanger bent, een cadeautje uit de hemel, laat je dat niet afnemen..... sterkte
Dank je Majkuh. Dit is echt een mooi voorbeeld. Je hebt gelijk. Ik moet voor mezelf kiezen. Ik moet even doorbijten, ik hoop wel dat hij bijdraait. Dank je!
Heel veel succes SKY, het zal echt nog wel moeilijk worden als hi zo reageert, je zal jezelf egoistisch voelen, verward zijn en alles wat er verder bijhoort aan twijfel, maar luister naar je hart. Alleen jij weet hoe je in elkaar zit, wat voor jou de beste keuze is, wat de voors en tegens zijn, de kans dat je relatie wel of geen standhoud als je het houdt/weghaalt, de kans dat je verder kan zonder hem etc etc,niemand kan je daarbij helpen, maar we kunen je wel helpen als je gekozen hebt, maar twijfelt door zijn reactie, dan kunnen wij je hier steunen door te vertellen waarom je er ook alweer voor gekozen hebt zodat je je koers niet kwijtraakt
Jeetje wat een verhaal zeg, daar sla je gewoon stijl van achterover. Het is toch van de gekke dat je vriend dat zo zegt en zeker dat je al moeilijk zwanger kan raken, hij zou blij moeten zijn met dit wonder. Heel veel strekte en succes meid, hopelijk komen jullie er samen uit. Dikke knufff wolly
Sky,laat het niet weghalen! Het is idd een klein wonder! Misschien is je vriend ook wel geschrokken en in de war en draait hij na een paar weken nog bij. Toevallig gisteren in een boek gelezen dat meer mannen ineens bang zijn
Sky, dit is onvoorstelbaar zeg! Ik lees je verhaal met stijgende verbazing. Wat moeilijk voor je, zeg! Je moet een onmogelijk keus maken. Maar welke keus je ook doet je relatie wordt er niet beter van. Als je ervoor kiest om het weg te halen zal je relatie heel moeilijk worden. Hij is opgelucht, en jij heel verdrietig. Zou hij je dan kunnen troosten? En hoe schuldig ga jij je voelen als je daarna niet meer vanzelf zwanger wordt? En als je aan het kindje zelf denkt? Het is leven wat in jou buik groeit. Kan jij de keuze maken omdat kindje weg te halen? Heeft dit kind, want het is een kindje hoe klein ook geen recht op leven? Sky, ik wens je heel, heel veel sterkte!
Hoi Sky, Ik kan niet meepraten over het feit dat je vriend op dit moment het kind niet wil. Wel heb ik ondervonden dat een man wat langzamer is qua wennen. In het begin hadden mijn man en ik discussies over hoe we de tijd gaan indelen. Hij wilde nl perse 3x per week blijven trainen en elke zaterdag naar de voetbal. Na een paar maanden waren was hij zover dat dat allemaal helemaal niet meer belangrijk is! Dit is natuurlijk wel een heel ander voorbeeld, maar wie weet heeft ook jouw vriend tijd nodig. Voor vrouwen is er gelijk sprake van een baby, maar voor een man gaat dit pas beginnen bij een echo, een dikke buik of andere dingen. Heel veel succes!
jeetje! wat een vervelend situatie! allereerst wil ik jou feliciteren met het feit dat je zwanger bent! even over je vriend, hij is waarschijnlijk gewoon erg geschrokken omdat hij er vanuit ging dat het toch niet ging lukken.... vertel hem dat je dit kind wil houden, dat het een teken van boven is dat het echt zo hoort te zijn... en dat als het niet zo is het wel uitdraait op een miskraam (wat nog altijd kan!) mss dat hij dan bijdraait... ik denk niet dat hij zomaar bij je weg zal gaan (na een serieuse relatie van 6 jaar) jullie waren al bezig over ivf en adoptie... weet je wat dat kost? waarom de kans op een "gratis" kindje mislopen? en over een paar jaar de kosten maken... op die paar jaar zal het toch niet aankomen als je zegt dat je het wel kan onderhouden ed.... mss dat je hem daarmee kan overhalen ofzo? hoop dat alles goedkomt en dat jij samen met je kindje iig al heel erg gelukkig worden! hopelijk hoort je vriend er dan ook nog bij!
Mijn vriendin heeft ook zoiets meegemaakt, op haar 17e ongepland zwanger, abortus. OP haar 20e weer zwanger (andere vriend) het kwam hem niet uit omdat hij nog op school zat enz. Weer abortus, nu iets meer als een jaar geleden weer zwanger (ongepland ook) en toen hebben ze het wel gehouden. ze heeft het er wel moeilijk meegehad, en nu ook, bedenken dat je nog 2 van die leuke kids gehad had kunnen hebben... Blijkbaar heeft dit bij jullie zo moeten zijn, echt een super kado! Hoop dat hij gewoon even wat tijd nodig heeft om te wennen aan het fijt dat hij vader wordt! Maar laat je echt niet ompraten hoor, je krijgt er de rest van je leven spijt van!
Maar waarom komt het volgens hem niet uit dan? Ik zou dit echt zien als een wondertje, dat jullie toch spontaan zwanger zijn geworden. Als je het laat weghalen, en je kan daarna geen kinderen meer krijge, zul je misschien je hele leven spijt hebben.
wat ik me dan echt afvraag: wat bezielt die vent van je om tweeëneenhalf jaar (!) zonder voorbehoedsmiddelen met je te vrijen, en dan nú, nu het dan raak is (op zich haast een wonder gezien je medische gedoe) te zeggen dat 'hij het niet wil, omdat het niet UITKOMT'?!?! sorry hoor, wat een e*kel. ik hoop voor je dat hij bijdraait, en zo niet: dan gaan je kindje en jij ook nooit gelukkig worden met hem. kies voor jezelf en je kindje. sterkte, enne: van harte gefeliciteerd natuurlijk!
Precies! Als hij het echt niet had gewild, dan had hij een condoom om moeten doen. Want wonderen bestaan nu eenmaal en dit is wel echt een wonder! En het komt even niet uit... Wanneer komt een kind wel uit dan? Zo is er altijd wel iets te bedenken hoor. Dit kindje rockt gewoon en jij bent er ontzettend blij mee! Nooit gedacht dat je zwanger zou raken en nu dit, wow! Heel jammer dat je vriend zo doet, maar ik wed dat jij een super gelukkige mama in spe bent!
Meid, wat een verhaal. Waarom wil hij het kindje nu niet, terwijl jullie wel dachten aan adoptie of ivf? Heel veel sterkte en volg je hart, dan maak je altijd de juiste keuze! Laat je zeker niet voor het blok zetten, want een kind is een geschenk uit de hemel, daar ben ik van overtuigd!
Wow, je vriend is een ongelofelijke oetlul dat hij niet inziet dat dit een wonder is! Maar eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat hij niet bijtrekt. Jullie hebben al zo lang en het er al zo vaak over gehad, hij kan je niet dwingen tot een abortus en ik geloof echt niet dat hij zijn kind volledig links zal laten liggen. In ieder geval goed dat je voor jezelf al de keuze hebt gemaakt absoluut geen abortus te zullen laten plegen!
Rustig, rustig. Geef hem toch even de kans om te wennen aan het idee. Niet gelijk met modder gaan gooien naar hem. Mijn vriend schrok zich eerst ook kapot, maar toen ik zei; dat mijn besluit vaststaat, met of zonder hem, en ik nooit abortus zal doen, draaide hij langzaam bij. (duurde weken). Nu is hij eigelijk heel blij. Mannen zijn ook mensen en kunnen ook in paniek raken Zolang jij als vrouw maar de keus maakt waar je zelf achter staat, het is jouw buik en jij bent de moeder. Veel sterkte, meid.
Hai meis, Absoluut niet laten weghalen als je daar zelf niet achter staat! Je moet het nooit en te nimmer voor iemand anders doen want je vergeeft het jezelf en hem nooit meer! Ik zou het inderdaad aankijken...misschien draait hij nog wel bij. En zo niet dan word het een moeilijke periode voor je. Ik hoop dat je de juiste beslissing weet te maken meis. Sterkte Groetjes Debby